Słowodzicielka

Książka przesłuchana i przeczytana (zamiennie).
Muszę przyznać, że czytając tę pozycję, zdecydowanie byłam w nią bardziej zaangażowana i odbiór jej był dużo lepszy (7/8). Później było gorzej, ale nie mogę powiedzieć, że zupełnie mnie nie intrygowały losy bohaterów. Wręcz przeciwnie, historia była tak dziwna, tak nietypowa, że cały czas ciekawiło mnie to, o co właściwie w niej chodzi. Czy po zakończeniu uzyskałam odpowiedź na nurtujące mnie pytania? No właśnie nie, stąd moja końcowa ocena.

Książka przesłuchana i przeczytana (zamiennie).
Muszę przyznać, że czytając tę pozycję, zdecydowanie byłam w nią bardziej zaangażowana i odbiór jej był dużo lepszy (7/8). Później było gorzej, ale nie mogę powiedzieć, że zupełnie mnie nie intrygowały losy bohaterów. Wręcz przeciwnie, historia była tak dziwna, tak nietypowa, że cały czas ciekawiło mnie to, o co właściwie w...

Witajcie dziś przychodzę do Was z recenzja książki która jest mega zakręcona.
Słowodzicielka

Świat pełen magii, bohaterów na miarę rycerzy. Księżniczka zakleta w skórze smoka i ogólny chaos.
Jeśli bohatera zabraknie to kto przejmie władanie nad fabuła? A co się stanie jak postacie z książki spotkają autora który ich wykreowal? No tego jeszcze nie było 😁 Bardzo fajna przygodowa historia z wątkami magicznymi, stworzeniami nietypowymi oraz piękne widoki wymieszane ze specyficznym poczuciem humoru. To było naprawdę dobre. Niedługo biorę się za kolejny tom. Czytaliście może tą serię? Jakie są Wasze odczucia do niej? Może jest dopiero przed Wami?
Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu @wydawnictwo_mieta

Witajcie dziś przychodzę do Was z recenzja książki która jest mega zakręcona.
Słowodzicielka

Świat pełen magii, bohaterów na miarę rycerzy. Księżniczka zakleta w skórze smoka i ogólny chaos.
Jeśli bohatera zabraknie to kto przejmie władanie nad fabuła? A co się stanie jak postacie z książki spotkają autora który ich wykreowal? No tego jeszcze nie było 😁 Bardzo fajna...

"Ale nie zamierzam poddać się bez walki, choć zdaję sobie sprawę, że mogę nie dożyć do końca dnia. Albo do końca rozdziału, zależy co nastąpi pierwsze."

Co by było gdyby całe światy tworzone przez pisarzy potrafiły ożyć nie tylko w wyobraźni czytelników? Nie wiesz? Próbujesz to sobie wyobrazić? A może lepiej nie?! Bo co jeśli rzucą się na Ciebie żarłoczne luźne wątki? Albo jeśli jakiś bohater, którego chcący, czy nie-chcący stworzyłeś, w dodatku nie do końca przemyśliwszy wszystkie jego cechy i możliwości, nagle zapuka do Twoich drzwi?
Jeśli chcesz się przekonać co mogłoby wyniknąć z takiego eksperymentu, koniecznie sięgnij po Słowodzicielkę!
Autorka w cudowny sposób bawi się konwencją powieści fantasy. Tak, mamy tutaj i smoki, i rycerzy i nawet kilka księżniczek się znajdzie.... ale mamy też ciekawy twist, gdzie przeplatają się wydarzenia fabularne z.... hmmm... no właśnie..... z procesem twórczym :) Bardzo ciekawy zabieg, który dał naprawdę wybuchowy rezultat. Szczególnie, że książka aż kipi od świetnego poczucia humoru, oraz absurdu. Jestem zachwycona i już wiem, że w najbliższym czasie sięgam po drugi tom!

A więc trzymajmy się bo.... "Kręci się tu mnóstwo luźnych wątków. Oczy dookoła głowy i postarajmy się nie wypaść z właściwej fabuły, jeśli jeszcze jakąś mamy."

