Gold jak złoto

"Paragraf 22" to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek, ale jeśli chodzi o "Gold jak złoto", to lepiej by było, gdyby Heller w ogóle jej nie napisał. Absurd tak bardzo, że aż nieśmiesznie.

"Paragraf 22" to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek, ale jeśli chodzi o "Gold jak złoto", to lepiej by było, gdyby Heller w ogóle jej nie napisał. Absurd tak bardzo, że aż nieśmiesznie.

Autor w formie. Uszczypliwie, absurdalnie i z sarkastycznym poczuciem humoru o polityce, Żydach oraz trudnych sytuacjach rodzinnych. Nie tak błyskotliwe jak "Paragraf 22", aczkolwiek mające kilka scen, które można cytować całymi stronicami.

Autor w formie. Uszczypliwie, absurdalnie i z sarkastycznym poczuciem humoru o polityce, Żydach oraz trudnych sytuacjach rodzinnych. Nie tak błyskotliwe jak "Paragraf 22", aczkolwiek mające kilka scen, które można cytować całymi stronicami.

Typowy Heller, w dobrej formie. Czarny humor i satyra wylewają się tu strumieniami.

Typowy Heller, w dobrej formie. Czarny humor i satyra wylewają się tu strumieniami.

Pełna hellerowskiego sarkazmu i czarnego humoru jest ta książka. Dużo celnych spostrzeżeń i fantastycznych konstrukcji zdaniowych. Po za tym treść bardzo uniwersalna i pasująca nie tylko do Ameryki. Jak choćby to: Co robił prezydent przez cały rok? Pisał książkę! A o czym jest ta książka? O tym co robił prezydent przez cały rok! Uniwersalne, nie? :))) Polecam.

Pełna hellerowskiego sarkazmu i czarnego humoru jest ta książka. Dużo celnych spostrzeżeń i fantastycznych konstrukcji zdaniowych. Po za tym treść bardzo uniwersalna i pasująca nie tylko do Ameryki. Jak choćby to: Co robił prezydent przez cały rok? Pisał książkę! A o czym jest ta książka? O tym co robił prezydent przez cały rok! Uniwersalne, nie? :))) Polecam.

„Prezydentom nigdy nie udaje się wejść do dobrego towarzystwa. Są przydatni, ale prostaccy. A kiedy przestają być przydatni, pozostają tylko prostakami”. Tak, to między innymi książka o polityce. Ciągle aktualna ze względu na uniwersalne poglądy w niej zawarte. „Co musiałbym robić? Co tylko byś chciał, byle to nie odbiegało od tego, co każemy ci mówić i robić dla wspierania naszej polityki, obojętnie czy się z nią zgadzasz, czy nie. Będziesz miał pełną swobodę”. To również książka o zdradach małżeńskich i tym kiedy należy opuścić żonę („gdy jest jeszcze młoda”). To również powieść o tym jak trudno być pisarzem oraz felietonistą, o tym iż należy ciągle gromadzić intrygujące wycinki i umieć wypowiedzieć się na każdy temat. A przede wszystkim to książka o rodzinie, żydowskiej, wielopokoleniowej i wielodzietnej zarazem. Heller nie boi się powiedzieć o tym, że nie zawsze relacje rodzinne są rewelacyjne. Najczęściej mamy dość własnego towarzystwa, ale w sytuacjach kryzysowych to właśnie w rodzinie szukamy wsparcia. Książka obrazoburcza, rasistowska, seksistowska. Jednym słowem bardzo hellerowska.

„Prezydentom nigdy nie udaje się wejść do dobrego towarzystwa. Są przydatni, ale prostaccy. A kiedy przestają być przydatni, pozostają tylko prostakami”. Tak, to między innymi książka o polityce. Ciągle aktualna ze względu na uniwersalne poglądy w niej zawarte. „Co musiałbym robić? Co tylko byś chciał, byle to nie odbiegało od tego, co każemy ci mówić i robić dla wspierania...

