Uncanny X-Men: Czasy minionej przyszłości

Chris Claremont zrobił dla X-Men tyle co Jack Black dla heavy metalu (bardzo dużo) i stworzył niezwykle dużo historii o mutantach. Wiele z nich jest kultowych, w tym ta. Nie ukrywam, że sięgnąłem do niej głównie z racji tego, że bardzo podobała mi się adaptacja filmowa z 2014 roku.

Historia angażuje czytelnika, ale dopiero w „głównej” części. Pierwsze kilka zeszytów to niby tie-iny, ale nic nie wnoszące poza jedną rzeczą (kto czytał ten wie) i przez to mocno cierpi reszta, a czytelnik może się szybko zniechęcić. Niemniej ta „główna” historia wypada fenomenalnie, a chemia między Kitty i Colossusem jest przecudowna.

Warto przeczytać i się przemęczyć przez kilka pierwszych rozdziałów.

Chris Claremont zrobił dla X-Men tyle co Jack Black dla heavy metalu (bardzo dużo) i stworzył niezwykle dużo historii o mutantach. Wiele z nich jest kultowych, w tym ta. Nie ukrywam, że sięgnąłem do niej głównie z racji tego, że bardzo podobała mi się adaptacja filmowa z 2014 roku.

Historia angażuje czytelnika, ale dopiero w „głównej” części. Pierwsze kilka zeszytów to...

Z dzieciństwa nostalgicznie wspominam wieczory pod kołdrą, kiedy wpatrzona w CartoonNetwork oglądałam perypetie mutantów, a babcia krzyczała, że już jest późno. Teraz, z łezką w oku, gdzie te czasy?!
Na dłuższą chwilę mogłam tam wrócić, dzięki Uncanny X-men. Stos dobrze rozpisanych postaci, ciekawe i oryginalne umiejętności, wachlarz historii i telenowela w tle to pozycje, które powinny się znaleźć na ich wizytówce. Na kartach komiksu, tę zabawę czasem, przestrzenią i chronologią widać jeszcze bardziej.

Samą lekturę zaczynamy od solidnego streszczenia poprzednich epizodów podanego przez Cyclopsa. Następnie z grupą mutantów znajdujemy się w piekle, malowanym jak z powieści Dantego. A to dopiero pierwsze zeszyty! Gdzieś w środku trafiamy do fabuły „Czasów minionej przeszłości” i zabawy z rozumowaniem samego pojęcia czasu. Następnie odwiedzimy Kanadę i zmierzymy się z miejscowymi podaniami. A na końcu zobaczymy inną wersję kultowego filmu późnych lat 80.. A i tak, na pewno coś pominęłam.

Jest różnorodnie, kolorowo, bywa śmiesznie, nostalgicznie i tragicznie. Pod telenowelami i żartami kryją się trudniejsze pytania i kwestie do rozważania. Cały ten, grubszy, zeszyt jest kwintesencją tego, czym charakteryzują się serie o X-men i warto spędzić z nim ten czas.

Z dzieciństwa nostalgicznie wspominam wieczory pod kołdrą, kiedy wpatrzona w CartoonNetwork oglądałam perypetie mutantów, a babcia krzyczała, że już jest późno. Teraz, z łezką w oku, gdzie te czasy?!
Na dłuższą chwilę mogłam tam wrócić, dzięki Uncanny X-men. Stos dobrze rozpisanych postaci, ciekawe i oryginalne umiejętności, wachlarz historii i telenowela w tle to pozycje,...

Spodziewałem się, że tak klasyczna pozycja jak "Czasy Minionej Przyszłości" będzie jednak trochę dłuższa. Zaskoczyło mnie to, że historia z takim potencjałem została rozpisana tylko na dwa numery. Nic dziwnego, że w późniejszym czasie pojawiły się rozmaite wypełniacze, prequele i sequele. Plusem jest jednak to, że twórcy kolekcji postanowili zachować ciągłość wydarzeń z "Mroczną Phoenix", więc w tym tomie znalazły się zeszyty "Uncanny X-men" wydane bezpośrednio po tamtej opowieści.

Dodatkowym rarytasem jest natomiast Uncanny X-men nr 4 pt. "Piekło Nightcrawlera" – historia opowiedziana w stylu niemalże mitologicznym, fabularnie mocno nawiązująca do "Boskiej Komedii" Dantgo Alighieri i moim zdaniem najlepsza w tym zbiorze. Dla formalności należy również wspomnieć o dwuzeszytowej przygodzie Wolverina i Nightcrawlera w Kanadzie, gdzie ramię w ramię z dawnymi towarzyszami Logana, grupą Alpha Flight, zmierzą się z legendarnym Wendigo.

