Wymazane

Lubię czytać Witkowskiego dla języka, nawet gdy jest wulgarny, bo ta wulgarność jest niejako przyrodzona - ich akcja się w takich miejscach i środowiskach toczy, gdzie to nie razi. Ale to, moim zdaniem, najsłabsza jego powieść. Jak dotąd. Nawet kilka razy starał się otwarcie lansować swoją poprzednią powieść...Poprzez Damiana Pięknego...uch, ałtorytet, że przech...j. A co, za słabo się sprzedaje? Cóż, ewidentnie także do jego własnej powieści odnosi się JEGO westchnienie z tej książki: Ech, coraz mniej kultury, coraz więcej wypoczynku... (...)

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/zmazaniec-nieboze-wymazane

Lubię czytać Witkowskiego dla języka, nawet gdy jest wulgarny, bo ta wulgarność jest niejako przyrodzona - ich akcja się w takich miejscach i środowiskach toczy, gdzie to nie razi. Ale to, moim zdaniem, najsłabsza jego powieść. Jak dotąd. Nawet kilka razy starał się otwarcie lansować swoją poprzednią powieść...Poprzez Damiana Pięknego...uch, ałtorytet, że przech...j. A co,...

Zaczęło się z przytupem.... Ale zamiast się rozwinąć jakoś ciekawie dalej ,to jak tu ktoś napisał wcześniej - zaczęło się pie**olenia dla samego pie**olenia.....
Dopiero wstawki z przeszłości mnie poratowały przed porzuceniem czytania.

Zaczęło się z przytupem.... Ale zamiast się rozwinąć jakoś ciekawie dalej ,to jak tu ktoś napisał wcześniej - zaczęło się pie**olenia dla samego pie**olenia.....
Dopiero wstawki z przeszłości mnie poratowały przed porzuceniem czytania.

Byłoby 7, bo styl Michaśki - uroczy i nie do podrobienia - lubię i cenię. Ale nie lubię nudy, przedłużanej na siłę agonii i pie**olenia dla samego pie**olenia. A tym właśnie nagle i niespodziewanie, jakoś pod koniec trzeciej ćwiartki, zaczęła być ta książka. Ostatniej prostej nawet nie dźwignęłam, odpuściłam przegrywając z zażenowaniem.
A zaczęło się naprawdę zacnie, jeśli ktoś lubi styl Witkowskiego, no niestety, potem to już jak wyżej.

Byłoby 7, bo styl Michaśki - uroczy i nie do podrobienia - lubię i cenię. Ale nie lubię nudy, przedłużanej na siłę agonii i pie**olenia dla samego pie**olenia. A tym właśnie nagle i niespodziewanie, jakoś pod koniec trzeciej ćwiartki, zaczęła być ta książka. Ostatniej prostej nawet nie dźwignęłam, odpuściłam przegrywając z zażenowaniem.
A zaczęło się naprawdę zacnie, jeśli...

Magiczna niczym Trujakowy Las. Wciągnęła mnie niesamowicie. Jest to pierwsza książka Witkowskiego z którą mam do czynienia. Barwne postacie, w ogóle ten fragment książki opisujący starą Warszawę tak mną zawładnął - jaka szczegółowość w opisach, jaki rozmach, jaka wyobraźnia… Dzieło zawiera w sobie wiele różnych wątków, dla każdego coś miłego. Największym atutem jest niewątpliwe humor autora - rzadko kiedy mam tak, że podczas lektury parsknę śmiechem, a tu zdarzyło mi się to kilkukrotnie. Jestem oczarowana i pędzę wypożyczyć kolejną jego książkę.

Magiczna niczym Trujakowy Las. Wciągnęła mnie niesamowicie. Jest to pierwsza książka Witkowskiego z którą mam do czynienia. Barwne postacie, w ogóle ten fragment książki opisujący starą Warszawę tak mną zawładnął - jaka szczegółowość w opisach, jaki rozmach, jaka wyobraźnia… Dzieło zawiera w sobie wiele różnych wątków, dla każdego coś miłego. Największym atutem jest...

