Przerwana lekcja muzyki

Ta książka jest dość chaotyczna, ale dobrze napisana i wiarygodna. Opowiada historię szczerze, bez jej koloryzowania. Nie jest to łatwa lektura - porusza trudne, złożone tematy, ale mimo to przeczytałam ją dość szybko. Czy była poruszająca? Dla mnie nie, ale myślę, że może być dla osób, które nie miały podobnych doświadczeń. Zmusza jednak do przemyśleń nad definicjami normalności i nienormalności, gdy spojrzymy na tę historię szerzej. Nie zżyłam się z główną bohaterką, ale jej ciekawy portret psychologiczny zapełnił tę lukę. Szpital bardzo trafnie został pokazany jako forma więzienia, ale również schronienia. Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego, może wydawać się zbyt powierzchowna i bezładna. Filmu jeszcze nie oglądałam, ale chyba się skuszę, bo słyszałam, że jest lepszy niż książka.

Ta książka jest dość chaotyczna, ale dobrze napisana i wiarygodna. Opowiada historię szczerze, bez jej koloryzowania. Nie jest to łatwa lektura - porusza trudne, złożone tematy, ale mimo to przeczytałam ją dość szybko. Czy była poruszająca? Dla mnie nie, ale myślę, że może być dla osób, które nie miały podobnych doświadczeń. Zmusza jednak do przemyśleń nad definicjami...

Susanna Kaysen przedstawia nam swoje prawdziwe przeżycia, gdy po zażyciu dużej dawki tabletek trafia na oddział psychiatryczny. Młoda dziewczyna, która dopiero co osiągnęła pełnoletność miała spędzić tam dwa tygodnie, lecz jej pobyt trwał dwa lata.

Bardzo ciężko mi czytało się książkę, bo też został poruszony temat dość ciężki pobyt młodej dziewczyny w zakładzie psychiatrycznym, co mogło nam ukazać się co dzieje się w takich zakładach zamkniętych. Niestety jak dla mnie zaprzepaszczona szansa na przybliżeniu nam widzenia i odbierania świata przez osoby z zaburzeniami psychicznymi. Dodatkowo napisana dość topornie, gdzie każdą stronę tak naprawdę czytałam dość mozolnie, bo niczym nie zostałam zaciekawiona by ją dalej czytać.

Susanna Kaysen przedstawia nam swoje prawdziwe przeżycia, gdy po zażyciu dużej dawki tabletek trafia na oddział psychiatryczny. Młoda dziewczyna, która dopiero co osiągnęła pełnoletność miała spędzić tam dwa tygodnie, lecz jej pobyt trwał dwa lata.

Bardzo ciężko mi czytało się książkę, bo też został poruszony temat dość ciężki pobyt młodej dziewczyny w zakładzie...

Książka „Przerwana lekcja muzyki” Susanny Kaysen zabiera nas do autentycznych przeżyć autorki, która w latach sześćdziesiątych XX wieku po połknięciu sporej dawki aspiryny, trafiła na oddział szpitala psychiatrycznego w stanie Massachusetts. Jej pobyt trwał ostatecznie prawie dwa lata. Susanna osiągnęła dopiero co pełnoletność, a początki pobytu w szpitalu były rygorystyczne i trudne do zaakceptowania. Stopniowo poznaje innych pacjentów, którzy zmagają z różnymi zaburzeniami.
W książce pokazana jest opieka zdrowotna w tamtych czasach pełna zakłamania i obłudy. Istnieje niewielka granica między normalnością a wariactwem. Pomimo doświadczeń zachowała dystans i poczucie humoru.
W książce poruszane są ważne aspekty m.in. próba samobójcza, samotność, ograniczenie wolności, kwestie związane z leczeniem i jego skutecznością. Pobyt w szpitalu staje się więzieniem i azylem. Z jednej strony mamy uwolnienie od trosk życia, a z drugiej odcięcie od tego wszystkiego co każdy nazywa normalnością.
Lektura nie dla wszystkich, należy się na niej skupić i wyłapać sens i przesłanie.

Książka „Przerwana lekcja muzyki” Susanny Kaysen zabiera nas do autentycznych przeżyć autorki, która w latach sześćdziesiątych XX wieku po połknięciu sporej dawki aspiryny, trafiła na oddział szpitala psychiatrycznego w stanie Massachusetts. Jej pobyt trwał ostatecznie prawie dwa lata. Susanna osiągnęła dopiero co pełnoletność, a początki pobytu w szpitalu były...

Dałabym wyższą ocenę, gdyby nie dość monotonna końcówka, która mnie nie porwała. Poza tym świetnie się bawiłam! Książkę czyta się ekspresowo. Ciekawa i poruszająca historia.

