Po tą biografię sięgnęłam po obejrzeniu dokumentu o panu Bohdanie dostępnego na Netflixie, pozostawił bowiem niedosyt i rozpalił ciekawość. Fajnie było poznać Bohdana Smolenia bliżej, chociaż nie jest to do końca radosny portret. Często niestety zdarza się tak, że najśmieszniejsi komicy kiedy schodzą ze sceny wracają do bardzo smutnego życia, w którym ciężko o uśmiech. Bohdan Smoleń to postać wielowymiarowa, plastyczna, pełna zalet i wad, ale też bardzo ludzka, bo pełna sprzeczności.

Niesmak wywołały we mnie 2 osoby z otoczenia Bohdana. Po pierwsze, jego syn Maciej. Mam wrażenie, że potrzebuje jeszcze jednej terapii, bo ma wiele żalu zarówno do matki i ojca, o których zaczął nadawać już po ich śmierci. Myślę że wciąż brakuje mu zdrowego dystansu, który zyskałby po terapii i uleczeniu ran z dzieciństwa, żal i złość są w nim ciągle żywe. Jak czytałam jego opinie o mamie i tacie to często miałam wrażenie, że to mówi dziecko, a nie dojrzały mężczyzna w średnim wieku.

Drugą osobą, która wykręcała mi gębę w grymasie wstrętu był Zenon Laskowik. Śliski, wredny, krytykujący i prześmiewczy w stosunku do wszystkich, którzy nie robili tak jak on chce, przy czym on sam ma się za wybitnego artystę. Zauważyłam to już podczas oglądania dokumentu na Netflixie, a biografia Bohdana utwierdziła mnie w tych odczuciach. Może i artysta, może i zdolny i ambitny, ale jako człowiek to wredna menda i zawsze stawiał sztukę nad człowiekiem. Mieli jakiś konflikt z Bohdanem, nie wiadomo o co, w każdym razie wiadomo, że Smoleń do śmierci mu nie wybaczył, mimo że Zenek przychodził do niego do szpitala pod koniec życia. A Zenon miał na tyle tupetu, że mimo to, przemawiał na jego pogrzebie.

Po tą biografię sięgnęłam po obejrzeniu dokumentu o panu Bohdanie dostępnego na Netflixie, pozostawił bowiem niedosyt i rozpalił ciekawość. Fajnie było poznać Bohdana Smolenia bliżej, chociaż nie jest to do końca radosny portret. Często niestety zdarza się tak, że najśmieszniejsi komicy kiedy schodzą ze sceny wracają do bardzo smutnego życia, w którym ciężko o uśmiech....

Ciekawa postać, ciekawa lektura.

Ciekawa postać, ciekawa lektura.

Czasem wolę, żeby legenda pozostała dla mnie legendą. W tym wypadku nie widzę już zabawnego i utalentowanego kabareciarza, ale alkoholika niszczącego swoich bliskich. Pełnego żalu do siebie, rodziny świata, nieszczęśliwego i destrukcyjnego. Jedno trzeba mu przyznać, umiał wykorzystać i ludzi i układy.
Książka ciekawa, postać tragiczna.

Czasem wolę, żeby legenda pozostała dla mnie legendą. W tym wypadku nie widzę już zabawnego i utalentowanego kabareciarza, ale alkoholika niszczącego swoich bliskich. Pełnego żalu do siebie, rodziny świata, nieszczęśliwego i destrukcyjnego. Jedno trzeba mu przyznać, umiał wykorzystać i ludzi i układy.
Książka ciekawa, postać tragiczna.

Wzorcowo publikacja. Super wywiady z członkami rodziny i bliskimi znajomymi. Dużo trudnych i skomplikowanych relacji i konfliktów. Sam główny bohater oczywiście jest tragiczny, tak jak i od pewnego etapu tragiczne było jego życie i decyzje jakie podejmował, przez co ta historia jest właściwie samograjem.

Wzorcowo publikacja. Super wywiady z członkami rodziny i bliskimi znajomymi. Dużo trudnych i skomplikowanych relacji i konfliktów. Sam główny bohater oczywiście jest tragiczny, tak jak i od pewnego etapu tragiczne było jego życie i decyzje jakie podejmował, przez co ta historia jest właściwie samograjem.

