Dzieci zapomniane przez Boga

Masterton generalnie nigdy nie zawodzi.
Jak zawsze każda pozycja autora jest dobra i warta przeczytania.
Jedne książki jednak pozostają bardziej w pamięci inne mniej.
" Dzieci Zapomniane przez Boga" raczej trafiają do tej grupy zapomnianej.
Cała historia opiera się, jak można się domyśleć na dzieciach z piekła rodem. Nagle pewnego dnia do londyńskiego szpitala trafia pacjentka z okropnymi bólami brzucha. Okazuje się, że owa kobieta jest w ciąży, co jest dla niej kompletnym szokiem. Niestety płód jest tragicznie zdeformowany i właściwie w opinii lekarzy nie powinien przeżyć, a jednak wbrew wszystkiemu przeżył. Najgorsze w całej sytuacji jest jednak to, że nie jest to jedyny taki płód, jest ich znacznie więcej, co przeczy wszelkim prawom logiki.
W międzyczasie niespodziewanie w kanałach Londynu dochodzi do serii niewytłumaczalnych paranormalnych zjawisk, które doprowadzają do śmierci kilku osób.
Do akcji po raz kolejny wkraczają detektywi Dżamila Patel i Jerry Pardoe, aby łącząc swoje siły rowiązać zaistniałą zagadkę. Starają się dowiedzieć co łączy zdeformowane płody oraz dramat w kanałach miasta.
Autor jest moim zdaniem mistrzem jeżeli chodzi o wplatanie w powieść wszystkiego co chore i obleśne. To nie jest pierwszy raz kiedy nie wiem, czy to jest normalne czytać takie ostro pokręcone historie. Jednak przeważnie sprawia mi to dużo frajdy, więc czemu nie?
Tym razem jednak frajda nie trwała zbyt długo, bo jakoś tak do połowy książki. To nie jest tak, że nie polecam czytać czy, że książka ogólnie jest zła.
Jest natomiast tak, że znam twórczość autora i wiem, że stać go na dużo więcej.
Doskonale wiadomo, że Graham potrafi wejść na znacznie wyższy poziom psychozy i niemożliwości, dlatego ta pozycja nie jest jego najlepszym dziełem.
O ile zdeformowane płody przedostające się przez kanalizację do mieszkań zwykłych ludzi są już cięzkie do zniesienia, o tyle dołożenie do nich kobiety matki widmo, broniącej swoje pisklęta jest już sporym intelektualnym wyzwaniem dla czytelników.

Masterton generalnie nigdy nie zawodzi.
Jak zawsze każda pozycja autora jest dobra i warta przeczytania.
Jedne książki jednak pozostają bardziej w pamięci inne mniej.
" Dzieci Zapomniane przez Boga" raczej trafiają do tej grupy zapomnianej.
Cała historia opiera się, jak można się domyśleć na dzieciach z piekła rodem. Nagle pewnego dnia do londyńskiego szpitala trafia...

Początek był dość zniechęcający. Autor zbyt dokładnie opisywał kanały i tak dla przykładu co wchodzi w skład zatoru tłuszczowego. No ale po topornym początku na pierwszy plan wysuwa się wciągająca historia. Tym razem to nie zabawa gatunkami, lecz rasowy, niepokojący i ponury horror. Niejako w tym tomie zostały naprawione błędy części pierwszej. Ostatnie rozdziały są dynamiczne, ale w granicach rozsądku, więc współgra to z atmosferą horroru. Autor znów pokazuje, że pomimo sędziwego wieku (73 lata gdy to pisał) ma ciągle świetną wyobraźnię. Ożywiona wiedźma, która przywraca do życia płody, a te potem atakują kobiety, by wiadomą drogą dostać się do macicy i tam dojrzewać. To tylko jeden przykład, a jest ich więcej. Na plus również duet detektywów i ich wzajemne uzupełnianie się.

Początek był dość zniechęcający. Autor zbyt dokładnie opisywał kanały i tak dla przykładu co wchodzi w skład zatoru tłuszczowego. No ale po topornym początku na pierwszy plan wysuwa się wciągająca historia. Tym razem to nie zabawa gatunkami, lecz rasowy, niepokojący i ponury horror. Niejako w tym tomie zostały naprawione błędy części pierwszej. Ostatnie rozdziały są...

