Ten tytuł, jak z resztą każdy, który opowiada o tragicznych przeżyciach, ciężko się ocenia, ponieważ nie ważne, czy jest to nota pozytywna czy negatywna, jest to recenzowanie czyjejś tragedii… a to już na starcie brzmi jak coś okropnego. Normalnie więc wystrzegam się wszelkich zarzutów co do treści powieści, jednak w tym wypadku nie było to do końca możliwe. Czemu? Polecam zapoznać się z artykułem “Truth, History, and Honor Killing” napisanym przez Thérèse Taylo (https://original.antiwar.com/therese-taylor/2005/05/02/truth-history-and-honor-killing/) - jest to angielski artykuł, ale niezwykle ważny dla tej konkretnej książki i będę posiłkować się materiałami z niego w tej recenzji.

Warto zacząć od informacji, że to, o czym pisze Souad, to tak zwane “recovered memories”, czyli odzyskane wspomnienia, które utraciła na wskutek tramy, próbując się odciąć od koszmarów, które przeżywała. Wiele z wspomnień przywołanych w ten sposób są nieuznawane za prawdziwe bez innego źródła potwierdzającego ich prawdziwość, ponieważ wiele z nich są tak naprawdę wytworem wyobraźni uzupełniającym pewne większe czy też mniejsze luki. Tak właśnie tworzą się niekiedy w głowie osoby fakty, które nigdy nie miały miejsca, a o których są tak pewni, że nie są w stanie uwierzyć w ich nieprawdziwość… I kiedy weźmie się pod uwagę tę jakże istotną informację, wiele rzeczy odnośnie opowiadanej w książce historii zaczyna dopiero nabierać sensu.

Pozwolę tutaj powołać się na kilka, jak dla mnie najbardziej niemożliwych do zaakceptowania, przykładów:
- Souad przeżywająca bez jedzenia, picia i opieki medycznej (czyli w tym leków przeciwbólowych) kilka tygodni po tym, jak poparzone zostaje około 70% jej ciała;
- w ww. stanie rodzi dziecko, wcześniaka, w wieku około 7 miesięcy (w jednym z tłumaczeń nawet w wieku 6),który nie był wspomagany inkubatorem i, zarówno on jak i matka, bez problemu przeżyli, mimo braku medycznej pomocy przy jej okrutnym stanie;
- szpital przyzwalający na powolne umieranie kobiety z powodu śmierci honorowej, mimo tego, że na przestrzeni wieludziesięciu lat oraz licznych instytucji wspierających sytuacje kobiet w tamtych rejonach, nigdzie nie została taka praktyka udokumentowana ani udowodniona (choć autorka uważała, że jest to normalne).

Wiele innych aspektów tej historii byłam w stanie zamieść pod tzw. dywan, tłumacząc swoje niedowierzanie tym, że za mało wiem o tej kulturze, zwłaszcza w tak konserwatywnej wiosce, zwłaszcza w tamtych czasach… Jednak uważam, że zaakceptowanie przedstawionego teksu bez zadania pytań o te, i wiele innych występujących nieścisłości, to brak umiejętności krytycznego rozumowania i czytania ze zrozumieniem. A kiedy zacznie się zadawać pytania, jak to robiła autorka ww. artykułu, okazuje się, że nic tak naprawdę nie można udowodnić, a fakty są zmieniane celowo (by chronić bezpieczeństwo Souad),bez jakiejkolwiek wzmianki o tym. 

Mówiąc jednak o samej w sobie formie przekazu - rozumiem, skąd wynikał chaos, jednak czasem sam sobie przeczył. Tyczyło się to np. imion młodszych przyrodnich sióstr, czy też jej rozbierania się tylko przy świeczkach, a potem utrzymywaniu, że boi się tego, co może wywołać pożar do tego stopnia, że dzieci nie mogą same używać indukcji, kiedy są w domu. Bardzo wiele też ciekawych wątków “życia po” jest spłyconych do takiego stopnia, że człowiek się zastanawia, po co w ogóle było o tym wspominane, ponieważ to najzwyczajniej w świecie nic nie wnosiło. Przez to od pierwszego rozdziału Jacqueline książka zaczęła mi się bardzo ciągnąć i wydawać coraz bardziej ciągnięta na siłę. Spora większość książki cierpiała również na anegdoty, które ciągnęły się tak długo, że nie pamiętałam w zasadzie, do czego miały nawiązywać, a czasem nawet śmiałabym twierdzić, że nienawiązywanły wcale.

Nie wątpię, że w historii kryje się prawda, jednak w obecnej formie i bez dowodów potwierdzających niektóre z tych wielkich oskarżeń, nie jest to, moim zdaniem, tak rewelacyjna pozycja za jaką ta książka chciałaby się uważać.

