To była bardzo klimatyczna książka, przede wszystkim mroźna, krwawa i nieco surowa. Została całkiem nieźle napisana i widać że autorka miała na nią konkretny pomysł. Fabuła toczyła się konsekwentnie, wątki ładnie, chociaż momentami za bardzo naiwnie, splatały się w końcu w całość. Bohaterów wykreowano wielowymiarowo, aczkolwiek nie do końca wiarygodnie, można powiedzieć trochę na siłę. Na pewno na siłę stworzono relacje głównych bohaterów tak, aby w kolejnych tomach wyszedł z tego romans, którego ja nie kupuję. Trochę za dużo było tutaj cudownych zbiegów okoliczności, trochę za dużo poświęceń i wyniosłości. Zabrakło trochę więcej nieprzewidywalności i prawdziwości. Biorąc jednak pod uwagę to, że jest to raczej książka skierowana do młodzieży i wręcz porównywana do "Szklanego tronu" to śmiało mogę przyznać, że na jej tle stworzyła bardziej arcydzieło niż marną kopię ;)

To była bardzo klimatyczna książka, przede wszystkim mroźna, krwawa i nieco surowa. Została całkiem nieźle napisana i widać że autorka miała na nią konkretny pomysł. Fabuła toczyła się konsekwentnie, wątki ładnie, chociaż momentami za bardzo naiwnie, splatały się w końcu w całość. Bohaterów wykreowano wielowymiarowo, aczkolwiek nie do końca wiarygodnie, można powiedzieć...

Wszystko spoko, tylko co oni mają z tym skakaniem do rzeki? XD

Wszystko spoko, tylko co oni mają z tym skakaniem do rzeki? XD

Jestem na tyle zaintrygowana, że od razu zabieram się za drugą część. Mam nadzieję, że poziom się utrzyma albo będzie jeszcze lepiej.

Jestem na tyle zaintrygowana, że od razu zabieram się za drugą część. Mam nadzieję, że poziom się utrzyma albo będzie jeszcze lepiej.

W Cesarstwie Cyrilyjskim dyskryminacja powinowatych jest powszechna. Ich rozmaite zdolności kontrolowania żywiołów uznawane są za nienaturalne i niebezpieczne. A księżniczka koronna Anastazja Michajłowna ukrywa jedno z najbardziej przerażających powinowactw. Jej zdolność kontrolowania krwi długo trzymano w tajemnicy. Po zabójstwie ojca Ana staje się jednak jedyną podejrzaną. Żeby ratować własne życie, musi odnaleźć mordercę.

Książkę czytało mi się dość ciężko. Sama fabuła nie była zła, ale ja nie mogłam się w ogóle wczuć. Język był bardzo trudny. Początkowo żenowały mnie te nasze polskie tłumaczenia typu powinowactwo mięsa. O ludzie :/ Akcja toczy się bardzo powoli, chwilami miałam wrażenie, że stoi w miejscu. Główna bohaterka rozdarta całkowicie. Nie rozumiałam jej postępowania aż do samego zakończenia, które o dziwo było satysfakcjonujące. Za nie podnoszę ocenę. Plusem była również różnorodność umiejętności. Poza tym o którym wcześniej wspomniałam mamy powinowactwo stali, ziemi, wody, ciała, umysłu czy krwi. Uważam, że kolejną część przeczytam i dam szanse stworzonemu magicznemu uniwersum. Wam polecam przekonać się samym.

W Cesarstwie Cyrilyjskim dyskryminacja powinowatych jest powszechna. Ich rozmaite zdolności kontrolowania żywiołów uznawane są za nienaturalne i niebezpieczne. A księżniczka koronna Anastazja Michajłowna ukrywa jedno z najbardziej przerażających powinowactw. Jej zdolność kontrolowania krwi długo trzymano w tajemnicy. Po zabójstwie ojca Ana staje się jednak jedyną...

Ana i Ramson, czyli, księżniczka, która chce odzyskać dobre imię i przechera, który prqgnie odzyskać utraconą pozycję. Obydwoje młodzi, waleczni i skrzywdzenie przez życie, łącza siły, aby pokonać wspólnego wroga. Bowiem wróg mojego wroga jest moim przyjacielem.

