Kolejne solidne opracowanie monumentalnej pracy Samuela Morrisona. Odbiór pracy psuje skopane tłumaczenie, chyba z rosyjskiego (?). Autor przekładu nie może się zdecydować jak przetłumaczyć amerykańskie określenie TF - zamiennie używa kilku określeń. Delikatny zgrzyt, który psuje odbiór całości.

Kolejne solidne opracowanie monumentalnej pracy Samuela Morrisona. Odbiór pracy psuje skopane tłumaczenie, chyba z rosyjskiego (?). Autor przekładu nie może się zdecydować jak przetłumaczyć amerykańskie określenie TF - zamiennie używa kilku określeń. Delikatny zgrzyt, który psuje odbiór całości.

Wszystkie uwagi zawarte w recenzji Marcina Kowalczyka są dla mnie jak najbardziej zasadne więc nie będę się powtarzał. Mapy rzeczywiście są koszmarne, a tłumaczenie okropne. Prócz tego co wypunktował przywołany przez mnie Autor recenzji drażnił mnie przyjęty sposób tłumaczenia nazw samolotów na język polski. Takie w typie "... nadleciały Korsarze". Dla początkujące w temacie czytelnika brzmi to nieco tajemniczo. Jacy korsarze? W dalszej części książki tłumacz wraca do anglojęzycznych wersji nazw samolotów.

Wszystkie uwagi zawarte w recenzji Marcina Kowalczyka są dla mnie jak najbardziej zasadne więc nie będę się powtarzał. Mapy rzeczywiście są koszmarne, a tłumaczenie okropne. Prócz tego co wypunktował przywołany przez mnie Autor recenzji drażnił mnie przyjęty sposób tłumaczenia nazw samolotów na język polski. Takie w typie "... nadleciały Korsarze". Dla początkujące w...

"Powrót MacArthur-a"
Kolejny tom oficjalnej historii Marynarki Stanów Zjednoczonych za mną. Jestem zadowolony, ale nie zachwycony. Za ten stan odpowiedzialnych jest kilka elementów. Po pierwsze "drewniane" (złe) tłumaczenie tekstu.
Jak wiele zależy od tłumacza, można się przekonać czytając tę książkę. Zdanie kolosy, w których ciężko złapać sens. Błędy, które powodują zniesmaczenie.
Literówki niewyłapane przez korektę a zmieniające znaczenie. W 1945 pojawiają się bombowce B-52 !
Morison jest stronniczy. Doskonale widać to, kiedy poruszana jest kwestia udziału Royal Navy w działaniach zbrojnych.
Dość skrótowo potraktował operacje zajęcia innych pomniejszych wysp archipelagu.
Nie miał dostępu do wielu odtajnionych później dokumentów. Nie orientował się, że Amerykanie złamali kody Japończyków. Okręty podwodne USA nie przypadkowo przechwytywały niemal każdy konwój kraju kwitnącej wiśni.
Morison uważa, że powodowały to tylko skuteczne oczy dowódców. Dziś wiemy, że było inaczej.
Koszmarnie małe i mało czytelne mapy. Wielka szkoda, bo są przedrukowane z oryginały. Format książki jest po prostu za mały.
Nadal jednak plusy przeważają nad minusami. Bezpośredni udział w zdarzeniach i dostęp do wielu żyjących świadków. Mimo, że w książce zacytowano wypowiedź tylko jednego z nich, to można wyłapać fragmenty stworzone na podstawie ich zeznań.
Autor nie stroni od anegdot co również ubarwia całość.
Wydanie jest bardzo staranne od strony wizualnej (pomijam kwestie edytorskie). Bardzo dobry papier, twarda lakierowana oprawa i szyty grzbiet - kotwiczka wróciła do dawnych dobrych nawyków.
Dla kogo jest ta książka? Dla tych co przebrnęli przez poprzednie tomy. Reszta niech poczeka na lepsze tłumaczenie.

"Powrót MacArthur-a"
Kolejny tom oficjalnej historii Marynarki Stanów Zjednoczonych za mną. Jestem zadowolony, ale nie zachwycony. Za ten stan odpowiedzialnych jest kilka elementów. Po pierwsze "drewniane" (złe) tłumaczenie tekstu.
Jak wiele zależy od tłumacza, można się przekonać czytając tę książkę. Zdanie kolosy, w których ciężko złapać sens. Błędy, które powodują...