Przyzwoita książka, z dość zagęszczoną ale prawdopodobną fabułą, dającą możliwość rozwiązania zagadki kryminalnej sprzed wielu lat, przeglądu retrospektywnego dyktatury Franco i snucia rozważań na temat własnej przeszłości u progu starości.

Pewnym obciążeniem wydało mi się bardzo "damskie" przedstawienie tej historii, trochę zbyt sentymentalna narracja z opisem ogrodów, ubrań, fryzur, zdjęć, snów, z długimi listami pojawiającymi się nagle z niebytu po 50 latach, szkatułek, kokardek, maskotek i biżuterii - wyciąganych deus ex machina, by popchnąć akcję. Mężczyźni, jak w tańcu towarzyskim, stanowią zaledwie ramę dla obrazów kreowanych przez silne i interesujące kobiety.

Miłośniczki tajemnic rodzinnych będą zachwycone.

Przyzwoita książka, z dość zagęszczoną ale prawdopodobną fabułą, dającą możliwość rozwiązania zagadki kryminalnej sprzed wielu lat, przeglądu retrospektywnego dyktatury Franco i snucia rozważań na temat własnej przeszłości u progu starości.

Pewnym obciążeniem wydało mi się bardzo "damskie" przedstawienie tej historii, trochę zbyt sentymentalna narracja z opisem ogrodów,...

Piękna książka opowiadajaca historię rodziny pogrążonej w kłamstwach i stracie na tle wojny hiszpańskiej i tajemniczego Maroka.

Tak inna, tak wciągająca, tak odważna.
Nie mogłam się oderwać.

Saga rodzinna na ponad 500 stronach.
Nie ma tu nic zbędnego, wszystkie wątki pięknie się łączą.

Lubię takie lektury :)

Piękna książka opowiadajaca historię rodziny pogrążonej w kłamstwach i stracie na tle wojny hiszpańskiej i tajemniczego Maroka.

Tak inna, tak wciągająca, tak odważna.
Nie mogłam się oderwać.

Saga rodzinna na ponad 500 stronach.
Nie ma tu nic zbędnego, wszystkie wątki pięknie się łączą.

Lubię takie lektury :)

Szukałam "babskiej acz nieco wyrafinowanej i artystycznej" powieści, książkę wybrałam przypadkowo w bibliotece dzięki słabości do kultury hiszpańskiej. No i się nie zawiodłam. Ciekawe połączenie wątków historycznych (można nieco poszerzyć wiedzę o historii Hiszpanii),wspomnień i tajemnic rodzinnych oraz procesu transformacji i autoterapii jaki przechodzi bohaterka, co przybliża ją na pewno współczesnemu czytelnikowi (jeśli takowemu bliskie są tematy powracania do przeszłości by zrozumieć siebie, zdrowieć). Przyjemna, kobieca lektura na kilkanaście wieczorów, a opisy srodziemnomorskich smaczków i barw dodatkowo ją umiliły.

Szukałam "babskiej acz nieco wyrafinowanej i artystycznej" powieści, książkę wybrałam przypadkowo w bibliotece dzięki słabości do kultury hiszpańskiej. No i się nie zawiodłam. Ciekawe połączenie wątków historycznych (można nieco poszerzyć wiedzę o historii Hiszpanii),wspomnień i tajemnic rodzinnych oraz procesu transformacji i autoterapii jaki przechodzi bohaterka, co...

Sama nie sięgam po powieści obyczajowe, ale ta została mi polecona i stwierdziłam, że dam jej szansę. Niestety, nie jestem do końca zadowolona. Zdecydowanie podobało mi się Maroko jako miejsce akcji, może to dlatego, że zawsze chciałam tam pojechać. Udało mi się wyobrazić sobie La More i medine Rabatu. Upał w Tangerze i przyjemny chłód nad basenem. Jest to niewątpliwy plus, ale sam dobry warsztat nie wystarczy by napisać dobrą książkę. Fabuła dość przewidywalna, przegadana. Wiele pobocznych wątków zupełnie nic do niej nie wnosi i sprawia wrażenie braku spójności. Bohaterowie nakreśleni gruba kreską, nie ma miejsca na szarości czy niuanse. Artystka jest szalona, emocjonalna, wyzwolona. Dla kontrastu spokojny, opanowany, rozważny partner. Trochę to banalne.

Sama nie sięgam po powieści obyczajowe, ale ta została mi polecona i stwierdziłam, że dam jej szansę. Niestety, nie jestem do końca zadowolona. Zdecydowanie podobało mi się Maroko jako miejsce akcji, może to dlatego, że zawsze chciałam tam pojechać. Udało mi się wyobrazić sobie La More i medine Rabatu. Upał w Tangerze i przyjemny chłód nad basenem. Jest to niewątpliwy plus,...

Powieść czyta się szybko i przyjemnie, jest dobrze napisana, ale historia sama w sobie dość banalna i przewidywalna. Postacie trochę przerysowane, szczególnie główna bohaterka Helena. Do przeczytania i zapomnienia.

Powieść czyta się szybko i przyjemnie, jest dobrze napisana, ale historia sama w sobie dość banalna i przewidywalna. Postacie trochę przerysowane, szczególnie główna bohaterka Helena. Do przeczytania i zapomnienia.

''Kolor milczenia" to historia hiszpańskiej rodziny ukazana na tle zmian społeczno-politycznych zachodzących na Półwyspie Iberyjskim. Tajemnicze zabójstwo sprzed lat spędza jej członkom sen z powiek. Helena pragnie poznać prawdę na temat morderstwa, ale i swojej przeszłości.
Jestem wdzięczna autorce za piękne opisy, ale także za historyczne uzasadnienie tła powieści. Gdyby nie ta książka pewnie nigdy bym się o nim nie dowiedziała.

