Dziewczynka z walizki

Witajcie książkomaniacy 📖 Literatury wojennej i obozowej u mnie mało, ale niektóre historie są warte uwagi. W przypadku "Dziewczynki z walizki" Davida Serrano Blanquer temat ciekawy jednak wykonanie słabe. Temat zbyt krótki dlatego autor dodaje niepotrzebne historie ze swojego życia co popsuło cały odbiór powieści. Książka króciutka ledwie 268 stron, dlatego szybko się czyta.

Giza Alterwajn zostaje wyniesiona z warszawskiego getta i przekazana w opiekę rodzinie Ślęzak. Jej biologiczni rodzice zginęli w Treblince i Oświecimiu. Po wojnie dziewczynkę odbierają członkowie dalszej rodziny i wyjeżdżają do Urugwaju. Dorosła Giza niewiele pamięta z tamtych lat, wyparła z pamieci tamten okres, swoją rodzinę zastępczą i rodzeństwo. Nie jest świadoma, że w Polsce starsza o 16 lat siostra Danuta próbuje ja odnaleźć.

Po 65 latach dochodzi do wzruszającego spotkania sióstr, które rozdzieliła wojna. Takich historii zapewne jest wiele. Każde spotkanie po latach rozłąki łapie za serce.

Witajcie książkomaniacy 📖 Literatury wojennej i obozowej u mnie mało, ale niektóre historie są warte uwagi. W przypadku "Dziewczynki z walizki" Davida Serrano Blanquer temat ciekawy jednak wykonanie słabe. Temat zbyt krótki dlatego autor dodaje niepotrzebne historie ze swojego życia co popsuło cały odbiór powieści. Książka króciutka ledwie 268 stron, dlatego szybko się...

Tak to jest, jak chce się na siłę coś zrobić, w tym przypadku napisać książkę.
Temat wydawałoby się interesujący - rozdzielone podczas wojny siostry, poszukiwania. Jednak jest to temat krótki, dlatego żeby powstała wymagana ilość stron, autor dużo pisze o sobie, o spotykanych przez siebie ludziach. Dodaje całkiem niepotrzebne ozdobniki, które faktycznie tworzą książkę:
"Miał na sobie białą koszulę w błękitną kratkę, ze starannie rozchylonym kołnierzykiem i stosowną szarą marynarkę. Wygodnie rozparł się w lekko wytartym granatowym fotelu" - mowa o konsulu Hiszpanii.
Natomiast sprzedawczyni w księgarni miała smukłe, młode ciało, spowite w jedwabisty zielony strój.
Ach, jeszcze nieznajoma para w samolocie. On ok.siedemdziesiątki, elegancki, w granatowym garniturze szytym na miarę, do tego różowa koszula i krawat w delikatne kwiatowe wzorki. Ona, odmładzająca się niestosownym w jej wieku strojem, z nienaturalnie wydętymi, wypełnionymi chemią wargami...co ja na to? Spojrzałam na okładkę, czy na pewno nie pomyliłam pozycji.
Takie oto "ciekawostki", przewijają się nam najpierw znienacka, a potem bardziej przewidywalnie.
Od poważnego specjalisty do spraw Holocaustu, oczekiwałam czegoś więcej, może chociażby powagi sytuacji? Tymczasem opisy strojów, wyglądu niczym wstęp do erotyzmu. Brakowało tylko wydatnego biustu stewardesy lub króciutkiej spódniczki pani, która się schyla i okazuje się, że nie ma na sobie majtek ;-)

