Spiżowy gniew

Zachęcona inną serią autora o Ezekielu, z wielkimi chęciami zabrałam się za lekturę „Spiżowego gniewu”. Wraz z przeczytanymi stronami mój entuzjazm szybko opadł i coraz bardziej się kurczył. Od razu zwróciłam uwagę na różnicę pomiędzy cyklem „Komornika” i „Siedmioksięgu”. Niestety, moja ocena nie była korzystna, ponieważ liczyłam na coś podobnego i mocno się rozczarowałam. Przede wszystkim spodziewałam się więcej elementów fantastycznych, a także niesztampowego podejścia do fabuły, co wyraźnie widziałam w „Komorniku”. Tymczasem Michał Gołkowski serwuje czytelnikowi istnie epicką fabułę, z dokładnością i rozmachem wplatając opisy wszędzie tam, gdzie nie trzeba. Szczerze? Pierwsze rozdziały okropnie mnie wynudziły. Ciężko było mi przebrnąć przez sporą ilość tekstu, ponieważ nic kompletnie w nim się nie działo. Szczegółowe dzieje królestwa i bohaterów tylko przyprawiały mnie o szerszy ziew, Zahred poza byciem przybyszem znikąd nie strzelał na tyle fajerwerkami, by między nami zaiskrzyło, poboczne postacie również nie wykazywały wybitnych zdolności, potrafiących w wyjątkowy sposób przyciągnąć moją uwagę. Kiedy już myślałam, iż czeka mnie gehenna i nie dotrwam do końca książki, mniej więcej w połowie sytuacja się odmieniła.
Narastające konflikty i napięcie pomiędzy królestwami w końcu osiągnęły na tyle wielkie rozmiary, iż wreszcie zaczęłam wczuwać się w akcję książki. W pewnym momencie z nudnego początku fabuła rozwinęła się w wystarczający sposób, bym nie mogła się oderwać. Byłam zaintrygowana tajemniczym pochodzeniem Zahreda, jego zdolnościami, motywem, klątwą, również losy księżniczki, księcia, cesarza Hatwaretu sprawiły, iż chciałam koniecznie poznać dalsze losy postaci. Pierwsze rozdziały nie przedstawiły zbyt korzystnie bohaterów – czytelnik ma do czynienia z rozkapryszoną księżniczką, która robi co chce, tatuś cesarz jej przyklaskuje, brat z chęcią wziąłby ją do łóżka, w tle zjawia się Zahred i w sumie nic z tego nie wynika. Relacje pomiędzy nimi moim zdaniem autor kształtował zbyt długo, co poważnie wpłynęło na tempo akcji. Z czasem jednak postacie ukazały swoje drugie oblicze, zmieniły się, ujawniły swe ukryte sekrety. Wątki z pozornego spokoju przekształciły się w rzeź, a grzeczne zachowania ustąpiły miejsca poważnym intrygom. Wedle mojej oceny tyle wystarczy, by zatracić się już w dalszych rozdziałach powieści.
Styl autora jak zwykle odebrałam pozytywnie i doceniłam bogaty język literacki, może poza momentami, kiedy opisów było zwyczajnie za dużo. Co prawda „Spiżowy gniew” nie został napisany w formie groteski i nie zawierał w sobie komizmu, tak jak w „Komorniku”, ale i tak dobrze czytało mi się treść głównie ze względu na dobór słownictwa oraz ukazanie poszczególnych kluczowych scen. Zwróciłam też uwagę na interesujące przedstawienie tematyki wojennej, znajomości przez twórcę arkanów bitewnych, a także na ciekawe przedstawienie wątków związanych z walką bohaterów, prowadzeniem szturmu na oddziały wroga, czy też obronę przed najazdami. Michał Gołkowski według mnie intrygująco przybliża odbiorcy sceny pojedynków, mało który autor moim zdaniem tak potrafi, dlatego dobrze oceniam jego książki.
Spodziewałam się trochę innego zakończenia, chociaż to nie było złe. Zawiodłam się trochę na postaci Zahreda, ponieważ jego tajemnica… pozostała tajemnicą. Nie dowiedziałam się za wiele o nim, mimo iż jest głównym bohaterem cyklu. Po cichu mam nadzieję, że więcej wyjaśni się w kolejnych tomach.
Czy polecam? Tak, chociaż nie doświadczyłam tutaj zbyt wielu motywów fantastycznych, a przez połowę książki musiałam toczyć bitwę sama ze sobą, jednak później naprawdę było warto. Jeśli lubicie epickie powieści z wątkami wojen i podbijania innych państw to myślę, że „Spiżowy gniew” przypadnie Wam do gustu.