Ana i Ramson, czyli, księżniczka, która chce odzyskać dobre imię i przechera, który prqgnie odzyskać utraconą pozycję. Obydwoje młodzi, waleczni i skrzywdzenie przez życie, łącza siły, aby pokonać wspólnego wroga. Bowiem wróg mojego wroga jest moim przyjacielem.

Ta książka to genialna rozrywka. W ogóle nie miałam poczucia, że akcja stoi w miejscu. Ciągle coś się działo i czytelnik cały czas był zaskakiwany. Czasami nie miałam pewności, któremu bohaterowi powinnam ufać. Fenomenalnie wykreowany świat, gdzie zepsucie widać z każdej strony. Na plus jest fakt, że nie ma w niej wątku romantycznego. Zepsułoby to moim zdaniem całą historię.

Ta książka to genialna rozrywka. W ogóle nie miałam poczucia, że akcja stoi w miejscu. Ciągle coś się działo i czytelnik cały czas był zaskakiwany. Czasami nie miałam pewności, któremu bohaterowi powinnam ufać. Fenomenalnie wykreowany świat, gdzie zepsucie widać z każdej strony. Na plus jest fakt, że nie ma w niej wątku romantycznego. Zepsułoby to moim zdaniem całą historię.

Gdy usłyszałam, że ta książka to luźny retelling historii księżniczki Anastazji, czułam, że muszę ją przeczytać. Nie wiem dlaczego spodziewałam się czegoś w stylu bajki z lat 90., którą w dzieciństwie oglądałam na okrągło. Ana z "Dziedzictwa krwi" niespecjalnie wiele wspólnego ma z bohaterką tamtej animacji. Ani z prawdziwą Anastazją Romanową, choć rzeczywiście w książce można dostrzec pewne inspiracje jej historią. To wszystko to wady czy zalety? Sama nie wiem, bo, mimo że książka nie była tym, czego się spodziewałam, nie da się jej odmówić tego, że jest wciągająca, a autorka snuje swoją opowieść w tempie, które nie pozwala się nudzić. Młodsza wersja mnie pewnie byłaby zachwycona.

Z dwóch perspektyw poznajemy historię uznawanej za zmarłą córki cesarza, oskarżanej o zabójstwo własnego ojca. Dziewczyna posiada moce, które w jej świecie stanowią swoiste przekleństwo i czynią z ludzi - w najlepszym przypadku - tanią siłę roboczą lub źródło rozrywki, w najgorszym - niewolników. Kierowana chęcią zemsty na prawdziwym zabójcy ojca pomaga pewnemu cwaniakowi wydostać się z więzienia, by wraz z nim odnaleźć pałacowego alchemika, który dopuścił się zbrodni.

Razem z Anastazją i Ramsonem wpadamy w wir wydarzeń, które pędzą na łeb na szyję, poznajemy zasady panujące w cesarstwie, z których księżniczka zamknięta w pałacowych murach nie zdawała sobie sprawy, a które teraz docierają do niej z całą mocą. Historia płynie wartko, nieustannie coś się dzieje, zmieniają się sojusze, postaci giną, a na scenę wkraczają nowi bohaterowie - nie da się nudzić. Szybkie tempo w pewnym momencie zaczęło mnie jednak męczyć, bo nie mamy nawet chwili na oddech i pogłębienie psychologii postaci czy relacji między nimi, ale w kategorii rozrywki książka sprawdza się znakomicie. No i kończy się w takim momencie, że człowiek bardzo chce sięgnąć po kolejny tom, bo w pewnym sensie wracamy do punktu wyjścia, choć rozstaw pionków na szachownicy wygląda już nieco inaczej. Liczę na to, że w kolejnych tomach trochę więcej miejsca dostaną postaci z drugiego planu, bo do tej pory pojawiały się tylko wtedy, gdy trzeba było popchnąć do przodu historię głównej bohaterki, a ich losy wydają się równie ciekawe i zasługują na większą uwagę.

