Kłamstwa w tej książce (szczególnie o austriackiej szkole ekonomii) są po prostu niewybaczalne. Jeżeli autor pisał szczerze to ukazał tym samym jedynie swoją ignorancje i niewiedze. Ale jeżeli napisał to mając świadomość popełnianej przez siebie zbrodni intelektualnej, to jest to zwykłe łajdactwo. Książka została napisana chyba tylko dla zarobienia na nacjonalistycznych szurach, którzy łykną wszystko co ma w tekście złych Żydów, neoliberałów etc.
Teorie spiskowe, nie polecam.

Kłamstwa w tej książce (szczególnie o austriackiej szkole ekonomii) są po prostu niewybaczalne. Jeżeli autor pisał szczerze to ukazał tym samym jedynie swoją ignorancje i niewiedze. Ale jeżeli napisał to mając świadomość popełnianej przez siebie zbrodni intelektualnej, to jest to zwykłe łajdactwo. Książka została napisana chyba tylko dla zarobienia na nacjonalistycznych...

Ciekawa pozycja. Ważny głos o nieżyjącym marksizmie w czasach ideologii karonizmu. Książka godna polecenia, jako wstęp do dyskusji.

Ciekawa pozycja. Ważny głos o nieżyjącym marksizmie w czasach ideologii karonizmu. Książka godna polecenia, jako wstęp do dyskusji.

A w podtekście książki wniosek, że ode złego zbawi nas... Putin (z niewielką pomocą Orbana, Brauna, Bosaka, Międlara itp).

A w podtekście książki wniosek, że ode złego zbawi nas... Putin (z niewielką pomocą Orbana, Brauna, Bosaka, Międlara itp).

Wydana niedawno nakładem fundacji Pro vita bona książka Adama Wielomskiego pt. Sojusz ekstremów w epoce globalizacji. Jak neoliberałowie i neomarksiści budują nam nowy świat oraz wykłady tego autora cieszą się stosunkowo dużą popularnością w środowiskach konserwatywno-narodowych. Przekonuje on, że neoliberałowie i neomarksiści, pozornie odlegli sobie, współtworzą tak naprawdę globalistyczną „wielką narrację”, skupioną wokół koncepcji praw człowieka i krytyki państw narodowych.

Profesor politologii, który jak sam przyznaje w najnowszym dziele, nie zna za dobrze ekonomii[1], chętnie zabiera w jej sprawie głos i wchodzi przy tym w dość szczegółowe rozważania historyczno-biograficzne o wątpliwej wartości dla głównej tezy argumentacyjnej, a pełniące rolę swoistego wabika na wszelkiej maści miłośników spiskowej teorii dziejów. Sięgnięcie 100 lat wstecz i powiązanie ze sobą jak największej liczby nazwisk i wydarzeń historycznych od dawna stanowi skuteczną strategię fabrykacji rzeczywistej znajomości danego tematu i zapewnia w miarę duży (jak na tak niszową tematykę) sukces sprzedażowy. W związku z tym wydaje mi się konieczne krytyczne spojrzenie na tę naprędce splecioną sieć powiązań personalnych i ideowych.

Ciąg dalszy: https://mises.pl/blog/2022/06/13/lazarski-sojusz-ekstremow-recenzja/

Wydana niedawno nakładem fundacji Pro vita bona książka Adama Wielomskiego pt. Sojusz ekstremów w epoce globalizacji. Jak neoliberałowie i neomarksiści budują nam nowy świat oraz wykłady tego autora cieszą się stosunkowo dużą popularnością w środowiskach konserwatywno-narodowych. Przekonuje on, że neoliberałowie i neomarksiści, pozornie odlegli sobie, współtworzą tak...