Zachęcona inną serią autora o Ezekielu, z wielkimi chęciami zabrałam się za lekturę „Spiżowego gniewu”. Wraz z przeczytanymi stronami mój entuzjazm szybko opadł i coraz bardziej się kurczył. Od razu zwróciłam uwagę na różnicę pomiędzy cyklem „Komornika” i „Siedmioksięgu”. Niestety, moja ocena nie była korzystna, ponieważ liczyłam na coś podobnego i mocno się rozczarowałam....

Czytam siedmioksiąg w złej kolejności, bo jak zwykle za późno odkryłam iż tam 3.1 to nie jeden a 3... Nieważne. Dobrze się czyta i zanurza we światy Zahreda, dla którego życie jest karą i nieźle w tym życiu innym miesza.

Czytam siedmioksiąg w złej kolejności, bo jak zwykle za późno odkryłam iż tam 3.1 to nie jeden a 3... Nieważne. Dobrze się czyta i zanurza we światy Zahreda, dla którego życie jest karą i nieźle w tym życiu innym miesza.

Niezły początek historii. Zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Polecam

Niezły początek historii. Zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Polecam

Jestem rozczarowana. Do połowy było nawet fajnie, pomimo mrukliwego głównego bohatera. Jednakże droga, którą poszła akcja nie spodobała mi się. Ostatecznie bohater mówi jedno, robi drugie a także manipuluje ludźmi na pstryknięcie palcem. Pozostałe postaci są jak kukiełki a świat płaski i praktycznie bez historii.

Jestem rozczarowana. Do połowy było nawet fajnie, pomimo mrukliwego głównego bohatera. Jednakże droga, którą poszła akcja nie spodobała mi się. Ostatecznie bohater mówi jedno, robi drugie a także manipuluje ludźmi na pstryknięcie palcem. Pozostałe postaci są jak kukiełki a świat płaski i praktycznie bez historii.

Audiobook.
Czy da się zatrzymać Zahreda?? Tego niewiem ale chętnie to sprawdzę sięgając po kolejne tomy ,,Siedmioksiągu grzechu" autorstwa Michała Gołkowskiego.
Jak dla mnie rewelacyjne rozpoczęcie nowego dla mnie cyklu i kolejne wyzwanie które sobie stawiam.
Książka warta przeczytania lub odsłuchu bo czyta dysponujący znakomitym głosem Andrzej Ferenc.
Polecam 👏

Audiobook.
Czy da się zatrzymać Zahreda?? Tego niewiem ale chętnie to sprawdzę sięgając po kolejne tomy ,,Siedmioksiągu grzechu" autorstwa Michała Gołkowskiego.
Jak dla mnie rewelacyjne rozpoczęcie nowego dla mnie cyklu i kolejne wyzwanie które sobie stawiam.
Książka warta przeczytania lub odsłuchu bo czyta dysponujący znakomitym głosem Andrzej Ferenc.
Polecam 👏

Oj jak ja lubię takich złoroli jak Zahred. Toż to czyste zło. Jest mistrzem intryg, knowań i kłamstwa. Można przelać na niego całą niechęć jaką się żywi do takich ludzi jakich znamy w realnym życiu. Jak dobrze że ,ktoś wymyślił audiobooki, można słuchać książki i przygotowywać Święta. Bez chwili zwłoki sięgnęłam po kolejną część serii. Polecam

Oj jak ja lubię takich złoroli jak Zahred. Toż to czyste zło. Jest mistrzem intryg, knowań i kłamstwa. Można przelać na niego całą niechęć jaką się żywi do takich ludzi jakich znamy w realnym życiu. Jak dobrze że ,ktoś wymyślił audiobooki, można słuchać książki i przygotowywać Święta. Bez chwili zwłoki sięgnęłam po kolejną część serii. Polecam

Fantastyczna przygoda! Sposób w jaki histotia jest przedstawiona sprawia, że przez całą książkę nie wiadomo do końca jaki jest cel bohatera. Jest to też dość ciekawy zabieg bo większość czasu jest on w tle wydarzeń i sprawia wrażenie pobocznej postaci co tylko wzmaga tajemniczość i mroczność. Jest to coś innego niż do tej pory. Fajne bitwy starożytności. Dużo much.

