Na wstępie swojego listu chciałbym drogi czytelniku wyraźnie zaznaczyć, żebyś nigdy, ale to przenigdy nie sugerował się negatywnymi recenzjami. Pozytywnymi też nie, ale zmierzam do tego, że wskutek recenzji negatywnych mocno, nie przeczytałem tej książki przez lat kilka, odbierając sobie niekwestionowaną przyjemność przeżywania adrenalinowego wtrysku emocji. Tak, tak, wiem. Sam napisałem przez ostatnie lata kilkadziesiąt recenzji-paszkwili bawiąc się różnymi konwencjami, ale! Nigdy nie mam zamiaru odwieść czytelnika od lektury, ba! Przeciwnie, im gorsza książka tym czytanie być i może lepsze nosząc za sobą walor rozrywkowy. Oczywiście zachowując umiar, rozumem dyktowany.

Do brzegu zatem dopływając, rok temu równo zakupiłem książkę niniejszą, przebywając w rodzinnym mieście, jednak przeczytać jej nie mogłem z uwagi na kompanów, którzy od lektury odciągnąwszy moją osobę, zawlekli mnie do baru i tak książka przeleżała, rzucona gdzieś, rok.

Po lekturze nie jednym tchem a wieloma mogę powiedzieć stanowcze O losie! To jest bardzo dobry kryminał policyjny z elementami thrillera. Podstawą jest oczywiście intryga, sprawa kryminalna, a jakże morderstwo – a najlepiej kilka i to seryjnie. Klisza i owszem, ale nic poniżej +1 trupów się do opisania nie nadaje, bo weź tu napisz kryminał o tym, że menel menela o flaszkę zabił. To by dopiero było banalne! Tutaj historia jest mocniej skomplikowana, bo zaangażowano również przeszłość głównego bohatera, który Igorem będąc, został dodatkowo Brudny. Jak Harry. Początkowo myślałem, że to deficyt fantazji Autora, jednak okazało się, że bohater sobie sam takie nazwisko wybrał, co, a contrario spodobało mi się natychmiast. Zmienna jest natura czytelnika. Są zakonnice, są księża, są morderstwa i iście Chattamowskie rozwinięcie akcji. Ta książka jest napisana właśnie w takim nieco dynamicznym stylu. Oczywiście w tle wątek miłości spełnionej jak i tej kroczącej w nieśmiałej niemożliwości spełnienia, co podgrzewa atmosferę myśli czytelnika pragnącego romantyzmu obok przemocy (a więc bingo!).

Charaktery pobudowane bardzo przyjemnie, niepostrzeżenie wyraziste i nieprzesadzone. Wspomniane do potęgi entej problemy życiowe czy raczej tutaj przeszłość Policjanta Głównego Bohatera są sensowne i przyjemnie wpasowane w fabularną ciągłość. Klocki powieści, o czym często lubię wspominać, są poukładane dobrze, książka nie jest szarpana jakimś kolejowym układaniem przęseł fabuły. Autor porobił robotę dobrze. Motyw, by to rzec, rodzinny poprowadzono niemalże genialnie, aby w iście Chattamowskim, lub żeby nie powtarzać, Carterowskim stylu thrillera, dokończyć akcję powieści. Bez oczywiście przesady, pamiętając o polskich warunkach społecznych i policyjnych.

Napięcie, obok dobrej fabuły i bohaterów jest dozowane spokojnie, powoli, by przyspieszając do adrenalinowo pozytywnych poziomów przykleić czytelnika na ostatnie kilkadziesiąt stron mocniej do książki. Jest więc poprawnie, właściwie nawet więcej niż poprawnie. Warsztatowo i językowo przyczepić się nie można, a mrozowy risercz, czy właściwie jego brak jest tutaj nieobecny, Pan Autor i o pracy Policji zasięgnął języka i lekarzy Pato, a i lokacje drogi czytelniku możesz odwiedzić osobiście, również więc tutaj nie można zarzucić partactwa pisarskiego.

