Od lat intryguje mnie to, jak mało zestarzały się powieści Jane Austen i biografia autorstwa Lucy Worsley przybliżyła mi powody tego fenomenu.

Worsley jest jednocześnie bardzo skrupulatna w poszukiwaniach źródeł, jak i ostrożna w momentach próby rozszyfrowania motywacji tej wybitnej brytyjskiej pisarki.

Wiemy, że życie Austen było trwale naznaczone zmaganiami z konwenansem. Nie należała co prawda do tzw. warstwy pracującej, ale jako córka niezbyt wpływowego pastora nie mogła cieszyć się wysoką pozycją. Pisanie nie przyniosło jej fortuny, dorosłe lata wiązały się z pogłębiającym się piętnem staropanieństwa i wymogiem minimalizacji własnych potrzeb.

Jane sportretowana oczami Worsley zdaje się mieć dwie twarze. Z jednej strony, stara się wypełniać obowiązki troskliwej córki, ciotki i siostry (co potem wręcz na wyrost podkreśla zarządzająca pamięcią o niej rodzina). Z drugiej, rezygnacja z zabiegania o zamążpójście i konsekwentnie realizowane starania o karierę pisarską ukazują ją z bardziej niezależnej, wręcz konfrontującej się z presją społeczną strony. Podobny dualizm, połączenie akceptacji swojej roli z w miarę dopuszczalnym w ramach systemu buntem da się też odnaleźć w jej bohaterkach.

Autorka nie stroni od opisywania realiów epoki georgiańskiej i ograniczeń, z jakimi musiały się borykać ówczesne kobiety z drobnej szlachty ziemiańskiej. Mimo braku formalnego zatrudnienia, rzadko kiedy mogły pozwolić sobie na bezczynność.

Czas zlatywał Jane na dbaniu o domostwo i więzi sąsiedzkie, w późniejszym czasie jej utrzymujący się panieński status skłaniał rodzinę do polegania na jej darmowej pomocy przy dzieciach. Introwertyczna i zmuszona okolicznościami do częstych przeprowadzek, czyni poszukiwania stabilizacji i bezpiecznego domu powtarzającym się motywem w swoich książkach.

Jane pisała o kwestiach dobrze sobie znanych i właśnie ta, na pozór błaha, przyziemna i "domowa" problematyka w połączeniu z romansową formułą przez lata skłaniała wielu odbiorców do lekceważenia jej dorobku i wciskania go w ramy "literatury kobiecej", rzekomo podległej bardziej uniwersalnej prozie pisanej przez mężczyzn. Szkoda, że głupawy dopisek na okładce o "biografii ulubionej pisarki wszystkich kobiet" tę narrację powiela.

Od lat intryguje mnie to, jak mało zestarzały się powieści Jane Austen i biografia autorstwa Lucy Worsley przybliżyła mi powody tego fenomenu.

Worsley jest jednocześnie bardzo skrupulatna w poszukiwaniach źródeł, jak i ostrożna w momentach próby rozszyfrowania motywacji tej wybitnej brytyjskiej pisarki.

Wiemy, że życie Austen było trwale naznaczone zmaganiami z...

Nie tak dawno przeglądałam recenzje książek dla kobiet i trafiłam na zadziwiająco dużo komentarzy w stylu: „Mam dość idiotek w komediach romantycznych”. Główna bohaterka zazwyczaj pozbawiona mózgu, ale na tyle cwana, żeby złapać męża i dobrze się ustawić życiowo, irytowała nie tylko współczesne czytelniczki, na wojnę z krzywdzącym stereotypem poszła sama Jane Austen i to w najbardziej niesprzyjającym czasie, kiedy zachowawcze społeczeństwo angielskie od kobiety wręcz głupoty wymagało.

