Książka jest ciekawa, ale zgadzam się z osobami, które napisały, że jest nierówna - niektóre rozdziały potwornie się dłużyły, a z kolei inne były niesamowicie wciągające. Niemniej jednak ujęcie tysiąca lat historii Rzymu w nieco ponad 500 stronach nie mogło być łatwym wyczynem. Widać, że autorka ma ogromną wiedzę i stara się pokazać nam rzymski świat takim, jakim mógł być naprawdę, a nie takim, jakim opisali go zwycięzcy rozmaitych konfliktów i reżyserzy niezliczonych filmów. Jest to pozycja dobra dla laików, którzy chcieliby nieco bliżej poznać kulturę i politykę Starożytnego Rzymu - warto mieć jakąś minimalną wcześniejszą wiedzę o historii Imperium, bo w przeciwnym razie można poczuć się rzuconym na zbyt głęboką wodę, ale wydaje mi się, że fanatycy Rzymskiej kultury mogą nie znaleźć tu dla siebie wiele nowego. Niemniej jednak, dla laików polecam.

Książka jest ciekawa, ale zgadzam się z osobami, które napisały, że jest nierówna - niektóre rozdziały potwornie się dłużyły, a z kolei inne były niesamowicie wciągające. Niemniej jednak ujęcie tysiąca lat historii Rzymu w nieco ponad 500 stronach nie mogło być łatwym wyczynem. Widać, że autorka ma ogromną wiedzę i stara się pokazać nam rzymski świat takim, jakim mógł być...

Ta ksiazka nie jest podręcznikiem do historii, nie jest też jednak gawędą literacką. To coś bardzo, bardzo pośrodku i nie dziwie się, że nie wszystkim taka formuła przypadła do gustu. Cyceron jako punkt wyjściowy, a później jeszcze wiele razy służący jako odnośnik do wyjaśniania wydarzeń czy procesów to chyba najbardziej widoczny przykład. Nie czytało mi się tego łatwo, pewne fragmenty, które nigdy mnie specjalnie nie interesowały opuściłem, ale z drugiej strony dowiedziałem się też wielu ciekawych rzeczy. Ocena wyżej za warsztat, poświęcenie i oddanie wybranemu tematowi.

Ta ksiazka nie jest podręcznikiem do historii, nie jest też jednak gawędą literacką. To coś bardzo, bardzo pośrodku i nie dziwie się, że nie wszystkim taka formuła przypadła do gustu. Cyceron jako punkt wyjściowy, a później jeszcze wiele razy służący jako odnośnik do wyjaśniania wydarzeń czy procesów to chyba najbardziej widoczny przykład. Nie czytało mi się tego łatwo,...

Historia Rzymu jest nudna, jakkolwiek bluźnierczo to brzmi. Nie wiem czemu ale trudno jest trafić na monografię próbującą omówić czy to kompletną historię Rzymu czy jakiś obszar tematyczny tejże historii by nie skończyć ziewając. Mary Beard w miarę dała radę - momentami było bardzo ciekawie, czasami nie. Merytorycznie w porządku, więc to co najważniejsze też zagrało. Mam wrażenie, że autorka niepotrzebnie próbowała nadawać niektórym wydarzeniom znaczenie z pespektywy człowieka współczesnego.

Ogólnie: dobra pozycja do poczytania. Moim zdaniem realnie plasuje się gdzieś pomiędzy nauką popularną (w rozumieniu "sto ciekawostek o...") a twardą, specjalistyczną monografią.

Historia Rzymu jest nudna, jakkolwiek bluźnierczo to brzmi. Nie wiem czemu ale trudno jest trafić na monografię próbującą omówić czy to kompletną historię Rzymu czy jakiś obszar tematyczny tejże historii by nie skończyć ziewając. Mary Beard w miarę dała radę - momentami było bardzo ciekawie, czasami nie. Merytorycznie w porządku, więc to co najważniejsze też zagrało. Mam...