Historia Gizy zaczyna się od 49 strony, czyli tuż po wszystkich zbędnych, banalnych opowiastkach.
Giza została wyniesiona z getta przez Irenę Sendlerową w torbie pielęgniarskiej.
Miała wtedy osiem miesięcy.
Jak sama twierdzi, nie pamięta nic z pierwszych pięciu lat, kiedy to mieszkała u rodziny zastępczej. I tutaj włączają się domysły i spekulacje autora... ile w tych domysłach jest prawdy tego nie wie nikt, nawet chyba on sam.
Bardzo dużo analizy, dociekania, w sumie nie wiem czy potrzebnych. Jeżeli człowiek czegoś nie pamięta, chociaż starał się nieraz wydobyć z umysłu to co minione, to po cóż uparcie pisać scenariusz? To wprowadza w błąd, miesza w czyimś życiorysie. Nie mam pojęcia dlaczego autor upoważnił się do tego, aby uaktywnić akurat tą historię.
Próbuje on odtworzyć nawet te najtrudniejsze do ustalenia dane.
Masa przerywników nie zwiazanych z Gizą i jej przeszłością. Dużo informacji ogólnych, dotyczących Holocaustu.
Mimo wszystko świadectwa osób, które były bezpośrednimi świadkami, ofiarami, są bezcenne. Osoby "z zewnątrz" mają za mały zasób wiedzy w tym jakże trudnym temacie. Tutaj nie ma miejsca na "może było tak, a może inaczej", czyli na dowolną interpretację.
W następnej kolejności autor przeskakuje treścią do Urugwaju i tam śledzi dalsze losy Gizy, aż do dorosłości.
O poszukiwaniu siostry - niewiele.
Książka jak dla mnie, jest nieporozumieniem.
Daję dwie gwiazdki za fakty o Gizie.
Reszta to tylko niewiele wnoszące roztrząsanie i poniekąd żerowanie na cudzej historii, dla zaspokojenia swoich detektywistycznych celów.

Tak to jest, jak chce się na siłę coś zrobić, w tym przypadku napisać książkę.
Temat wydawałoby się interesujący - rozdzielone podczas wojny siostry, poszukiwania. Jednak jest to temat krótki, dlatego żeby powstała wymagana ilość stron, autor dużo pisze o sobie, o spotykanych przez siebie ludziach. Dodaje całkiem niepotrzebne ozdobniki, które faktycznie tworzą...

Przejmujący epilog o naznaczonych piętnem Holokaustu dwóch "siostrach". Silnych i niezłomnych kobietach, które pokonywały własny lęk, doświadczając uwolnienia. Danuta i Giza - żydowska dziewczynka wyniesiona z getta, umieszczona w polskiej rodzinie, zabrana i wywieziona do rodziny w Urugwaju. Osamotniona i pozbawiona wyjaśnień. Czas jaki upłynął od rozdzielenia do ponownego ich spotkania, jest czasem poznawania siebie i wydobywania na światło dzienne tego, co zostało wymazane. Warto.

Przejmujący epilog o naznaczonych piętnem Holokaustu dwóch "siostrach". Silnych i niezłomnych kobietach, które pokonywały własny lęk, doświadczając uwolnienia. Danuta i Giza - żydowska dziewczynka wyniesiona z getta, umieszczona w polskiej rodzinie, zabrana i wywieziona do rodziny w Urugwaju. Osamotniona i pozbawiona wyjaśnień. Czas jaki upłynął od rozdzielenia do...

David Serrano Blanquer od lata odkrywa tajemnice okrucieństw, jakie miały miejsce w okresie wojny. Tym razem wyrusza na spotkanie z Gizą, kobietą, którą od niechybnej śmierci z rąk nazistów uratowała polska rodzina, udzielając jej schronienia. Giza mieszka w Urugwaju, a straszną przeszłość wymazała z pamięci. Nie ma pojęcia, jak żyło jej się z rodziną Ślązaków, ani tym bardziej wcześniej, w warszawskim getcie z biologicznymi rodzicami.

W kolejnej części książki poznajemy Danutę, na spotkanie z którą autor wybrał się w podróż aż do Warszawy. Od niej dowiadujemy się o wielu szczegółach na temat dzieciństwa Gizy. Okazuje się bowiem, że Danuta była jednym z dzieci w rodzinie, która użyczyła dachu nad głową malutkiej Żydówce.
Historia obu kobiet jest niewątpliwie poruszająca. Pokazuje, jak wielka potrafi być potrzeba odnalezienia bliskich. Ciężko wyobrazić sobie, co czuli kolejni opiekunowie dziewczynki, gdy oddawali ją spod swoich skrzydeł. Z niemałym podziwem czytałam relację Danuty z jej przeżyć w okresie okupacji.