Jane Austen lubiła rozkładać osobowość na części i ukazywać motywy kierujące zachowaniem jej bohaterek. Wyprzedziła czasy psychoanalizy, uprawiając psychologię zanim jeszcze stałą się modną akademicką dziedziną. W jej powieściach znajdziemy młode podlotki ganiające za wojakami w wyglancowanych mundurach; wyrachowane panny łapiące bogatego męża, żeby pożyć wygodnie w dużym domu i trochę się poszarogęsić; romantyczne idealistki, które naczytały się romansów i z przejęciem wyczekują sercowych uniesień. Jednak główną bohaterką jest zawsze rozważna i zrównoważona pod względem emocjonalnym kobieta, która nie popełnia głupstw, ale z rozumem idzie przez świat.

Jane Austen, chociaż w niczym nie ustępowała swoim braciom, nie mogła iść na studia, a kiedy oni wyjeżdżali kształcić się i robić kariery, musiała pozostać razem z siostrą w domu, pod kuratelą ojca. Trochę śmieszne jest, że nie miała wstępu na Cambridge, a dzisiaj na pewno wykładają tam jakieś ciekawe zajęcia poświęcone jej twórczości. Ciekawe jakby zareagowała wiedząc, że jej osoba jest przedmiotem badań profesorów i jegomości uniwersyteckich, którzy jeszcze dwieście lat temu okazaliby święte oburzenie na wieść, że młoda panna mieszkająca na plebanii chce się kształcić.

Z książki Worsley wyłania się naprawdę okropny obraz tradycyjnej rodziny ziemiańskiej z okresu georgiańskiego, z którą nikt normalny nie chciałby mieć nic wspólnego. Pod idylliczną fasadą rozmodlonej sielankowej plebanii, toczą się walki o spadek, podważanie testamentu, brak serca i współczucia nawet wobec najbliższych. Być może to właśnie trudne czasy wymagały zastosowania tak bezwzględnych środków.

Lucy Worsley zwraca uwagę, że w produkcjach telewizyjnych najbardziej eksploruje się wątek romantyczny powieści Jane. Największa popularność Austen przypada na XX wiek, razem z pojawieniem się najlepszych ekranizacji jej powieści, a ja ośmieliłabym się dodać, że lata 90. XX wieku stanowiły odrodzenie i powstanie na nowo „Dumy i Uprzedzenia”, czy „Rozważnej i Romantycznej”. Młode kobiety szukają wątków romantycznych w filmach z epoki i dostają to, czego oczekują.

Ale romantyzm to jedynie fasada, zasłona. W tym kontekście widzimy, jak niewłaściwa i krzywdząca jest ekranizacja biografii Jane Austen „Becoming Jane”, uwydatniająca romans i spychająca inne treści na drugi plan. Nawet polski tłumacz zdecydował, że zmieni tytuł filmu na „Zakochana Jane”, widocznie uznając, że kobietom podobają się tylko miłostki i zaręczyny. Z książki Worsley dowiadujemy się jednak, że żadnego romansu z Tomem Lefroyem nigdy nie było. A co do pisania, to Jane nie pisała na widoku, jak pokazuje film. Kryła się z pisaniem, robiła to dyskretnie, prawdopodobnie naprzemiennie z robótkami ręcznymi i pisaniem listów, także jej bliskim umykała ta czynność. Film „Zakochana Jane” jest w większości fantazją scenarzysty, powiela utarte stereotypy, jakie oczekują oglądać w kinie kobiety.

Autorka w cudowny sposób punktuje rodzinę Austenów, dociera do źródeł, w których pokazuje, jak Jane bardzo chciała zarabiać na pisaniu i stać się samodzielna finansowo. Marzyła, żeby kupować sobie i ukochanej siostrze różne rzeczy i przestać w końcu oszczędzać. Chciała po prostu rozwinąć skrzydła i poczuć się wolna. Ale podobnie jak innych kobiet z epoki, tak i jej żebra były zniekształcone od noszenia gorsetu.

