Niby dość przyjemnie się czyta, ale fabuły właściwie prawie tu nie ma. A całego clue łatwo się domyślić już na samym początku.

Niby dość przyjemnie się czyta, ale fabuły właściwie prawie tu nie ma. A całego clue łatwo się domyślić już na samym początku.

To nie jest książka TEJ Joanny Chmielewskiej...

To nie jest książka TEJ Joanny Chmielewskiej...

Tajemnicza woźna o oryginalnym imieniu Maciejka pojawia się pewnego dnia w szkole Kuby i Tośki na wyraźną prośbę dyrektorki.

Jednak po co została wezwana?
I dlaczego ta nietuzinkowa postać przybywa akurat z kotem?

Finalnie powód okazuje się prozaiczny i niezbyt wyszukany, ale to, co dzieje się nim misja Maciejki i Karmela dobiega końca to już jest czysta magia!

Życie szkoły nabiera nowego kolorytu, dzieciaki angażują się w ciekawy projekt, czytają zafascynowane książki, poznają alternatywne (i o wiele przyjemniejsze) metody nauki...
A przede wszystkim uczą się, czym jest przyjaźń, szacunek nie tylko wobec ludzi, ale też zwierząt, odnajdują w sobie odwagę...
Jest dużo pozytywnych aspektów tej książki i jest ona w istocie sympatyczna, przekazuje ważne wartości.
I ma cudowną, barwną okładkę!

Jednak nie do końca potrafiłam poczuć się komfortowo z tą historią.
Coś mnie cały czas uwierało i nie dawało czerpać pełnej satysfakcji z lektury.
Nie sądzę jednak, żeby moje subiektywne odczucia były na tyle ważne, aby przesłonić pozytywne przesłanie książki.

Czytajcie jeśli macie ochotę.

Tajemnicza woźna o oryginalnym imieniu Maciejka pojawia się pewnego dnia w szkole Kuby i Tośki na wyraźną prośbę dyrektorki.

Jednak po co została wezwana?
I dlaczego ta nietuzinkowa postać przybywa akurat z kotem?

Finalnie powód okazuje się prozaiczny i niezbyt wyszukany, ale to, co dzieje się nim misja Maciejki i Karmela dobiega końca to już jest czysta magia!

Życie...

Ostatnimi czasy mam wrażenie, że znacznie lepiej wchodzą mi zwięzłe, zabawne, lekkie książki dla młodzieży, niż powieści dla dorosłych. Nie wiem, czemu tak jest, ale Maciejka Gwizd to była fantastyczna przygoda.

Głównymi bohaterami tej powieści jest Szklanka i Kubek, a dokładnie Tosia i Kuba. Są to uczniowie szkoły podstawowej, którzy bardzo się przyjaźnią. I jak to w szkole bywa, każda odmienna sytuacja stanowi sensację. Tak jest i tym razem, kiedy w szkole pojawia się tajemnicza woźna - Maciejka Gwizd. I to nie sama, a ze swoim rudym przyjacielem, kotem Karmelem. Dlaczego pojawiła się w szkole? Jakie jest jej prawdziwe zadanie? I czego boi się dyrektorka, że nie korzysta ze swojej pracowni w suterenie?

Lektura Maciejki była ciekawa, spędziłam przy niej fajne chwile. Choć nie była to książka z niedoścignioną akcją, superbohaterami czy złymi charakterami, bardzo dobrze ją wspominam. Spodobał mi się jej spokój, wyobrażając sobie bohaterów, wróciłam we wspomnieniach do swojej szkoły podstawowej. Mimo wszystko, jej treść zawierała tajemnicę, którą chcieli odkryć Tosia wraz z Kubą. Szczerze Wam powiem, że zakończenie z jednej strony było dość zabawne, a z drugiej lekko rozczarowujące. W myślach pojawiło się: “ale naprawdę tylko o to chodziło?”. Jednak i tak Maciejka Gwizd pozostała pewną tajemnicą.

Ostatnimi czasy mam wrażenie, że znacznie lepiej wchodzą mi zwięzłe, zabawne, lekkie książki dla młodzieży, niż powieści dla dorosłych. Nie wiem, czemu tak jest, ale Maciejka Gwizd to była fantastyczna przygoda.

Głównymi bohaterami tej powieści jest Szklanka i Kubek, a dokładnie Tosia i Kuba. Są to uczniowie szkoły podstawowej, którzy bardzo się przyjaźnią. I jak to w...

Tytułowa postać książki "Maciejka Gwizd" Joanny M. Chmielewskiej
"miała rude dredy sięgające prawie do pasa, mnóstwo piegów, fioletowy rower w białe kropki
i kota, który wychylał się z koszyka przy kierownicy. A kot był rudy tak jak jego właścicielka.
Tylko dredów nie miał."

Została zatrudniona (razem z kotem) jako nowa woźna w szkole podstawowej,
której uczniami są główni bohaterowie książki - 4-klasiści Kuba i Tosia.
Czy to ona jest tajemniczym telefonicznym rozmówcą dyrektorki,
wzywającej kogoś na pomoc?
Ale o co chodzi?