Sześć gwiazdek tylko ze względu na moj szacunek dla wiedzy autorki, jednakże mam wrazenie, że autorce brakuje lekkości pióra. Przez to ta książka mnie dość mocno wymęczyła. Rozdziały o społeczeństwie, czy administracji imperium były całkiem udane, ale reszta momentami zbyt przegadana i za dużo w niej nawiązań do już raz omówionych zagadnień. Np. O Cyceronie dowiedziałam się z niej zdecydowanie za dużo.
Tylko dla zdeterminowanych pasjonatów.

Sześć gwiazdek tylko ze względu na moj szacunek dla wiedzy autorki, jednakże mam wrazenie, że autorce brakuje lekkości pióra. Przez to ta książka mnie dość mocno wymęczyła. Rozdziały o społeczeństwie, czy administracji imperium były całkiem udane, ale reszta momentami zbyt przegadana i za dużo w niej nawiązań do już raz omówionych zagadnień. Np. O Cyceronie dowiedziałam się...

Zupełnie inne spojrzenie na historię Rzymu. Czasami dość chaotyczna, niektóre wydarzenia opisane bardzo szczegółowo, o innych jest tylko wzmianka. Warta polecenia dla osób interesujących się tematem.

Zupełnie inne spojrzenie na historię Rzymu. Czasami dość chaotyczna, niektóre wydarzenia opisane bardzo szczegółowo, o innych jest tylko wzmianka. Warta polecenia dla osób interesujących się tematem.

To naprawdę niezła książka, chociaż wymaga cierpliwości. Początki są trudne - to chaotyczny, mocno skaczący z tematu na temat esej poruszający wiele kwestii z dziejów starożytnego Rzymu. Jak wspominałem, początek nie jest zbyt zachęcający, gdyż raczy nas najpierw rozważaniami dyplomatyczno-politycznymi na temat spisku Katyliny, a następnie męczącymi spekulacjami na temat bardzo niejasnych najdawniejszych dziejów imperium. Potem jest już ciekawiej - są fragmenty odnośnie funkcjonowania imperium, życia mieszkańców stolicy, statusu senatu i funkcjonowania władzy cesarskiej. Z pewnością nie jest to podręcznik i nie ma co liczyć na odkrycie konkretnych informacji - raczej to gratka dla ludzi znający dzieje Rzymu już teraz.

To naprawdę niezła książka, chociaż wymaga cierpliwości. Początki są trudne - to chaotyczny, mocno skaczący z tematu na temat esej poruszający wiele kwestii z dziejów starożytnego Rzymu. Jak wspominałem, początek nie jest zbyt zachęcający, gdyż raczy nas najpierw rozważaniami dyplomatyczno-politycznymi na temat spisku Katyliny, a następnie męczącymi spekulacjami na temat...

Jako osoba kochająca historię starożytną do książki usiadłem z wielkimi oczekiwaniami. Niestety bardzo się rozczarowałem. Cała książka jest dla nie wyrazem chaosu. Autorka skacze po wydarzeniach w ramach dziwnie przyjętych założeń. Natomiast nie jest to najważniejszy minus książki. Nie wyjaśnia ona najważniejszych wydarzeń jak np. powstanie Spartakusa czy pożar Rzymu za panowania Nerona. Autorka jedynie osadza fakty w swoich założeniach, bez ich analizy. W związku z tym mam wrażenie, że czytelnik musi już posiadać jakąś wiedzę o starożytnym Rzymie, aby zrozumieć teorie autorki.

Jako osoba kochająca historię starożytną do książki usiadłem z wielkimi oczekiwaniami. Niestety bardzo się rozczarowałem. Cała książka jest dla nie wyrazem chaosu. Autorka skacze po wydarzeniach w ramach dziwnie przyjętych założeń. Natomiast nie jest to najważniejszy minus książki. Nie wyjaśnia ona najważniejszych wydarzeń jak np. powstanie Spartakusa czy pożar Rzymu za...

Przyznam się, że "SPQR" to mój pierwszy od czasów szkolnych kontakt ze Starożytnym Rzymem (pomijając powieść Robert Gravesa "Ja, Klaudiusz"),więc niewątpliwie miałem (i nadal mam) sporo do nadrobienia jeśli chodzi o swoją wiedzę historyczną. Książka autorstwa Mary Beard okazała się dla mnie idealną lekturą, która na nowo rozbudziła zaciekawienie starożytnością i kulturami, które leżą u podstaw naszej cywilizacji.