"Ale nie zamierzam poddać się bez walki, choć zdaję sobie sprawę, że mogę nie dożyć do końca dnia. Albo do końca rozdziału, zależy co nastąpi pierwsze."

Co by było gdyby całe światy tworzone przez pisarzy potrafiły ożyć nie tylko w wyobraźni czytelników? Nie wiesz? Próbujesz to sobie wyobrazić? A może lepiej nie?! Bo co jeśli rzucą się na Ciebie żarłoczne luźne wątki? Albo...

Dzień dobry kochane Książkoluby! 📖

Czytanie książek fantasy od zawsze było dla mnie czymś, dzięki czemu mogłam się wzruszyć, zrelaksować, a także przeżyć niesamowitą historię. Połączenie tych trzech elementów w jednej książce jest niezwykle trudne, ale jak najbardziej możliwe. ✨

Ostatnio miałam spory zastój czytelniczy. Chociaż coś pomału czytałam, tak chęci szurały po dnie miziając tylko książki tak jakby od niechcenia. Dlatego postanowiłam sięgnąć po coś lżejszego, żeby rozruszać swój umysł, by znów wskoczyć na właściwy czytelniczy tor.

I przyznam szczerze, że właśnie po przeczytaniu “Słowodzicielki” autorstwa Anny Szumacher to się udało.

🌌“Słowodzicielka” to lekka i bardzo przyjemna powieść fantasy z humorem. Autorka rzuca nas od razu w akcję, gdzie trójka bohaterów przy pomocy specjalnego urządzenia – shuk-acha – poszukują dowódcy i fabuły książki. Taki zabieg – książka, w której bohaterowie szukają fabuły swojej książki, był dla mnie dość zaskakującym, ale i zarazem świetnym pomysłem. Działo się tu naprawdę wiele, a motywów, jakie przeplatają się przez historię jest całe mnóstwo. Co prawda na początku trochę przeszkadzały mi wulgaryzmy, których po prostu się tutaj nie spodziewałam, jednak im dalej szłam w powieść, tym bardziej współgrały z fabułą powieści.

Czy bohaterowie odnajdą swojego przywódcę? Czy znają fabułę? I kim jest tytułowa Słowodzicielka? 🤔

Muszę przyznać, że jako autorka, ale i czytelniczka bawiłam się doskonale. Zarówno od strony prezentowanej historii, jak i przyjemnego języka, jakim została spisana powieść. Ogromnie się cieszę, że sięgnęłam po tę historię i z pewnością zaglądnę do kolejnych części.

Jeśli lubicie lekką i zabawną powieść utrzymaną w konwencji fantasy, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę, która została wydana nakładem wydawnictwa Mięta. ✨

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @vaconafa, która sprezentowała mi książkę już jakiś czas temu.

💫Słowodzicielka 💫 Fantasty 💫 Humor 💫 Przygoda 💫

Dzień dobry kochane Książkoluby! 📖

Czytanie książek fantasy od zawsze było dla mnie czymś, dzięki czemu mogłam się wzruszyć, zrelaksować, a także przeżyć niesamowitą historię. Połączenie tych trzech elementów w jednej książce jest niezwykle trudne, ale jak najbardziej możliwe. ✨

Ostatnio miałam spory zastój czytelniczy. Chociaż coś pomału czytałam, tak chęci szurały po...

Kiedy zaczynałam czytać tę książkę, byłam przekonana, że rozwinie się ona inaczej a już na pewno nie spodziewałam się takiego zakończenia.
Bo mamy tu kilku pobocznych bohaterów, którzy odkrywają, że w ich historii brakuje ich dowódcy/głównego bohatera. Oni sami wyglądają zresztą jak zbieranina przypadkowych ludzi. Ale postanawiają połączyć siły i razem wyruszają na poszukiwania zaginionego bohatera. I tu zakończę moją opinię. Jeśli chcecie się dowiedzieć jak to wszystko się skończyło (w tym tomie) to musicie sami przeczytać 😉
Ja sama planuję przeczytać kolejną część historii. Mam nadzieję, że już niedługo.