Kobieta zablokowana życiowo, pozbawiona prawa do edukacji, prawa do dziedziczenia majątku, a nawet prawa do pójścia na pogrzeb własnej siostry, gdyż tylko mężczyźni mogli uczestniczyć w pochówku. Skazana na życie w czterech ścianach, oszczędzanie każdego grosza, proszenie się braci i ojca, słowem: dziadowanie. Tak bardzo lubimy romanse na podstawie prozy Jane Austen, pełne kolorowych sukien, ale pod teatralnością zachowań ludzi z epoki georgiańskiej, czy też późniejszej regencji, kryje się straszliwa prawda o losie kobiet pozbawionych elementarnego prawa do samostanowienia.

Cała recenzja na blogu Kujonka.pl
https://kujonka.pl/glupia-jak-kobieta-jane-austen-w-domu/

Nie tak dawno przeglądałam recenzje książek dla kobiet i trafiłam na zadziwiająco dużo komentarzy w stylu: „Mam dość idiotek w komediach romantycznych”. Główna bohaterka zazwyczaj pozbawiona mózgu, ale na tyle cwana, żeby złapać męża i dobrze się ustawić życiowo, irytowała nie tylko współczesne czytelniczki, na wojnę z krzywdzącym stereotypem poszła sama Jane Austen i to w...

Biografia Jane Austen, autorki 6 powieści z okresu regencji. Autorka skupiła się na domach, w których mieszkała Jane. Jest to ciekawa i dość prawdopodobna biografia. Prawdopodobna, bo wielu rzeczy trzeba się domyślać. Teraz ponownie czytam te 6 powieści Austen i rozumem je inaczej dzięki kluczowi przekazanemu przez biografkę. Lucy Worsley jest znawczynią tematu oraz tamtej epoki. Warto przeczytać.

Biografia Jane Austen, autorki 6 powieści z okresu regencji. Autorka skupiła się na domach, w których mieszkała Jane. Jest to ciekawa i dość prawdopodobna biografia. Prawdopodobna, bo wielu rzeczy trzeba się domyślać. Teraz ponownie czytam te 6 powieści Austen i rozumem je inaczej dzięki kluczowi przekazanemu przez biografkę. Lucy Worsley jest znawczynią tematu oraz tamtej...

Najdokładniejsza, najpiękniejsza, najlepiej napisana biografia Jane Austen jaką przeczytałam. Podziwiam za ogrom detektywistycznej pracy jaką autorka wykonała. Wyczuwam pasję przy szukaniu najdrobniejszych śladów, skrawków wiadomości pochodzących nawet z wykopalisk archeologicznych. Dla mnie temat już zamknięty,wyczerpany.To co było do odkrycia, zostało odkryte ,a mimo to życie Jane jest nadal tajemnicą i tak już zostanie.
Jaka naprawdę była? Jaka pragnęła być?
O tym mówią tylko jej powieści. Polecam.

Najdokładniejsza, najpiękniejsza, najlepiej napisana biografia Jane Austen jaką przeczytałam. Podziwiam za ogrom detektywistycznej pracy jaką autorka wykonała. Wyczuwam pasję przy szukaniu najdrobniejszych śladów, skrawków wiadomości pochodzących nawet z wykopalisk archeologicznych. Dla mnie temat już zamknięty,wyczerpany.To co było do odkrycia, zostało...

Cudo, cudo, cudo!

Cudo, cudo, cudo!

Świetna książka, warta przeczytania nie tylko dla fanów Jane Austen. Autorka dokonała niemalże niemożliwego, docierając do najdrobniejszych szczegółów z życia bohaterki i nie tylko bohaterki, bo poznajemy w tej pracy również ciekawe szczegóły z życia bliskich jej osób. Warto wspomnieć również że książka nie jest typową biografią do jakich jesteśmy przyzwyczajeni, czyli życiorysu danej postaci. W książce znajdziemy bowiem historię epoki w której żyła Jane, panujące wówczas obyczaje, normy społeczne, modę czy nawet sposoby podróżowania. Autorka dodała także ciekawe komentarze i opinie co skłania do refleksji np. czy Jane postąpiła słusznie w danym momencie swojego życia.

