Wydział 7. Larinae

Podbijam gwiazdeczkę za akcję w Szczecinie. Ho ho, są prawdziwe retrowidoki jak dzisiaj nie istniejący lokal Kaskada (spłonął w 1981, 14 ofiar) oraz wciąż istniejący Mostek Japoński przerzucony nad jeziorkiem Rusałka, w Parku Kasprowicza. Reszta widoków? Bliżej nieokreślone widoki Śródmieścia i chyba Pogodna. Jako lokalny patriota bardzo lubię motywy szczecińskie w książkach. No i wydawnictwo ONGRYS jest ze Szczecina.

Fabuła ciekawa, podobnie jak w poprzednim zeszycie. Mocno zawiało Archiwum-X, ale co tam... wciąż jest posmak kawioru... eee... to znaczy pewnej świeżości pomysłu. Fajnie, że autorzy sięgają do polskiej historii i folkloru. Dobry kadr z uśmiechem :)

Generalnie zeszyt zachęca by sięgnąć po kolejne i patrzeć jak rozwija się wątek Szymona Wilka. Autorzy nie spieszą się, bardzo dobrze. Triumfalny powrót do konwencji zeszytów komiksowych z czasów PRL!

Podbijam gwiazdeczkę za akcję w Szczecinie. Ho ho, są prawdziwe retrowidoki jak dzisiaj nie istniejący lokal Kaskada (spłonął w 1981, 14 ofiar) oraz wciąż istniejący Mostek Japoński przerzucony nad jeziorkiem Rusałka, w Parku Kasprowicza. Reszta widoków? Bliżej nieokreślone widoki Śródmieścia i chyba Pogodna. Jako lokalny patriota bardzo lubię motywy szczecińskie w...

Dalsze poznawanie przeze mnie „Wydziału 7.” trwa w najlepsze. Drugi zeszyt pod tytułem „Larinae” zafascynował mnie nawet bardziej niż poprzednie dwa, które wpadły mi w ręce. Scenariusz opowieści stworzony został przez Tomasza Kontnego, a rysunki wykonał tym razem Krzysztof Budziejewski. Przygoda ledwo się zaczyna, a ja już odczuwam pewne przywiązanie do tego tytułu i oczekuję po nim naprawdę wiele…

Jedna z informatorek Wydziału 7. powiadamia majora Dobrowolskiego o niepokojącej sile czającej się w wodach portu bez dostępu do morza. Telefon od władz wzywa jednak do pilniejszych problemów – gość z Arabii został znaleziony martwy w swym pokoju… a jego brzuch został rozsadzony od środka. Sekcja zwłok przeprowadzona przez lekarkę medycyny sądowej – Bogumiłę Fiszer ujawnia niezwykłą hybrydę kijanek z człowiekiem, które musiały doprowadzić do tajemniczego zgonu mężczyzny. Jedyną poszlaką mogącą przybliżyć okoliczności tej tragedii okazuje się być bilet na występ w lokalu „Kaskada”… Co jednak mężczyzna robił w Szczecinie i dlaczego zginął..?

Na chwilę obecną pod kątem historii jest to najlepszy z zeszytów, które miałam już szansę przeczytać. Zagadka intryguje, nie jest przesadzona, rozwiązanie satysfakcjonuje. Bardzo przypadła mi do gustu postać Bogumiły Fiszer – ma ona swój charakterek i zdecydowanie wyróżnia się dzięki temu na tle pozostałych bohaterów. Ciekawie obserwowało się wstęp całej opowieści, a także początkowe śledztwo: wątki te zostały naprawdę bardzo rozbudowane, przez co mam wrażenie, że ucierpiała przez to odrobinę sekwencja starcia z siłami zła. Konfrontacja minęła w zadziwiająco krótkim czasie, niemal bezproblemowo, co najpewniej podyktowane było ograniczeniem objętościowym całego zeszytu. Zadziwiająco zakończenie pozostawia trochę pola do interpretacji, gdy mowa o niezamkniętych do końca wątkach, które potencjalnie mogą się jeszcze rozwinąć.