To jest książka, którą połyka się w całości albo jak kto woli wciąga nosem, wiem co mówię, bo rozpieszczona jestem przez e-booki, a tu musiałam czytać wersje papierową: ręce mdlały, plecy bolały, a ja i tak się nie poddałam. Muszę powiedzieć, ze już dawno nie czytałam o tak irytującej żydowskiej rodzinie, a Heller włożył tyle sarkazmu w ten opis, że więcej już się nie dało. To orgia, ironii, sarkazmu i paradoksów. Chwilami miałam wrażenie ze znajduje się w świecie Monthy Pythona, a innym razem znów w “Procesie” Kafki. Gold to absolutne przeciwieństwo Ricewinda z Blasku Fantastycznego, ten wszystko widział przez różowe okulary, Gold nie dość, że jest postacią małostkową, cyniczną, zakompleksioną i ogólnie ma ludzi w pogardzie i sam jest pełen sprzeczności, a i tak lubi się go bardzo. A taka postać, to dla powieści rzecz istotna, by nie rzec fundamentalna. Żeby nie było tak słodko Gold ma wielka rodzinę i dużo znajomych i oni wszyscy razem, i każdy z osobna są tak irytujący, że ma się ochotę utopić ich w łyżce wody. “Gold jak złoto” to powieść o polityce, a właściwie jej szczytach. Heller w sposób karykaturalny poprzez groteskę obnaża prawdziwą twarz tak zwanej kuchni politycznej, pokazuje czym tak naprawdę jest arogancja władzy.

To jest książka, którą połyka się w całości albo jak kto woli wciąga nosem, wiem co mówię, bo rozpieszczona jestem przez e-booki, a tu musiałam czytać wersje papierową: ręce mdlały, plecy bolały, a ja i tak się nie poddałam. Muszę powiedzieć, ze już dawno nie czytałam o tak irytującej żydowskiej rodzinie, a Heller włożył tyle sarkazmu w ten opis, że więcej już się nie dało....

Wynudziła mnie ta książka niemiłosiernie. Momentami śmieszna, aczkolwiek w mojej ocenie szkoda na nią czasu.

Wynudziła mnie ta książka niemiłosiernie. Momentami śmieszna, aczkolwiek w mojej ocenie szkoda na nią czasu.

Lepsza niż Coś się stało, jednak autor tak wysoko sobie sam podniósł poprzeczkę, książkami Bóg wie, Paragraf i Namaluj to, że mimo iż książka jest rewelacyjna to to dla mnie jest po prostu bardzo dobra.

Lepsza niż Coś się stało, jednak autor tak wysoko sobie sam podniósł poprzeczkę, książkami Bóg wie, Paragraf i Namaluj to, że mimo iż książka jest rewelacyjna to to dla mnie jest po prostu bardzo dobra.

Za bardzo amerykańskie
Za bardzo seksistowskie
Za bardzo absurdalno-cyniczne

Za bardzo amerykańskie
Za bardzo seksistowskie
Za bardzo absurdalno-cyniczne

Niestety ale dla mnie strata czasu... książka kierowana raczej dla amerykańskiego czytelnika i to takiego raczej starszego ode mnie , mnóstwo odniesień do amerykańskiej polityki i polityków, których nie specjalnie wiedziałem jak interpretować.Pewnie gdybym był większym znawcą polityki i polityków amerykańskich, to książka zrobiłaby na mnie lepsze wrażenie, a tak to raczej nuda :)

Niestety ale dla mnie strata czasu... książka kierowana raczej dla amerykańskiego czytelnika i to takiego raczej starszego ode mnie , mnóstwo odniesień do amerykańskiej polityki i polityków, których nie specjalnie wiedziałem jak interpretować.Pewnie gdybym był większym znawcą polityki i polityków amerykańskich, to książka zrobiłaby na mnie lepsze wrażenie, a tak to raczej...