Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej

Książka historyczna, dotycząca II wojny światowej , na faktach. Pierwsza publikacja w Polsce poświęcona ofiarom przemocy seksualnej - pracy przymusowej w czasie II wojny światowej.

Autorka przedstawia bardzo dokładnie system masowych gwałtów przez nazistów,
stworzoną przez nich sieć burdeli , w którą wcielano siłą kobiety i zmuszano do obcowania płciowego z niemieckimi żołnierzami. Przemoc i brutalność była czymś na porządku dziennym.
Pokrzywdzone zajmowały się nie tylko esesmanami czy oficerami Wehrmachtu . Obsługiwały też robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych, również Polaków, dla których seks był motywacją do pracy, bonem premiowym.

Domy publiczne dla więźniów istniały w dziesięciu obozach koncentracyjnych. W kompleksie obozowym Auschwitz – Birkenau - Monowitz w dwóch burdelach dla więźniów przetrzymywano łącznie 72 kobiety.
Do grupy wybrańców nazistowskich nie dołączyły jedynie Żydówki, choć gwałcono je poza systemem sieciowym.
Gwałt był czymś naturalnym i nieodwracalnym przez wszystkich po kolei Niemców, Rosjan, aliantów, tubylców itd.
Choroby weneryczne przesuwały się wraz z linią frontu.


Po wojnie kobiety te, które były zmuszane do tego procederu, zostały prześladowane przez swoich za kontakty seksualne z wrogiem. Traktowane jako kolaborantki. Sprawa zatoczyła więc błędne koło czyli pętlę bez wyjścia.

O cierpieniach kobiet nikt nie chciał wspomnieć, brzydząc się tematem.
Dopiero autorka odsłoniła kawałek kurtyny i chciała przywrócić im pamięć, przecięła zmowę milczenia, dała prawo odrobiny głosu. Przedtem była powszechna zgoda na przemilczenie tego tematu. Obawiano się skandalu związanego z pamięcią o II wojnie światowej. To był temat tabu, ale istniał. Zakłamywano przeszłość , twierdząc ,że kobiety te znalazły się tam dobrowolnie.
Pisarka pokazała ich prawdziwe cierpienie i niemoc. Bohaterki zostają anonimowe. Świadectw nie da się już odtworzyć. Kobiety te pozostawały bezimienne. Nazywano je dziwkami, prostytutkami , dziewczynkami, Juliami, zakrętami, panienkami, kobietami z puffu.
Autorka dotarła do tych ,którzy wiedzieli, pamiętali i podzielili się wspomnieniami.
Biografie pracownic seksualnych nie są kompletne, raczej fragmentaryczne. Wiemy ,że najmłodsza miała 16 lat.


Książka ma nie tylko charakter historyczny. Daje jeszcze głębszy wydźwięk. Podobne sprawy pokutują po dziś dzień , nie tylko dotyczące domów publicznych w czasie II wojny światowej.
Powiedzenie , że kobiety same były sobie wtedy winne ,znajduje zastosowanie w czasach współczesnych. Chociażby młode dziewczyny porywane do Turcji za tym samym przykładem.
Ile razy spotkamy się z tym , że obarczane są winą, że chciały lepiej żyć i zarabiać. Mogły zostać w Polsce. Nikt ich nie wysyłał do pracy. Takie poglądy można jeszcze usłyszeć od wielu osób i to niekoniecznie mężczyzn.

Polecam! Warto się zapoznać z lekturą i zastanowić się jakie przekonania panują jeszcze w naszym społeczeństwie.

Książka historyczna, dotycząca II wojny światowej , na faktach. Pierwsza publikacja w Polsce poświęcona ofiarom przemocy seksualnej - pracy przymusowej w czasie II wojny światowej.

Autorka przedstawia bardzo dokładnie system masowych gwałtów przez nazistów,
stworzoną przez nich sieć burdeli , w którą wcielano siłą kobiety i zmuszano do obcowania płciowego z niemieckimi...