Styl rysunków zdecydowanie różni się od poprzedniego zeszytu i szczerze powiedziawszy odpowiada mi on nawet bardziej. Jest niezwykle barwnie, dużo tu zabawy ze światłocieniem, niektóre panele robią niesamowite wrażenie. Udanie wypadają nawet niezwykle schematyczne szczegóły, które posiadają pewien niezaprzeczalny urok. Szczególnie przypadły mi do gustu sceny podwodne, które wyglądają naprawdę unikatowo na tle pozostałych. Wiele tu również dynamiki w poszczególnych kadrach, przez co można odnieść wrażenie, jakby przedstawione rysunki miały się zaraz poruszyć. Końcowe dodatki skutecznie kreują uniwersum całej serii. Skomplementuję również okładkę specjalną – naprawdę cieszy mnie, że się na nią zdecydowałam, gdyż prezentuje się ona po prostu spektakularnie.

„Larinae” jest bardzo dobrze zrealizowanym komiksem, który zdecydowanie zapada w pamięć lepiej niż poprzednie przeczytane przeze mnie zeszyty. Moim zdaniem raczej warto sięgnąć po tę serię i mam nadzieję, że nie rozczaruje mnie ona w swych kolejnych odsłonach. Druga część przygód „Wydziału 7.” zyskuje ode mnie ocenę 8/10.

Dalsze poznawanie przeze mnie „Wydziału 7.” trwa w najlepsze. Drugi zeszyt pod tytułem „Larinae” zafascynował mnie nawet bardziej niż poprzednie dwa, które wpadły mi w ręce. Scenariusz opowieści stworzony został przez Tomasza Kontnego, a rysunki wykonał tym razem Krzysztof Budziejewski. Przygoda ledwo się zaczyna, a ja już odczuwam pewne przywiązanie do tego tytułu i...

Kolejny tom z serii wydziału 7 wypadł lepiej niż pierwszy. Historia ciekawsza, przede wszystkim ze względu na stworzenia pojawiające się w tym tomie. Jest on nieco bardziej brutalny od poprzedniego. Seria jak na razie trzyma poziom, naprawdę dobrze się bawiłam przy obu zeszytach i niebawem sięgnę po kolejne. W domu mam to drugie wydanie ze specjalną okładką, ta oryginalna moim zdaniem wypada gorzej, jednakże wiadomo, jest to kwestia gustu.

Kolejny tom z serii wydziału 7 wypadł lepiej niż pierwszy. Historia ciekawsza, przede wszystkim ze względu na stworzenia pojawiające się w tym tomie. Jest on nieco bardziej brutalny od poprzedniego. Seria jak na razie trzyma poziom, naprawdę dobrze się bawiłam przy obu zeszytach i niebawem sięgnę po kolejne. W domu mam to drugie wydanie ze specjalną okładką, ta oryginalna...

Szkoda, ze to takie krotkie, ale z drugiej strony, wszystkie najwazniejsze informacje sa zawarte. Swietnie sie czyta te komiksy, daja duzo przyjemnosci i frajdy, polecam.

Szkoda, ze to takie krotkie, ale z drugiej strony, wszystkie najwazniejsze informacje sa zawarte. Swietnie sie czyta te komiksy, daja duzo przyjemnosci i frajdy, polecam.

Kolejny ciekawy zeszyt Wydziału 7. Muszę dodać, że forma wydania komiksu, przypominająca amerykańskie zeszytówki, jest czymś bardzo świeżym w naszym polskim miękkookładkowo-skrzydełkowym świecie. Przyjemność czytania jest bardzo duża, historie są krótkie a bardzo wciągające.

Kolejny ciekawy zeszyt Wydziału 7. Muszę dodać, że forma wydania komiksu, przypominająca amerykańskie zeszytówki, jest czymś bardzo świeżym w naszym polskim miękkookładkowo-skrzydełkowym świecie. Przyjemność czytania jest bardzo duża, historie są krótkie a bardzo wciągające.