Fantastyczna przygoda! Sposób w jaki histotia jest przedstawiona sprawia, że przez całą książkę nie wiadomo do końca jaki jest cel bohatera. Jest to też dość ciekawy zabieg bo większość czasu jest on w tle wydarzeń i sprawia wrażenie pobocznej postaci co tylko wzmaga tajemniczość i mroczność. Jest to coś innego niż do tej pory. Fajne bitwy starożytności. Dużo much.

Po dwóch orzeźwiających seriach autora o "Komorniku" postanowiłem zabrać się za kolejną, padło na Siedmiokrąg grzechu i w sumie to się zawiodłem.
Spiżowy Gniew jest napisany w całkowicie innym stylu niż wcześniejsze tytuły autora, co oczywiście nie jest minusem, niestety problemem jest w zasadzie wszystko inne.
Nawet opis książki wprowadza w błąd, bo wynika z niego, że mamy tu jakiegoś głównego bohatera, co niestety nie jest do końca prawdziwe, ponieważ tych bohaterów jest kilka a postać Zahreda przez większość czasu odgrywa znikomą rolę.
Sam Zahred pojawia się co jakiś czas, ale informacje o nim przez całą książkę są strzępkowe, motywacji jego można się tylko domyślać. Przez jakiś czas takie podeście intryguje, ale po 400 stronach po prostu nuży, a finalnie czytelnik nie otrzymuje odpowiedzi.
Tak naprawdę jest to historia losów cesarstwa i małego królestwa, w których pojawia się Zahred oraz losów najważniejszych postaci w tych obu monarchiach.
Całość wypada bardzo przeciętnie, niektórzy bohaterowie intrygują, ale żadnego nie da się polubić.
Spróbuję sięgnąć po drugi tom, ale nie wiem, czy uda mis się go skończyć, jeśli będzie w podobnym stylu.

Po dwóch orzeźwiających seriach autora o "Komorniku" postanowiłem zabrać się za kolejną, padło na Siedmiokrąg grzechu i w sumie to się zawiodłem.
Spiżowy Gniew jest napisany w całkowicie innym stylu niż wcześniejsze tytuły autora, co oczywiście nie jest minusem, niestety problemem jest w zasadzie wszystko inne.
Nawet opis książki wprowadza w błąd, bo wynika z niego, że mamy...

Bardzo słaba książka. Wbrew zapowiedziom autora nie umywa się nawet do przygód Conana, czy Kaine'a, zwłaszcza tego drugiego. Porwane wątki postaci, które najpierw dostają własne podrozdziały, a potem giną zakulisowo, o czym wspomniane są dwa zdania. Wątek miłości młodych bohaterów jest tak mdły, że musiałem przerwać czytanie na 3 miesiące, aby móc ruszyć dalej. Opisy bitew bardzo przeciętne, nie porwały mnie w żadnym stopniu. Cały czas sugerowany jest geniusz taktyczny bohatera oraz jego umiejętności, jednak podczas lektury, nie można oprzeć się wrażeniu, że połowa zwycięstw odnoszona jest czystym szczęściem. Plus intrygi bohatera są tak tajemnicze, że nawet nie są przez autora wspominane. Duża część zdarzeń dzieje się od tak. Nie wiem czy był to zamysł pisarza, by pokazać tajemniczość i nieprzeniknioność Zahreda, ale w pewnym momencie robi się to męczące. Na sam koniec dostajemy typowe zakończenie, gdzie "dobrzy" wygrywają, "źli" przegrywają, a wszystko to opisane jest bez polotu.

Bardzo słaba książka. Wbrew zapowiedziom autora nie umywa się nawet do przygód Conana, czy Kaine'a, zwłaszcza tego drugiego. Porwane wątki postaci, które najpierw dostają własne podrozdziały, a potem giną zakulisowo, o czym wspomniane są dwa zdania. Wątek miłości młodych bohaterów jest tak mdły, że musiałem przerwać czytanie na 3 miesiące, aby móc ruszyć dalej. Opisy bitew...

Ciekawy koncept: bohater skazany na nieśmiertelność bez zadania i celu, usiłujący dobić się do zagadkowych bogów którzy go tak urządzili. Zahred jest pełen zagadek. Ma charyzmę wodza, lecz ludzie są dlań tylko środkiem w jego niepojętych poszukiwaniach. Dobrze oddane realia epoki brązu.

Ciekawy koncept: bohater skazany na nieśmiertelność bez zadania i celu, usiłujący dobić się do zagadkowych bogów którzy go tak urządzili. Zahred jest pełen zagadek. Ma charyzmę wodza, lecz ludzie są dlań tylko środkiem w jego niepojętych poszukiwaniach. Dobrze oddane realia epoki brązu.