Tam

Książka bardzo przeciętna. Wrzucanie turystów do jednego worka, strasznie słabe. Przedstawianie turystów z zachodu jako tych, którzy kłócą się o każdy grosz, nie mają kultury i zrozumienia, wchodzą z butami i czują się jak pan. Nudy, nudy i jeszcze raz nudy. Oczywiście autorka jest innego rodzaju turysta, tym rozumiejącym i dobrym na tle innych.

Książka bardzo przeciętna. Wrzucanie turystów do jednego worka, strasznie słabe. Przedstawianie turystów z zachodu jako tych, którzy kłócą się o każdy grosz, nie mają kultury i zrozumienia, wchodzą z butami i czują się jak pan. Nudy, nudy i jeszcze raz nudy. Oczywiście autorka jest innego rodzaju turysta, tym rozumiejącym i dobrym na tle innych.

Książka nie tylko o Nepalu, a momentami miałem wrażenie, że Nepal jest tylko tłem. Tłem dla historii poszczególnych ludzi, ale i świata jako takiego. Można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o Nepalu, ale także świetnie jest przedstawiona natura ludzka. Świetnie pokazany jest proces globalizacji, który mimo, że z opóźnieniem dociera także do jednego z najbiedniejszych zakątków świata. Chociaż to co najbardziej mnie urzekło to sami Nepalczycy, którzy mimo wielu tragedii i ciężkiego życia są pełni pozytywnych emocji.

Książka nie tylko o Nepalu, a momentami miałem wrażenie, że Nepal jest tylko tłem. Tłem dla historii poszczególnych ludzi, ale i świata jako takiego. Można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o Nepalu, ale także świetnie jest przedstawiona natura ludzka. Świetnie pokazany jest proces globalizacji, który mimo, że z opóźnieniem dociera także do jednego z najbiedniejszych...

Przypadkiem kupiona w Biedronce na Helu ;) świetna książka. Przeniosła mnie z pociągu relacji Hel-Kraków prosto do zachwycającego, skomplikowanego krajobrazu Nepalu...

Przypadkiem kupiona w Biedronce na Helu ;) świetna książka. Przeniosła mnie z pociągu relacji Hel-Kraków prosto do zachwycającego, skomplikowanego krajobrazu Nepalu...

Przyjemnie się czyta. Krótka, ale treściwa.

Przyjemnie się czyta. Krótka, ale treściwa.

8,5! Jak dla mnie świetny. Nieco zbyt krótki, choć w swej zwartości dużo niesie. I czuć trochę zapach Nepalu, mimo że na krótko.

8,5! Jak dla mnie świetny. Nieco zbyt krótki, choć w swej zwartości dużo niesie. I czuć trochę zapach Nepalu, mimo że na krótko.

Natasza Goerke prezentuje migawki z Nepalu. Pokazuje tamtejszy świat sięgając do wspomnień ze swojego pobytu w momencie, gdy nastąpiło jego niszczenie przez wstrząsy. Jako osoba zafascynowana miejscem, o którym w latach osiemdziesiątych nie można się było wiele dowiedzieć zapragnęła osobiście odkryć nieznane. Zetknięcie to spowodowało zapuszczanie korzeni i wykiełkowanie pomysłu, by dzielić swe przyszłe życie między to co tam, a co tu.
W jej tekstach fascynujące jest to z jakim oddaniem pisze o nepalskiej społeczności, kulturze i pięknie natury. Z ironią oddaje obraz Europejczyków, turystów goniących za zachodnimi wartościami nawet w obliczu odmiennej mentalności naznaczonej surowością krajobrazu, jak i bezwzględnością polityczną, strategiczną grą państw sąsiadujących.
Zostaje odmalowany nie tylko koloryt lokalny Katmandu oraz pomniejszych miasteczek, wiosek, ale jest też w zarysie przedstawiony obraz państwa walczącego z własną agonią, wykorzystywanego przez własnych przekupnych polityków(?). Chociaż trudno nazwać tak ludzi, którzy objęli władzę w świecie, który przestał być królestwem, ale nie do końca jest też republiką, a o demokracji trudno w takiej sytuacji nawet marzyć. Pod pewnymi względami Nepal kojarzy mi się z Polską; też jest krajem położonym pomiędzy młotem, a kowadłem. Chińszczyzna dziś zalewa cały świat, ale do Nepalu ma najbliżej i tam od dawna zlewa się i próbuje zatrzeć granice między tym co rodzime, a tym co napływa.
Wszędzie życie jest nieprzewidywalne, a najbardziej tam, gdzie żyje się na terenie ciągłych tarć płyt tektonicznych. Mimo iż na co dzień nie pamięta się o tym, to katastrofy są na wyciągnięcie ręki. I nawet w obliczu takiego kryzysu, gdy do bram kraju pukają z pomocą humanitarną skorumpowany rząd wymyśla przeszkody, by tę pomoc przekazać obywatelom.

Książa Nataszy Goerke nie jest odkrywcza. Dziś wszyscy możemy dowiedzieć się więcej o Nepalu z różnego rodzaju przekazów medialnych, blogów podróżniczych oraz książek, tych pisanych najczęściej przez przemierzających azjatyckie krainy. Najbardziej brakuje mi na naszym rynku porządnej książki dającej wnikliwą analizę sytuacji w Nepalu, jak i stosunków panujących między nim, a pobliskimi krajami. A Chiny i Indie względem Nepalu to jak bestie duszące kurczaka.