Z punktu widzenia ekonomii w zasadzie autor książki jest fundamentalnie nieprzygotowany do pisania o tym, o czym pisał. Warto zauważyć, że książkę tworzył profesor, co mogłoby sugerować, że będzie ona odpowiadała standardom weryfikacji tez stawianych przez siebie. Idzie zrozumieć, że książka jest kierowana to konkretnej grupy odbiorców, którym w nawiasie trzeba tłumaczyć znaczenie słowa holistyczny, jednak czysty zawód po tej lekturze wynika w głównej mierze z liczby błędów i ogólnego braku przygotowania do dyskusji na temat autora, a co dopiero pisania na ten temat książki z okładką i tytułem mającym wzbudzić kontrowersję i zainteresowanie tej części społeczeństwa, która bezmyślnie przyjmuje na wiarę każde jego słowo.
Chciałem pisać z jak wieloma rzeczami się nie zgadzam w tej książce, ale zostało to dużo dokładniej i profesjonalniej zrobione o tu: https://mises.pl/blog/2022/06/13/lazarski-sojusz-ekstremow-recenzja/

A tu jest errata do tej recenzji: https://www.youtube.com/watch?v=tV_H5GMVoo0

W zasadzie to wszystko ustawia tę książeczkę gdzieś w okolicach radosnej twórczości dla ludzi szukających opinii o tym, że postmodernizm zły, kapitalizm zły, globalizm zły. Generalnie książeczka zawiera w sobie wszystkie modne słówka z Schwabem i żydami na czele. Wszystko by było świetnie, takie opium dla ludu (o ironio),gdyby tego nie wyklepał człowiek ze stopniem profesora. Daję 2 gwiazdki chyba tylko z powodu, że autor w swojej dziedzinie rzeczywiście wypowiada się rzeczowo (politologia) i historię rewolucji francuskiej jak i nurtów politycznych po tejże wyłożył znakomicie na swoim kanale (a więc mam tu jakąś niezrozumiałą dla mnie delikatną sympatię, aczkolwiek z każdą jego książką wydawaną już taśmowo wręcz tracę szacunek do niego jako osoby).

Z punktu widzenia ekonomii w zasadzie autor książki jest fundamentalnie nieprzygotowany do pisania o tym, o czym pisał. Warto zauważyć, że książkę tworzył profesor, co mogłoby sugerować, że będzie ona odpowiadała standardom weryfikacji tez stawianych przez siebie. Idzie zrozumieć, że książka jest kierowana to konkretnej grupy odbiorców, którym w nawiasie trzeba tłumaczyć...

1) Główna teza książki zawarta w podtytule „Jak neoliberałowie i neomarksiści budują nam nowy świat” jest słabo udowodniona. Autor na stronie 218 pisze, że „finansiści nigdy nikomu nie dali pieniędzy bez powodu. Jeżeli finansują środowiska głoszące idee zgubne dla własności prywatnej, to mają pewność, że hasła te są niegroźne i żadnej rewolucji własnościowej podmioty dotowane nigdy nie zrobią i wcale nie mają takiego zamiaru. Są pożyteczne dla wielkiego kapitału, gdyż zwalczają nacjonalizm i państwa narodowe, również lokalne tradycje, torując swoją kosmopolityczną ideologią drogę do świata zglobalizowanego”. Jeśli drogi Czytelniku lubimyczytac.pl zastanawiałeś się czy przeczytać tę książkę, to już w zasadzie nie musisz po przeczytaniu powyższego fragmentu. Cytat ten znajduje się w rozdziale (II 4),który można podejrzewać, że został napisany „na doczepkę”. Podobna argumentacja pojawia się na stronach 187 i 229. Po utytułowanym Autorze (dr hab.),który mówi, że od 25 lat zajmuje się myślą polityczną, należy oczekiwać czegoś więcej niż publicystyki na poziomie „tygodnika opinii”. Dla Czytelnika, który nie zna myśli Marksa, Hayeka, Misesa czy Stiglitza, nie wiedzącego czym była „reganomika”, i który wreszcie nie czytał książek Schwaba książka rzeczywiście może wydawać się bardzo wartościowa.