Całość została podzielona na 12 podobnej długości rozdziałów (każdy na około godzinę lektury),w których poznajemy historię Rzymu począwszy od czasów mitycznych postaci Eneasza oraz Remusa i Romulusa, poprzez epokę królów, republikę, aż po rządu kilkunastu pierwszych cesarzy. Autorka przedstawia imperium od różnych stron - jest więc i o konfliktach, bitwach i wyprawach wojennych, jest o gospodarce, o kulturze, o życiu biednych i bogatych. Narracja zdecydowanie przypadła mi do gustu (nawet to specyficzne i achronologiczne rozpoczęcie od mowy Cycerona, oskarżającego Katylinę bardzo mi się spodobało). Zdecydowanie poczułem się zachęcony do dalszych podróży po starożytnym świecie. Polecam!

---
> Podstawową regułą rzymskiej historiografii jest to, że ci, których zamordowano, byli - tak jak Gajusz - demonizowani. Ci, którzy zmarli we własnym łóżku, przekazując władzę synowi i spadkobiercy, naturalnemu lub adoptowanemu, byli sławieni jako ludzie hojni i dobrotliwi, stawiający na pierwszym miejscu dobro Rzymu i nietraktujący siebie samych ze śmiertelną powagą.

> Krzywdzimy Rzymian zarówno kiedy ich heroizujemy, jak i wtedy, gdy ich demonizujemy. Ale wyrządzamy krzywdę sobie samym, jeśli nie traktujemy ich poważnie - i jeśli zrywamy naszą długą rozmowę z nimi.

Przyznam się, że "SPQR" to mój pierwszy od czasów szkolnych kontakt ze Starożytnym Rzymem (pomijając powieść Robert Gravesa "Ja, Klaudiusz"),więc niewątpliwie miałem (i nadal mam) sporo do nadrobienia jeśli chodzi o swoją wiedzę historyczną. Książka autorstwa Mary Beard okazała się dla mnie idealną lekturą, która na nowo rozbudziła zaciekawienie starożytnością i...

Tragiczna książka, przeczytałem o Starożytnym Rzymie kilkadziesiąt pozycji. Ta kobieta narzeka na niewolnictwo porównując je z tym, które mamy dzisiaj, co jest zupełnie nietrafione. Dzisiaj nie jest to akceptowane w większości społeczeństw, a wtedy było normalne na całym świecie.
Druga kwestia to jej całkowicie subiektywne i lewicowe spojrzenie na świat. Porównanie migracji z miast Latyńskich do dzisiejszej z Bliskiego Wschodu czy Afryki i napisanie, że to to samo godzi w powagę świata historii. Różnice kulturowe, przepaść cywilizacyjna, wierzenia wtedy, a dziś to zupełnie inna kwestia. Dawniej to był mały krok, a dzisiaj potrafi to być przepaść.

Zapłaciłem za nią, więc wymęczyłem, ale naprawdę jeśli ktoś nie ma podobnego światopoglądu i spojrzenia na Starożytny Rzym takiego jak ona będzie się męczył czytając tą pozycję.

Tragiczna książka, przeczytałem o Starożytnym Rzymie kilkadziesiąt pozycji. Ta kobieta narzeka na niewolnictwo porównując je z tym, które mamy dzisiaj, co jest zupełnie nietrafione. Dzisiaj nie jest to akceptowane w większości społeczeństw, a wtedy było normalne na całym świecie.
Druga kwestia to jej całkowicie subiektywne i lewicowe spojrzenie na świat. Porównanie migracji...

Taka sobie. Dziwna narracja, chaotyczna. Co chwila zmienia się tematyka, czas. Rozumiem założenia, ale chyba jednak zbyt niestandardowe podejście to tematu.

Taka sobie. Dziwna narracja, chaotyczna. Co chwila zmienia się tematyka, czas. Rozumiem założenia, ale chyba jednak zbyt niestandardowe podejście to tematu.