Ten tytuł, jak z resztą każdy, który opowiada o tragicznych przeżyciach, ciężko się ocenia, ponieważ nie ważne, czy jest to nota pozytywna czy negatywna, jest to recenzowanie czyjejś tragedii… a to już na starcie brzmi jak coś okropnego. Normalnie więc wystrzegam się wszelkich zarzutów co do treści powieści, jednak w tym wypadku nie było to do końca możliwe. Czemu? Polecam...

Po czytaniu takich lektur jak można nie być rasistą na tle religijnym? Niewyobrażalne co kobiety i dzieci muszą przeżywać nawet w dzisiejszych czasach w niektórych miejscach na świecie. Przerażająca historia, ale warta przeczytania, otwiera szerzej oczy, uświadamia.

Po czytaniu takich lektur jak można nie być rasistą na tle religijnym? Niewyobrażalne co kobiety i dzieci muszą przeżywać nawet w dzisiejszych czasach w niektórych miejscach na świecie. Przerażająca historia, ale warta przeczytania, otwiera szerzej oczy, uświadamia.

Szokująca historia dziewczynki zniszczonej przez barbarzyńskie zwyczaje i kulturę wioski w której przyszło jej egzystować. Bita, poniżana, wykorzystana a na końcu zabita przez własną rodzinę, najbliższych (choć najdalej jej było do nich). Sam jej ojciec podsumował istnienie kobiet jako mniej warte od bydła, bo przecież bydło przynosi korzyści - mleko itd. Stłamszonej Souad ciężko było odnaleźć się w nowej rzeczywistości jakiej jej przyszło żyć. Ze stanu agonalnego wybawiła ją Jacqueline, pracująca humanitarnie. To dzięki niej dostała nowe życie w nowym miejscu, choć ze śladami przeszłości do końca życia.

Szokująca historia dziewczynki zniszczonej przez barbarzyńskie zwyczaje i kulturę wioski w której przyszło jej egzystować. Bita, poniżana, wykorzystana a na końcu zabita przez własną rodzinę, najbliższych (choć najdalej jej było do nich). Sam jej ojciec podsumował istnienie kobiet jako mniej warte od bydła, bo przecież bydło przynosi korzyści - mleko itd. Stłamszonej Souad...

Czytałam kilka lat temu, jednak zapamiętałam swoje ówczesne wrażenie, że wciąż istnieją na tym świecie geograficzne obszary, w których kobiety są tak nieludzko traktowane.

Czytałam kilka lat temu, jednak zapamiętałam swoje ówczesne wrażenie, że wciąż istnieją na tym świecie geograficzne obszary, w których kobiety są tak nieludzko traktowane.

Przez większość czasu, czytając tę książkę, łapałam się na tym, że postrzegam ją jako fikcję literacką. Przez moją głowę przechodziły myśli w stylu "no tak, to było do przewidzenia", zupełnie zapominając, że przecież to prawdziwa historia. Prawdziwa historia, która jest tak okrutna, że człowiekowi się w mózgu nie mieści, że takie rzeczy się dzieją na świecie, nadal, po dziś dzień. Poruszająca, smutna i bolesna opowieść.

Przez większość czasu, czytając tę książkę, łapałam się na tym, że postrzegam ją jako fikcję literacką. Przez moją głowę przechodziły myśli w stylu "no tak, to było do przewidzenia", zupełnie zapominając, że przecież to prawdziwa historia. Prawdziwa historia, która jest tak okrutna, że człowiekowi się w mózgu nie mieści, że takie rzeczy się dzieją na świecie, nadal, po dziś...

Książka pełna bólu i cierpienia; mimo niewielkiej liczby stron jest to treściwa lektura. Powieść ta jest pamiętnikiem Souad- dziewczyny żyjącej w Cisjordanii.
Przerażające są opisy losów kobiet żyjących w tym kraju oraz fakt, że kobieta znaczy tam mniej niż bydło. Najwyższą karą jest zbrodnia honorowa, która oczyszcza rodzinę z "hańby".

Powieść gra na uczuciach czytelnika oraz odkrywa mroczne sekrety innej kultury.

Książka pełna bólu i cierpienia; mimo niewielkiej liczby stron jest to treściwa lektura. Powieść ta jest pamiętnikiem Souad- dziewczyny żyjącej w Cisjordanii.
Przerażające są opisy losów kobiet żyjących w tym kraju oraz fakt, że kobieta znaczy tam mniej niż bydło. Najwyższą karą jest zbrodnia honorowa, która oczyszcza rodzinę z "hańby".

Powieść gra na uczuciach...

Straszne ze to wszystko się wydarzyło. Warto przeczytać ta ksiazke

Straszne ze to wszystko się wydarzyło. Warto przeczytać ta ksiazke

Spaloną żywcem mogłaś być Ty, Twoja mama, przyjaciółka, sąsiadka... Dlaczego? Bo mogłyście zostać ofiarami zbrodni honorowej, czyli mieć to nieszczęście urodzić się kobietą w złym miejscu. Zawsze uczono mnie, że nie ma kultury gorszej lub lepszej, są tylko inne. Moja własna nie może być punktem odniesienia w przyglądaniu się obcemu. Czytając jednak "spaloną...", myślałam o wszystkich zasadach, którymi kierują się tamtejsi mężczyźni i... kobiety. W książce okrucieństwo goni okrucieństwo, a matki wydają wyroki na własne córki. Zbyt wolno pracujesz, zrywasz zbyt zielonego pomidora - ciągnięcie za włosy, bicie laską, kopniaki zadawane przez ojca... Idziesz sama przez wieś - ukamienowanie. Rozmawiasz z mężczyzną - charmuta, spalenie. Souad to jedna z nielicznych, którym udało się przeżyć, żyć dalej i stworzyć dom na swoich regułach. Jest to niewątpliwie lektura trudna, przy czym warta przeczytania.

Spaloną żywcem mogłaś być Ty, Twoja mama, przyjaciółka, sąsiadka... Dlaczego? Bo mogłyście zostać ofiarami zbrodni honorowej, czyli mieć to nieszczęście urodzić się kobietą w złym miejscu. Zawsze uczono mnie, że nie ma kultury gorszej lub lepszej, są tylko inne. Moja własna nie może być punktem odniesienia w przyglądaniu się obcemu. Czytając jednak "spaloną...", myślałam o...

Mężczyźni są opiekunami kobiet, ponieważ Bóg dał jednym przewagę nad innymi i ponieważ utrzymują je ze swoich zasobów. Cnotliwe kobiety są posłuszne i pod nieobecność męża chronią to, co Bóg nakazał ochraniać.
Te zaś kobiety, których nieposłuszeństwa się obawiacie, napominajcie, następnie zostawiajcie same w łożach, a jeśli nadal będą nieposłuszne, wtedy bijcie je. Jeśli są posłuszne, to nie czyńcie nic przeciwko nim”.

🕋 Źródło praw Islamu dzieli się hierarchi ważności: najważniejszym jest wykładnia Koranu, następnie Sunna, Idżme oraz Kijas. Szariat to po prostu po arabsku „prawo” lokalne obowiązujące w danym kraju. W każdym inne i założenia powinno ono wynikać z Koranu, bo ten opisuj reguły obowiązujące we wszystkich sferach życiat, od religijnej po świecką. Bywa też tak imami korzystają z wiedzy lokalnej społeczności, a ta bardzo często jest przesiąknięta wartościami i treściami kultury całkowicie sprzecznymi z islamem.
Rzeczywistość bohaterki niniejszej książki ma miejsce w maleńkiej wiosce Cisjordani w lat 70-tych.
Souad dorasta w cenionej, średniozamożnej rodzinie. Od najmłodszych lat dzieciństwa od poranka każdy dzień sióstr wypełnia ciężka praca wokół obejścia, na polu i targu. Dodatkowo należy obsłużyć wymagających rodziców i brata, Assada. Ojciec patriacha, człowiek wszechmocny i główny żywiciel dzierżący w rękach los rodziny. Decyduje, bije i torturuje za najmniejsze podejrzenie zbrukania reputacji czy nieposłuszeństwo.
Będac w tym ciężkim położeniu jedynym pragnieniem 19-letniej dziewczyny staje się poślubienie przystojnego sąsiada z domu zna przeciwka. Snując piekną przyszłość, Souad za namową młodzieńca oddaje się chwili zapomnienia. Zwodzona w miłosnym uniesieniu obietnicami ożenku, szybko zachodzi z nim w ciążę.

🪧 Reszty nie zdradzę, sami przeczytajcie te wstrząsajace świadectwo zhańbionej i zniewolonej kobiety.

Mężczyźni są opiekunami kobiet, ponieważ Bóg dał jednym przewagę nad innymi i ponieważ utrzymują je ze swoich zasobów. Cnotliwe kobiety są posłuszne i pod nieobecność męża chronią to, co Bóg nakazał ochraniać.
Te zaś kobiety, których nieposłuszeństwa się obawiacie, napominajcie, następnie zostawiajcie same w łożach, a jeśli nadal będą nieposłuszne, wtedy bijcie je. Jeśli są...

Smutne...

Smutne...