Byłem rozczarowany tą pozycją. Spodziewałem się znaczącego poszerzenia horyzontów a otrzymałem... właściwie sam nie wiem co. Może po części próbę ludzkiego spojrzenia na problem (nawet dość udaną),może próbę jakiejś systematyzacji zjawiska (umiarkowanie udaną). Na pewno nie jest to monografia sensu stricto, raczej jakiś szczątkowy reportaż. Samo w sobie to nie jest złe. Złe - lub po prostu przeciętne - jest w jaki sposób autorka podeszła do tematu.

Tak naprawdę miałem wrażenie totalnego przerostu formy nad treścią. Autorka co i rusz podkreśla jak bardzo tragiczna i dramatyczna była sytuacja prostytuowanych kobiet, zarazem nie do końca wynika to z jej wywodu. A nawet przeciwnie: po przeczytaniu książki pozostałem z wrażeniem, że Niemcy byli dużo bardziej kulturalni niż się spodziewałem. W praktyce wygląda to tak, że autorka opisuje iż np. Niemcy brali do przymusowej prostytucji byłe lub aktywne prostytutki (zarejestrowane) i przenosili je do innego miasta czy po prostu miejsca, w których ich usługi były potrzebne. Zarazem otrzymujemy komentarz próbujący pokazać nam co powinniśmy o tym myśleć. Jak bardzo to złe, tragiczne i w ogóle. Nie twierdzę, że prostytutki nie da się zgwałcić - oczywiste jest, że zmuszenie jakiejkolwiek kobiety do prostytucji, płatnej w monecie czy żywności, jest formą gwałtu. Zarazem z wywodów autorki wynika, że Niemcy w ogóle nie próbowali zmuszać do prostytucji tzw. zwykłych kobiet (przepraszam za rozróżnianie),nie urządzali łapanek, w których wybieraliby ładne nastolatki i wysyłali je do oficerskich burdeli. A przecież nie wahali się tak postępować w wielu innych sytuacjach.

Jeśli spojrzymy na kontekst, czyli trwającą najbrutalniejszą wojnę w dziejach ludzkości, to nagle okazuje się, że mamy tutaj z wielkiej burzy mały deszcz. Osoby zainteresowane tematem Holokaustu mogłyby tutaj podpowiedzieć jak Niemcy traktowali Żydówki w obozach zagłady, gdzie były zmuszane do zaspokajania seksualnie swoich oprawców i morderców własnych rodzin. Można by tutaj wspomnieć o milionach ludzi, którzy w wyniku łapanek byli wywożeni do pracy niewolniczej na terenie Rzeszy lub do robót związanych z obsługą front. I listę da się ciągnąć, wszak Hitler miał na sumieniu naprawdę dużo ofiar. Jeśli autorka chciała udowodnić, że kobieca prostytucja przymusowa w czasie okupacji była jedną z tych wielkich tragedii, to się to jej nie udało, a nawet osiągnęła efekt przeciwny.

Oceniłbym tę pozycję wyżej gdyby nie rozjechany rejestr. Bez silenia się na ciągłe podkreślanie i ocenianie sytuacji prostytuowanych kobiet nijako w oderwaniu od przekazanych faktów, mogłaby to być niezła, acz niewielka monografia. Nawet jako reportaż - mogłoby to być przedstawione inaczej. Tak aby fakty mówiły za siebie. Tutaj za fakty mówi autorka. Nie umniejszam jej pracy i zaangażowania, jednak to nie jest udana pozycja.

Byłem rozczarowany tą pozycją. Spodziewałem się znaczącego poszerzenia horyzontów a otrzymałem... właściwie sam nie wiem co. Może po części próbę ludzkiego spojrzenia na problem (nawet dość udaną),może próbę jakiejś systematyzacji zjawiska (umiarkowanie udaną). Na pewno nie jest to monografia sensu stricto, raczej jakiś szczątkowy reportaż. Samo w sobie to nie jest złe....

