Anne of Green Gables. Ania z Zielonego Wzgórza z podręcznym słownikiem angielsko-polskim

Książka fenomen. Książka, która przetrwała swoje czasy. Książka, którą pokochały miliony na całym świecie. Od niedawna nie potrafiłam wiele z tymi informacjami zrobić. Uznałam te hasła za przesadzone. Zapoznałam się z tą powieścią w szkole, ale jak to w przypadku lektur bywa, przeszła u mnie bez wielkiego echa. Czasami mnie nawet drażniła, gdy zauważyłam kolejne nowe wydanie na rynku, podczas gdy tyle mało znanych tytułów popadało w zapomnienie.

I wtedy przyszedł maj, a Ania Shirley podbiła także moje serce. Teraz doskonale rozumiem jej urok. Są książki, które czerpią swoją siłę ze świata przedstawionego czy interesującej fabuły. Ta powieść z kolei zawdzięcza swój sukces tytułowej bohaterce. To ona upiększa otoczenie, nadając miejscom fantazyjne nazwy i wprowadza w nich magię. To ona wpływa na bieg wydarzeń i sprawia, że coś się ciekawego dzieje. To Ania wznosi radość nie tylko do samotnego życia Maryli czy Mateusza, ale uszczęśliwia przede wszystkim czytelników.

Wszystko jest w Ani bardzo pocieszne, od sposobu, w jaki mówi, poprzez zachowanie i kończąc na jej myślach. Większość z nich jest zawsze połączona z wyjątkową wyobraźnią i romantyczną naturą. Anna jest niekonwencjonalna w najlepszym tego słowa znaczeniu. Owszem, łatwo się kibicuje biednym, niechcianym sierotkom, aby osiągnęły szczęście w życiu. Chce się widzieć brzydkie kaczątka, które przeistaczają się na końcu w piękne łabędzie. Z przyjemnością obserwuje się, gdy ich zazwyczaj surowi, zimni czy zrzędliwi opiekunowie zmieniają się pod wpływem bohaterki i zaczynają ją darzyć głębokim uczuciem. To jest wzruszające, gdy sierota odnajduje miejsca, które może nazwać swoim domem.

To znana i sprawdzona recepta, ale poza tym Ania jest też taka swojska. Ukazano ją w tej książce jako prawdziwą dziewczynkę, a nie dorosłą, która tylko taką udaje. Jest impulsywna, nadmiernie emocjonalna, bardzo gadatliwa, ma skłonności do romantyzowania swojego otoczenia, często wpada w zabawne tarapaty i całkowicie nie udaje jej się być rozsądną dziewczyną, którą Maryla początkowo chciała. Ania nie jest przedstawiana jako osoba, która potrzebuje takich zmian. Oczywiście, dojrzewa i staje się bardziej przyziemna i kompetentna w życiu. Doświadcza też przykrości, ale nigdy nie traci swojego wolnego, pełnego pasji ducha, którego społeczność tak w niej ceni. Dojrzewanie Ani nie sprawia wrażenia oswajania, które znamy z własnego życia. Jest raczej wielką przygodą, którą wyczekuje z niemałą ciekawością.

Wcale się nie dziwię, że ludzie pokochali tę postać. Mnie zafascynował jej uroczy optymizm. Narzekanie, załamywanie się przy dramacie czy pesymizm są jej praktycznie obce. Oczywiście przeżywa nieraz bardzo swoje małe czy duże upadki, ale one nie brukają jej wesołego usposobienia. Wszystko zależy od perspektywy, a Ania spogląda na swoje życie z radością, bo kocha je najzwyczajniej. Docenia drobne przyjemności i to często tam, gdzie się ich pozornie nie ma. Brakuje mi czasami takich ludzi.

Trzeba tu pochwalić autorkę za piękną kreację postaci, która dodała mi otuchy. Miałam kłopot z wyborem wydania, ale ostatecznie zdecydowałam się zapoznać z tym przekładem, który oczarował najwięcej osób. Tłumaczenie nie zestarzało się tak uroczo, jak sama Ania, ale jak można mieć o to żal? W tamtych czasach opuszczenia zdań nie były tak potępiane, udomowienia przybliżały zwykłym czytelnikom bohaterów. Osobiście jestem jak najbardziej otwarta na inne przekłady. Ani nigdy za wiele.