2) Jak sam Autor przyznaje (str. 30) książkę zaczął pisać razem z żoną, ale zakończył samodzielnie. I to niestety widać, bo zabrakło solidnego przeredagowania pracy jak i też korekty. Prawdopodobnie zarówno korekta, jak i redakcja, została zrobiona przez samego Autora, stopka książki na ten temat milczy. Nie ma także indeksu, a przydałby się chociaż skorowidz osób.

3) Książkę zrecenzowały dwie osoby: Gracjan Cimek i Stanisław Jan Adamczyk. Zdarza się, że Autor myli nazwisko tego pierwszego pisząc na jednej stronie (132) „Ciemek” i „Cimek”.

4) Na okładce książki znalazła się pięcioramienna czerwona gwiazda w żółtym obwodzie. Taką gwiazdę używają obecnie chińskie siły zbrojne. Można mieć wątpliwości, czy Autor pracy zdaje sobie z tego sprawę. Jego poglądy świadczą, że nie było to z jego strony działanie celowe, ale „efekt” jaki osiągnął jest odwrotny od zamierzonego.
Ocena: 5/10

1) Główna teza książki zawarta w podtytule „Jak neoliberałowie i neomarksiści budują nam nowy świat” jest słabo udowodniona. Autor na stronie 218 pisze, że „finansiści nigdy nikomu nie dali pieniędzy bez powodu. Jeżeli finansują środowiska głoszące idee zgubne dla własności prywatnej, to mają pewność, że hasła te są niegroźne i żadnej rewolucji własnościowej podmioty...

Bardzo dobra i ważna pozycja analityczna odsłaniająca kulisy budowy ,,nowego wspaniałego świata" - (NWO) przez globalne elity, których emisariuszem jest m.in. wspominany w pracy prof. Wielomskiego i jego małżonki Klaus Schwab, autor m.in. ,,Czwartej rewolucji przemysłowej" - programowego manifestu globalistów - technokratów. Jak wykazują autorzy na ,,usługach" środowisk NWO działają praktycznie wszystkie strony rzekomo politycznie, ideowo, ekonomicznie, społecznie i kulturowo ze sobą skonfliktowane - poczynając od neoliberałów, neokonserwatystów, socjaldemokratów po tzw. ,,marksistów kulturowych", na koncesjonowanej ,,skrajnej prawicy" kończąc. Tym samych klasyczny podział polityczny i ideologiczny na prawicę, centrum, lewicę nie ma w obecnej rzeczywistości racji bytu. Receptą, według autorów niniejszego opracowania na zachowanie podmiotowości we współczesnym świecie podlegającym ciągłej i głębokiej dynamice zmian (m.in. transformacja ładu międzynarodowego) jest obrona klasycznego państwa narodowego, zorientowanego na realizację interesów i aspiracji własnych obywateli (bardzo ważny problem zasługujący na oddzielne opracowanie wyboru odpowiednich ,,dobrych rządów" oraz metod, środków realizacji ,,dobrej polityki" - temat rzeka, bardzo trudny do rozwikłania zwłaszcza w polskiej rzeczywistości) przed wszechwładzą wielkich ponadnarodowych korporacji i powiązanych z nimi i będących na ich usługach rządów obcych państw, mediów, korporacji zawodowych, organizacji pozarządowych etc. Warto sięgnąć po tą pracę.

Bardzo dobra i ważna pozycja analityczna odsłaniająca kulisy budowy ,,nowego wspaniałego świata" - (NWO) przez globalne elity, których emisariuszem jest m.in. wspominany w pracy prof. Wielomskiego i jego małżonki Klaus Schwab, autor m.in. ,,Czwartej rewolucji przemysłowej" - programowego manifestu globalistów - technokratów. Jak wykazują autorzy na ,,usługach" środowisk...

Uczta intelektualna. Świetnie napisana. Nawet jeśli nie zgadzam się z wszystkimi tezami to warto znać taki punkt widzenia.

