Już czytam. Zbawcy książek

Czytaliśmy z córką jej się podoba historia, a mi to, że nauczyła się nowych trudnych słów. Przyjemne z pożytecznym.

Czytaliśmy z córką jej się podoba historia, a mi to, że nauczyła się nowych trudnych słów. Przyjemne z pożytecznym.

Polecam ją wszystkim. Książka jest ciekawa i wciągająca.

Polecam ją wszystkim. Książka jest ciekawa i wciągająca.

Całkiem sympatyczna książeczka dla dzieci uczących się czytać. Co prawda dydaktyka w niej zawarta wydaje się być nieco przestarzała i już nieaktualna, ale z drugiej strony sądzę, że język i treść są dostosowane do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. "Zbawcy..." są napisani ładnym językiem, szata graficzna jest całkiem nowoczesna. Mam wrażenie, że ocenimy tę książkę w zależności od tego czy chcemy się złościć czy dojrzymy trochę więcej pozytywów. Treść może być uznana za kontrowersyjną.

Całkiem sympatyczna książeczka dla dzieci uczących się czytać. Co prawda dydaktyka w niej zawarta wydaje się być nieco przestarzała i już nieaktualna, ale z drugiej strony sądzę, że język i treść są dostosowane do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. "Zbawcy..." są napisani ładnym językiem, szata graficzna jest całkiem nowoczesna. Mam wrażenie, że ocenimy tę książkę w zależności...

Pierwsza książka przeczytana w całości samodzielnie przeze mnie (mam 7 lat :))
Opowiada o grupie dzieci rozwiązujących zagadkę - kto w bibliotece niszczy książki.
Książka ciekawa, ilustrowana obrazkami, polecam - Karolina

Pierwsza książka przeczytana w całości samodzielnie przeze mnie (mam 7 lat :))
Opowiada o grupie dzieci rozwiązujących zagadkę - kto w bibliotece niszczy książki.
Książka ciekawa, ilustrowana obrazkami, polecam - Karolina

Ciekawa, tajemnicza, z dreszczykiem. Polecam.

Ciekawa, tajemnicza, z dreszczykiem. Polecam.

Super!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Super!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kolejna świetna książka dla dzieci czytających już samodzielnie, ale niezbyt szybko. Duże literki, ciekawa opowieść, same zalety.

Kolejna świetna książka dla dzieci czytających już samodzielnie, ale niezbyt szybko. Duże literki, ciekawa opowieść, same zalety.

"Już czytam", to seria, która nie tylko pomaga odkryć radość z samodzielnego czytania. To zbiór świetnie dopracowanych powieści dla młodych czytelników: pełnych przygód i doskonałego humoru. Nieraz czytamy historie wspólnie, bo Rafałek też stał się fanem "książek przygodowych". Dzieci siedzą nieruchomo i z zapartym tchem śledzą losy bohaterów. Tylko co jakiś czas ich wzrok tęsknie wędruje w stronę okna. Stare zamczysko? Kręcenie filmu? Oj... O takich przygodach na razie mogą tylko pomarzyć. Ale niedługo przyjdzie wiosna - i kto wie, co ze sobą przyniesie?
Seria "Już czytam" zachęca dzieci nie tylko do sięgnięcia po ciekawą lekturę - przede wszystkim budzi w dzieciach potrzebę działania. Powieści motywują do pracy, ćwiczeń, aktywności - to nie są historie, po których można klapnąć na sofę i oddać się marzeniom. To historie, po których człowiek zaczyna wiercić się niespokojnie, bo ma w sobie motywacje, marzenia i plany. Więc na wieczór ich nie polecam - za bardzo rozpalają wyobraźnię, a pociechy zamiast spać - wiercą się niespokojnie, marząc o nadejściu kolejnego dnia.
Na końcu każdej książki znajdziemy wspaniały Słowniczek młodego czytelnika - a w nim zbiór niezwykle przydatnych słówek. Niektóre Wasze pociechy może już znają - ale z pewnością znajdzie się też sporo takich, które wzbogacą zasób słownictwa dziecka. Poznawanie nowych zwrotów i wyrażeń może okazać się doskonałą zabawą. Zwłaszcza, gdy nie trzeba co chwilę zaczepiać rodziców z prośbą o wytłumaczenie kolejnego, niezrozumiałego słowa.

Zdecydowanie polecamy!

"Już czytam", to seria, która nie tylko pomaga odkryć radość z samodzielnego czytania. To zbiór świetnie dopracowanych powieści dla młodych czytelników: pełnych przygód i doskonałego humoru. Nieraz czytamy historie wspólnie, bo Rafałek też stał się fanem "książek przygodowych". Dzieci siedzą nieruchomo i z zapartym tchem śledzą losy bohaterów. Tylko co jakiś czas ich wzrok...

Moje oburzenie sięga zenitu. Takich stereotypów już dawno nie widziałam w książce dla dzieci, ani to mądre ani rozsądne serwować takie coś naszym dzieciom. Nie polecam. Na szczęście synek zrezygnował pod koniec, bo żal było czytać.

Moje oburzenie sięga zenitu. Takich stereotypów już dawno nie widziałam w książce dla dzieci, ani to mądre ani rozsądne serwować takie coś naszym dzieciom. Nie polecam. Na szczęście synek zrezygnował pod koniec, bo żal było czytać.

Nie powiem nawet, że szkoda czasu. Powiem, że wg mnie książeczka może być dla dzieci szkodliwa, tym bardziej jeśli przeznaczona jest do samodzielnego czytania, więc w podtekście: bez asysty dorosłego. Rodzic uczestniczący w lekturze może jeszcze naprostować niektóre bzdurne określenia czy stereotypy. Dziecko może je przyjąć bezkrytycznie i przez taki pryzmat zacząć patrzeć na świat...Wszak książki są mądre, można im wierzyć i na nich bazować...
Wielkie rozczarowanie. Bardzo słaba książka.

W szkolnej bibliotece ktoś niszczy książki. Dwie dziewczynki chcą wziąć sprawę w swoje ręce i znaleźć sprawcę. Okazuje się, że winny jest drugoroczny czwartoklasista, zwany trollem.

Co mam do zarzucenia książce? Po pierwsze: epitety. Rozumiem, że może to norma w niektórych środowiskach, ale uważam, że w książce nie jest na to miejsce...Dwa: ciągnięcie ucznia za ucho. Trzęsie mnie! Trzy: stereotypy. Dziewczynki lubią czytać, a chłopcy nienawidzą, chłopcy tylko grają na komputerze. Albo drugoroczny - jest wyśmiany, nazywany trollem, bo jest głupi, wielki, to on jest winny całego zła w szkole. Sama okładka-supermenka ciągnie drugorocznego na łańcuchu...I w ogóle jaki ten Jacuś ma wizerunek:( Masakra! Kolejny zarzut: prostacki wręcz język.

Nie powiem nawet, że szkoda czasu. Powiem, że wg mnie książeczka może być dla dzieci szkodliwa, tym bardziej jeśli przeznaczona jest do samodzielnego czytania, więc w podtekście: bez asysty dorosłego. Rodzic uczestniczący w lekturze może jeszcze naprostować niektóre bzdurne określenia czy stereotypy. Dziecko może je przyjąć bezkrytycznie i przez taki pryzmat zacząć patrzeć...