Czy ta książka ma wady, owszem kilka rzeczy chciałbym poznać głębiej, kilka może pominąć, trochę można było przeszłościowe wątki rozwinąć mocniej, ale to przecież nie Kańtoch tylko Piotrowski, dajmy człowiekowi pisać po swojemu. Mocna, trzymająca za pysk lektura, co do brutalności – ja bym w to szedł mocniej.

Przeczytam drugi tom, tak.

14.05.2024 r.

Na wstępie swojego listu chciałbym drogi czytelniku wyraźnie zaznaczyć, żebyś nigdy, ale to przenigdy nie sugerował się negatywnymi recenzjami. Pozytywnymi też nie, ale zmierzam do tego, że wskutek recenzji negatywnych mocno, nie przeczytałem tej książki przez lat kilka, odbierając sobie niekwestionowaną przyjemność przeżywania adrenalinowego wtrysku emocji. Tak, tak, wiem....

Książka niesamowicie wciąga w świat Igora Brudnego oraz ma w sobie bardzo ciekawą intrygę. Miejscami bardzo brutalna jednak w tym przypadku uważam że tak powinno być. Bohaterowie dobrze napisani, dodatkowo miałem wrażenie że można było uchwycić wiele smaczków z pracy policyjnego wydziału kryminalnego. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy ponieważ to jedna z tych pozycji do których chce się w jakiś sposób powrócić.

Książka niesamowicie wciąga w świat Igora Brudnego oraz ma w sobie bardzo ciekawą intrygę. Miejscami bardzo brutalna jednak w tym przypadku uważam że tak powinno być. Bohaterowie dobrze napisani, dodatkowo miałem wrażenie że można było uchwycić wiele smaczków z pracy policyjnego wydziału kryminalnego. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy ponieważ to jedna z tych pozycji do...

Igor Brudny pierwsze spotkanie i na pewno cala seria zostanie przeczytana od samego poczatku mozna sie wciagnac. Duzo brutalnosci bardzo dobra historia powiazna z przeszloscia bohatera przez co duzo bardzie mozna miec wiez z bohaterem. Dla mnie cala ksiazka swietnie napisana do samego konca nie wiadomo jak sie skonczy i kto jest zabojca . Moze czasem zbyt duzo przemocy jesli chodzi o dom dziecka ale taka taktyke obral autor i mimo wszytsko sie spradza . bardzo polecam jesli ktos lubi polskie kryminaly to ten obowiazkowy

Igor Brudny pierwsze spotkanie i na pewno cala seria zostanie przeczytana od samego poczatku mozna sie wciagnac. Duzo brutalnosci bardzo dobra historia powiazna z przeszloscia bohatera przez co duzo bardzie mozna miec wiez z bohaterem. Dla mnie cala ksiazka swietnie napisana do samego konca nie wiadomo jak sie skonczy i kto jest zabojca . Moze czasem zbyt duzo przemocy...

Mocna rzecz. Igor Brudny czyli taki polski, wykoślawiony Brudny Harry przypadł mi do gustu. Sięgam po następne.

Mocna rzecz. Igor Brudny czyli taki polski, wykoślawiony Brudny Harry przypadł mi do gustu. Sięgam po następne.

Bardzo fajnie się czyta, ciekawa fabuła. Zakończenie może nie zaskakujące, ale ciekawe i inne niż dotychczas czytane kryminały. Od razu zabieram się za część nr 2 . Polecam!

Bardzo fajnie się czyta, ciekawa fabuła. Zakończenie może nie zaskakujące, ale ciekawe i inne niż dotychczas czytane kryminały. Od razu zabieram się za część nr 2 . Polecam!

