Piotruś Pan w czerwieni

Eh, niektóre rzeczy powinno się zostawić w spokoju. Nie rozumiem robienia kontynuacji nie dość że po tylu latach to jeszcze przez innego autora... Że też akurat to wygrało konkurs na kontynuację... W ogóle nie czułam że czytam o Piotrusiu. Fabuła jest beznadziejna. Sposób w jaki trafili z powrotem do Nibylandii...no serio już niczego głupszego nie można było wymyśleć. No po prostu słów mi brak. Według mnie ta książka nie powinna nigdy powstać.

Eh, niektóre rzeczy powinno się zostawić w spokoju. Nie rozumiem robienia kontynuacji nie dość że po tylu latach to jeszcze przez innego autora... Że też akurat to wygrało konkurs na kontynuację... W ogóle nie czułam że czytam o Piotrusiu. Fabuła jest beznadziejna. Sposób w jaki trafili z powrotem do Nibylandii...no serio już niczego głupszego nie można było wymyśleć. No po...

Miło było znów powrócić do Nibylandii. Język książki był bardzo podobny do "Piotrusiowego". Fabuła dobra. Bohaterowie zwłaszcza Wyjce i Ravello bardzo mnie zaciekawili. Piotruś w Czerwonym Surducie również mnie zaintrygował, jednak to już nie ta sama Nibylandia co kiedyś..

Miło było znów powrócić do Nibylandii. Język książki był bardzo podobny do "Piotrusiowego". Fabuła dobra. Bohaterowie zwłaszcza Wyjce i Ravello bardzo mnie zaciekawili. Piotruś w Czerwonym Surducie również mnie zaintrygował, jednak to już nie ta sama Nibylandia co kiedyś..

Książka, na którą tak długo czekałam! Piotruś, Wendy i wróżki powracają, i - co ciekawe- w cudownym kklimacie J. Mathew!

Książka, na którą tak długo czekałam! Piotruś, Wendy i wróżki powracają, i - co ciekawe- w cudownym kklimacie J. Mathew!

Skończyć ,,Piotrusia Pana'' w Dzień Dziecka, przypadek?
Jeju, ta książka tak bardzo oderwała mnie od rzeczywistości. Za każdym razem, gdy do niej sięgałam, przenosiłam się z powrotem do Nibylandii i stawałam małą dziewczynką, łaknącą tych wszystkich przygód, które przeżywali. Ogromnie cieszy mnie fakt, że mogłam w nich uczestniczyć razem z nimi, cudowna książka.
Kontynuacja jest naprawdę dobrze zrobiona. Spokojnie mogę powiedzieć, że równie ciekawa i pomysłowo napisana, co pierwsza część. ,,Piotruś Pan w czerwieni'' posiada bardzo zawiłą fabułę i wiele wątków, o których można by opowiadać przez długi czas po zakończeniu czytania.
Obowiązkowa pozycja dla każdego, kto przeczytał oryginał Pana Barriego.

Skończyć ,,Piotrusia Pana'' w Dzień Dziecka, przypadek?
Jeju, ta książka tak bardzo oderwała mnie od rzeczywistości. Za każdym razem, gdy do niej sięgałam, przenosiłam się z powrotem do Nibylandii i stawałam małą dziewczynką, łaknącą tych wszystkich przygód, które przeżywali. Ogromnie cieszy mnie fakt, że mogłam w nich uczestniczyć razem z nimi, cudowna książka.
Kontynuacja...

Książka utrzymuje właściwy klimat Nibylandii. To wzruszająca opowieść dla młodzieży i dorosłych. Niebanalny portret psychologiczny postaci i dobrze zaplanowany scenariusz sprawia, że jest to jedna z tych pozycji, po którą sięga się po raz kolejny.

Książka utrzymuje właściwy klimat Nibylandii. To wzruszająca opowieść dla młodzieży i dorosłych. Niebanalny portret psychologiczny postaci i dobrze zaplanowany scenariusz sprawia, że jest to jedna z tych pozycji, po którą sięga się po raz kolejny.

To było takie smutne, gdy czytelnik wiedział, co jest niebezpieczeństwem i równocześnie wspaniale zaskakujące i cudownie pomysłowe. Niesamowita książka!

To było takie smutne, gdy czytelnik wiedział, co jest niebezpieczeństwem i równocześnie wspaniale zaskakujące i cudownie pomysłowe. Niesamowita książka!

W tym przypadku muszę przyznać, że zawiodłam się. Może nie żałuję, że kupiłam tę książkę, jednak mogłam wydać pieniądze na coś "lepszego".
Tak, "poleciałam" na okładkę, która naprawdę rzuca się w oczy.Jest piękna. Odcienie czerwieni, pomarańczu i złota, a w centrum nasz ulubiony bohater z dzieciństwa Piotruś :)
Wracając jednak do treści - Czytam, czytam i.... zaraz, o czym ja właśnie przeczytałam? Jednym słowem lektura wydaje się trochę zbyt zawiła jak dla mnie. I odnoszę wrażenie, że nie jest to już ten sam Piotruś Pan co kiedyś

W tym przypadku muszę przyznać, że zawiodłam się. Może nie żałuję, że kupiłam tę książkę, jednak mogłam wydać pieniądze na coś "lepszego".
Tak, "poleciałam" na okładkę, która naprawdę rzuca się w oczy.Jest piękna. Odcienie czerwieni, pomarańczu i złota, a w centrum nasz ulubiony bohater z dzieciństwa Piotruś :)
Wracając jednak do treści - Czytam, czytam i.... zaraz, o...

Czytałam to kilka lat temu i była to jedna z pierwszych książek, która przyczyniła sie do tego, że uwielbiam czytać.

Czytałam to kilka lat temu i była to jedna z pierwszych książek, która przyczyniła sie do tego, że uwielbiam czytać.

"Kim chciałbyś zostać, jak dorośniesz?"

"Kim chciałbyś zostać, jak dorośniesz?"

Oficjalna kontynuacja jednej z najważniejszych historii mojego dzieciństwa.
Po dłuższych rozmyślaniach muszę stwierdzić, iż "Piotruś Pan w czerwieni" ma w sobie coś ze swojego oryginału. Jakąś charakterystyczną cechę w narracji. Jednak na tym się kończy.
Książka jest w sumie całkiem przyjemną książką dla dzieci. Nie potrafiłaby jednak zaistnieć jako pojedyncza powieść. Nie zauważyłam również niemal w ogóle morału, co mnie nieco zasmuciło, bo kocham ten z pierwowzoru. Jeśli miałabym rzec prawdę, to do lektury tej książki najbardziej zachęciła mnie okładka, która dla mnie jest małym dziełem sztuki. Brakowało mi też trochę Dzwoneczka.
A tak konkretniej, to jest to po prostu kolejna przygoda z Piotrusiem Panem w tle. Podoba mi się to jedynie przez sentyment. Nic specjalnego. I kropka.

Oficjalna kontynuacja jednej z najważniejszych historii mojego dzieciństwa.
Po dłuższych rozmyślaniach muszę stwierdzić, iż "Piotruś Pan w czerwieni" ma w sobie coś ze swojego oryginału. Jakąś charakterystyczną cechę w narracji. Jednak na tym się kończy.
Książka jest w sumie całkiem przyjemną książką dla dzieci. Nie potrafiłaby jednak zaistnieć jako pojedyncza powieść. Nie...