Książka jest filozoficzną analizą zagadnienia pluralizmu w logice oraz logicznego pluralizmu, przy czym pojęcia te nie są całkowicie tożsame. Autorka dokonuje eksplikacji ich znaczenia, głównie, na podstawie prac logiczno-filozoficznych S. Haack i W.V.O. Quine'a (Rozdział 2.) oraz JC. Bealla i G. Restalla. (Rozdział 3.). Rozdziały 3. i 4. są bardziej ogólną refleksją na temat wielości logik oraz kryterium doboru ich typu (rodzaju?) do konkretnych dziedzin nauki i/lub wiedzy. Za dość istotny uważam fragment poświęcony analizie funktora implikacji, który jest bodaj najbardziej problematycznym funktorem w logice, i to nie tylko tej klasycznej, wynikania logicznego oraz okresu warunkowego, pod kątem semantycznym, jak i syntaktycznym. Niestety autorka nazbyt obszernie potraktowała analizę stanowisk w/w autorów dotyczących logik(i),a zbyt ubogo potraktowała porównanie samych logik(i) pod względem ich zastosowania, a przede wszystkim, pod kątem ich syntaktyki.
Reasumując jest to ciekawa pozycja będąca syntezą zagadnień wielości logik (definiowanego jako pluralizm) w głównie w ujęciu filozoficznym, a w mniejszym stopniu formalnym, i ta proporcja jest zaburzona. Tego typu pozycja na rynku wydawniczym jest jak oczywiście potrzebna, tym bardziej, że polskojęzycznych pozycji podejmujących to zagadnienie jest nadal bardzo niewiele (por P. Garbacz, S. Kiczuk). Do jej pełnego zrozumienia niezbędna będzie znajomość podstaw klasycznego rachunku zdań.

Książka jest filozoficzną analizą zagadnienia pluralizmu w logice oraz logicznego pluralizmu, przy czym pojęcia te nie są całkowicie tożsame. Autorka dokonuje eksplikacji ich znaczenia, głównie, na podstawie prac logiczno-filozoficznych S. Haack i W.V.O. Quine'a (Rozdział 2.) oraz JC. Bealla i G. Restalla. (Rozdział 3.). Rozdziały 3. i 4. są bardziej ogólną refleksją na...