Kiedy książka skupia się wyłącznie na dwóch bohaterach, powinna być świetna językowo. Kiedy jeszcze ich relacja poruszana jest z dwóch różnych perspektyw powinna mieć coś więcej niż świadomość obecności tylko przez chwilę i brak odwagi na więcej.
Dostałam niewiele w nierozwiniętej formie i na krótko.

Kiedy książka skupia się wyłącznie na dwóch bohaterach, powinna być świetna językowo. Kiedy jeszcze ich relacja poruszana jest z dwóch różnych perspektyw powinna mieć coś więcej niż świadomość obecności tylko przez chwilę i brak odwagi na więcej.
Dostałam niewiele w nierozwiniętej formie i na krótko.

Ładna melancholijna opowieść o niejednoznacznej relacji.

Ładna melancholijna opowieść o niejednoznacznej relacji.

Jest to powieść psychologiczna, jak piszą inne osoby, ale dla mnie to była również bardzo ciekawa refleksja o 'cancel culture' i o tym, że niby współcześnie poszliśmy naprzód, jesteśmy tacy postępowi, a wciąż mamy nieustanną potrzebę oceniania, szufladkowania i - no właśnie - cancelowania (chyba nie ma jeszcze dobrego polskiego słowa na to zjawisko). Może to dalekie skojarzenie, ale w związku z tą refleksją przypomina film "Anatomia upadku".

Jest to powieść psychologiczna, jak piszą inne osoby, ale dla mnie to była również bardzo ciekawa refleksja o 'cancel culture' i o tym, że niby współcześnie poszliśmy naprzód, jesteśmy tacy postępowi, a wciąż mamy nieustanną potrzebę oceniania, szufladkowania i - no właśnie - cancelowania (chyba nie ma jeszcze dobrego polskiego słowa na to zjawisko). Może to dalekie...

Nie wiem do końca co sądzić o tej książce. Pierwsza część była całkiem ciekawa, przyjemnie się jej słuchało. Jednak druga część była już o wiele gorsza, trochę nie potrzebna, ograniczyła dosyć możliwości interpretacji tej historii. Takie okrojenie wrażeń z literatury pięknej jednak trochę mija się z celem. Ta pozycja na pewno jest lepsza niż "Ta druga", przeczytana przeze mnie w zeszłym roku. Jednak uważam, że tytuł ten nie pozostanie na długo w mojej pamięci.

Nie wiem do końca co sądzić o tej książce. Pierwsza część była całkiem ciekawa, przyjemnie się jej słuchało. Jednak druga część była już o wiele gorsza, trochę nie potrzebna, ograniczyła dosyć możliwości interpretacji tej historii. Takie okrojenie wrażeń z literatury pięknej jednak trochę mija się z celem. Ta pozycja na pewno jest lepsza niż "Ta druga", przeczytana...

Najlepsza książka Therese Bohman, jaką czytałem. Bardzo ciekawe "dwustronne" przedstawienie platonicznego związku. I tak nieczęsto spotykana wiarygodna męska narracja napisana przez kobietę.
Ps. Ja słuchałem audiobooka - polecam.

Najlepsza książka Therese Bohman, jaką czytałem. Bardzo ciekawe "dwustronne" przedstawienie platonicznego związku. I tak nieczęsto spotykana wiarygodna męska narracja napisana przez kobietę.
Ps. Ja słuchałem audiobooka - polecam.

Po przeczytaniu (a raczej wysłuchaniu) wszystkich 4 książek Therese Bohman dostępnych na naszym rynku, mam kilka obserwacji co do jej prozy:
- seks jako kluczowy element życia bohaterów, zazwyczaj nie w małżeństwie i zazwyczaj po alkoholu,
- opisy przyrody są ważnym elementem świata bohaterów; zmiany pór roku, pogody - wprowadza w atmosferę.
- wino przewija się w każdej powieści, bohaterowie piją dużo, a jak się upiją to puszczają hamulce,
- wszystkie opowieści kobiet są okraszone ich wewnętrznymi przemyśleniami, głównie takimi, że zasługują na lepsze życie, lepsze traktowanie, lepsze pieniądze i dlaczego tak nie jest..

Ta proza jest w sumie prosta, ale przedstawia te problemy ludzi, które są niewygodne, uwierają naszą moralność, oceniamy bohaterki i ich nie lubimy (zwłaszcza te z pierwszych dwóch powieści). A nagle jakieś zdanie albo myśl wypowiedziana w książce uczepia się i zostaje na długo.

Na Bohman trzeba uważać, niby "to nie jest nasza proza", ale kończysz z licznikiem wszystkich jej książek jako przeczytane (dzięki Pauzie),nie możesz przestać o nich myśleć i.. chcesz więcej, mimo wszystko. Trzeba też zwrócić uwagę na piękne przekłady Justyny Czechowskiej, dzięki któremu naprawdę ciężko się oderwać.

Po przeczytaniu (a raczej wysłuchaniu) wszystkich 4 książek Therese Bohman dostępnych na naszym rynku, mam kilka obserwacji co do jej prozy:
- seks jako kluczowy element życia bohaterów, zazwyczaj nie w małżeństwie i zazwyczaj po alkoholu,
- opisy przyrody są ważnym elementem świata bohaterów; zmiany pór roku, pogody - wprowadza w atmosferę.
- wino przewija się w każdej...

Ta powieść autorki chyba najbardziej do mnie trafiła. Po raz pierwszy było mi naprawdę żal głównej bohaterki (mimo, że podejmowała moralnie wątpliwe dla mnie decyzje). W kilku momentach widziałam w bohaterce siebie i autorka bardzo dosadnie ubrała w słowa myśli, które od czasu do czasu kotłują mi się w głowie. “Andromeda” na pewno na dłużej zostanie w mojej pamięci.

Ta powieść autorki chyba najbardziej do mnie trafiła. Po raz pierwszy było mi naprawdę żal głównej bohaterki (mimo, że podejmowała moralnie wątpliwe dla mnie decyzje). W kilku momentach widziałam w bohaterce siebie i autorka bardzo dosadnie ubrała w słowa myśli, które od czasu do czasu kotłują mi się w głowie. “Andromeda” na pewno na dłużej zostanie w mojej pamięci.

Druga część zaniżyła moją ocenę. Kilka ciekawych przemyśleń ale tak jak w przypadku innej książki autorki, spodziewałam się czegoś lepszego i czuję, że szybko o niej zapomnę.

Druga część zaniżyła moją ocenę. Kilka ciekawych przemyśleń ale tak jak w przypadku innej książki autorki, spodziewałam się czegoś lepszego i czuję, że szybko o niej zapomnę.

Pierwsza część bardzo mnie zaangażowała, ale nie wiem co podkusiło autorkę, by w drugiej części napisać perspektywę mężczyzny, przez co ta historia spłynęła po mnie jak po kaczce.

Pierwsza część bardzo mnie zaangażowała, ale nie wiem co podkusiło autorkę, by w drugiej części napisać perspektywę mężczyzny, przez co ta historia spłynęła po mnie jak po kaczce.

Dobrze napisana, fabuła umiarkowanie ciekawa, było ok.

Dobrze napisana, fabuła umiarkowanie ciekawa, było ok.