''Kolor milczenia" to historia hiszpańskiej rodziny ukazana na tle zmian społeczno-politycznych zachodzących na Półwyspie Iberyjskim. Tajemnicze zabójstwo sprzed lat spędza jej członkom sen z powiek. Helena pragnie poznać prawdę na temat morderstwa, ale i swojej przeszłości.
Jestem wdzięczna autorce za piękne opisy, ale także za historyczne uzasadnienie tła powieści. Gdyby...

historia ciekawa ,ale przez niepotrzebne wodolejstwo i opisy dosc czesto nudzi podczas czytania

historia ciekawa ,ale przez niepotrzebne wodolejstwo i opisy dosc czesto nudzi podczas czytania

Początkowo czytało się dobrze, ale mniej więcej od połowy powieść zaczęła mi się dłużyć, a cała historia wydała się nadmuchana. Drażniły i męczyły mnie te długaśnie listy i maile pisane kursywą. To prywatne śledztwo było bardzo irytujące.
Ale książka zawiera coś wspaniałego. To dedykacja.
„Ta powieść jest dla Ciebie – wybrałeś ją spośród tylu innych. Dla Ciebie ją napisałam. Dziękuję, że chcesz ją przeczytać".
Cudowne!
Wydanie – 6/6.

Początkowo czytało się dobrze, ale mniej więcej od połowy powieść zaczęła mi się dłużyć, a cała historia wydała się nadmuchana. Drażniły i męczyły mnie te długaśnie listy i maile pisane kursywą. To prywatne śledztwo było bardzo irytujące.
Ale książka zawiera coś wspaniałego. To dedykacja.
„Ta powieść jest dla Ciebie – wybrałeś ją spośród tylu innych. Dla Ciebie ją...

Gdybym napisała, że to "czytadło", to bym zdeprecjonowała książkę, ale .... prawdą jest, że opowieść czyta się nader lekko, choć nie jest banalna historia trzech pokoleń, czyli rodzinna saga jakich wiele. Śmiało mogę powiedzieć, że powieść wciąga niczym dobry kryminał. Napisana jest bardzo plastycznie -czytając miałam przed oczami zarówno Maroko lat 30tych, jak i współczesny Madryt. Wodziłam wzrokiem za kobietami w kreacjach opisanych na tyle realistycznie, że banalny kostium kąpielowy .... intrygował. W tle burzliwa historia Hiszpanii czasów Franco, jakieś romanse i ludzkie dramaty, które autorka prezentuje z dużą empatią nie ocierając się o kicz. Postacie kreślone stopniowo, ujawniały swoje tajemnice do ostatnich kart powieści. Całość dość spójna, dająca do myślenia, barwna, intrygująca.... Mimo ponad 500 stron nie nuży. Wybitna nie jest, ale to też nie "lektura dla gimnazjalistek i kucharek".

Gdybym napisała, że to "czytadło", to bym zdeprecjonowała książkę, ale .... prawdą jest, że opowieść czyta się nader lekko, choć nie jest banalna historia trzech pokoleń, czyli rodzinna saga jakich wiele. Śmiało mogę powiedzieć, że powieść wciąga niczym dobry kryminał. Napisana jest bardzo plastycznie -czytając miałam przed oczami zarówno Maroko lat 30tych, jak i...

"Kolor milczenia" posiada właściwie wszystkie elementy sprawiające, że powieść może się podobać i dobrze się ją czyta. Wartką akcję z wątkiem kryminalnym i odkrywanymi stopniowo rodzinnymi sekretami sprzed lat. Silnych charakterologicznie bohaterów, niejednoznacznych i skrywających ukryte motywy. Patchworkową rodzinę z trudnymi relacjami, powodującymi, że okazywanie sobie uczuć czy wsparcia wcale nie jest oczywiste. Poza tym jest egzotycznie, kolorowo, luksusowo – tę atmosferę podkreślają barwne opisy otoczenia, np. posiadłości w Maroku, czy miejsc, w których rozgrywa się akcja w Hiszpanii. Język Elii Barcelo jest żywy, iskrzący, plastyczny, a zarazem dosyć prosty. Jeśli miałabym wskazać wady, to powiedziałabym, że autorka ułatwia sobie zadanie poprzez pojawiające się znienacka listy, które nagle odkrywają brakujące fragmenty układanki i dają odpowiedzi na pojawiające się pytania. W ogóle dziwne jest pojawienie się po tylu latach całego pudła dokumentów, które jakby specjalnie czekały na bohaterkę, żeby ta odkryła te wszystkie tajemnice. Takie zabiegi zawsze są w literaturze podejrzane.

Niekoniecznie jest to literatura wybitna, ale na pewno dobrze się ją czyta, losy rodziny Guerrero wciągają i angażują. Być może jestem „niewymagającym czytelnikiem” ;) Jak dla mnie jest to lektura idealna na wakacje: stosunkowo łatwa w odbiorze, a przy tym niebanalna. Natomiast podobieństwa Elii Barcelo do prozy Cabre nie widzę – Cabre to jednak pisarstwo z innej ligi.

"Kolor milczenia" posiada właściwie wszystkie elementy sprawiające, że powieść może się podobać i dobrze się ją czyta. Wartką akcję z wątkiem kryminalnym i odkrywanymi stopniowo rodzinnymi sekretami sprzed lat. Silnych charakterologicznie bohaterów, niejednoznacznych i skrywających ukryte motywy. Patchworkową rodzinę z trudnymi relacjami, powodującymi, że okazywanie sobie...