Bardzo dobra książka opowiadająca o niepopularnym i ukrywanym fakcie historycznym, jakim była prostytucja (często przymusowa) podczas II wojny światowej. Kobiety nierzadko zmuszane do tej profesji, jeśli nie wprost to przez głód i drastyczne warunki życia, otacza nimb niesmaku oraz historycznej ciszy. Po wojnie były pozbawiane praw ofiar Zagłady jako "jednostki asocjalne", pozbawiane prawa do odszkodowania, często upokarzane przez otoczenie i poniżane. Opisy są drastyczne. Młode kobiety pozbawiano praw, mimo nieco lepszych warunków niż przy innej obozowej pracy były bite i torturowane, zwodzone pracą w tzw. puffach rzekomym zwolnieniem z obozu co nigdy nie następowało. Poniżane przez mężczyzn, poniżane przez uważające się za bardziej moralne pozostałe współwięźniarki. Po wojnie pokryte ciszą. Relacje są wstrząsające, bardzo bolesne, przeplatane są relacjami pozostałych współwięźniów, czasem również korzystających z ich usług. Lektura pełna historycznych faktów, statystyk, liczb, brutalnych opisów, wykluczenia i odrzucenie tych nieszczęśliwych kobiet, wręcz pozbawiania ich prawa do bycia ofiarami. Lektura skłaniająca do głębokich refleksji jak świat wymaga by ofiara była zawsze moralnie czysta bo inaczej nie może mieć praw ofiary i ma prawo być poniżana przez innych.

Bardzo dobra książka opowiadająca o niepopularnym i ukrywanym fakcie historycznym, jakim była prostytucja (często przymusowa) podczas II wojny światowej. Kobiety nierzadko zmuszane do tej profesji, jeśli nie wprost to przez głód i drastyczne warunki życia, otacza nimb niesmaku oraz historycznej ciszy. Po wojnie były pozbawiane praw ofiar Zagłady jako "jednostki...

Potworne losy wrzuconych w wir wojennej zawieruchy kobiet. Nie wiem, jak można coś takiego przeżyć i nie popaść w obłęd.

Potworne losy wrzuconych w wir wojennej zawieruchy kobiet. Nie wiem, jak można coś takiego przeżyć i nie popaść w obłęd.

Powtórzenia i niedomówienia, a temat bardzo ważny!

Powtórzenia i niedomówienia, a temat bardzo ważny!

W "Przemilczanych" Joanna Ostrowska burzy mity utrwalające fałszywy obraz seksualnych pracownic przymusowych na terenie okupowanej Polski. Jak wynika z dokumentu wcale nie była to "łatwiejsza" droga przetrwania. Zjawisko obozowych domów publicznych, a szerzej temat przemocy seksualnej z okresu okupacji został niejako wyparty z pamięci II wojny światowej. To pociągało za sobą brak relacji ofiar. Ta książka przełamuje milczenie i destygmatyzuje ofiary. Wartą przeczytania, choćby po to, by uznać cierpienie ofiar. I choć biografie tych kobiet nie są ich wiernym świadectwem, bo w większości przypadków pochodzą od innych osób, to śmiem twierdzić, że nie są "nieistotnym wyjątkiem" a prawdziwymi ofiarami i - odważę się na użycie tego słowa - niemymi bohaterkami.
Nie jest to książka na dwa wieczory...

W "Przemilczanych" Joanna Ostrowska burzy mity utrwalające fałszywy obraz seksualnych pracownic przymusowych na terenie okupowanej Polski. Jak wynika z dokumentu wcale nie była to "łatwiejsza" droga przetrwania. Zjawisko obozowych domów publicznych, a szerzej temat przemocy seksualnej z okresu okupacji został niejako wyparty z pamięci II wojny światowej. To pociągało za...

Autorka podejmuje przemilczany przez większą część autorek i autorów temat, uzupełniając stan wiedzy o naszej trudnej przeszłości. Przydałoby się coś takiego o kobietach w podziemiu w trakcie II wojny światowej i tuż po.

Autorka podejmuje przemilczany przez większą część autorek i autorów temat, uzupełniając stan wiedzy o naszej trudnej przeszłości. Przydałoby się coś takiego o kobietach w podziemiu w trakcie II wojny światowej i tuż po.

