Kontynuacja "Proximy", spowodowana wejściem bohaterów w kolejną "króliczą norę" w ostatnim rozdziale. Znowu dużo się dzieje, znowu mam wrażenie że za dużo, Baxter nie potrafi okiełznać swojej niewątpliwie bujnej wyobraźni. Tu dodatkowo okazuje, że Baxter często myśli o Imperium Rzymskim. Jak my wszyscy.

Trochę znowu nie wiem, czy książka miała być bardziej przygodówką, czy czymś więcej. Bo głównie śledzimy perypetie bohaterów "Proximy", tłukących się po okolicach Układu Słonecznego z częścią rzymskiego dziewięćdziesiątego (!) Legionu "Victrix" w statku kosmicznym "Młot Jezusa". I dzięki kolejnym przeskokom, nie tylko fabularnym, naparzających się z kolejną cywilizacją którą Autor postanowił umieścić w przestrzeni kosmicznej. Ale... gdy już ta przygodowa fabuła się rozwinie, dostajemy nagle filozoficzne "skąd jesteśmy, dokąd idziemy?" z tą obowiązkową panspermią odmienianą przez wszystkie przypadki.

W trakcie lektury bałem się, czy autor dostarczy nam sensownego zakończenia, bo wiele takich książek kończyło się "nie z hukiem, a skowytem". Autor sam chyba nie wiedział w trakcie, bo gdy już byłem prawie pewny, że to miała być jednak książka akcji, wrzuca... poglądy św. Tomasza z Akwinu na temat czasu. Na końcu przychodzi jednak opamiętanie, akcja zwalnia i Autor w końcu może wyłożyć Czytelnikowi, o co mu chodziło. I ostatecznie uważam, że może i się to z grubsza klei. Powiedzmy...

Czy warto przeczytać? Otóż... nie wiem. Książka ma w sobie "to coś", ale uważam, że mogłaby być lepsza, znacznie lepsza, gdyby tylko Baxter lepiej pisał. I potrafił się trochę hamować. Czasem też pojawiają się niespójności, np. SI czasem są traktowane przez [niemogępowiedziećkogo] jako "osoby ludzkie", czasem nie. No ale mamy Imperium Rzymskie, zwłaszcza w osobie Tytusa Waleriusza z siódmej kohorty, więc samo to może kogoś zachęci. Prawdziwi Rzymianie w kosmosie, nie jakieś warhammerowe podrabiańce. A, i bardzo spodobał mi się koncept "niestarannego dbania o spójność rzeczywistości".

Słuchane było, znowu Roch Siemianowski. Trochę lepie niż Proximaj, ale nie pomagał, podejrzewam, że też nie wiedział, o co tu chodzi, a takie rzeczy trudno się czyta.

Kontynuacja "Proximy", spowodowana wejściem bohaterów w kolejną "króliczą norę" w ostatnim rozdziale. Znowu dużo się dzieje, znowu mam wrażenie że za dużo, Baxter nie potrafi okiełznać swojej niewątpliwie bujnej wyobraźni. Tu dodatkowo okazuje, że Baxter często myśli o Imperium Rzymskim. Jak my wszyscy.

Trochę znowu nie wiem, czy książka miała być bardziej przygodówką, czy...

Bardzo ciekawa kontynuacja, w środku jest moment pewnego spowolnienia ale koniec bardzo efektowny. Myślę, że będzie trzecia część, jednak obawiam się czy dojdzie do skutku, specjalnie z czytaniem obu tomów czekałam na wydanie trzeciego no ale ile można czekać... Jak nie było tak nie ma. W każdym razie pomysły interesujące, bohaterowie różnorodni, a jednocześnie autor się z nimi nie szczypie, co lubię. Baxter zawsze interesował się pomysłem wieloświatów, pomysł istot trochę grubymi nićmi szyty, są tak wysoce rozwinięte, że dziwię się, że jednak dalej nie zmieniły sposobu swojej egzystencji, trochę to się kupy nie trzyma, ale niech będzie, ogólnie, wolę jego najstarsze książki, np cykl Tratwa, ale to jest ok.

Bardzo ciekawa kontynuacja, w środku jest moment pewnego spowolnienia ale koniec bardzo efektowny. Myślę, że będzie trzecia część, jednak obawiam się czy dojdzie do skutku, specjalnie z czytaniem obu tomów czekałam na wydanie trzeciego no ale ile można czekać... Jak nie było tak nie ma. W każdym razie pomysły interesujące, bohaterowie różnorodni, a jednocześnie autor się z...