Niestety język, jakiego używa autor, ciężki jest do przyjęcia. Mnóstwo niepotrzebnych powtórzeń i często koślawe zdania zwyczajnie przeszkadzają w czytaniu. Po pierwszych stronach zwątpiłam, czy dam radę przebrnąć przez tę historię, bo zdawała się być opowieścią o samym zachwyconym sobą autorze...Na szczęście po zdecydowanie zbyt długim wstępie doczekałam się w końcu tej właściwej treści. Choć fanką twórczości Davida Serrano Blanquera nie zostane, to cieszę się, że mogłam przeczytać o losach Gizy, Danuty oraz ich rodzin. Czymś nowym były dla mnie informacje o relacjach między Żydami, żyjącym obok siebie na emigracji. Między tymi wyrwanymi ze szponów holocaustu oraz tymi, którym udało się uciec jeszcze przed wojną. W książce pojawiły się niestety pewne nieścisłości w kwestii podejścia Polaków do nazistowskich obozów zagłady oraz tego, w jakim stopniu w Polsce dba się o zachowanie pamięci o ofiarach. Są to subiektywne spostrzeżenia autora, do których sprostowanie od wydawcy pojawia się na szczęście w przypisach. Jeśli przymknąć oko na te niedociągnięcia, zostaje do wzięcia warta uwagi opowieść.

David Serrano Blanquer od lata odkrywa tajemnice okrucieństw, jakie miały miejsce w okresie wojny. Tym razem wyrusza na spotkanie z Gizą, kobietą, którą od niechybnej śmierci z rąk nazistów uratowała polska rodzina, udzielając jej schronienia. Giza mieszka w Urugwaju, a straszną przeszłość wymazała z pamięci. Nie ma pojęcia, jak żyło jej się z rodziną Ślązaków, ani tym...

Jak najbardziej moja tematyka, jednak książka mnie rozczarowała. Opowieść o wyniesieniu z getta małej żydowskiej dziewczynki ciekawa , poruszająca i ...bardzo krótka, a potem jest już gorzej i nudniej.
Czegoś mi w ,, Dziewczynce z walizki" zabrakło niestety.

Jak najbardziej moja tematyka, jednak książka mnie rozczarowała. Opowieść o wyniesieniu z getta małej żydowskiej dziewczynki ciekawa , poruszająca i ...bardzo krótka, a potem jest już gorzej i nudniej.
Czegoś mi w ,, Dziewczynce z walizki" zabrakło niestety.

Giza wraz z mężem i dwoma córkami mieszka w Urugwaju, gdzie prowadzi własną firmę. Danuta, starasza od Gizy o 16 lat, mieszka w Polsce. Jej największym marzeniem jest odnalezienie „siostry”, z którą rozdzieliła ją wojna.

Giza, półtoraroczna dziewczynka pochodzenia żydowskiego, zostaje wyniesiona z warszawskiego getta i trafia do rodziny Danuty Gałkowskiej i przez wiele lat uznawana jest za jej starszą siostrę. Po wojnie dziewczyna zostaje oddana pod opiekę dalszych krewnych i wraz z nimi wyjeżdża do Urugwaju. Konta między obiema dziewczynami zostaje zerwany, jednak Danuta nie poprzestaje na poszukiwaniach Gizy. Po 65 latach w końcu udaje się im spotkać.

Książki z historią w tle zawsze niosą ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Sięgając po książkę D. S. Blanquer byłam przekonana, że to będzie historia, która mnie wzruszy, wywołała we mnie mnóstwo emocji, którą będę czytała z zapartym tchem. I o ile historia dziewczynki, której życie uratowała Irena Sendlerowa, jest pełna emocji, o tyle nie mogę powiedzieć tego o całej książce.