Uczta intelektualna. Świetnie napisana. Nawet jeśli nie zgadzam się z wszystkimi tezami to warto znać taki punkt widzenia.

Jak połączyć interesy finansowe korporacji z rewolucjami obyczajowymi (i nie tylko obyczajowymi) w czasie postępującej globalizacji?

Przeczytaj tę książkę to się dowiesz :)

Jak połączyć interesy finansowe korporacji z rewolucjami obyczajowymi (i nie tylko obyczajowymi) w czasie postępującej globalizacji?

Przeczytaj tę książkę to się dowiesz :)

Dzięki tej książce dowiedziałem się czym jest neomarksizm a czym nie jest, czym jest neoliberalizm i czym różni się od liberalizmu. Zrozumiałem dlaczego tak wielu postmodernistów, socjaldemokratów i innych osoboludzi relatywizuje zbrodnie komunizmu, przy jednoczesnym maniakalnym doszukiwaniu się wszędzie mitycznego już faszyzmu, tam gdzie go ewidentnie nie ma, oraz dlaczego idea państwa narodowego i wartości patriotyczne są im solą w oku.

Te zjawiska każdy oczywiście dostrzega, ale w tej książce zostało to rozłożone na czynniki pierwsze, omówione i naukowo przeanalizowane. Prof. Wielomski wykazał, że takie postawy są logicznym następstwem, konsekwencją konkretnych idei i (anty)wartości. Co ciekawe nie tylko Julki i osobopostacie z kawiorowej lewicy nie odróżniają faszyzmu od nazizmu, ale nawet „wielcy” socjologowie, badacze lewicowi jak np. Urlich Beck i Edgar Grande. „Obydwaj niemieccy autorzy w pewnym momencie deklarują się jako hegliści, co bardzo wiele tłumaczy; wedle Hegla historia nigdy się nie cofa, cały czas płynie do przodu, dlatego reakcjonizm jest nie tylko pozbawiony sensu, lecz wręcz fizycznie niemożliwy. Państwo narodowe raz podważone przez procesy globalizacyjne, jest już nie do odtworzenia.”
.
Na podstawie wielu przykładów, odwołując się do myślicieli, socjologów, historii dowiódł jak wiele łączy neomarksistę i neoliberała, że mariaż tych dwóch grup jest naturalny i oczywisty jak to, że po nocy świta, wszak trudno mieć pretensje do słońca, że świeci. Na świecie jest dużo rzeczy oczywistych, na które nie zwraca się jednak uwagi. Pozycja ta choć nie jest opasłą kolubryną (ma raptem 250 stron),jest naładowana treścią i konkretami. Może to mój poziom intelektualny jest mizerny, jednak mimo bardzo dobrego stylu w jakim prof. Wielomski ją napisał ja musiałem wiele fragmentów czytać po 2-3x, aby dokładnie zrozumieć i przemyśleć co zostało mi podane. Bibliografia liczy sobie 27 stron, czyli stanowi 1/10 całej książki, a przypisy ścielą się gęsto.

Ten krótki tekst nie jest absolutnie recenzją, jest to po prostu zbiór przemyśleń, który ma zachęcić Was do zapoznania się z tą książką.

“Demokracja może rzeczywiście zapuścić korzenie tylko wtedy, gdy uda się przełamać narodową historię kontenerową (pogardliwe określenie dla dziejów państw – przyp. autora) i zastąpić ją zinstytucjonalizowanymi formami transnarodowej pamięci, w których role ofiar i sprawców będą na nowo definiowane w systematycznej perspektywie.”

Dzięki tej książce dowiedziałem się czym jest neomarksizm a czym nie jest, czym jest neoliberalizm i czym różni się od liberalizmu. Zrozumiałem dlaczego tak wielu postmodernistów, socjaldemokratów i innych osoboludzi relatywizuje zbrodnie komunizmu, przy jednoczesnym maniakalnym doszukiwaniu się wszędzie mitycznego już faszyzmu, tam gdzie go ewidentnie nie ma, oraz dlaczego...