Lekkie i przyjemne czytanie na niedziele. Koncowka troche rozczarowuje.

Lekkie i przyjemne czytanie na niedziele. Koncowka troche rozczarowuje.

Bardzo dobra książka,historia porwała mnie od początku,zaciekawiła do tego stopnia że nie mogłam odłożyć póki nie poznam kolejnych przygód bohaterek.Nie przeszkadzał mi nawet wątek romantyczny za którym zbytnio nie przepadam w książkach tutaj był naprawdę fajnie przedstawiony.polecam czytać ☺

Bardzo dobra książka,historia porwała mnie od początku,zaciekawiła do tego stopnia że nie mogłam odłożyć póki nie poznam kolejnych przygód bohaterek.Nie przeszkadzał mi nawet wątek romantyczny za którym zbytnio nie przepadam w książkach tutaj był naprawdę fajnie przedstawiony.polecam czytać ☺

Wiecie, że autorka tej książki - Catherine Cachée to Polka? Ja byłam bardzo zaskoczona gdy dowiedziałam się, że to tylko pseudonim.
"Dziewczyna o chabrowych oczach" to historia trzech dziewczyn Iris, Elise i Lei, które po tym jak ich miasteczko, Paix, zostało zaatakowane przez ludzi, trafiają do ich świata. Początkowo są przekonane, że są oni okrutni jednak po krótkim czasie Iris poznaje Maxa i Francice, przez to zmienia się jej zdanie. To oni jej pomagają i wspólnymi siłami walczą z Albertem, który chce ją schwytać i wykorzystać jej niezwykłe moce do własnych celów.
Książka ukazuje historię prawdziwej przyjaźni.

Pozycja nie zrobiła na mnie większego wrażenia ale czyta się ją bardzo dobrze. Zachęca do tego śliczna okładka z kocimi oczami. Polecam :)

"Istnieją dwa dni, którymi nie należy się przejmować. To wczoraj i jutro."

Dziękuję wydawnictwu Novae Res za udostępnienie pozycji.

Wiecie, że autorka tej książki - Catherine Cachée to Polka? Ja byłam bardzo zaskoczona gdy dowiedziałam się, że to tylko pseudonim.
"Dziewczyna o chabrowych oczach" to historia trzech dziewczyn Iris, Elise i Lei, które po tym jak ich miasteczko, Paix, zostało zaatakowane przez ludzi, trafiają do ich świata. Początkowo są przekonane, że są oni okrutni jednak po krótkim...

Catherine Cachée to pseudonim, pod którym ukrywa się polska pisarka, a powieść ,"Dziewczyna o chabrowych oczach" to jej debiut. Stworzona przez nią historia toczy się we Francji, a przedstawiony w niej brak porozumienia między ludźmi, a magicznymi istotami z  miasteczka Paix jest źródłem tragicznych, ale i szczęśliwych wydarzeń. Bo kiedy nagle jesteśmy zmuszeni zrobić to, czego od zawsze się obawialiśmy, może się okazać, że spotkało nas nieszczęście, albo wręcz przeciwnie - że to dla nas szansa, aby przeżyć najpiękniejsze chwile w życiu.

,,Dziewczyna o chabrowych oczach" to zdecydowanie baśniowa historia, na którą składają się magia, miłość, przyjaźń, ale i złe charaktery. Główna bohaterka jawi nam się jako prawdziwa wróżka - potrafi sporządzać uzdrawiające, ziołowe eliksiry, ma magiczny wisiorek i czarnego kota - ale kim tak właściwie jest? Człowiek z jej perspektywy jest istotą, która potrafi być egoistyczna i zmierzać do władzy po trupach, ale z biegiem czasu zauważa również, że może być kochający i wdzięczny. Zazwyczaj w historiach (i w rzeczywistości) to my stawiamy się na piedestale i dajemy sobie prawo do strachu przed "obcym", niezależnie czy jest to kosmita z science fiction, człowiek o innej kulturze, czy nieznane nam zwierzę. Zastanawiamy się, jakie niebezpieczeństwo może nam grozić z drugiej strony, a zupełnie nie myślimy o tym, że być może my sami stanowimy dla kogoś zagrożenie. W tej powieści możemy jednak spojrzeć na siebie z dystansem.