Kiedy zaczynałam czytać tę książkę, byłam przekonana, że rozwinie się ona inaczej a już na pewno nie spodziewałam się takiego zakończenia.
Bo mamy tu kilku pobocznych bohaterów, którzy odkrywają, że w ich historii brakuje ich dowódcy/głównego bohatera. Oni sami wyglądają zresztą jak zbieranina przypadkowych ludzi. Ale postanawiają połączyć siły i razem wyruszają na...

Na początku był chaos. Nikt nie wiedział o co chodzi, postaci tułały się bez celu po niedopracowanej fabule. Tylko że tym razem był to zabieg celowy. Takiej książki jeszcze nie było. Bohaterowie drugoplanowi szukają swojego władcy. Nie pamiętają jak wygląda, bo Cyan jeszcze go nie napisała.

Początkująca pisarka jest w szoku kiedy do jej drzwi pukają postaci z zapomnianego projektu powieści fantasy.

Półbóg Agni, zabójca Hidra i rycerz Erwon Jord budzą sensację gdy pojawiają się w naszym świecie. Razem ze swoją twórczynią muszą odnaleźć sens tej historii.

Gdy Cyan wyrusza wraz z nimi na wędrówkę okazuje się, że umie dosłownie powoływać różne rzeczy do istnienia za pomocą słów. Jak jakaś bogini albo wiedźma. Nie bierze pod uwagę, że mieszkańcy jej świata będą mocno zdziwieni gdy nagle znacząco się on zmieni. Będą upatrywać w tym znaku od bogów.

Cyan z kolei doznaje szoku gdy sama staje się bohaterką swojej powieści. To dopiero była zmiana.

W książce jest sporo momentów humorystycznych. Ja się wciągnęłam od momentu poznania smoczycy. W treści pojawiają się wzmianki o innych baśniach, jak ta o Dorotce w Krainie Oz, Stoliczku nakryj się czy o magicznej fasoli. Cyan sięga też w swoim słowotwórstwie po cytaty z polskich klasyków.

"Słowodzicielkę" lekko się czyta, nie należy brać jej zbyt poważnie a wtedy będziecie dobrze się bawić. Autorka bawi się konwencją. Bohaterowie dają się lubić - może z wyjątkiem Hidry, który ma mordercze skłonności. Najsłabszą postacią jest sama Cyan. Rozumiem jej początkowe zaskoczenie, ale zamiast się zachwycić przygodą ciągle narzeka i marudzi. A przecież to wszystko jej sprawka. Jako osoba odpowiedzialna za fabułę mogłaby się ogarnąć i zacząć robić co trzeba a przypomina sobie o tym tylko w momentach zagrożenia.

Jestem ciekawa jak poradzi sobie "Słowiedźma", więc lecę do drugiego tomu.

Na początku był chaos. Nikt nie wiedział o co chodzi, postaci tułały się bez celu po niedopracowanej fabule. Tylko że tym razem był to zabieg celowy. Takiej książki jeszcze nie było. Bohaterowie drugoplanowi szukają swojego władcy. Nie pamiętają jak wygląda, bo Cyan jeszcze go nie napisała.

Początkująca pisarka jest w szoku kiedy do jej drzwi pukają postaci z zapomnianego...

"Słowodzicielka" zaintrygowała mnie już samym tytułem, a opis tylko pogłębił ciekawość.
W książce poznajemy Jorda- rycerza, Hidrę- zabójcę oraz minstrela o imieniu Agni. Udają się oni na poszukiwania głównego bohatera, który mógł zgubić się pośród luźnych wątków. W końcu jednak trafiają na swoją twórczynię Marcjannę i wtedy dopiero zaczyna się najciekawsza część książki 😁
Początkowo historia jest dość mocno zagmatwana. Ja byłam mocno zagubiona, ale z czasem przyzwyczaiłam się do stylu autorki. Poza tym kiedy nasi bohaterowie odnajdują Cyjan to wszystko zaczyna nabierać kształtów i książkę czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Zakończenie jest tak ekscytujące, że nawet niektórzy bohaterowie prawie wariują!
Tym bardziej nie mogę doczekać się poznania ich dalszych losów.
Jeśli szukacie nietypowej fantastyki to zdecydowanie warto sięgnąć po "Słowodzicielkę". Pierwszy raz spotkałam się z tak zagmatwaną fabułą jak w tej książce. Jednak zdecydowanie w tym pozytywnym znaczeniu.