Druga część przygód detektywów Dżamili Patel i Jerrego Pardoe trzyma poziom z pierwszej części. Jak to u Mastertona, jest krwawo, brutalnie i obrzydliwie, mamy tego tutaj aż w nadmiarze. Fabuła jest dosyć ciekawa i intrygująca, jest parę nieścisłości ale to nie przeszkadza. W tego typu książkach liczy się coś innego, oczywiście nie jest to horror po przeczytaniu którego nie będziemy mogli zasnąć. Samo zakończenie dosyć ciekawe ale czegoś mu brakuje. Książkę dobrze i szybko się czyta.

Druga część przygód detektywów Dżamili Patel i Jerrego Pardoe trzyma poziom z pierwszej części. Jak to u Mastertona, jest krwawo, brutalnie i obrzydliwie, mamy tego tutaj aż w nadmiarze. Fabuła jest dosyć ciekawa i intrygująca, jest parę nieścisłości ale to nie przeszkadza. W tego typu książkach liczy się coś innego, oczywiście nie jest to horror po przeczytaniu którego nie...

Silnie oddziałująca na wyobraźnię historia, monstrualnie odstręczająca, klimatyczna. Chyba nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się przeczytać czegoś podobnego. Jeśli książka potrafi wzbudzić tak silne emocje, abstrahując już od samej tematyki aborcji, uważam, że jest to dobra książka. Z pewnością nie dla każdego, ale sympatycy American Horror Story: Freak Show czy The X-Files będą zadowoleni.

Silnie oddziałująca na wyobraźnię historia, monstrualnie odstręczająca, klimatyczna. Chyba nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się przeczytać czegoś podobnego. Jeśli książka potrafi wzbudzić tak silne emocje, abstrahując już od samej tematyki aborcji, uważam, że jest to dobra książka. Z pewnością nie dla każdego, ale sympatycy American Horror Story: Freak Show czy The X-Files...

Kolejna część z serii przygód detektywów Patel i Paedoe. Tym razem wydarzenia paranormalne to nie fikcja, nikt nie porusza za sznurki, nie ma z kogo zdjąć maski. Funkcjonariusze mają stoczyć pojedynek z prawdziwą wiedźmą, która włada magią. Ale nie tylko.
Tematyka książki może być triggerem dla osób, które doświadczyły utraty dziecka. W pierwszej połowie książki można wręcz odnieść wrażenie, że aborcja jest piętnowana przez autora, ale dopiero słowa Louise przypominają nam, że to nie jest prosta sprawa. Ciało i życie kobiety, które staje się mniej warte, dopóki kobieta jest w ciąży. Po urodzeniu już nikt się nią nie interesuje. Postać czarownicy nie szanuje życia innych kobiet. W historii mamy też mocny zwrot akcji, który jest kolejnym dowodem na egoizm i samolubny charakter Adelizy, która mogłaby być uosobieniem prawicowego środowiska zmuszającego kobiety do rodzenia wbrew ich woli, traktującego je jak inkubatory i nic więcej.
Jedyna moja uwaga odnosi się właściwie do tłumacza, którego działań nie rozumiem. Spolszczone zostały niektóre imiona i słowa (pakistańskie zdanie, Dżoja, Dżamila). W jednym zdaniu mamy wymienioną trójkę bohaterów: "-Jerry, Gemma i Dżamila". Wszystkie trzy imiona czytany tak samo, a jednak spolszczone zostało jedno. Ot, drobnostka, która mnie wyprowadzała nieco z równowagi, zdania wyglądają brzydko, a można zostawić w oryginale, dodać asterisk i uwagę, jak coś czytać, co jest wciąż zabiegiem w wielu książkach. Wybiórcze spolszczenie tworzy takie właśnie potworki.

Kolejna część z serii przygód detektywów Patel i Paedoe. Tym razem wydarzenia paranormalne to nie fikcja, nikt nie porusza za sznurki, nie ma z kogo zdjąć maski. Funkcjonariusze mają stoczyć pojedynek z prawdziwą wiedźmą, która włada magią. Ale nie tylko.
Tematyka książki może być triggerem dla osób, które doświadczyły utraty dziecka. W pierwszej połowie książki można wręcz...