Dałabym wyższą ocenę, gdyby nie dość monotonna końcówka, która mnie nie porwała. Poza tym świetnie się bawiłam! Książkę czyta się ekspresowo. Ciekawa i poruszająca historia.

polecam

polecam

Mam mieszane odczucia wobec tej książki, fascynuje mnie temat psychiki i jej zaburzeń, ale w ,,Przerwanej lekcji muzyki '' czegoś mi zabrakło. Oprócz głównej bohaterki Susanne chorującej na zaburzenia osobowości typu borderline,poznajemy kilka innych kobiet z różnymi problemami psychicznymi.
Fragmentami książka jest bardzo ciekawa, np kiedy autorka wyjaśnia mechanizmy swoich zaburzeń, ale reszta jest taka sobie, spodziewałam się czegoś lepszego.🙁

Mam mieszane odczucia wobec tej książki, fascynuje mnie temat psychiki i jej zaburzeń, ale w ,,Przerwanej lekcji muzyki '' czegoś mi zabrakło. Oprócz głównej bohaterki Susanne chorującej na zaburzenia osobowości typu borderline,poznajemy kilka innych kobiet z różnymi problemami psychicznymi.
Fragmentami książka jest bardzo ciekawa, np kiedy autorka wyjaśnia mechanizmy...

Świetna książka. Trochę żałuję, że nie przeczytałam jej przed obejrzeniem filmu, o wiele więcej wyjaśnia.

Świetna książka. Trochę żałuję, że nie przeczytałam jej przed obejrzeniem filmu, o wiele więcej wyjaśnia.

"Przerwana lekcja muzyki" to historia kilkunastu kobiet zamkniętych na oddziale psychiatrycznym, z których każda ma swoje większe, lub jeszcze większe problemy. Główną bohaterką jest Susanna, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Każda z kobiet w sposób mniej bądź bardziej jawny buntuje się przeciwko personelowi oddziału.
Nie porwała mnie ta historia, książka jest króciutka, aczkolwiek kompletnie nie będę o niej pamiętać za kilka dni.

"Przerwana lekcja muzyki" to historia kilkunastu kobiet zamkniętych na oddziale psychiatrycznym, z których każda ma swoje większe, lub jeszcze większe problemy. Główną bohaterką jest Susanna, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Każda z kobiet w sposób mniej bądź bardziej jawny buntuje się przeciwko personelowi oddziału.
Nie porwała mnie ta historia, książka...

W książce panuje chaos…Liczyłam na dobra lekturę, niestety się zawiodłam.

W książce panuje chaos…Liczyłam na dobra lekturę, niestety się zawiodłam.

Film oglądałem już z 10 lat temu i przyznam na starcie, że bardziej mi się podobał niż książka, a to się dość rzadko zdarza. Angelina Jolie zagrała tam tak dobrze, że do dzisiaj pamiętam tę rolę. Książkę chciałem przeczytać od dawna, ale dopiero wpadła mi w ręce. Zawsze intrygował mnie temat chorób psychicznych, chociaż wolałbym przyglądać się chorym ludziom z bardzo bezpiecznej odległości i najlepiej być dla nich niewidoczny i mocno od nich odgrodzony. Jest takie powiedzenie, że jak się długo przebywa w towarzystwie schizofreników, to można samemu zachorować. Dlatego od dawna jestem całkowicie odcięty od wszelkich informacji ze sprzedajnych mediów, nie dociera do mnie praktycznie nic, nie chcę się zarazić. Jeśli chodzi o książkę była ona krótka i dość ciekawa, a największą zaletą była autentyczność. Była pacjentka psychiatryka opisuje swoją przerwę w życiorysie, około dwóch lat się leczyła w latach 60tych i została uznana za wyleczoną. Cierpiała ona na tzw zaburzenia osobowości pogranicznej, typu "borderline". Okaleczała się, była nieprzystosowana, zbuntowana, fantazjowała o samobójstwie i nie mogła znaleźć wewnętrznego spokoju. Jeśli jednak czytelnik liczy na barwne opisy i fabułę rodem z "Lotu nad kukułczym gniazdem", to się rozczaruje. Autorka po prostu opisała z pamięci trochę o swoim pobycie w ośrodku zamkniętym, o kontrolach, psychoterapii. Najciekawszą osobą w książce była socjopatyczna Lisa, którą to właśnie postać odegrała tak świetnie Angelina Jolie. Krótka lektura, mogą się tu odnaleźć osoby, które interesują się ludzką psyche.

Film oglądałem już z 10 lat temu i przyznam na starcie, że bardziej mi się podobał niż książka, a to się dość rzadko zdarza. Angelina Jolie zagrała tam tak dobrze, że do dzisiaj pamiętam tę rolę. Książkę chciałem przeczytać od dawna, ale dopiero wpadła mi w ręce. Zawsze intrygował mnie temat chorób psychicznych, chociaż wolałbym przyglądać się chorym ludziom z bardzo...