Książka ta jest nieoczywistym połączeniem powieści detektywistycznej,
z opowieściami o słuchaniu, dzieciach, ich relacjach, tajemnicach, szantażu,
a także o kotach, delfinach, pająkach, tygrysach i tabliczce mnożenia ;-)

O mnożeniu na palcach, gdy czynniki są większe od 5 możecie poczytać w Bajdocji,
ale po wszystko inne wymienione wyżej musicie pofatygować się do książki ;-)
Pierwszy rozdział możecie podejrzeć na stronie wydawnictwa Dwukropek,
ale to zaledwie początek tej historii. Uwaga: bardzo wciągający początek! :-)

Maciejka Gwizd jest bardzo nietypową woźną. Ba, jest nietypową dorosłą!
I ma dar przyciągania do siebie zwierząt, dzieci i dorosłych.
Może dlatego, że jest niezwykle barwną i ciekawą postacią?
Może dlatego, że umie słuchać i opowiadać?
A może dlatego, że zaraża pomysłami?

Polecam starszym dzieciom.




https://bajdocja.blogspot.com/2022/05/maciejka-gwizd.html

Tytułowa postać książki "Maciejka Gwizd" Joanny M. Chmielewskiej
"miała rude dredy sięgające prawie do pasa, mnóstwo piegów, fioletowy rower w białe kropki
i kota, który wychylał się z koszyka przy kierownicy. A kot był rudy tak jak jego właścicielka.
Tylko dredów nie miał."

Została zatrudniona (razem z kotem) jako nowa woźna w szkole podstawowej,
której uczniami są...

Maciejka Gwizd to bardzo ciekawa tajemnicza osoba. Bohaterka dociera do szkoły aby ratować dyrektorkę z opresji. Jakich tego wraz z dziećmi dowiecie się z książeczki.
Pozycja jest w twardej oprawie bardzo starannie wydana. Bardzo gorąco polecam czytanie wraz z dziećmi chociaż jest przeznaczona dla nieco starszych dzieci które w większości umieją już czytać samodzielnie, to treść nie znudzi dorosłych. Pomimo pozornej naiwności książka mówi o tym co ważne o odwadze takiej prawdziwej o problemach które spotykają dużych i małych. No i zawiera troszkę dobrych rad dla nauczycieli i rodziców.

Maciejka Gwizd to bardzo ciekawa tajemnicza osoba. Bohaterka dociera do szkoły aby ratować dyrektorkę z opresji. Jakich tego wraz z dziećmi dowiecie się z książeczki.
Pozycja jest w twardej oprawie bardzo starannie wydana. Bardzo gorąco polecam czytanie wraz z dziećmi chociaż jest przeznaczona dla nieco starszych dzieci które w większości umieją już czytać...

W szkole spędza się ogromną część życia, dlatego nie dziwi fakt, że wielu pisarzy osadza akcję swoich książek za szkolnymi murami prowadzając bohaterów zaułkami szkolnych korytarzy. Szkoła, która wydaje się zwyczajnym, dobrze znanym miejscem, często przecież kojarzonym z nudą i innymi nieprzyjemnościami, może być także poligonem niezwykłych doświadczeń i miejscem niesamowitych spotkań. Nurt opowieści szkolnych jest dość rozpowszechniony, ale miejsce to jest tak fascynujące, że wciąż przyciąga nowe przygody i nowych bohaterów.

„Maciejka Gwizd” to przyjemna historia obyczajowa nieznacznie muśnięta zagadką i uzupełniona sporą dawką zdrowego podejścia do życia i ochrony przyrody. Naszymi przewodnikami po szkolnych korytarzach zostają Kuba i Tośka, para przyjaciół uczęszczających do klasy IV. Kuba przypadkiem odkrywa, że w szkole dzieje się coś dziwnego i nim rozkręci na dobre swoje śledztwo w szkolnych drzwiach staje nowa, niezwykle oryginalna woźna – Maciejka Gwizd z towarzyszącym jej rudym kotem.

To spotkanie odmieni wiele losów, dziecięcych i nauczycielskich. Bo Maciejka przyniesie powiew nowej energii. Nagle wszystko stanie się jaśniejsze, ciekawsze i prostsze. I o dziwo – dzieci pokochają czytanie, zafascynują się nauką, a sztywna dyrektorka zacznie się… uśmiechać.

W tej opowieści zaserwowanej młodemu czytelnikowi przez Joannę Chmielewską zagadka ma rolę drugoplanową, zaś na pierwszy plan wysuwają się emocje i zmiany jakie dokonują się w szkole po przybyciu nowej woźnej. Autorka ukazuje ile dobrego potrafi uczynić życzliwość, otwartość, przychylność i zainteresowanie, jak szare szkolne mury rozjaśnia zwykły uśmiech posyłany od osoby do osoby.

Książka porusza też inne kwestie – ochrony środowiska, kontaktów rówieśniczych z ich cieniami i blaskami (w tym szantażu),tworząc subtelną, lekką i przyjemną całość. Ta książka jest jak promyk słońca w pochmurny dzień, który rozjaśnia szarą rzeczywistość.

Można się przyczepić do opisu głównej dziecięcej bohaterki, który nieco umniejsza pewne dziewczęce zachowania, ale nie rzutuje to w żadnym wypadku na całościowy odbiór książki.Ona niesie ze sobą dobrą energię, w której warto się ogrzewać.

W szkole spędza się ogromną część życia, dlatego nie dziwi fakt, że wielu pisarzy osadza akcję swoich książek za szkolnymi murami prowadzając bohaterów zaułkami szkolnych korytarzy. Szkoła, która wydaje się zwyczajnym, dobrze znanym miejscem, często przecież kojarzonym z nudą i innymi nieprzyjemnościami, może być także poligonem niezwykłych doświadczeń i miejscem...