Świetna książka, warta przeczytania nie tylko dla fanów Jane Austen. Autorka dokonała niemalże niemożliwego, docierając do najdrobniejszych szczegółów z życia bohaterki i nie tylko bohaterki, bo poznajemy w tej pracy również ciekawe szczegóły z życia bliskich jej osób. Warto wspomnieć również że książka nie jest typową biografią do jakich jesteśmy przyzwyczajeni, czyli...

Nie znoszę romansideł ale uważam że klasykę trzeba spróbować liznąć. Zatem sztandarowe pozycje przeczytałam, kilka adaptacji nawet obejrzałam. Ale jakoś nigdy nie zagłębiałam się w biografię Jane Austin pomimo że biografię czytać lubię. Zatem zakup został poczyniony i nabierał mocy urzędowej a że nadszedł czas zarazy to żeby uspokoić skołatane telewizją i ciągłym podpijaniem wyniki zarażonych postanowiłam sięgnąć w końcu po coś na ukojenie nerwów.
Moim skromnym zdaniem autorka zrobiła kawał dobrej reporterskiej roboty aczkolwiek nie wiem czy w podtytule sie za bardzo nie rozpędziła...."Biografia ULUBIONEJ autorki WSZYSTKICH kobiet" ...no ja osobiście aż tak daleko bym nie szła bo do moich ulubionych, ulubionych to Jane Austen raczej nie należy wiec takie generalizowanie wyszło trochę na wyrost co by nie powiedzieć że śmiesznie. Natomiast cały pomysł przedstawienia historii Austen przez pryzmat domu - kapitalny. Nigdy wcześniej się jakoś wybitnie nad tym nie zastanawiałam ale rzeczywiście własny dom dla niezamężnej kobiety ery gregoriańskiej w Anglii to było praktycznie nieosiągalne życzenie. Ponieważ faktycznie takie kobiety zwykle nie posiadały majątku którym
mogły dysponować i były zdane na łaskę albo raczej głównie niełaskę rodziny. Najpierw utrzymywał je ojciec potem ewentualnie bracia a im dalej w drzewie genealogicznym tym gorzej. Ciekawie że właśnie przez pokazanie codziennej rzeczywistości w której przyszło jej żyć historia jej twórczości zeszła na dalszy plan, stanowi jakby tło. Ale jedno z drugim cały czas się splata. Autorka pokazuje jak ta walka kobiet o posiadanie własnego kąta wpływała na to co Austen pisała a przy okazji pokazuje
że czerpała ona swoje pomysły dosłownie z własnego ogródka. Niektóre bohaterki czy bohaterowie byli kreowani na podstawie jej współczesnych otaczających ją ludzi. Historie też często zaczerpnięte były z otaczającej rzeczywistości a tematy w sumie jakby nie było nawet w XXI wieku jakby nadal aktualne. Szkoda że Austen nie udało sie dożyć późnej starości zmarła na jakąś tajemniczą chorobę w relatywnie młodym jeszcze wieku no albo powiedzmy na półmetku. Mogła jeszcze parę klasyków
wypuścić na rynek. Ciekawy był też wątek w którym przedstawiono jak po jej śmierci kolejne pokolenia Austenów próbowały biografię ciotki Jane przerabiać na swoją wygodę. Jak dużo np jej listów pisanych do siostry lub innych członków rodziny zostało zniszczonych ( bo podobno potrafiła być złośliwa) i jak przekłamywano lub zatajano pewne wydarzenia z jej życia.
Na serio kawał dobrej lektury. Można czytać.

Nie znoszę romansideł ale uważam że klasykę trzeba spróbować liznąć. Zatem sztandarowe pozycje przeczytałam, kilka adaptacji nawet obejrzałam. Ale jakoś nigdy nie zagłębiałam się w biografię Jane Austin pomimo że biografię czytać lubię. Zatem zakup został poczyniony i nabierał mocy urzędowej a że nadszedł czas zarazy to żeby uspokoić skołatane telewizją i ciągłym...