Natasza Goerke prezentuje migawki z Nepalu. Pokazuje tamtejszy świat sięgając do wspomnień ze swojego pobytu w momencie, gdy nastąpiło jego niszczenie przez wstrząsy. Jako osoba zafascynowana miejscem, o którym w latach osiemdziesiątych nie można się było wiele dowiedzieć zapragnęła osobiście odkryć nieznane. Zetknięcie to spowodowało zapuszczanie korzeni i wykiełkowanie...

Pięknie napisany, nostalgiczny, zbiór esejów o Nepalu.

Autorka jest Polką mieszkając w Niemczech i Nepalu. Zna ona nepalską kulturę, język i historię tego kraju. Książka ta łączy wyjątkowo rzadkie zjawiska- pragmatyczny opis kraju, jego mieszkańców i kultury - podane w poetyckiej, eterycznej formie. Czyta się to z wielką lekkością, a jednocześnie dużym zaciekawieniem. Nepal jest bardzo wysoko na liście krajów mojego zainteresowania i z pewnością będę chciała bliżej zaznajomić się z twórczością autorki. Polecam.

Pięknie napisany, nostalgiczny, zbiór esejów o Nepalu.

Autorka jest Polką mieszkając w Niemczech i Nepalu. Zna ona nepalską kulturę, język i historię tego kraju. Książka ta łączy wyjątkowo rzadkie zjawiska- pragmatyczny opis kraju, jego mieszkańców i kultury - podane w poetyckiej, eterycznej formie. Czyta się to z wielką lekkością, a jednocześnie dużym zaciekawieniem....

Krótka, ale treściwa opowieść o Nepalu, kraju, który świat odkrył stosunkowo niedawno, wraz z popularyzacją wspinaczki wysokogórskiej i odkryciem możliwości Sherpów, bez których słynne ekspedycje spełzłyby na niczym.

Natasza Goerke opisuje Nepal z jednej strony bardzo osobiście, bo to miejsce, które stało się jej drugim domem, z drugiej strony jest dobrą reporterką i przygotowaną przewodniczką, która pokazuje nam różne strony tego państwa, kultury i ludzi tam mieszkających. Krótka, bo niespełna 150 stronnicowa książka/esej/reportaż, ale wystarczająca, aby dowiedzieć się kilku podstawowych rzeczy i wczuć w klimat Nepalu i Himalajów.

W książce nie zabraknie dramatyzmu, jaki zapewnia opowieść o trzęsieniu ziemi z 2015 roku, które wywróciło życie kraju do góry nogami. Co ważne autorka była wtedy na miejscu i opisała to niezwykłe doświadczenie oraz jego następstwa.

Jest też o kontekście politycznym i historycznym, bez którego trudno zrozumieć jakiekolwiek miejsce a Nepal wciśnięty między Chiny i Indie, dwa mocarstwa, musi odczuwać ich wpływ.

„Tam” to również, a może przede wszystkim opowieść o Nepalczykach, ich radzeniu sobie z życiem w trudnych warunkach i w biednym kraju, o tym jak turystyka z jednej strony jest zbawieniem a z drugiej utrapieniem a rozwój gospodarczy ciągnie za sobą degradację środowiska.

Nie zabraknie oczywiście opowieści o górach, o tym, jaka jest ich magia i co ciągnie w nie wielu rożnych ludzi, takich, którzy porzucają swoje dotychczasowe życie i szukają nowego w Himlajach, w Buddyzmie i w górskiej ciszy.

Niewielka ale ciekawa książka, która podsyca zainteresowanie Nepalem, górami, Azją oraz daje sporo przemyśleń na temat nieprzewidywalności życia.

Krótka, ale treściwa opowieść o Nepalu, kraju, który świat odkrył stosunkowo niedawno, wraz z popularyzacją wspinaczki wysokogórskiej i odkryciem możliwości Sherpów, bez których słynne ekspedycje spełzłyby na niczym.

Natasza Goerke opisuje Nepal z jednej strony bardzo osobiście, bo to miejsce, które stało się jej drugim domem, z drugiej strony jest dobrą reporterką i...

Piękna i prawdziwa opowieść o nieznanym, schowanym między Indiami, Chinami i szczytami Himalajów kraju. Króciutka, wciągająca, pobudza apetyt na dalsze czerpanie wiedzy o Nepalu, a nawet na podróż TAM.

Piękna i prawdziwa opowieść o nieznanym, schowanym między Indiami, Chinami i szczytami Himalajów kraju. Króciutka, wciągająca, pobudza apetyt na dalsze czerpanie wiedzy o Nepalu, a nawet na podróż TAM.

"Ta książka jest drogą, którą musiałam przejść, żeby odnaleźć początek"... Oprócz próby przekazu na temat geopolitycznych zmian oraz przemian społecznych jakie zachodzą w Nepalu
Autorka przybliża nam ten kraj, o którym zwykle myślimy, że jest daleką krainą w surowym, górskim klimacie z pogodnymi mieszkańcami, od których możemy się nauczyć bardzo dużo. Nie warto kierować się stereotypami. I tak "nie wszyscy Nepalczycy są pogodni, bo nie ma takiego nieba, które jest tylko bezchmurne".
Mnóstwo bardzo ciekawych myśli, które naprawdę skłaniają do zapisania i refleksji.
Wszystko to podane w wyjątkowo zgrabny sposób. Czytając można się i wzruszyć i roześmiać.

"Ta książka jest drogą, którą musiałam przejść, żeby odnaleźć początek"... Oprócz próby przekazu na temat geopolitycznych zmian oraz przemian społecznych jakie zachodzą w Nepalu
Autorka przybliża nam ten kraj, o którym zwykle myślimy, że jest daleką krainą w surowym, górskim klimacie z pogodnymi mieszkańcami, od których możemy się nauczyć bardzo dużo. Nie warto kierować...