Jak przez pierwszy tom przebrnęliście to ten też jakoś pójdzie, ale takiej słabej infantylnej i naciąganej fabularnie książki dawno nie czytałam.
(Kto czytał ten wie - Jameson...)

Jak przez pierwszy tom przebrnęliście to ten też jakoś pójdzie, ale takiej słabej infantylnej i naciąganej fabularnie książki dawno nie czytałam.
(Kto czytał ten wie - Jameson...)

Ciąg dalszy Narzeczonej. Jej żal, tęsknota i kolejna misja.,
Pod koniec, jakby zemsta z zaświatów i nieoczekiwany zwrot akcji. Polecam.

Ciąg dalszy Narzeczonej. Jej żal, tęsknota i kolejna misja.,
Pod koniec, jakby zemsta z zaświatów i nieoczekiwany zwrot akcji. Polecam.

Czy nie podobała mi się poprzednia część? Tak. Czy wzięłam się od razu za następną? Tak. Czy wiedziałam, że mi się nie spodoba. Cóż, domyślałam się, ale naprawdę chciałam dać szansę.
Kolejne losowe zwroty akcji, wydarzenia, zero postaci, które dało się polubić (nie licząc Etana!). Hollis jak za dotknięciem jakiejś różdżki po prostu ZAPOMINA o tym, że dosłownie straciła całą rodzinę? męża, którego znała może miesiąc (czyli może 100 kartek łącznie, licząc poprzednią książkę?z którym nie miała głębszej relacji, przynajmniej na papierze, ale skoro autorka mówi, że Hollis go kochała, to ok. Oprócz tego jakby nigdy nic zmienia rodzinę, żałoba w sumie nie istnieje, a głównej bohaterce wszystko wychodzi . Mówię to z bólem serca, ale jedyną chemię wyczułam między Etanem a Hollis. Nie wiem, po co były te poprzednie sceny z Silasem... A końcówka? Szkoda gadać, myślałam, że od razu na to wpadną, jak ja, ale nie, dopiero na koniec o tym pomyśleli XD Nie wiem naprawdę, nie chce mi się nawet więcej pisać

Czy nie podobała mi się poprzednia część? Tak. Czy wzięłam się od razu za następną? Tak. Czy wiedziałam, że mi się nie spodoba. Cóż, domyślałam się, ale naprawdę chciałam dać szansę.
Kolejne losowe zwroty akcji, wydarzenia, zero postaci, które dało się polubić (nie licząc Etana!). Hollis jak za dotknięciem jakiejś różdżki po prostu ZAPOMINA o tym, że dosłownie straciła...

[Recenzja zawiera spoilery do 1 tomu]
Po wydarzeniach opisanych w "Narzeczonej", Hollis musi na nowo ułożyć sobie życie. Strata ukochanego i rodziców całkowicie ją odmienia, jednak młoda kobieta stara się żyć tak, jakby Silas chciał żeby żyła. Wspiera ją w tym przede wszystkim teściowa oraz szwagierka, które stają się dla niej matką i siostrą. Życie w Izolcie początkowo jest trudne, jednak bohaterka musi sprostać problemom i nauczyć się tam dobrze czuć. Największą przeszkodą w spokojnym życiu okazuje się być jednak niechęć i nieprzyjemne zachowanie kuzyna jej męża, Etana, który oprócz lekceważenia jej, ciągle zdaje się krytykować wszystko co robi i wytyka jej najmniejsze błędy. Kiedy jednak sytuacja w królestwie staje się napięta, wrogowie muszą połączyć siły, bo tylko oni są w stanie zmienić losy Izolty.
Ten tom podobał mi się bardziej niż poprzedni. Zdecydowanie więcej się tutaj działo i akcja, mimo, że rozwijała się nieco powolnie, była bardziej urozmaicona niż w "Narzeczonej". W przypadku tej książki faktycznie byłam wciągnięta w fabułę i nie nudziłam się aż tak bardzo. Co do Hollis, dalej były momenty kiedy zachowywała się irracjonalnie i mnie irytowała, jednak przyznaję, że było ich mniej. Jej postać przeszła zmianę przez wydarzenia jakie przeżyła, co jest sporym plusem bo w końcu stała się ciekawszą i bardziej miała szansę mnie zauroczyć. Problem jest taki, że właśnie w obliczu tych nieprzyjemnych sytuacji z przeszłości, spodziewałam się też trochę innych zachowań z jej strony, ale nie można mieć wszystkiego. Na plus wypadła postać Etana, który w pierwszym tomie był dla mnie postacią raczej drugo- a nawet trzecioplanową. Tutaj został świetnie wykreowany, jest charakterny i ma swój pazur, co było przyjemną odmianą od reszty bohaterów, którzy byli przedstawiani raczej w pozytywnym świetle. Wątek romantyczny rozwijał się dokładnie tak jak przewidziałam i uważam, że nieciężko było się domyślić jak to się potoczy. Zakończenie natomiast było dość absurdalne, ale przymykam na to oko. W końcu nie jest to literatura wysokich lotów a najzwyklejsza książka przy której mamy się dobrze bawić.
Myślę, że właśnie tę rozrywkową funkcje całkiem dobrze spełniła. Dobrze się przy niej bawiłam, ale nie uważam jej też za dzieło nawet w tej kategorii, bo przeczytałam już wiele książek, które lepiej się spisały i sprawiały mi więcej frajdy. Jest okay, jeżeli chcemy się "odmóżdżyć" a czasem po prostu trzeba odpocząć od poważniejszej literatury. W grupie docelowej, czyli młodzieży powinna się sprawdzić bardzo dobrze i to jest najważniejsze. Ja, jako dorosła, również byłam w stanie znaleźć w niej pozytywy, więc ostatecznie oceniam ją pozytywnie,