Gdy usłyszałam, że ta książka to luźny retelling historii księżniczki Anastazji, czułam, że muszę ją przeczytać. Nie wiem dlaczego spodziewałam się czegoś w stylu bajki z lat 90., którą w dzieciństwie oglądałam na okrągło. Ana z "Dziedzictwa krwi" niespecjalnie wiele wspólnego ma z bohaterką tamtej animacji. Ani z prawdziwą Anastazją Romanową, choć rzeczywiście w książce...

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny świat fantasy, w którym magia jest ściśle powiązana z krwią. To koncepcja interesująca i intrygująca dla miłośników gatunku.
- "Dziedzictwo krwi" oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę.
- Opisy i atmosfera: Amélie Wen Zhao ma talent do tworzenia obrazowych opisów i budowania atmosfery. Czytelnik może w pełni zanurzyć się w wykreowanym świecie i wizualnie wyobrazić sobie sceny i otoczenie.
- Złożoność postaci: Książka przedstawia postacie o różnorodnych motywacjach i tajemnicach. Nie wszystkie postacie są jednoznacznie dobre lub złe, co dodaje im głębi i sprawia, że czytelnik zastanawia się nad ich prawdziwymi intencjami.
- Tempo narracji: Akcja w "Dziedzictwie krwi" toczy się szybko, a tempo narracji jest dynamiczne. Nie ma zbyt wielu zbędnych wypełniaczy, co utrzymuje czytelnika zainteresowanym historią.

Minusy książki:
- Irytująca główna bohaterka: Jednym z minusów jest irytująca główna bohaterka. Jeśli nie przepadasz za bohaterami, którzy podejmują nierozważne decyzje, są uparte i nie uczą się na błędach, to może cię to irytować.
- Brak głębszego rozwoju postaci: Choć niektóre postacie w książce są złożone, niektóre mogą wydawać się płytkie lub niezbyt dobrze rozwinięte. Czytelnik może odczuć brak głębszego zrozumienia niektórych postaci.
- Przewidywalność fabuły: Pomimo wciągającej fabuły, niektóre elementy historii mogą być przewidywalne. Niektóre zwroty akcji i rozwiązania mogą być łatwo przewidziane przez doświadczonych czytelników.
- Słaby rozwój świata: Chociaż świat fantasy w książce ma potencjał, nie zawsze jest on w pełni wykorzystany. Niektóre aspekty mogłyby być lepiej wyjaśnione lub bardziej rozbudowane.

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny świat fantasy, w którym magia jest ściśle powiązana z krwią. To koncepcja interesująca i intrygująca dla miłośników gatunku.
- "Dziedzictwo krwi" oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę.
- Opisy i atmosfera: Amélie Wen Zhao ma talent do tworzenia obrazowych opisów i budowania atmosfery. Czytelnik może w pełni...