Dzięki baśniowości książka się wyróżnia - łatwiej trafić na powieść, w której opisy strasznych wydarzeń są dla czytelnika druzgocące, niż na taką, która cały czas tchnie ciepłem.

Narrator pozbawiony jest ironii, a o uczuciach bohaterów dowiadujemy się z dialogów, nie z opisu ich wewnętrznych rozterek. To sprawia, że książkę czyta się lekko, czasem wręcz można zatęsknić za bardziej wymagającą formą.

Catherine Cachée to pseudonim, pod którym ukrywa się polska pisarka, a powieść ,"Dziewczyna o chabrowych oczach" to jej debiut. Stworzona przez nią historia toczy się we Francji, a przedstawiony w niej brak porozumienia między ludźmi, a magicznymi istotami z  miasteczka Paix jest źródłem tragicznych, ale i szczęśliwych wydarzeń. Bo kiedy nagle jesteśmy zmuszeni zrobić to,...

Nie mogę mianować się wielką fanką fantastyki, zwłaszcza, że do przeczytania "Dziewczyny o chabrowych oczach" zachęciła mnie w dużej mierze przyciągającą wzrok okładka, a przede wszystkim znajdujące się na niej hipnotyzujące kocie oczy. Jako że opis powieści wydawał się równie zachęcający, książka wróciła ze mną do domu. Jesteście ciekawi jak wypadło jej wykonanie? Otóż, opis wypada znacznie bardziej intrygująco od fabuły, która nosi w sobie jedynie nadprzyrodzony zarys . Lwia część fabuły toczy się bowiem w naszym świecie, a ludzcy bohaterowie (poza oczywistym antagonistą - Albertem) wydają się jednakowo dobrzy i w swej przewidywalności wręcz nijacy (nie muszę chyba dodawać, iż moim jedynym ulubieńcem został nader inteligentny Stephan?). Książkę czyta się dosyć szybko, nie tyle za sprawą warsztatu debiutującej przecież pisarki, co z powodu krótkich rozdziałów. Natomiast, jeżeli miałabym jednoznacznie wskazać, o czym jest ta powieść, to powiedziałabym bez wahania, że o emocjach. A dokładnie o strachu przed nieznanym, rodzącym się zaufaniu, przyjaźni, a także o tolerancji odmienności oraz otwartości na nią, No i oczywiście: o miłości. Zarówno tej siostrzanej, jak i braterskiej, ale też międzygatunkowej, czy wreszcie romantycznej, zrodzonej pomiędzy Iris a Maxem. Podsumowując: "Dziewczyna o chabrowych oczach" to miła, ale niezbyt zapadająca w pamięć lektura. Fani fantastyki z pewnością mogą się poczuć nią nieco zawiedzeni.

Nie mogę mianować się wielką fanką fantastyki, zwłaszcza, że do przeczytania "Dziewczyny o chabrowych oczach" zachęciła mnie w dużej mierze przyciągającą wzrok okładka, a przede wszystkim znajdujące się na niej hipnotyzujące kocie oczy. Jako że opis powieści wydawał się równie zachęcający, książka wróciła ze mną do domu. Jesteście ciekawi jak wypadło jej wykonanie? Otóż,...

Tę książkę wybrałam do recenzji świadomie. Wiele osób ją poleca, ma naprawdę świetne opinie i miałam się nieco przekonać do fantastyki, z której miałam wrażenie, że wyrosłam. Tu zdania wielu osób są podzielone, bo podobno można w tym gatunku się zatopić, ale w tych książkach bardziej dorosłych. Nie wiem, czy mi się to udało...