Książka fenomen. Książka, która przetrwała swoje czasy. Książka, którą pokochały miliony na całym świecie. Od niedawna nie potrafiłam wiele z tymi informacjami zrobić. Uznałam te hasła za przesadzone. Zapoznałam się z tą powieścią w szkole, ale jak to w przypadku lektur bywa, przeszła u mnie bez wielkiego echa. Czasami mnie nawet drażniła, gdy zauważyłam kolejne nowe...

Nie pamiętam dlaczego sięgnęłam po tą pozycję, ale mimo, że jestem już dorosła to jednak zachwyciłam się nią. Brawa dla tłumaczki, która stworzyła językowo przepiękny świat przedstawiony!
Rzadko zdarza mi się sięgać po tak wciągająca pozycje, która nie jest jednak kryminałem.
To była prawdziwa podróż w czasie z fantastycznymi towarzyszami :)

Nie pamiętam dlaczego sięgnęłam po tą pozycję, ale mimo, że jestem już dorosła to jednak zachwyciłam się nią. Brawa dla tłumaczki, która stworzyła językowo przepiękny świat przedstawiony!
Rzadko zdarza mi się sięgać po tak wciągająca pozycje, która nie jest jednak kryminałem.
To była prawdziwa podróż w czasie z fantastycznymi towarzyszami :)

fajne

fajne

„Anne z Zielonych Szczytów” to najnowsze wydanie książki „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery, które przetłumaczyła na nowo Anna Bańkowska.

Długo zabierałam się do tego tłumaczenia, bo do historii Ani wracam regularnie i kocham ją miłością wielką, więc obawiałam się, że nowe tłumaczenie zepsuje mi odczucia z lektury, jednak na szczęście okazało się, że nic bardziej mylnego! Historia sieroty przygarniętej przez rodzeństwo Cuthbertów wybrzmiewa tak samo wspaniale również i w tym tłumaczeniu. Z początku miałam problem z przyzwyczajeniem się do imion, no bo jak to tak Anne, Marilla i Matthew, skoro to Ania, Maryla i Mateusz?! Ale w trakcie lektury przyzwyczaiłam się i już nawet nie zwracałam na to uwagi.

Jeśli podobnie jak ja z jakichś powodów obawialiście się tego tłumaczenia, to naprawdę polecam spróbować!😀❤️
https://www.instagram.com/p/C69XEJRNUoA/?igsh=MXJ4Mm13N2pnZHpxbA==

„Anne z Zielonych Szczytów” to najnowsze wydanie książki „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery, które przetłumaczyła na nowo Anna Bańkowska.

Długo zabierałam się do tego tłumaczenia, bo do historii Ani wracam regularnie i kocham ją miłością wielką, więc obawiałam się, że nowe tłumaczenie zepsuje mi odczucia z lektury, jednak na szczęście okazało się, że nic...