Powieść podzielona jest na trzy części. Pierwsza z nich to wstęp, który nie tylko jest za długi, ale w ogóle niczego nie wnosi do całej historii. Kolejna część to historia Gizy, niezwykle wzruszająca i chwytająca za serce, ale opowiedziana słowami autora, tak jak przedstawiły mu ją obie siostry. Ta część z pewnością wzruszy nie jednego czytelnika, jednak sposób narracji do mnie nie przemawia. Ostatnia część to historia kobiety z Polski. Największym minusem dla mnie są wypowiedzi autora na temat Polski i Polaków. Oczywiście, każdy ma prawo do własnego zdania, jednak to, o czym pisze autor, nie powinno mieć miejsca w tego typu literaturze.

Finalnie, odnoszę wrażenie, że „Dziewczynka z walizki” to w większej mierze reportaż o autorze, a nie o Gizie Alterwajn. Z pewnością historia obu sióstr byłaby o wiele bardziej emocjonująca, gdyby autor oddał im głos i pozwolił mówić o tym, jak sobie radziły z tym, co przeżyły w czasie II wojny światowej. Niemniej jednak warto sięgnąć po ten tytuł, choćby po to, by poznać część historii dziewczynki z walizki.

Giza wraz z mężem i dwoma córkami mieszka w Urugwaju, gdzie prowadzi własną firmę. Danuta, starasza od Gizy o 16 lat, mieszka w Polsce. Jej największym marzeniem jest odnalezienie „siostry”, z którą rozdzieliła ją wojna.

Giza, półtoraroczna dziewczynka pochodzenia żydowskiego, zostaje wyniesiona z warszawskiego getta i trafia do rodziny Danuty Gałkowskiej i przez wiele lat...

Historia dziewczynki uratowanej z getta warszawskiego przez Irenę Sendlerowa. Wyniesioną w walizce aby dać jej szansę na przeżycie to historia pełna emocji i niezwykle wzruszająca.
Jednak jeśli o sam przekaz chodzi ...
Narracja nie przemówiła do mnie ,miałam wrażenie że autor bardziej skupia się na sobie niż samej Gizie,a przecież ta historia miała być o niej . Przyćmiewa ją odbierając całą uwagę.
Cała historia jest podzielona na trzy części.
Długi wstęp ,który niewiele wnosi i niewiele ma wspólnego z głównym wątkiem .
Historię Gizy gdzie jednak ta narracja jak wspomniałam nie do końca mi pasowała
I historię kobiety z Polski co z początku może trochę czytelnika zmieszać nim połączymy fakty . Jednak ta część była najbardziej wzruszająca.
Podsumowując. Mimo ciekawej historii, sama książka w moim odczuciu słaba .

Historia dziewczynki uratowanej z getta warszawskiego przez Irenę Sendlerowa. Wyniesioną w walizce aby dać jej szansę na przeżycie to historia pełna emocji i niezwykle wzruszająca.
Jednak jeśli o sam przekaz chodzi ...
Narracja nie przemówiła do mnie ,miałam wrażenie że autor bardziej skupia się na sobie niż samej Gizie,a przecież ta historia miała być o niej . Przyćmiewa...

Historia sióstr interesująca, ale dominuje w niej wiele domysłów autora. Podziwiam skomplikowane zbieranie informacji i wytrwałość, ale prowadzenie tej formy narracji raczej nie przypadło mi do gustu.

Historia sióstr interesująca, ale dominuje w niej wiele domysłów autora. Podziwiam skomplikowane zbieranie informacji i wytrwałość, ale prowadzenie tej formy narracji raczej nie przypadło mi do gustu.

Miałam wrażenie, że więcej czytam o wewnętrznym życiu autora niż faktycznie o historii, którą chciał opowiedzieć. Smęcenie w koło o tym samym i nie wiem po co. Historia kobiet piękna i proces dochodzenia do prawdy. Czasem autor sam sobie przeczy 🫣

Miałam wrażenie, że więcej czytam o wewnętrznym życiu autora niż faktycznie o historii, którą chciał opowiedzieć. Smęcenie w koło o tym samym i nie wiem po co. Historia kobiet piękna i proces dochodzenia do prawdy. Czasem autor sam sobie przeczy 🫣

Polecam

Polecam