Nie znałam wcześniej twórczości Amelie Wen Zhao, jednak, przy premierze trzeciej książki cyklu Dziedzictwo krwi nie mogłam się oprzeć. Skuszona wspaniałymi recenzjami, obietnicą przygód w Cesarstwie, które dopiero miałam poznać zdecydowałam się na to. Wzięłam kolejny cykl do recenzji pomimo kilku książek, które gdzieś tam czekają na mnie, nie mogłam się oprzeć. Uwielbiam fantastykę, chciałam znaleźć się w nowym miejscu, poznać innych bohaterów i stanąć z nimi do walki zaznając przygody. Kim są powinowaci, czy faktycznie są demonami? Miałam w głowie wiele pytań, a jedyną drogą, by na nie odpowiedzieć było zapoznanie się z lekturą, nie było powodów, aby zwlekać.
Główną bohaterką książki autorstwa Amelie Wen Zhao pod tytułem „Dziedzictwo krwi” jest Anastazja Michajłowna, przyszło jej żyć w Cesarstwie Cyrilyjskim, gdzie bycie powinowatym i posiadanie zdolności nie jest miło widziane. Kontrolowanie żywiołów jest niebezpieczne, a księżniczka Anastazja włada najbardziej przerażającym powinowactwem, co było ukrywane w ścisłej tajemnicy przez lata. Wszystko się zmienia, kiedy jej ojciec zostaje zamordowany, a Anastazja staje się jedyną podejrzaną. Księżniczka ze swoim powinowactwem kontrolowania krwi zostaje oskarżona o zdradę stanu. Co innego pozostanie dziewczynie, jak oczyszczenie własnego imienia? Ana musiała uciec, zdana na siebie poza murami pałacu, jest zmuszona znaleźć sojusze, na które nigdy by się nie zdecydowała. Jedyną osobą, którą mogła jej się przydać, była osoba, która w świecie przestępczym w Cyrylii zajmuje wysokie miejsce, Ramson Złotousty. Czy pomoże księżniczce? Co sobie za to zażyczy? Czy uda się dziewczynie odszukać mordercę ojca?
„Dziedzictwo krwi” autorstwa Amelie Wen Zhao jest pozycją z niezwykle dynamiczną akcją, polityka, nowy świat, spiski, knowania i księżniczka, która musi przetrwać wszystko, co na nią rzucił los. W Cyrilli nie jest różowo, lekko, stary porządek jest niewygodny, a ktoś bardzo próbuje go obalić. Ramson jest kimś inteligentnym, złowieszczym, pociągającym za sznurki. Czy łącząc siły znajdą spiskowca? Czy Ana pokaże jak groźna być potrafi? „Dziedzictwo krwi” to powieść, która rozpoczyna się z przytupem, ucieczką z więzienia. Co w niej znajdziemy? Akcję, walkę, spektakularną magię i niebezpieczeństwo. Tego właśnie oczekiwałam od lektury, byłam pochłonięta akcją i każdym krokiem, którym księżniczka stawiała na swojej drodze. Autorka potrafiła sprawić, abym, jako czytelnik nie czuła się taka zagubiona, w nowym świecie, z nowymi nazwami, nazwiskami. Warto zwrócić uwagę na ukazane relacje polityczne, społeczne, co wzbogaciło historię Anastazji.

Nie znałam wcześniej twórczości Amelie Wen Zhao, jednak, przy premierze trzeciej książki cyklu Dziedzictwo krwi nie mogłam się oprzeć. Skuszona wspaniałymi recenzjami, obietnicą przygód w Cesarstwie, które dopiero miałam poznać zdecydowałam się na to. Wzięłam kolejny cykl do recenzji pomimo kilku książek, które gdzieś tam czekają na mnie, nie mogłam się oprzeć. Uwielbiam...

Gdy tylko zauważę w jakiejś książce motyw magii żywiołów, od razu po nią sięgam. Tutaj sprawa z nimi ma się trochę inaczej. Nie mamy do czynienia z tradycyjnymi żywiołami woda, ziemia, wiatr i ogień. Osoby spowinowacone mogą mieć przeróżne powiązania. Pojawia się powiązanie z np. drewnem, krwią, ciałem, a nawet strachem!
Główna bohaterka, Ana dopiero gdy wyszła poza mury pałacu, zdała sobie sprawę z tego jak naprawdę wygląda życie jej przyszłych poddanych. Momentami jest irytująca, ale zdecydowanie punktuje konsekwencją.
Osoby władające magią są potępiane i często przez to cierpią, są wyzyskiwane. Na pierwszy wątek wysuwa się motyw niewolnictwa i walki z nierównym systemem. Oczywiście było parę zaskoczeń jednak główny wątek idzie dosyć przewidywalnie. Tempo akcji jest miarodajne, pojawia się delikatny wątek romantyczny.

Gdy tylko zauważę w jakiejś książce motyw magii żywiołów, od razu po nią sięgam. Tutaj sprawa z nimi ma się trochę inaczej. Nie mamy do czynienia z tradycyjnymi żywiołami woda, ziemia, wiatr i ogień. Osoby spowinowacone mogą mieć przeróżne powiązania. Pojawia się powiązanie z np. drewnem, krwią, ciałem, a nawet strachem!
Główna bohaterka, Ana dopiero gdy wyszła poza mury...