Ostatnio po przeczytaniu kilku, na prawdę intensywnie mrocznych kryminałów, potrzebowałam przeczytać coś lekkiego. Od dawna chciałam sięgnąć po całą serię "Ani z Zielonego Wzgórza", więc uznałam, że to idealny moment. Czytałam ją ostatnio w podstawówce i byłam bardzo ciekawa czy nadal będzie dla mnie interesująca. I jak najbardziej się nie zawiodłam.
Książka opowiada o jedenastoletniej dziewczynce Ani Shirley, która po trudnym dzieciństwie, przypadkiem trafia do rodzeństwa Cuthbert, gdzie przeżywając przygody, bo w życiu Ani nigdy nie może być spokojnie, próbuje odnaleźć dom i rodzinę, której nigdy nie miała. Ania Shirley to na prawdę niesamowita bohaterka. W dzieciństwie nie miała lekko, a to zamiast ją załamać, tylko ją wzmocniło. Przez doświadczenia stała się niesamowicie odważna, trochę pyskata ale za to potrafiąca postawić na swoim. Jednocześnie była bardzo elokwentna i marzycielska, a ludzi wokół siebie traktowała z ogromnym szacunkiem. Jednak nie jest to opowieść tylko o tytułowej bohaterce. Jednymi z ważniejszych postaci, było rodzeństwo Cuthbert. Maryla - bardzo ciepła osoba, która pod maską powagi i dystansu, kryła kochającą i opiekuńczą kobietę, gotową zrobić wiele dla tej małej, rudowłosej istotki. Mateusz - bojaźliwy i nieśmiały mężczyzna, niesamowicie oczarowany Anią, nabierający, dzięki dziewczynce, odwagi, której zawsze mu brakowało. Relacja tej dwójki rodzeństwa z Anią jest niesamowicie rodzinna i zmienia się w trakcie czytania.
Wielkim zaskoczeniem było dla mnie to jak dużo emocji wywołuje we mnie, teraz po latach, ten klasyk literatury. Ogromnie przyjemnie mi się ją czytało, bardzo lekko jak przystało na książkę dla młodszego czytelnika. Bardzo polecam powrót do niej po latach, daje nowe, świeże spojrzenie na tę opowieść. Zaczynam zauważać, że historia w tej książce, jest bardziej dojrzała niż by się mogło wydawać. Niesie w sobie ogromną ilość ciepła i miłości. Po jej przeczytaniu, czuję jakbym żegnała się z dobrym przyjacielem, jest to bardzo przyjemne uczucie. Cieszę się, że zdecydowałam się znowu po nią sięgnąć. Wszystkim serdecznie polecam. Może i wy po przeczytaniu zostaniecie bratnimi duszami z Anią.

Ostatnio po przeczytaniu kilku, na prawdę intensywnie mrocznych kryminałów, potrzebowałam przeczytać coś lekkiego. Od dawna chciałam sięgnąć po całą serię "Ani z Zielonego Wzgórza", więc uznałam, że to idealny moment. Czytałam ją ostatnio w podstawówce i byłam bardzo ciekawa czy nadal będzie dla mnie interesująca. I jak najbardziej się nie zawiodłam.
Książka opowiada...

Ig: ksiazki_wloczykija

Kto nie zna rudowłosej burzy, która podbija od wielu lat serca czytelników?

Ania Shirley, rudowłosa jedenastoletnia dziewczyna o bardzo burzliwym temperamencie. Ania jak wiemy jest żywiołowa, pełna fantazji, marzeń i emanuje dość nieokiełznaną radością życia. Jej przygody na Zielonym Wzgórzu, to kalejdoskop emocji, od łez wzruszenia po tonę śmiechu, rozczarowania jak i po triumfy jakimi Ania może się poszczycić.

Nasza bohaterka, niczym małe tornado, wpada w wir perypetii, wciągają tym samym w nie mieszkańców Avonlea co sprawia, że odmienia ich życie na zawsze. Czy jedna mała dziewczyna może odmienić życie tak wielu ludzi? Mało realne? A jednak.

Cała powieść Montgomery to nie tylko taki hymn dla zabawy i dorastania, to również hymn, co najważniejsze dla wyobraźni, odwagi i dorastania. No bo kto w wieku Ani nie miał tak szalonych pomysłów?

Ja na przykład idąc ze szkoły, wzięłam małego kotka bo szedł za mną i w domu zamknęłam go w lodówce. Tak w lodówce. Oczywiście niedziałającej, robiąc mu miejsce na powietrze i dając jedzenie, a to wszystko po to by nie widzieli rodzice. Można? Można.

A wy jakie mieliście szalone pomysły za dziecka?

To powieść i książka która nigdy się nie znudzi, nie ucieknie i nie zostanie zapomniana. Ania uczy nas, że nawet w obliczu największych przeciwności losu można znaleźć piękno i sens w życiu, a otaczający świat, jest pełen magii. Trzeba tylko trochę bardziej otworzyć serduszko. A co najważniejsze, byśmy nigdy nie zapomnieli o naszym wewnętrznym dziecku, które każdy z nas ma, byśmy je od czasu do czasu wypuścili na zewnątrz.

