Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zupełny brak obiektywizmu, jeżeli chodzi o tę serię Pilipiuka. Mnie się po prostu te opowiadania podobają i już. Zawsze mnie zadziwia skąd on ma jeszcze pomysły i to momentami tak szalone albo pokręcone na pisanie tych książek. Każde jest inne, każde krąży wokół innego tematu czy zagadnienia. To mi się chyba nigdy nie znudzi bo nigdy nie wiadomo co pokręconego autor wymysli dla swoich bohaterów. Znowu powraca Robert Storm i doktor Skórzewski ba .....pojawia się nawet młodociany Jakub Wędrowycz (czyli można i pomieszać pisane serie). Tym razem jest mi nawet trudno zdecydować które z tych pięciu opowiadań najbardziej mi się podobało ....bo wszystkie były bardzo równo napisane. Tym razem nie było żadnych słabszych potknięć. Więc gdyby decydować to może to tytułowe “Czasy które nadejdą” i “Remedium”. I tradycyjnie powiem – czekam na kolejny tom.

Zupełny brak obiektywizmu, jeżeli chodzi o tę serię Pilipiuka. Mnie się po prostu te opowiadania podobają i już. Zawsze mnie zadziwia skąd on ma jeszcze pomysły i to momentami tak szalone albo pokręcone na pisanie tych książek. Każde jest inne, każde krąży wokół innego tematu czy zagadnien...

Rozwiń

Zwiń

Bogusław Kaczyński zawsze będzie mi się kojarzył z Koncertami Noworocznymi z Wiednia które oglądałam z rodzicami. Inne jego programy albo wywiady gdzieś mi tam przez głowę też przemykają. I tak patrząc z perspektywy czasu to chyba obecnie nie ma już takiej klasy ....konferansjerów? Prezenterów? Albo raczej osobowości. Głos radiowy absolutnie rozpoznawalny kamera też go raczej lubiła i te opowieści. Umówmy się jego można było słuchać godzinami a to że gadała o operze i operetce i rzeczach, które niekoniecznie człowiek znał ...trudno. A książka pokazuje że jednak był fachowcem i znawcą w swojej dziedzinie. Człowiek orkiestra bo przecież współtworzył dwa festiwale Łańcut i Krynicę przez kilka lat był dyrektorem warszawskiej Romy którą za uszy wyciągnął z niebytu. Jedna uwaga - czuć że książkę pisała osoba z nim zaprzyjaźniona troszeczkę bezkrytyczna i żadnych skandalicznych informacji tam się raczej nie znajdzie. Ale może to i dobrze nie o to chodzi czyta się ja bardzo szybko i przyjemnie a do tego jest okraszona sporą ilością fotografii. Dobra lektura na kilka dni.

Bogusław Kaczyński zawsze będzie mi się kojarzył z Koncertami Noworocznymi z Wiednia które oglądałam z rodzicami. Inne jego programy albo wywiady gdzieś mi tam przez głowę też przemykają. I tak patrząc z perspektywy czasu to chyba obecnie nie ma już takiej klasy ....konferansjerów? Prezent...

Rozwiń

Zwiń

Lubię takie książki. To się chyba fachowo nazywa literatura faktu. Trochę za tą książką chodziłam trochę się jej przyglądałam, bo akurat o tej sprawie jakoś nigdy nigdzie nie słyszałam ani nie czytałam. I powiem szczerze, że nie bardzo rozumiem za co aż tak wysokie noty? Mnie to troszkę wymordowało. Tzn nie temat nie sam przypadek porwania tych dzieci i fakt, że nigdy nie potwierdzono co tak na prawdę się z nimi stało, bo nigdy ich nie odnaleziono ani ich ciał. Wymęczyło mnie chyba w tym przypadku to, że tak na prawdę było to 500 stron dialogu pomiędzy podejrzanym a przesłuchującymi go policjantami. Ja rozumiem, że chodziło o to, że on mógł to zrobić a był permanentnym kłamca i wiele czasu zajęło wyciągnięcie z niego czegokolwiek a i tak nie byli w stanie tego potwierdzić .... ale wymordowało mnie chyba nasze polskie tłumaczenie. Autor chiał dobrze tłumacz jeszcze lepiej a wyszło co wyszło, czyli mnoooooogość tłumaczonych na polski tych cudownych amerykańskich wstawek...... to na serio było jak dialogi z jakiegoś serialu policyjnego. Za dużo! I to dosłowne tłumaczenie dialogów gościa który był degeneratem nie bójmy się użyć tego słowa. Nie wiem może ta książka lepiej brzmi w oryginale i może tak ją należało przeczytać. W polskim tłumaczeniu coś mi osobiście zgrzytało.

Lubię takie książki. To się chyba fachowo nazywa literatura faktu. Trochę za tą książką chodziłam trochę się jej przyglądałam, bo akurat o tej sprawie jakoś nigdy nigdzie nie słyszałam ani nie czytałam. I powiem szczerze, że nie bardzo rozumiem za co aż tak wysokie noty? Mnie to troszkę wy...