Łącznikiem dla wszystkich zebranych w tym tomie opowieści jest Kitty Pryde i to jej dedykowany jest ostatnia z nich. Kilka samotnych godzin Instytucie Xaviera przeradza się starcie z mroczną bestią rodem z „Obcego” Ridleya Scotta. Będzie to dla Kitty ostateczny egzamin, jak również swoiste przejście z ucznia do pełnoprawnego członka X-men.

Podsumowując: dużo się tu dzieje.

Spodziewałem się, że tak klasyczna pozycja jak "Czasy Minionej Przyszłości" będzie jednak trochę dłuższa. Zaskoczyło mnie to, że historia z takim potencjałem została rozpisana tylko na dwa numery. Nic dziwnego, że w późniejszym czasie pojawiły się rozmaite wypełniacze, prequele i sequele. Plusem jest jednak to, że twórcy kolekcji postanowili zachować ciągłość wydarzeń z...

KOMIKS Z CZASÓW DOSKONAŁYCH

Teraz może trudno sobie to wyobrazić, ale był czas, gdy seria „X-Men” nie radziła sobie na rynku i trzeba było zrezygnować z jej wydawania. Tak się jednak złożyło, że wkrótce potem pojawił się Chris Claremont, który przywrócił jej nie tylko dawną świetność, ale wyniósł na wyżyny popularności. I chociaż przez dekady ciągnął swoją przygodę z tytułem, nie chcąc za nic oddać go w ręce innych twórców i przez ten czas stworzył wiele wyśmienitych opowieści, najbardziej cenione są trzy z nich. Pierwsza to, oczywiście, „Saga Mrocznej Phoenix”, drugą jest powieść graficzna „Bóg kocha, człowiek zabija”, trzecią jest niniejsza, świętująca właśnie swoje czterdziestolecie, a umieszczona swego czasu przez magazyn „Wizard” na 12 miejscu listy najlepszych komiksów wszech czasów. Opowieść, która zapoczątkowała podróże w czasie, jedną z rzeczy obecnie tak dla serii charakterystycznej, że aż będącej obiektem żartów także wewnątrz niej samej. I zarazem komiks wciąż znakomity, mimo upływu lat.

Album stanowi bezpośrednią kontynuację „Mrocznej Phoenix”. Po śmierci Jean bohaterowie spotykają się na jej pogrzebie, co staje się przyczynkiem do wspomnienia jej życia, a co za tym idzie dotychczasowych losów X-Men. Mutanci nie mogą jednak długo opłakiwać przyjaciółki/ukochanej, bo Nightcrawler zostaje porwany do… piekła! Do tego kanadyjski rząd upomina się o Wolverine’a. Ale to zaledwie przedsmak tego, co nadciąga.

Główna fabuła przenosi nas do roku 2013, gdzie większość mutantów została wymordowana, a niedobitki żyją w obozach, w ciągłym strachu przed Sentinelami. Sytuacja na świecie jest napięta, wojna wisi na włosku, a mutanci starają się zmienić stan rzeczy. Czterdziestoletnia Kitty Pride wraz z Magneto, Franklinem Richardsem, Storm, Wolverinem i nową telepatką, Rachel znajdują rozwiązanie, którym jest przeniesienie umysłu Kitty w czasie do ciała jej nastoletniej odpowiedniczki, żyjącej w roku 1980. Wszystko po to by dziewczyna zapobiegła zamachowi Bractwa Mutantów na senatora Kelly’ego, od którego zaczęło się wszystko, co doprowadziło do obecnej sytuacji. Ale czy to wystarczy?

Na koniec zaś dostajemy krótką historyjkę świąteczną z Kitty i… demonem.

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/12/x-men-czasy-minionej-przyszosci-chris.html

KOMIKS Z CZASÓW DOSKONAŁYCH

Teraz może trudno sobie to wyobrazić, ale był czas, gdy seria „X-Men” nie radziła sobie na rynku i trzeba było zrezygnować z jej wydawania. Tak się jednak złożyło, że wkrótce potem pojawił się Chris Claremont, który przywrócił jej nie tylko dawną świetność, ale wyniósł na wyżyny popularności. I chociaż przez dekady ciągnął swoją przygodę z...