Książka dość unikalna na tle wszystkich innych, jakie przyszło mi w życiu czytać. Cechuje ją bardzo nietypowy język jak na literaturę, co jest dla Sabatiela typowe w książkach związanych bezpośrednio z nim samym, jednak nie spotkałem się i powątpiewam by dane mi było spotkać się z takim typem języka u jakiegokolwiek innego autora. Język nie jest grzeczny, jest prowokacyjny, dosadny i szczery. Nie jest często ubrany w miłe słówka, nie próbuje zakłamywać treści. Przekazuje bezpośrednio to co myśli i czuje autor, wielokrotnie w momencie, gdy Sabatiel pisze o jakiejś części snu da się z tekstu wyczuwać pewien rodzaj euforii czy zapał, jak gdyby autor stał przed tobą i opowiadał ci to wszystko w twarz dzień po całej sytuacji. I format to jeden z powodów dlaczego oceniam tę książkę 10/10. Co do samej treści snów - ciężko nie zauważyć tu głębszej symboliki. Chyba tylko ktoś kompletnie ślepy albo zamknięty na głębsze doświadczenia nie zauważyłby głębi znaczeniowej tych snów. Nie potrafiłbym zbyć takich snów jako "nic nie znaczących" czy "bezsensownych", jak wiele osób robi ze swoimi snami, nie dziwi więc fakt, że i autor postanowił te konkretne sny umieścić w swojej książce. Domyślam się natomiast, że niektórzy ludzi mogliby mieć problem ze zrozumieniem symboliki sami z siebie, natomiast podczas lektury Sabatiel daje wam kilka wskazówek, a raczej po prostu dzieli się własnymi przemyśleniami na temat snów i co on sam o nich myśli. Wy natomiast, czytelnicy, możecie na podstawie tego ocenić, czy się zgadzacie, czy może częściowo, a może nie zgadzacie się w ogóle i widzicie w tych snach jakąś inną symbolikę. Bo nie da się po prostu nie widzieć w tych snach jakiejkolwiek symboliki! Jest jej zbyt dużo! Ciężko powiedzieć na ile w tych snach jest znaczenia typowo mistycznego i typowo psychologicznego. Ja dopatrzyłem się obu elementów i domyślam się, że tak właśnie jest - mieszanka jednego i drugiego. Ale porządne rozważania nad owymi snami jeszcze przede mną. Polecam.

Książka dość unikalna na tle wszystkich innych, jakie przyszło mi w życiu czytać. Cechuje ją bardzo nietypowy język jak na literaturę, co jest dla Sabatiela typowe w książkach związanych bezpośrednio z nim samym, jednak nie spotkałem się i powątpiewam by dane mi było spotkać się z takim typem języka u jakiegokolwiek innego autora. Język nie jest grzeczny, jest prowokacyjny,...