Już do sięgnięcia po tę książkę zachęca okładka. Jest prześliczna, a na żywo prezentuje się jeszcze lepiej.


Drugą rzeczą, a właściwie osobą, jest Autorka. Czy Wy wiecie, że to Polka? No ja się dowiedziałam dopiero, jak chciałam poczytać kim jest, jakie książki pisze i skąd pochodzi. Po znalezieniu na portalu społecznościowym Autorki byłam w lekkim szoku, ale z drugiej strony, ostatnio jest u nas taka moda, że wydawane są powieści pod pseudonimem.



Jak się okazało, jest to debiutancka powieść spod pióra Catherine Cachee. Jak dla mnie, całkiem udana.


Ale do celu, zanim się za bardzo rozpiszę (w końcu komu chce się czytać kilometrowe wypociny 😋).


Po opisie można spodziewać się wielu róznych scenariuszy, spójrzcie sami:


"Poruszająca historia o przyjaźni, która jest silniejsza niż śmierć

Paix to wiekowe miasteczko, starannie ukryte w głębi lasu rozpościerającego się na północ od Strasbourga, zamieszkane przez tajemnicze istoty, które pragną żyć poza ludzką cywilizacją. Panujący tu odwieczny spokój zostaje pewnego dnia zakłócony przez brutalną napaść. Ci, którzy ocaleli z masakry, trafiają do ludzkiego świata, znanego im dotychczas jedynie z opowieści. Mimo strachu i uprzedzeń starają się go poznać i zrozumieć. Ale czy to możliwe, by między tymi dwoma tak odległymi od siebie światami kiedykolwiek nawiązała się nić przyjaźni?"



Opis pochodzi od wydawcy, wydawnictwa Novae Res. Myślę, że dużo osób zaintryguje.

I bardzo słusznie, bo to coś innego, świeżego.


Dla mnie ogromnym plusem jest to, że w książce dużo się dzieje. Nie ma takich momentów, że opisy ciągną się na kilometrach papieru. Nie, tu więcej jest rozmów i to jest ciekawy zabieg. Łatwiej się "wgryźć" w bohatera i poczuć to, co on. Dla mnie to jest największy plus tej książki.


A minus, no cóż, mimo, że to fantasy, to naprawdę brak tej powieści realizmu. Czasami mi się aż śmiać chciało z takich pierdółek, jak bieganie po chaszczach krzaków w lesie niosąc osobę na rękach. Ale z drugiej strony, czemu nie? W końcu to czysta fantastyka i wszystko jest możliwe.


Nie chcę Wam za dużo zdradzać z fabuły, bo każdy, nawet mały szczegół może się okazać spojlerem. Niestety, powiązania są pomiędzy absolutnie wszystkim. Mogę za to powiedzieć śmiało i bez wyrzutów sumienia, że fani gatunku będą zachwyceni. Jak na debiut, to uważam, że to jest coś bardzo fajnego i wartego przeczytania.


Osobiście nie jestem zachwycona tą książką. Ale jak już wspominałam, chyba wyrosłam z takiego typowego fantasy, nie potrafię się wciągnąć w takie historie. Zdecydowanie bliżej mi do kryminałów, czy powieści psychologicznych, czy po prostu realnych opowieści. Ale wiem, że bardzo dużo osób uwielbia takie klimaty, jak w tej książce się przewijają i zapewne mnóstwo z tych osób tą powieścią będzie zauroczone. Nudziłoby nam się, gdybyśmy mieli jednakowe gusta. Dlatego ja wracam do moich książek, a fantasy maniacy, bierzcie ją i czytajcie. Myślę, że się nie zawiedziecie.


