W tomie BAŚKA, WANDA I INNE omówiono nazwy własne malowane na pojazdach i innym sprzęcie używanym przez Wojsko Polskie w okresie od 1917 roku do czasów obecnych. Kolejny tom, który Czytelnicy trzymają w dłoniach – OZNAKOWANIA POJAZDÓW POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA ZACHODZIE – przybliża zasady stosowania znaków rozpoznawczych i taktycznych malowanych na pojazdach używanych w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie w okresie od 1939 do 1946 roku. Aby to osiągnąć, Autor przejrzał setki dokumentów i tysiące zdjęć, których jakość często pozostawia wiele do życzenia, ale dobrze, że jeszcze istnieją, bo wiele z nich zamiast do archiwów trafia po prostu na śmietniki. Materiały do opracowania tego tomu Autor czerpał głównie z archiwum Instytutu i Muzeum im. Generała Sikorskiego w Londynie.


Doskonale wiemy, że sprzęt wojskowy z pola walki bardzo różni się wyglądem od tego, co widzimy na co dzień na ulicach. Pokrywany jest bowiem barwnymi plamami, nazywanymi kamuflażem, oraz różnymi znakami czy też napisami. Są to tak zwane znaki rozpoznawcze i taktyczne. Stosowanie ich regulują rozkazy wyższych dowódców, a mają one na celu ułatwienie dowodzenia oddziałami wojska i kontroli nad ruchami własnych oddziałów na polu walki oraz na ich zapleczu. Obok znaków taktycznych stosowano znaki rozpoznawcze określone rozkazami, chociaż zdarzało się używanie znaków niezatwierdzonych, a nawet znaków indywidualnych, można powiedzieć – prywatnych. Sposób i miejsce ich malowania regulowały rozkazy, zmieniane w zależności od sytuacji, a przy tym uzgadniane z Dowództwem Armii Francuskiej, a następnie Brytyjskiej, którym pod względem organizacyjnym Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie podlegały.


OZNAKOWANIA POJAZDÓW POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA ZACHODZIE to szczegółowy przewodnik, który systematyzuje i wspomaga rozpoznawanie poszczególnych znaków używanych w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie