Trzecia część opowieści Dewabadu. Pochłonęła mnie w całości.

Trzecia część opowieści Dewabadu. Pochłonęła mnie w całości.

bez dwoch zdań to był najlepszy tom z całej trylogii, ale też świetne zakończenie historii 🩷 no i ten świat fantastyczny!! 👏kocham wszystkie lokacje, w których znaleźli się nahri z alim!!! (of course dewabad jest niesamowity, ale egipt i ta ntry są takim powiewem świeżości) trzy książki czekałam na ich związek and here we are girlsss finallyyy, a dara jednak nie jest aż taki zły...

bez dwoch zdań to był najlepszy tom z całej trylogii, ale też świetne zakończenie historii 🩷 no i ten świat fantastyczny!! 👏kocham wszystkie lokacje, w których znaleźli się nahri z alim!!! (of course dewabad jest niesamowity, ale egipt i ta ntry są takim powiewem świeżości) trzy książki czekałam na ich związek and here we are girlsss finallyyy, a dara jednak nie jest aż...

Cała seria naprawdę godna polecenia. Wspaniała to była przygoda.

Cała seria naprawdę godna polecenia. Wspaniała to była przygoda.

Napisana z rozmachem, ale mam wątpliwości, czy ta historia musiała tyle trwać. Długi rozwój akcji, rozciągnięty, przegadany i zagmatwany. Tak jak wcześniej wydawało mi się, że postacie nie są jednoznaczne, tak teraz to się gdzieś zagubiło, straciło pazur. Z pewnością zaletą jest klimat baśni tysiąca i jednej nocy.

Napisana z rozmachem, ale mam wątpliwości, czy ta historia musiała tyle trwać. Długi rozwój akcji, rozciągnięty, przegadany i zagmatwany. Tak jak wcześniej wydawało mi się, że postacie nie są jednoznaczne, tak teraz to się gdzieś zagubiło, straciło pazur. Z pewnością zaletą jest klimat baśni tysiąca i jednej nocy.

Nie ma co się dużo rozpisywać - jestem oficjalnie zakochana w tej trylogii!! 😍każdy tom podnosił poprzeczkę coraz wyżej, a „Imperium Złota” to prawdziwy majstersztyk! Miał wszystko to, za co kocham fantasy. Cudownie bohaterowie, pięknie wykreowany magiczny świat, klimat, emocje (końcówka wyciskała ze mnie łzy jak cebula haha🥹) - wszystko się zgadzało! Teraz pozostało tylko przeżyć potężnego kaca czytelniczego🥲

Nie ma co się dużo rozpisywać - jestem oficjalnie zakochana w tej trylogii!! 😍każdy tom podnosił poprzeczkę coraz wyżej, a „Imperium Złota” to prawdziwy majstersztyk! Miał wszystko to, za co kocham fantasy. Cudownie bohaterowie, pięknie wykreowany magiczny świat, klimat, emocje (końcówka wyciskała ze mnie łzy jak cebula haha🥹) - wszystko się zgadzało! Teraz pozostało tylko...

Jestem zakochana, ale to tak bardzo... Czytałam tą trylogię strasznie długo, aczkolwiek mimo tego uwielbiam ją. Nie uważam, by ten zastój był spowodowany jakimś potencjalnym minusem – ten świat jest po prostu tak rozbudowany, że musiałam sobie rozpisywać w notatniku kto jest kim i w co wierzy. Oczywiście to również zaleta. Moja miłość została spotęgowana!

Jestem zakochana, ale to tak bardzo... Czytałam tą trylogię strasznie długo, aczkolwiek mimo tego uwielbiam ją. Nie uważam, by ten zastój był spowodowany jakimś potencjalnym minusem – ten świat jest po prostu tak rozbudowany, że musiałam sobie rozpisywać w notatniku kto jest kim i w co wierzy. Oczywiście to również zaleta. Moja miłość została spotęgowana!

Cudowna, wspaniała, genialna, wzruszająca trylogia. Najlepsza książka, do której będę wracać nie raz.

Cudowna, wspaniała, genialna, wzruszająca trylogia. Najlepsza książka, do której będę wracać nie raz.

Cała trylogia jest absolutnie wspaniała i jestem tak kompletnie pozamiatana, że nawet recenzji nie potrafię sklecić. Dla mnie ta książka nie ma wad i nie przyjmuję żadnej krytyki pod jej adresem.

Cała trylogia jest absolutnie wspaniała i jestem tak kompletnie pozamiatana, że nawet recenzji nie potrafię sklecić. Dla mnie ta książka nie ma wad i nie przyjmuję żadnej krytyki pod jej adresem.

Dewabad został podbity przez Maniże, Dara ma wyrzuty sumienia i wciąż szuka swojej tożsamości. Po założeniu pierścienia Alemu, Nahri budzi się z przyjacielem w Kairze. Jest on w niezbyt dobrym stanie. A w dodatku całą magia zniknęła. Czy jest to spowodowane zabraniem pierścienia z Dewabadu? Co z Muntazirem? Czy Maniże uda się władać Dewabadem? Skąd właściwie pochodzą moce wodne Alego? Ostatnia część trylogii od pierwszych stron trzyma w napięciu i ciężko jest się oderwać od historii!
To z pewnością jedna z moich ulubionych trylogii fantasy.

Dewabad został podbity przez Maniże, Dara ma wyrzuty sumienia i wciąż szuka swojej tożsamości. Po założeniu pierścienia Alemu, Nahri budzi się z przyjacielem w Kairze. Jest on w niezbyt dobrym stanie. A w dodatku całą magia zniknęła. Czy jest to spowodowane zabraniem pierścienia z Dewabadu? Co z Muntazirem? Czy Maniże uda się władać Dewabadem? Skąd właściwie pochodzą moce...

Nahri to uliczna naciagaczka, której celem było wyciągnięcie jak najwięcej od innych aby przetrwać. Wyobraźcie sobie jej zdziwienie gdy nie tylko udaje jej się odprawić rytuał ale też przyzwać dżinna jednego z tych o których słyszała w baśniach i legendach.
Jej relacja z Darą bo tak się nazywa mężczyzna, była jednym z najważniejszych aspektów w tych książkach. Dzięki temu co ich połączyło inni mogli nimi manipulować i wyzyskiwać dla siebie, bo oni zrobiliby dla siebie wszystko. Między nimi pojawiło się tyle tak różnych uczuć, że ja całkowicie wierzyłam w to co między nimi było.

Ali książę, który wierzył uparcie w swoje przekonania i zapłacił za to naprawdę wysoką cenę. To właśnie on zdobył moje serce. Jego przemiana na kartach tych książek była niesamowita. Od chłopca, który chciał tylko pomóc do mężczyzny, którym się stał. To co przeszedł to był inny poziom bólu, niesprawiedliwości i wszystkiego co mogło spotkać osiemnastoletniego niegdyś chłopca.

Musicie wiedzieć jedno. Autorka nie cacka się z bohaterami. Ona ich łamie, zabija, torturuje. Sprawia, że nie mają czasami już żadnych nadziei. To właśnie chyba urzekło mnie najbardziej. Nie było ani jednego bohatera, który by nie cierpiał. Niektórzy nosili tylko rany na duszy bądź sercu, a inni mieli też blizny na ciele.

Sama nie wiem jak ocenić tą trylogię. Pierwszy tom do 400 strony mi się nie podobał i nawet rozważałam dnf. Jednak gdy się zaangażowałam wystarczyła mi zarwana nocka i pół następnego dnia i już miałam całość za sobą. Ta trylogia to był inny poziom bólu i frustracji. Wierzyłam, że ci bohaterowie nigdy nie zaznają szczęścia i nie dostaną happy endu.
Najbardziej podobała mi się relacja Alego i Nahri. To było jak taki promyczek słońca, w świecie brutalności, intryg i przemocy.

Spisek gonił spisek, przemoc zwalczała przemoc. Może i nie dostałam tego czego pragnęłam na sam koniec, jednak wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem tego co dostałam na kartach tych powieści. Były momenty, w których wręcz wylewałam łzy bo naprawdę nie widziałam już dla nich nadziei.

Co do zakończenia... Poniekąd złamało mi serce. Jednak patrzac na to jak wyglądała cała ta historia nic innego by tu nie pasowało mimo iż zasługiwali na wszystko co najlepsze.

Chyba odpuszczę przyznanie tej trylogii gwiazdek bo sama nie wiem jak miałabym to ocenić. Mimo wielu wad, ja najzwyczajniej w świecie nie mogłam się oderwać. Czuje się jakby ktoś podeptał mi serce. Autentyczne jakby przejechał po mnie conajmniej walec. Związałam się z tymi bohaterami, chociaż w wielu momentach nie popierałam ich decyzji i działań jakie podejmowali.

Nahri to uliczna naciagaczka, której celem było wyciągnięcie jak najwięcej od innych aby przetrwać. Wyobraźcie sobie jej zdziwienie gdy nie tylko udaje jej się odprawić rytuał ale też przyzwać dżinna jednego z tych o których słyszała w baśniach i legendach.
Jej relacja z Darą bo tak się nazywa mężczyzna, była jednym z najważniejszych aspektów w tych książkach. Dzięki temu...