Kilka lat zabierałem się za lekturę, gdyż Proxima mnie trochę rozczarowała. Jednak kontynuacja jest zdecydowanie lepsza, bardziej zakręcona i wciągająca. Przestrzegam, że trzeba wcześniej "zmęczyć" pierwszy tom, aby Ultima była zrozumiała :-).

Kilka lat zabierałem się za lekturę, gdyż Proxima mnie trochę rozczarowała. Jednak kontynuacja jest zdecydowanie lepsza, bardziej zakręcona i wciągająca. Przestrzegam, że trzeba wcześniej "zmęczyć" pierwszy tom, aby Ultima była zrozumiała :-).

Kolejna książka, w przypadku której waham się czy dać 7 czy 6 gwiazdek. Dałem 6 tylko dla tego, że czytałem ją relatywnie długo. W większości jest to wina mojego braku czasu. Początek szedł dość słabo, dopiero samam końcówka zmusiła mnie to zaginania czasoprzestrzeni w celu wyłuskania dodatkowych minut. Uważam jednak, że ocena "dobra" jest całkiem solidnym wyznacznikiem jej jakości. Na pewno całkiem ciekawe rozwinięcie pomysłu z Proximy. Idea Ultimy podobała mi się, ale uważam, że autor "spaprał" ją w wykonaniu. Ta faktyczna Ultima okazała się mało "ultimatyczna". ;-)

Kolejna książka, w przypadku której waham się czy dać 7 czy 6 gwiazdek. Dałem 6 tylko dla tego, że czytałem ją relatywnie długo. W większości jest to wina mojego braku czasu. Początek szedł dość słabo, dopiero samam końcówka zmusiła mnie to zaginania czasoprzestrzeni w celu wyłuskania dodatkowych minut. Uważam jednak, że ocena "dobra" jest całkiem solidnym wyznacznikiem jej...

Zdecydowanie przegadana, dużo bezsensownych wątków. Jak widzę, ktoś już to napisał, ja tylko powtórzę - przeczytajcie trochę początku i przejdźcie od razu do ostatnich 50 stron.

Mam wrażenie, że autor sam nie wiedział, co chciał napisać.

Zdecydowanie przegadana, dużo bezsensownych wątków. Jak widzę, ktoś już to napisał, ja tylko powtórzę - przeczytajcie trochę początku i przejdźcie od razu do ostatnich 50 stron.

Mam wrażenie, że autor sam nie wiedział, co chciał napisać.

Kontynuacja Proximy. Jak dla mnie autor ma za dużo pomysłów jak na jedną książkę. To trochę tak jakby robić ciasto i wrzucać tam wszystkie najsmaczniejsze składniki jakie tylko są dostępne. Żaden smak nie przeważa i robi się trochę przekombinowane.
Mimo wszystko całkiem niezłe SF

Kontynuacja Proximy. Jak dla mnie autor ma za dużo pomysłów jak na jedną książkę. To trochę tak jakby robić ciasto i wrzucać tam wszystkie najsmaczniejsze składniki jakie tylko są dostępne. Żaden smak nie przeważa i robi się trochę przekombinowane.
Mimo wszystko całkiem niezłe SF

Minęło już kilka miesięcy od czasu gdy ją czytałem, ale historia pociągnięta z I tomu, tu w wyobraźni autora, rozwija się ciekawie. Do dziś żałuję, że to już koniec.

Minęło już kilka miesięcy od czasu gdy ją czytałem, ale historia pociągnięta z I tomu, tu w wyobraźni autora, rozwija się ciekawie. Do dziś żałuję, że to już koniec.

Podobnie jak pierwsza część Proxima książka jest ciekawa i wciągająca mniej więcej do połowy. Potem się robi nudna jak flaki z olejem.

Podobnie jak pierwsza część Proxima książka jest ciekawa i wciągająca mniej więcej do połowy. Potem się robi nudna jak flaki z olejem.

2 tom za ciosem. Kawał dobrej rozrywki.

2 tom za ciosem. Kawał dobrej rozrywki.

Ciekawy pomysł powolna akcja

Ciekawy pomysł powolna akcja