Ig: ksiazki_wloczykija

Kto nie zna rudowłosej burzy, która podbija od wielu lat serca czytelników?

Ania Shirley, rudowłosa jedenastoletnia dziewczyna o bardzo burzliwym temperamencie. Ania jak wiemy jest żywiołowa, pełna fantazji, marzeń i emanuje dość nieokiełznaną radością życia. Jej przygody na Zielonym Wzgórzu, to kalejdoskop emocji, od łez wzruszenia po tonę śmiechu,...

Ta książka była raczej średnia. No ale co kto lubi - niech sobie czyta.

Ta książka była raczej średnia. No ale co kto lubi - niech sobie czyta.

Po ok 30 latach od czytania po raz pierwszy, naprawdę się broni. Mądra, urocza, wciąż dość aktualna powieść o miłości, przyjaźni, walce o swoją indywidualność, dorastaniu.

Po ok 30 latach od czytania po raz pierwszy, naprawdę się broni. Mądra, urocza, wciąż dość aktualna powieść o miłości, przyjaźni, walce o swoją indywidualność, dorastaniu.

Pierwszy tom opowieści o Anne Shirley nie za bardzo przypadł mi do gustu ze względu na to że książka skierowana jest raczej do kobiet. Jest jednak jedna rzecz, która bardzo utkwiła mi w głowie mianowicie, Anne bardzo dużo mówiła o tym, jak bardzo nieromantyczna jest co, pokazuje ile miała kompleksów przez, swój wygląd i imię . Książka niby stara, lecz zawarte są w niej trudy, przez jakie muszą przechodzić współczesne kobiety nazywane przez innych nieurodziwymi i ile zrobiłyby, że stać się piękniejsze. Autorka możliwe, że chciała nam przekazać, żeby kobiety w były kimś są a, nie kimś kim nie są. Jednym z przykładów desperacji Anne na punkcie swojego wyglądu, a zwłaszcza swoich włosów jest przefarbowanie na kolor zielony, który na początku miał być czarnym.

Pierwszy tom opowieści o Anne Shirley nie za bardzo przypadł mi do gustu ze względu na to że książka skierowana jest raczej do kobiet. Jest jednak jedna rzecz, która bardzo utkwiła mi w głowie mianowicie, Anne bardzo dużo mówiła o tym, jak bardzo nieromantyczna jest co, pokazuje ile miała kompleksów przez, swój wygląd i imię . Książka niby stara, lecz zawarte są w niej...

„Anne z Zielonych Szczytów” to książka, która towarzyszyła mi od czasów szkoły podstawowej, ale dopiero teraz, po latach, zrozumiałxm jej prawdziwą wartość. Anne jest dla mnie jak pokrewna dusza - od zawsze utożsamiałxm się z nią jako dziwne, ale wyjątkowe dziecko, które marzy i wyobraża sobie świat w niezwykły sposób. Jej wyobraźnia, energia i czasem roztrzepany sposób bycia odzwierciedlają niektóre z moich własnych cech. Ta książka nie tylko przełamała mój zastój czytelniczy, ale także otworzyła mi oczy na piękno historii, które mogą być naprawdę inspirujące. Nowe tłumaczenie dodatkowo wzbogaciło moje doświadczenie czytelnicze, dodając głębi tej już wspaniałej opowieści.

„Anne z Zielonych Szczytów” to książka, która towarzyszyła mi od czasów szkoły podstawowej, ale dopiero teraz, po latach, zrozumiałxm jej prawdziwą wartość. Anne jest dla mnie jak pokrewna dusza - od zawsze utożsamiałxm się z nią jako dziwne, ale wyjątkowe dziecko, które marzy i wyobraża sobie świat w niezwykły sposób. Jej wyobraźnia, energia i czasem roztrzepany sposób...