Książka trudna, bardzo męcząca, bardziej dla badaczy niż zwykłych zjadaczy. Dużo faktów z różnych raportów, numerków, brak opisów i samych tytułowych historii przemilczanych wykorzystywanych ludzi. Czasami miałam wrażenie że czytam ta samą stronę w kółko. Adresy domów publicznych, przenoszenie bezimiennych kobiet, daty. Bardzo smutne że właściwie żadna narracja świadków się nie zachowała a samych cierpiących nie uznawano za ofiary holokaustu. Wydaje się że temat książki to piekło które już na zawsze zostanie przez historię zapomniane.

Książka trudna, bardzo męcząca, bardziej dla badaczy niż zwykłych zjadaczy. Dużo faktów z różnych raportów, numerków, brak opisów i samych tytułowych historii przemilczanych wykorzystywanych ludzi. Czasami miałam wrażenie że czytam ta samą stronę w kółko. Adresy domów publicznych, przenoszenie bezimiennych kobiet, daty. Bardzo smutne że właściwie żadna narracja świadków się...

Trudna książka.
Spore fragmenty to fakty, miejsca, liczby - takie trochę "opisy przyrody", których nie lubi się czytać.
Za to historie i doświadczenia kobiet, ofiar seksualnej pracy przymusowej, potworne. Potworne bo przemocowe podczas wojny, a po wojnie albo przemilczane albo napiętnowane.

Trudna książka.
Spore fragmenty to fakty, miejsca, liczby - takie trochę "opisy przyrody", których nie lubi się czytać.
Za to historie i doświadczenia kobiet, ofiar seksualnej pracy przymusowej, potworne. Potworne bo przemocowe podczas wojny, a po wojnie albo przemilczane albo napiętnowane.

Czytelnikom przyzwyczajonym do fabularyzowanych opowieści sensacyjnych z obozem koncentracyjnym w tle i zakazanym romansem w centrum książka ta może wydawać się zbyt sucho napisana.
Rzeczywistość przymusowych pracownic seksualnych była brutalna, brudna, obłożona wstydem i cierpieniem. Osoby parające się prostytucją przed wojną zostały zmuszone do pracowania w instytucjach kontrolowanych przez okupanta, a kobiety idące po prostu ulicą narażone na łapankę, w wyniku której wbrew swojej woli zostawały pracownicam seksualnymi. Autorka przytacza wszystkie materiały, do jakich udało mu się dotrzeć. Istniejące relacje świadków różnią się pewnymi elementami, co nie ułatwia w odtworzeniu pełnego obrazu obozowych puffów. Zeznań samych ofiar jest niewiele - zachowane dokumenty można policzyć na palcach jednej ręki.

Same ofiary nie chciały rozmawiając o swoich przeżyciach, wybierając ukrywanie się i milczenie. Ta książka może im oddać głos jedynie w symboliczny sposób: niemal wszystkie - jeśli już nie wszystkie - przymusowe pracownice seksualne odeszły już z tego świata. Po krótkim okresie otwartości opowiadania o wszelkich krzywdach doznanych podas wojny, temat wykorzystywania seksualnego stał się zbyt niewygodny, nie pasował do narracji o heroicznym cierpieniu narodu. Tabuizowanie tematu wykształciło wiele mitów i przyczyniło się do utrwalenia fałszywych stereotypów o funkcjonowaniu domów publicznych. Przyczyniło się do tego powstanie literatury spod znaku nazi-exploitation i skandalizacji zjawiska, by książki przyciągnęły uwagę i dobrze się sprzedały.

Polecam, jeśli macie przestrzeń na dowiedzenie się o krzywdach, jakie może wyrządzić człowiek człowiekowi. To nie jest lektura, przy której można się odprężyć i popijać herbatkę. 8/10, a po więcej moich recenzji zapraszam na bookstagrama @panika.wka

Czytelnikom przyzwyczajonym do fabularyzowanych opowieści sensacyjnych z obozem koncentracyjnym w tle i zakazanym romansem w centrum książka ta może wydawać się zbyt sucho napisana.
Rzeczywistość przymusowych pracownic seksualnych była brutalna, brudna, obłożona wstydem i cierpieniem. Osoby parające się prostytucją przed wojną zostały zmuszone do pracowania w instytucjach...