"Słowodzicielka" zaintrygowała mnie już samym tytułem, a opis tylko pogłębił ciekawość.
W książce poznajemy Jorda- rycerza, Hidrę- zabójcę oraz minstrela o imieniu Agni. Udają się oni na poszukiwania głównego bohatera, który mógł zgubić się pośród luźnych wątków. W końcu jednak trafiają na swoją twórczynię Marcjannę i wtedy dopiero zaczyna się najciekawsza część książki...

“Słowodzicielka” Anny Szumacher to pierwszy tom z cyklu Słowotwórczyni, który rozpoczyna całkiem ciekawą historię, w której znajdziemy magię i smoki. Już te smoki i magia mnie kupiły jednak to humor, jaki autorka przemyciła w swojej książce, był tym, co mnie zachwyciło od samego początku.

Lubicie pośmiać się podczas czytania?

Sam początek to była petarda, bohaterowie budzą się i nie wiedzą, co się z nimi stało, nie wiedzą, gdzie jest ich dowódca, ani nie wiedzą, co ich teraz czeka. Wiedzą tylko kim jest ich dowódca i że podążając za Shuk-atchem (szukaczem),dowiedzą się, w końcu co im się przytrafiło. Nie wiedzieli tylko, że podążając za kulką poszukującą ich dowódcy, natrafią na przygody życia, oraz że trafią do świata, w którym dowiadują się, że są tylko wytworem wyobraźni pewnej młodej dziewczyny. A dokładniej są bohaterami książki, którą pisze Marcjanna, owa dziewczyna, do której zaprowadził naszych bohaterów szukacz. Agni, Jord i Hidra próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości, odszukać dowódcę Aenaia Debonaira i powrócić do fabuły, którą znają. Zrządzeniem losu Marcjanna, teraz zwana przez swoich towarzyszy-Cyan, trafia z nimi do fabuły, którą zamieściła na stronach swojej powieści. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak sobie poradziła ze smokami, latającymi domami i krwiożerczymi pomidorami, to zachęcam was do sięgnięcia po “Słowodzicielkę”.

Czytaliście kiedyś książkę o książce, w której fabuła okazała się żyć własnym życiem?
Wiem skomplikowane, ale tak najprościej jest mi określić w skrócie, o czym jest “Słowodzicielka” Anny Szumacher.
Na początku czułam się zagubiona, chyba tak mocno jak sami bohaterowie, jednak szybko wkręciłam się w ich poszukiwania i z przyjemnością towarzyszyłam im w ich przygodach, a najbardziej mi się spodobało, jak spotkali na swojej drodze smoka. Nie wiedziałam, że jestem taką fanką smoków w książkach, jednak te potrafią zamieniać się w ludzi i na odwrót, co tylko urozmaiciło fabułę. Jak pisałam, książka jest pełna humoru i do samego końca, autorka o tym humorze nie zapomina, więc jeśli lubicie książki, w których autor zapewnia nam ciekawą fabułę, smoki i humor, jest to książka idealna dla was.
Wiecie czym jeszcze, kupiła mnie ta książka, skromnymi opisami świata, krajobrazów i bohaterów pobocznych. W książkach fantastycznych jest to dość częsta bolączka autorów, nie potrafią zrównoważyć opisów z faktycznie potrzebną wiedza na temat aparycji bohaterów, czy opisów krajobrazów. Anna Szumacher zapewniła nam podstawowe i najważniejsze informacje, nie rozpisując się za dużo i nie nudząc czytelnika niepotrzebnymi informacjami. Jak już się wgryzie w fabułę, to czyta się już dalej z czystą przyjemnością. Pióro autorki jest bardzo lekkie i ogromnie przyjemne. Przez historię się dosłownie płynęło i z przyjemnością towarzyszyło się tak niezgranej grupie bohaterów. Nie myślcie sobie, że jeżeli są niezgraną grupą, to ich historia jest nieciekawa czy nudna, wręcz przeciwnie. Ich przekomarzania, próby odnalezienia się Cyan w swojej książce, przemyślenia niezbyt rozważnego Agniego, zbuntowanego Hidry i rozsądnego Jorda, łączą się w świetną zabawę. Samo zakończenie pozostawiło mnie w szoku i wiedziałam, że muszę jak najszybciej sięgnąć po kolejny tom. Dziękuję bardzo wydawnictwu Mięta za możliwość poznania tej historii.