Tytułowy tekst wciaż funkcjonuje w naszym języku, ale postać ktora go wygłosiła powoli zaczyna zacierać sie w naszej pamięci.
Kabareciarz, aktor człowiek o bardzo skomplikowanej naturze, ale powszechnie znany, ceniony i lubiany w minionej epoce. Postać o niełatwym charakterze i zawiłym życiorysie wbiła się w rzeczywistość kabaretową w okresie, gdzie pozostało tylko obśmiać sytuację społeczno-polityczną.
Bardzo ciekawa biografia, rzucająca całkiem inne światło na człowieka, który wydawał się być zabawny w każdej chwili. Niestety życie nie oszczędziło mu dramatów i gorzkich chwil. Podczas czytania możemy natknąć się na wiele wspominkowych tekstów z kabaretów, które na przełomie lat 70 i 80 ubiegłego stulecia umilały przaśną polską rzeczywistość. Świetna podroż w czasie do Pelagii i zaplecza sklepu.

Tytułowy tekst wciaż funkcjonuje w naszym języku, ale postać ktora go wygłosiła powoli zaczyna zacierać sie w naszej pamięci.
Kabareciarz, aktor człowiek o bardzo skomplikowanej naturze, ale powszechnie znany, ceniony i lubiany w minionej epoce. Postać o niełatwym charakterze i zawiłym życiorysie wbiła się w rzeczywistość kabaretową w okresie, gdzie pozostało tylko obśmiać...

9 czerwca, w dniu urodzin Bohdana Smolenia, zaczęłam czytać tę książkę. Pomyślałam wówczas: o, zodiakalne Bliźnięta, a te mają dwie twarze. Faktycznie mają.
Uwielbiałam Smolenia w TEY, potem rozmienił się na drobne. Szkoda.

9 czerwca, w dniu urodzin Bohdana Smolenia, zaczęłam czytać tę książkę. Pomyślałam wówczas: o, zodiakalne Bliźnięta, a te mają dwie twarze. Faktycznie mają.
Uwielbiałam Smolenia w TEY, potem rozmienił się na drobne. Szkoda.

Dobra, ale z każdą stroną coraz bardziej nie lubiłam Smolenia. Myślałam, że był nieszkodliwym facetem z poczuciem humoru. Okazał się antypatycznym skurczybykiem.

Dobra, ale z każdą stroną coraz bardziej nie lubiłam Smolenia. Myślałam, że był nieszkodliwym facetem z poczuciem humoru. Okazał się antypatycznym skurczybykiem.

Pierwszy raz czytałam biografię. Powiem szczerze, że nie była to łatwa pozycja. Wiele razy myślałam, że nie dotrwam do końca.
Książka jest napisana już po śmierci głównego bohatera -Bohdana Smolenia, więc nie miał on możliwości wyjaśnienia zarzutów, które niektóre osoby na jego temat przedstawiły.
Każdy z nas jest inny, każdy z nas jest odrębną jednostką, która postępuje tak a nie inaczej, czy dobrze , czy źle to nie jest nasze zadanie aby to oceniać. Powiedziałabym nawet że nie mamy takiego prawa.
Nigdy nie wiem jakbyśmy się zachowali w daje sytuacji. Możemy sobie wyobrażać jak , ale pewnie gdybyśmy się znaleźli w danej sytuacji postąpilibyśmy inaczej.
Książka skłania do refleksji, zatrzymania się i zastanowiania.

Pierwszy raz czytałam biografię. Powiem szczerze, że nie była to łatwa pozycja. Wiele razy myślałam, że nie dotrwam do końca.
Książka jest napisana już po śmierci głównego bohatera -Bohdana Smolenia, więc nie miał on możliwości wyjaśnienia zarzutów, które niektóre osoby na jego temat przedstawiły.
Każdy z nas jest inny, każdy z nas jest odrębną jednostką, która postępuje...

Z tej książki wyłania się raczej smutny obraz Smolenia. Człowieka nieszczęśliwego, którego sceniczny wizerunek wesołka w ogóle nie szedł w parze z jego prawdziwą naturą.

Z tej książki wyłania się raczej smutny obraz Smolenia. Człowieka nieszczęśliwego, którego sceniczny wizerunek wesołka w ogóle nie szedł w parze z jego prawdziwą naturą.

Książka nie jest łatwa do czytania, przeniknięta jest smutkiem, alkoholem i trudami wszelkiego rodzaju wielkiego komika. Życie pisze nieprzewidywalne scenariusze. Czytałam ją na raty.

Książka nie jest łatwa do czytania, przeniknięta jest smutkiem, alkoholem i trudami wszelkiego rodzaju wielkiego komika. Życie pisze nieprzewidywalne scenariusze. Czytałam ją na raty.