Obiektywnie podchodząc do tej książki, moja ocena to 7/10. Pewnie gdybym lubiła ten gatunek, to bym się nad nią zachwycała, ale lektura mnie nieco znużyła 😉

Tę książkę wybrałam do recenzji świadomie. Wiele osób ją poleca, ma naprawdę świetne opinie i miałam się nieco przekonać do fantastyki, z której miałam wrażenie, że wyrosłam. Tu zdania wielu osób są podzielone, bo podobno można w tym gatunku się zatopić, ale w tych książkach bardziej dorosłych. Nie wiem, czy mi się to udało...

Już do sięgnięcia po tę książkę zachęca...

Po tym, jak Paix zostało zaatakowane przez ludzi, Iris, Elise i Lea trafiają do ich świata. Nie ufają ludziom i wychodzą z założenia, że są oni okrutni i bez serca. Po krótkim czasie, Iris poznaje Maxa oraz Francine, którzy jednak są inni, niż myślała. Pomagają jej ochronić się przed ścigającym ją Albertem, który za wszelką cenę chce ją dopaść i wykorzystać jej moc do własnych celów.

Książka ta absolutnie nie jest wyjątkowa, ani nie jest czymś, czego nigdy wcześniej nie czytałam. Fabuła przewidywalna, a bohaterowie zachowywali się nietypowo dla danej sytuacji. Większość książki dało się przewidzieć i nie było w sumie nic, co by sprawiło, że nie mogłabym przestać myśleć o tej pozycji przez najbliższy czas, a tak stwierdzam, że jest bez szału i na pewno nie będę do niej wracać. Było chociaż parę fajnych momentów, które miło mi się czytało i sprawiły, że książka nie była wcale najgorsza.

Po tym, jak Paix zostało zaatakowane przez ludzi, Iris, Elise i Lea trafiają do ich świata. Nie ufają ludziom i wychodzą z założenia, że są oni okrutni i bez serca. Po krótkim czasie, Iris poznaje Maxa oraz Francine, którzy jednak są inni, niż myślała. Pomagają jej ochronić się przed ścigającym ją Albertem, który za wszelką cenę chce ją dopaść i wykorzystać jej moc do...

„Istnieją dwa dni,którymi nie należy się przejmować.To wczoraj i jutro.”
Przychodzę z książką zupełnie inną niż do tej pory. „Dziewczyna o chabrowych oczach” jest powieścią fantastyczną. I niech was nie zmyli autorka Catherine Cachée to Polka! Tym bardziej było mi przyjemnie czytać, kolejna autorka do mojej listy NAJ!
Wyobraźcie sobie że w naszych czasach gdzieś obok jest skryte małe miasteczko.Miasteczko Paix, w którym żyją same kobiety!Kobiety, które posiadają przeróżne umiejętności,żyją w zgodzie i harmonii ze sobą i naturą a narodziły się z kwiatów! Nikt z nas o tym miasteczku nie wie...do czasu aż ludzka chciwość zamydli oczy i będzie pragnęła posiadać umiejętności leśnych kobiet kosztem wszystkiego! Tak właśnie zachował się chciwy Albert, nie patrząc na nic i nikogo zrówna miasteczko z ziemią.Ocalały trzy kobiety, które nagle będą musiały szukać schronienia w naszym, dotychczas dla nich obcym świecie co wydaję się być niemożliwe! Jak ktoś kto nigdy nie wychodził ze swojego małego azylu ma odnaleźć się w dobie internetu i ludzkiej zawiści? Powiem wam że książka należy do grubasków( ma Ok 500 stron),ale czyta ją się szybko i przyjemnie! Historia która wiąże ze sobą tak wiele-przyjaźń,miłość,oddanie,nienawiść i tajemnice!Mnie urzekła relacja jednej z ocalałych kobiet-Iris z Maxem-zwykłym człowiekiem z naszego świata. Były momenty gdzie zaciskałam pieści z obawy przed tym co się stanie oraz ogromnego wzruszenia i radości. To jest zupełnie inna książka niż wszystkie. Możemy ją utożsamić z tym jak wiele osób wokół nas żyje w takim swoim małym „miasteczku” i obawia się wyjścia ze strefy komfortu, obawia się powiedzieć co czuje,co potrafi...a obawą jest nienawiść ze strony ludzi, bo tak wielu z nas nienawidzi innych bez powodu.Wiec zaliczam książkę do moich NAJ ❤️
„Iris,przypominasz mi motyla zatopionego w pięknym bursztynie(...)Przez setki lat uwięziony.Wszystkim wydaje się że jego świat jest piękny.Jemu też tak się wydaje(...).Ale potem coś sprawia że bursztyn pęka.Motyl odzyskuje wolność,ale zamiast się nią cieszyć i odkrywać ten nowy świat,w którym się znalazł,on wciąż rozpacza nad fragmentami rozkruszonego klejnotu.”