“Słowodzicielka” Anny Szumacher to pierwszy tom z cyklu Słowotwórczyni, który rozpoczyna całkiem ciekawą historię, w której znajdziemy magię i smoki. Już te smoki i magia mnie kupiły jednak to humor, jaki autorka przemyciła w swojej książce, był tym, co mnie zachwyciło od samego początku.

Lubicie pośmiać się podczas czytania?

Sam początek to była petarda, bohaterowie...

Było całkiem nieźle, póki nie trafili do współczesnego świata. Od razu skojarzyło mi się z filmem z lat 90 z Jean Reno. Niezbyt dobrze.

Było całkiem nieźle, póki nie trafili do współczesnego świata. Od razu skojarzyło mi się z filmem z lat 90 z Jean Reno. Niezbyt dobrze.

" [...] Utkną­łem bez sensu i bez fabuły z dwoma iry­tu­ją­cy­mi i prze­po­co­ny­mi fa­ce­ta­mi, których na do­da­tek wcale nie lubię! [...]"

Wow! Nie spodziewałam się, że "Słowodzicielka" Anny Szumacher będzie tak zabawną historią. Uśmiałam się dosłownie do łez. Bohaterowie nie wiedzieli, gdzie aktualnie się znajdują. Powoli poznawali się i razem przeżywali niesamowite i czasem niebezpieczne przygody. Uwielbiam ich teksty i tę dezorientację. Autorka w swojej książce poukrywała różne postacie z różnych bajek, ale uwaga pozory mogą mylić. Królewna zamknięta w zamku, której pilnować powinien smok, okazała się ukrytą smoczycą. Czy jej ojciec o tym wiedział? Był to nie tylko dla mnie totalny szok. Bohaterowie również będą przerażeni.
Spotkałam tutaj mnóstwo nieprzewidzianych zdarzeń i tajemniczych postaci. Uważajcie na pomidory. Te tutaj mają ząbki i nie boją się ich używać. Fabuła nie jest oczywista, a akcja ma mnóstwo nieprzewidzianych zdarzeń.
Do głównych bohaterów należą:
- Hidra — jest zabójcą.
- Agni Veer— jest zachwycony swoim pięknem, ma czerwone długie włosy i jest półbogiem. Kto jest jego ojcem? Jest dosyć tchórzliwym półbogiem.
- Erwon Jord — jest przybocznym księcia koronnego. Potrafi się bić.
Co łączy tę dziwną trójkę? Gdzie podział się ich dowódca? Oczywiście przekonacie się o tym, czytając.
Pojawia się tu też pewna niewiasta — Cyan. Jak to się stało, że znalazła się w świecie stworzonym przez siebie? Czyżby to za sprawą niedokończonej książki? Warto poznać i tę bohaterkę. Jej teksty są obłędne.
Jeżeli lubicie dużą dawkę humoru i nietuzinkowych bohaterów to idealnie trafiliście. Dzięki tej historii można się świetnie bawić. Tutaj dosłownie wszystko może się zdarzyć. Czy jesteście gotowi na dobrą zabawę? Świat "Słowodzicielki" zaprasza was w swoje skromne progi.
Was odsyłam do tego tomu, a sama pędzę do kolejnej części pod tytułem "Słowiedźma".
Polecam.

" [...] Utkną­łem bez sensu i bez fabuły z dwoma iry­tu­ją­cy­mi i prze­po­co­ny­mi fa­ce­ta­mi, których na do­da­tek wcale nie lubię! [...]"

Wow! Nie spodziewałam się, że "Słowodzicielka" Anny Szumacher będzie tak zabawną historią. Uśmiałam się dosłownie do łez. Bohaterowie nie wiedzieli, gdzie aktualnie się znajdują. Powoli poznawali się i razem przeżywali niesamowite i...