Rozwiń

Zwiń

Jak zwykle porządna rozrywka w książkowym klimacie. Jak zwykle czytana nie w kolejności, ale nie szkodzi. Kolejność nie ma znaczenia. Kolejny raz spotykamy znajomych bohaterów serii którzy kolejny raz rozwiązują zakorzeniona w przeszłości zagadkę. Oczywiście musi się słać trup i w obecnych i w historycznych czasach więc denatów jest całkiem sporo. Ponownie na arenę wydarzeń wkracza okres II WŚ ale też i wcześniejszy okres polowania na czarownice a nasza lotna brygada szuka znowu trochę przez przypadek zaginionego skarbu. Jak to czytałam to po głowie zaczęła mi latać taka myśl, że Herman to tak trochę jak “Pan Samochodzik” dla doroślaków. Lubiłam Samochodzika (tak, tak podobno naszpikowany propagandą itd – i guzik mnie to obchodzi, bo czytałam to jako dzieciak i jakoś mózgu mi do reszty nie uszkodził) Taka myśl mnie dopadla i chyba już ze mną zostanie. Chociaż muszę przyznać, że w przypadku tej części miałam trochę obaw że sam autor nie wie czego oni w sumie szukają jakoś tak w pewnym momencie zrobiło się nie wiem czy to nudnawo czy trochę akcji się zaplątało ....ale koniec końców wszystko poszło właściwym torem. Chociaż odrobinę się bałam po tych opisach że autor ruszył w stronę Orzeszkowej ....ci co czytali rozumieją o co chodzi ..... te opisy przyrodnicze......

Jak zwykle porządna rozrywka w książkowym klimacie. Jak zwykle czytana nie w kolejności, ale nie szkodzi. Kolejność nie ma znaczenia. Kolejny raz spotykamy znajomych bohaterów serii którzy kolejny raz rozwiązują zakorzeniona w przeszłości zagadkę. Oczywiście musi się słać trup i w obecnych...

Rozwiń

Zwiń

O żesz ....ale wymordowałam tę książkę !!! Aż się sama zdziwiłam bo kilka z tej serii już mam na koncie i aż tak nie bolało. Najbardziej to chyba te opowiadania naszych autorów. Ten archaiczny styl którego nie dało się przebrnąć ( w sumie przestaje się dziwić że zmieniają ten kanon lektur szkolnych bo skoro mnie pokonały opowiadania to co dopiero dzisiejszą młodzież) No pierwszych pięć albo trzeba przebrnąć albo ominąć potem robi się już zdecydowanie lepiej bo i tematy są bardziej “duchowe” i język bardziej przystępny. Aby znowu zakończyć ostatnimi dwoma tym razem “cudzych” autorów które są równie “przystępne” co te z początku książki. Najbardziej milusie opowiadanie ....”Strzyga”. No i gdybym miała podsumować to mało straszne te opowiadania.

O żesz ....ale wymordowałam tę książkę !!! Aż się sama zdziwiłam bo kilka z tej serii już mam na koncie i aż tak nie bolało. Najbardziej to chyba te opowiadania naszych autorów. Ten archaiczny styl którego nie dało się przebrnąć ( w sumie przestaje się dziwić że zmieniają ten kanon lektur ...

Rozwiń

Zwiń

Mój debiut jeżeli chodzi o tego autora i ...bardzo pozytywne zaskoczenie. Zresztą w ogóle i ostatnio to ....”cudze chwalicie a swojego nie znacie” czy jakoś tak. Kolejny polski autor, którego na prawdę da się czytać. I to całkiem szybko i sprawnie. Co prawda cała fabuła dosyć krwawa i taka “mięskowa” no ale taka miała być ta historia jak rozumiem. Chyba że cała seria z komisarzem Brudnym jest taka. Póki co nie wiem to mój pierwszy tom, ale na pewno sięgnę po kolejne. Historia stworzona dobrze pomysł był, realizacja też czytelnik się nie nudzi czeka na dalszy rozwój sytuacji. O dziwo w zamyśle bohater miał być takim chyba typem do średniego lubienia, ale bohaterowie nakreśleni są tak że no nie da się im nie kibicować. Aczkolwiek i to musze napisać rozwiązanie zagadki sama końcówka czyli zidentyfikowanie tego na prawdę złego trochę ...no kurczę jakby ..... przekombinowana. No nawet się pod nosem uśmiechnęłam burcząc no nie no to już lekkie przegięcie ale ...co tam autorowi wszystko wolno. Generalnie solidna lektura i dobrze wydana kasa. Zobaczymy jak będzie dalej.

Mój debiut jeżeli chodzi o tego autora i ...bardzo pozytywne zaskoczenie. Zresztą w ogóle i ostatnio to ....”cudze chwalicie a swojego nie znacie” czy jakoś tak. Kolejny polski autor, którego na prawdę da się czytać. I to całkiem szybko i sprawnie. Co prawda cała fabuła dosyć krwawa i taka...

Rozwiń

Zwiń