„Istnieją dwa dni,którymi nie należy się przejmować.To wczoraj i jutro.”
Przychodzę z książką zupełnie inną niż do tej pory. „Dziewczyna o chabrowych oczach” jest powieścią fantastyczną. I niech was nie zmyli autorka Catherine Cachée to Polka! Tym bardziej było mi przyjemnie czytać, kolejna autorka do mojej listy NAJ!
Wyobraźcie sobie że w naszych czasach gdzieś obok jest...

„Dziewczyna o chabrowy w oczach” to bardzo interesująca i wciągająca powieść fantasy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Novae Res, miałam okazję zapoznać się z twórczością Catherine Cachee, za co bardzo dziękuję.

Na początku powieści poznajemy Iris oraz jej siostry Elise i Lee. Kobiety nie są ludzkimi istotami, mieszkają w miasteczku Paix, które znajduje się w środku lasu daleko od cywilizacji. Mieszkanki miasteczka unikają ludzi, boją się ich, a wręcz gardzą ludzką naturą, wojnami, ciągłą chęcią władzy oraz brakiem bezinteresowności. Wiodą spokojne i szczęśliwe życie, niestety pewnego dnia los decyduje inaczej. Z dnia na dzień, oaza budowana przez lata przestaje istnieć. Ocalałe istoty trafiają do ludzkiego świata, w którym starają się odnaleźć oraz ukryć.

Nie chcę zbyt dużo spoilerować, aby nie odebrać wam przyjemności z czytania. Dlatego też powiem tyle.

Książka jest ciekawa i napisana prostym oraz zrozumiałym językiem. Mimo pięciuset stron czyta się bardzo szybko. Od samego początku czytelnik jest wkręcony wir akcji, która nie opuszcza go aż do końca. Ciężko było mi znaleźć dobry moment, na chwilową przerwę w czytaniu. W powieści jest zastosowana narracja trzecioosobowa, dzięki której możemy spojrzeć na daną sytuację oczami bohaterów.

Osobiście dwie rzeczy udało mi się przewidzieć, lecz nie wiedziałam kiedy, jak i w jakich okolicznościach to się wydarzy. Mimo wszystko te dwa wątki nie zniechęciły mnie do dalszego czytania.

Z czystym sumieniem mogę polecić wam "Dziewczynę o chabrowych oczach".

Daje jej ocenę 9/10.

„Dziewczyna o chabrowy w oczach” to bardzo interesująca i wciągająca powieść fantasy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Novae Res, miałam okazję zapoznać się z twórczością Catherine Cachee, za co bardzo dziękuję.

Na początku powieści poznajemy Iris oraz jej siostry Elise i Lee. Kobiety nie są ludzkimi istotami, mieszkają w miasteczku Paix, które znajduje się w środku lasu...

Świetna powieść fantasy, napisana prostym językiem, pełna magii i emocji. Przyjaźń, miłość, lojalność, bezinteresowność, dobro i zło... Prosta, ale piękna historia.

Świetna powieść fantasy, napisana prostym językiem, pełna magii i emocji. Przyjaźń, miłość, lojalność, bezinteresowność, dobro i zło... Prosta, ale piękna historia.