Zdecydowanie gorąco polecam tą biografię dla fanów Jane Austen.

Lucy Worsley wykonała kawał dobrej roboty tworząc biografię. Wszystko jest szczegółowo opisane. Pozwala na dokładne zapoznanie z życiem Jane oraz epoką, w której żyła.

Zdecydowanie gorąco polecam tą biografię dla fanów Jane Austen.

Lucy Worsley wykonała kawał dobrej roboty tworząc biografię. Wszystko jest szczegółowo opisane. Pozwala na dokładne zapoznanie z życiem Jane oraz epoką, w której żyła.

"Jane Austen w domu" Lucy Worsley to niezwykle obszerna pozycja, która spoglądała na mnie z półki od dłuższego czasu, jednak jej objętość skutecznie sprawiała, że odkładałam sięgnięcie po nią dość długo. Już po lekturze widzę, że moje obawy miały odrobinę słuszności.

"Jane Austen w domu" to praca obfitująca w wiele szczegółów z życia Austen. Autorka w swojej książce nie nakreśla jedynie zdarzeń związanych stricte z Jane, ale również związanych z jej rodziną, a także takich pokazujących jedynie (albo i aż) życie i obyczaje w czasach, w których żyła Jane Austen. Poznajemy tutaj niesamowitą ilość postaci, ale nie są to jedynie bliscy Jane, ale również osoby, zdawałoby się, zupełnie nie związane z życiem Austen. Lucy Worsley nakreśla nam charakterystykę czasów życia Jane, nawiązuje do jej książek (bohaterów, zdarzeń) i pozwala lepiej zrozumieć powieści pisane przez Jane Austen. Wyposażona w wiedzę pozyskaną z "Jane Austen w domu" mam wielką ochotę ponownie przeczytać książki Austen i zobaczyć jak wpłynęło to na ich odbiór.
Jednak tak wiele postaci i tak wiele informacji, które nie odnoszą się stricte do życia Jane Austen sprawia, że ta biografia niezwykle często mnie nużyła, wiele razy ją odkładałam i ostatecznie z książką zmagałam się znaczną część miesiąca.

"Jane Austen w domu" Lucy Worsley to niewątpliwie biografia obfitująca w wiele informacji i zajmująca się tematem z wyjątkową precyzją i dokładnością. Jednak przez ogrom informacji jest to również książka, która dość szybko nuży czytelnika. Ja jednak ją polecam, zwłaszcza osobom, które są już trochę zaznajomione z życiorysem Jane Austen.

"Jane Austen w domu" Lucy Worsley to niezwykle obszerna pozycja, która spoglądała na mnie z półki od dłuższego czasu, jednak jej objętość skutecznie sprawiała, że odkładałam sięgnięcie po nią dość długo. Już po lekturze widzę, że moje obawy miały odrobinę słuszności.

"Jane Austen w domu" to praca obfitująca w wiele szczegółów z życia Austen. Autorka w swojej książce nie...

Bardzo ciekawa opowieść o jednej z najbardziej lubianych autorek. Książkę czyta się dobrze, pomimo dużej ilości szczegółów i opisów rodzinnych powiązań. Możemy poczuć atmosferę regencyjnej Anglii i zajrzeć do codzienności Jane i jej rodziny. Dowiadujemy się również, że los pisarki nie był tak łatwy, jak mogłoby się wydawać. Szczególnie polecam fanom autorki, ale również miłośnikom opowieści o życiu w Anglii z przełomu XVIII i XIX wieku.

Bardzo ciekawa opowieść o jednej z najbardziej lubianych autorek. Książkę czyta się dobrze, pomimo dużej ilości szczegółów i opisów rodzinnych powiązań. Możemy poczuć atmosferę regencyjnej Anglii i zajrzeć do codzienności Jane i jej rodziny. Dowiadujemy się również, że los pisarki nie był tak łatwy, jak mogłoby się wydawać. Szczególnie polecam fanom autorki, ale również...