Serią o Igorze Brudnym interesowałam się od jakiegoś czasu. Wiedziałam, że wcześniej czy później po nią sięgnę. Jednak to dzięki namowom znajomych chwyciłam za nią dużo wcześniej niż planowałam.
Książkę wypożyczyłam z biblioteki i nie powiem, że nie kusi mnie by chwycić po kolejne części, jednak mój stos hańby jest tak wielki, że chyba najpierw go trochę zmniejszę, a dopiero później wypożyczę kolejne tomy (Chociaż po głowie chodzi mi zakup tej serii 🙈).
"Piętno" zachwyciło mnie od pierwszych stron.
Ta książka pochłania w całości. Zaczynasz czytać, a nagle jesteś już na jej końcu.
Jak najbardziej polecam.

Serią o Igorze Brudnym interesowałam się od jakiegoś czasu. Wiedziałam, że wcześniej czy później po nią sięgnę. Jednak to dzięki namowom znajomych chwyciłam za nią dużo wcześniej niż planowałam.
Książkę wypożyczyłam z biblioteki i nie powiem, że nie kusi mnie by chwycić po kolejne części, jednak mój stos hańby jest tak wielki, że chyba najpierw go trochę zmniejszę, a...

Zaskakująca i trzymająca w napięciu do samego końca. Na pewno sięgnę na kolejne książki autora.

Zaskakująca i trzymająca w napięciu do samego końca. Na pewno sięgnę na kolejne książki autora.

Szukając propozycji do czytania natknęłam się na tego autora i postanowiłam zacząć właśnie od tej książki. Mówią żeby nie oceniać książki po okładce natomiast jakoś zachęciła mnie właśnie okładka bo szukałam dobrego kryminału i nie pomyliłam się :D książka jak i cała historia bardzo wciąga, momentami jest trochę przerażająca i krwawa (mimo że nie przepadam za takimi ostrymi kryminałami) to zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejny tom tej serii. Dodatkowo polubiłam bohaterów książki i jestem ciekawa ich dalszych losów.

Szukając propozycji do czytania natknęłam się na tego autora i postanowiłam zacząć właśnie od tej książki. Mówią żeby nie oceniać książki po okładce natomiast jakoś zachęciła mnie właśnie okładka bo szukałam dobrego kryminału i nie pomyliłam się :D książka jak i cała historia bardzo wciąga, momentami jest trochę przerażająca i krwawa (mimo że nie przepadam za takimi ostrymi...

Myślałem, że natrafię na coś ciekawego. Myliłem się. Prolog jest ciekawy, ale dalej jest gorzej. Wszak nie ma to, jak poznać głównego bohatera w chwili, w której osiąga orgazm, prawda? Serio, Panie Piotrowski, tak Pan zaczyna? Potem, no cóż...zagadka ciekawa, ale znowu...pedofilia w kościele? Który to już raz. Robił tak Mróz, Puzyńska, Zajas, teraz Piotrowski. A to tylko polskie przypadki.
Ostatni akt to już festiwal absurdów, a ostatni rozdział z inspektorem Czarneckim jest zbędny. Po co Brudny miałby w tym celu wracać do Zielonej Góry? Tam pozamykał już swoje sprawy.

Myślałem, że natrafię na coś ciekawego. Myliłem się. Prolog jest ciekawy, ale dalej jest gorzej. Wszak nie ma to, jak poznać głównego bohatera w chwili, w której osiąga orgazm, prawda? Serio, Panie Piotrowski, tak Pan zaczyna? Potem, no cóż...zagadka ciekawa, ale znowu...pedofilia w kościele? Który to już raz. Robił tak Mróz, Puzyńska, Zajas, teraz Piotrowski. A to tylko...

Brawa na stojącą. Dawno nie czytałem tak do dobrej książki, tak dobrego kryminału.
Powiem tak…czytałem do północy…nie potrafiłem w nocy spać..,obudziłem się o 4 rano i znowu czytałem😅

Brawa na stojącą. Dawno nie czytałem tak do dobrej książki, tak dobrego kryminału.
Powiem tak…czytałem do północy…nie potrafiłem w nocy spać..,obudziłem się o 4 rano i znowu czytałem😅