[Recenzja zawiera spoilery do 1 tomu]
Po wydarzeniach opisanych w "Narzeczonej", Hollis musi na nowo ułożyć sobie życie. Strata ukochanego i rodziców całkowicie ją odmienia, jednak młoda kobieta stara się żyć tak, jakby Silas chciał żeby żyła. Wspiera ją w tym przede wszystkim teściowa oraz szwagierka, które stają się dla niej matką i siostrą. Życie w Izolcie początkowo...

Tu było wiele głupiutkich rzeczy, ale kurczę! Akcja mnie tak wciągnęła, że zdążyłam o tym pomyśleć w akcji szybko pojawiło się coś fajnego, co odwracało moją uwagę od wszystkich minusów. Po tej książce mogę śmiało powiedzieć, że to moja ulubiona autorka.

Tu było wiele głupiutkich rzeczy, ale kurczę! Akcja mnie tak wciągnęła, że zdążyłam o tym pomyśleć w akcji szybko pojawiło się coś fajnego, co odwracało moją uwagę od wszystkich minusów. Po tej książce mogę śmiało powiedzieć, że to moja ulubiona autorka.

2 tom Narzeczonej. Cudowne i zaskakujące zakończenie.
Polecam 💜

2 tom Narzeczonej. Cudowne i zaskakujące zakończenie.
Polecam 💜

Podobało mi się aczkolwiek seria rywalki była ciekawsza

Podobało mi się aczkolwiek seria rywalki była ciekawsza

Czytałam tę książkę tylko dlatego, że nie umiem przerwać czytania książki w połowie 🤷🏼‍♀️

Była napisana infantylnie, jakby była z wattpada. Obalenie króla było szybkie i bezbolesne, okrutny władca poddał się tak o, po prostu. Nie wiem czy autorka bała się napisać tego brutalniej czy jak, ale nikt nie oddaje korony bez walki, prawda?
Relacja Etan i Hollis była przewidywalna aż za bardzo, źle się czytało ich wspólne sceny.
Dopiero pod koniec książki ciekawe rzeczy się podziały, bo okazało się, że Hollis poślubiła Jamesona i została królową. Podobało mi się też to, że Etan i Hollis znaleźli potem dla siebie drugie połówki i musieli się rozstać, bo 1) uwielbiam rozstania, 2) było to bardzo realistyczne zakończenie. Ale oczywiście niee, na końcu wpadli na pomysł połączenia swoich państw i realistyczne zakończenie przestało być realistyczne.
W skali 1-10 jestem zawiedziona na 100.

Czytałam tę książkę tylko dlatego, że nie umiem przerwać czytania książki w połowie 🤷🏼‍♀️

Była napisana infantylnie, jakby była z wattpada. Obalenie króla było szybkie i bezbolesne, okrutny władca poddał się tak o, po prostu. Nie wiem czy autorka bała się napisać tego brutalniej czy jak, ale nikt nie oddaje korony bez walki, prawda?
Relacja Etan i Hollis była...

Dalsze losy Hollis, pobyt w Isolcie i powrót do Koroanii.
Rozdarte serce Hollis, pamięć o Silasie, poszukiwania dowodów zbrodni, kolejni adoratorzy, różne związki, różne koncepcje władzy, przemiana Etana, niespodziewany zwrot akcji.
Czy przed przeznaczeniem można uciec?
Od początku wiadomo, jaki los jest przeznaczony głównej bohaterce. Zmienia się tylko obiekt jej westchnień.

Taka bajeczka na dobranoc, o królach, ich nastepcach oraz ich wybrankach .

Dalsze losy Hollis, pobyt w Isolcie i powrót do Koroanii.
Rozdarte serce Hollis, pamięć o Silasie, poszukiwania dowodów zbrodni, kolejni adoratorzy, różne związki, różne koncepcje władzy, przemiana Etana, niespodziewany zwrot akcji.
Czy przed przeznaczeniem można uciec?
Od początku wiadomo, jaki los jest przeznaczony głównej bohaterce. Zmienia się tylko obiekt jej...

Rozczarowania ciąg dalszy :(

Rozczarowania ciąg dalszy :(