Kocham Witkowskiego za styl! Geniusz. Nie jest to wg mnie najlepsza książka tego autora, ale warto, dużo dobrych tekstów, świetnie się czyta i dużo humoru- jak zawsze. Specyficznego.

Kocham Witkowskiego za styl! Geniusz. Nie jest to wg mnie najlepsza książka tego autora, ale warto, dużo dobrych tekstów, świetnie się czyta i dużo humoru- jak zawsze. Specyficznego.

Proza Witkowskiego jest doskonałym towarzyszem na leniwe, letnie wieczory. Nie jest to wyskoka literatura, tylko rozrywkowa i swoją funkcję pełni znakomicie, przy okazji zbytnio nie ogłupiając czytelnika (no może trochę...).

Proza Witkowskiego jest doskonałym towarzyszem na leniwe, letnie wieczory. Nie jest to wyskoka literatura, tylko rozrywkowa i swoją funkcję pełni znakomicie, przy okazji zbytnio nie ogłupiając czytelnika (no może trochę...).

Jak u Witkowskiego. Obrzydliwie, tandetnie, strasznie, jeszcze bardziej obrzydliwie, a potem trafny BON MOT i śmieję się sam do sie je czytając.
Historia przeciągnięta niepotrzebnie o około 100 stron, ale co się uśmiałem to moje

Jak u Witkowskiego. Obrzydliwie, tandetnie, strasznie, jeszcze bardziej obrzydliwie, a potem trafny BON MOT i śmieję się sam do sie je czytając.
Historia przeciągnięta niepotrzebnie o około 100 stron, ale co się uśmiałem to moje

Tuż nad mą głową - hokejowy zamek
Nasze kłopoty - znowu nas znajdują same
Chora pamięć - na pamięć się choruje
Wgryzam się w brzydotę - molestuję molekułę
Daliśmy się zagarnąć żulom i hołocie
Tłum tumanieje - chrust na stosy już się zbiera
Nie kończyłem medycyny ale to schizofrenia
Wasza nienawiść okrada mnie z człowieczeństwa
Dlatego ja dlatego ja
Dlatego ja
Dlatego ja każdego dnia wyjeżdżam z Polski

Hokejowy zamek PIDŻAMA PORNO

Historia Babci i spowiedź Alexis....dla mnie absolutnie genialne ...to na plus i jednocześnie na minus , bo jednak te fragmenty wyrastają zdecydowanie ponad....
Witkowski czasem mnie wkurza , rzadko nudzi i sporadycznie irytuje....ale niezmiennie od lat mnie śmieszy. Stawia te krzywe zwierciadła i naganie przed nie ludzi...a potem sam w nich staje pusząc się jak paw....i trzeba polecić to nam wszystkim , bo pamiętajmy , że nic nie będzie wymazane....

Tuż nad mą głową - hokejowy zamek
Nasze kłopoty - znowu nas znajdują same
Chora pamięć - na pamięć się choruje
Wgryzam się w brzydotę - molestuję molekułę
Daliśmy się zagarnąć żulom i hołocie
Tłum tumanieje - chrust na stosy już się zbiera
Nie kończyłem medycyny ale to schizofrenia
Wasza nienawiść okrada mnie z człowieczeństwa
Dlatego ja dlatego ja
Dlatego ja
Dlatego ja...

Jedna z moich ulubionych książek Michała Witkowskiego.

Jedna z moich ulubionych książek Michała Witkowskiego.

Gdyby tej powieści nadać postać ludzką, to ja widzę tu drag queen. Która przyciąga, ale może też budzić niesmak. Która zachwyca barwnością, ale widać też oczko na pończosze i męski zarost. Która daje spektakl, a potem łka w kąciku.
Powieść na tyle dobra, że przeczytam tę drugą, o której tu i ówdzie wspomina Piękny Damian (i narrator).

Gdyby tej powieści nadać postać ludzką, to ja widzę tu drag queen. Która przyciąga, ale może też budzić niesmak. Która zachwyca barwnością, ale widać też oczko na pończosze i męski zarost. Która daje spektakl, a potem łka w kąciku.
Powieść na tyle dobra, że przeczytam tę drugą, o której tu i ówdzie wspomina Piękny Damian (i narrator).