Dużo dzieje się w książce,, Dzieci zapomniane przez Boga ". Mamy tu płody po aborcji, zjawy zdeformowanych dzieci, okaleczonego mężczyznę czarownicę z XIX wieku.... Podoba mi się to, że książka łączy w sobie kryminał z horrorem, jest mroczna i czasami odrażająca, no ale takie są horrory Mastertona. Mnie książka przypadła do gustu, to typowy Masterton w starym, dobrym stylu.

Dużo dzieje się w książce,, Dzieci zapomniane przez Boga ". Mamy tu płody po aborcji, zjawy zdeformowanych dzieci, okaleczonego mężczyznę czarownicę z XIX wieku.... Podoba mi się to, że książka łączy w sobie kryminał z horrorem, jest mroczna i czasami odrażająca, no ale takie są horrory Mastertona. Mnie książka przypadła do gustu, to typowy Masterton w starym, dobrym...

Kolejny tom cyklu "Wirus" wyrywa z butów, w przeciwieństwie do poprzedniego. Jest tu naprawdę ciekawa intryga, chociaż zakończenie według mnie zostało napisane na "odwal się" albo po prostu Mastertonowi zabrakło sensownego pomysłu. Są oczywiście detektywi Patel i Pardoe, chociaż postać pani sierżant wypada tym razem nieco blado przy cynicznym partnerze. Jest również parę fajnych drugoplanowych postaci, które można z miejsca polubić. No i jest nieścisłość w postaci sierżanta Bristowa z komisariatu w Tooting, który przecież w poprzednim tomie został rozszarpany przez nawiedzone ciuchy podczas oblężenia wspomnianego wyżej komisariatu... I że nagle zmartwychwstał? No proszę!

Kolejny tom cyklu "Wirus" wyrywa z butów, w przeciwieństwie do poprzedniego. Jest tu naprawdę ciekawa intryga, chociaż zakończenie według mnie zostało napisane na "odwal się" albo po prostu Mastertonowi zabrakło sensownego pomysłu. Są oczywiście detektywi Patel i Pardoe, chociaż postać pani sierżant wypada tym razem nieco blado przy cynicznym partnerze. Jest również parę...

Czy ty się właśnie zastanawiasz, czy przeczytać książkę o małych niedorozwiniętych płodach o wyglądzie owoców morza, wchodzących do damskich majtek? Jeśli tak, to nie martw się! Eutanazja jest legalna w Holandii i Szwajcarii

Czy ty się właśnie zastanawiasz, czy przeczytać książkę o małych niedorozwiniętych płodach o wyglądzie owoców morza, wchodzących do damskich majtek? Jeśli tak, to nie martw się! Eutanazja jest legalna w Holandii i Szwajcarii

Mam mieszane uczucia po tej lekturze. Autor nie wywołał u mnie dreszczyku jak kiedyś, za to zostawił mnie z pewnym zniesmaczeniem? Sama nie wiem jak nazwać to uczucie. Czytając książkę nie mogłam pozbyć się wrażenia, że pisanie o okropnie zdeformowanych i abortowanych płodach, które zostały odrzucone przez swoje matki a przecież każde życie jest święte ma jakiś ukryty cel, jakiś podtekst. Być może się mylę ale jeśli nie to chyba znielubię autora. Zakończenie słabiutkie.

Mam mieszane uczucia po tej lekturze. Autor nie wywołał u mnie dreszczyku jak kiedyś, za to zostawił mnie z pewnym zniesmaczeniem? Sama nie wiem jak nazwać to uczucie. Czytając książkę nie mogłam pozbyć się wrażenia, że pisanie o okropnie zdeformowanych i abortowanych płodach, które zostały odrzucone przez swoje matki a przecież każde życie jest święte ma jakiś ukryty cel,...

Lepsza od części pierwszej. Tutaj już nie było śmiesznie. Było mrocznie. Spokojnie można przeczytać jako osobną książkę, bez znajomości poprzedniego tomu.

Lepsza od części pierwszej. Tutaj już nie było śmiesznie. Było mrocznie. Spokojnie można przeczytać jako osobną książkę, bez znajomości poprzedniego tomu.