Sezon 1 zeszyty 1-5

Najbardziej niezwykłe w Wydziale 7 jest to, że on się po prostu udał. Twórcy chcieli zrobić zeszytową serię z klimatem łączącym archiwum X z prlowskim politycznym sznytem. I to wyszło doskonale! Każdy zeszyt to niestety niewielka, ale bardzo smaczna porcja komiksowej pulpy, która natychmiastowo budzi apetyt na więcej. I to jest jednocześnie największa wada tej serii. Jej tożsamość czasami ją uwiera, bo po prostu gros ludzi po prostu woli dłuższe, bardziej rozbudowane historie. Czy wolałbym kiedyś jeden 5 zeszytowy tomu z całą rozbudowana historią? Oczywiście. Czy cieszę się, ze mamy te zeszyty? Oczywiście.

Sezon 1 zeszyty 1-5

Najbardziej niezwykłe w Wydziale 7 jest to, że on się po prostu udał. Twórcy chcieli zrobić zeszytową serię z klimatem łączącym archiwum X z prlowskim politycznym sznytem. I to wyszło doskonale! Każdy zeszyt to niestety niewielka, ale bardzo smaczna porcja komiksowej pulpy, która natychmiastowo budzi apetyt na więcej. I to jest jednocześnie największa...

Trochę obrzydliwe "przypadki".
Koncept, historia, kreska - wspaniałe.

Trochę obrzydliwe "przypadki".
Koncept, historia, kreska - wspaniałe.

"Larinae" to zeszyt zdecydowanie lepszy niż otwieracz. Na plus działa tu przede wszystkim bardziej angażująca historia. Nadal jest krótka (zbyt krótka),ale wszystko zazębia się po prostu lepiej. Kontny wziął sobie chyba do serca uwagi recenzentów, bo w "Larinae" trochę inaczej podszedł do bohaterów. Na pierwszym planie stoi major Dobrowolski, którego można chyba uznać za główną postać tego epizodu. Jednak co istotne, osoby towarzyszące (Wilk, Fiszer) też mają swoje pięć minut. Kolejną zaletą jest ciekawy bestiariusz - jego wkomponowanie w realia PRL wyszło przekonująco.

Tym razem jest też zdecydowanie lepiej w materii ilustracji. Prace Krzysztofa Budziejewskiego są bardzo miłe dla oka, dynamiczne i ostre. Dobrze by było zobaczyć tego artystę także w składzie drugiego sezonu "Wydziału 7".

"Larinae" to zeszyt zdecydowanie lepszy niż otwieracz. Na plus działa tu przede wszystkim bardziej angażująca historia. Nadal jest krótka (zbyt krótka),ale wszystko zazębia się po prostu lepiej. Kontny wziął sobie chyba do serca uwagi recenzentów, bo w "Larinae" trochę inaczej podszedł do bohaterów. Na pierwszym planie stoi major Dobrowolski, którego można chyba uznać za...

Po kiepskim pierwszym zeszycie "Larinae" okazało się nie tylko powiewem świeżości, ale też przedstawieniem nowej, lepszej jakości. Historia tu przedstawiona nadal dotyczy tematów paranormalnych, ale jest zdecydowanie bardziej angażująca, opowiadający za warstwę graficzną Krzysztof Budziejewski wypada o wiele lepiej niż Grzegorz Pawlak odpowiadający za pierwszy zeszyt. Wreszcie czuć tutaj nie tylko aurę tajemnicy, ale też zatęchły klimat PRL-u w pełnej krasie. Przyjemnym dodatkiem okazują się również akta ze sprawy, którą prowadził w danym zeszycie Wydział 7.

Po kiepskim pierwszym zeszycie "Larinae" okazało się nie tylko powiewem świeżości, ale też przedstawieniem nowej, lepszej jakości. Historia tu przedstawiona nadal dotyczy tematów paranormalnych, ale jest zdecydowanie bardziej angażująca, opowiadający za warstwę graficzną Krzysztof Budziejewski wypada o wiele lepiej niż Grzegorz Pawlak odpowiadający za pierwszy zeszyt....

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6