Przystań

To że autorka zadedykowała książkę swojemu mężowi, wzruszyło mnie najbardziej. Każdy z nas szuka w życiu swojej przystani, i czasem może to być człowiek który daje nam swoje serce i swój dom, a czasem my sami. ważne jest żeby nie dać się sztormom i nienawiści, oraz temu co w przeszłości omal nas nie zabiło. Podziwiam bohaterkę ale też jej bliskich za to, że dali jej tyle oparcia i miłości. Polecam każdemu całą serie Uśpione niebo

To że autorka zadedykowała książkę swojemu mężowi, wzruszyło mnie najbardziej. Każdy z nas szuka w życiu swojej przystani, i czasem może to być człowiek który daje nam swoje serce i swój dom, a czasem my sami. ważne jest żeby nie dać się sztormom i nienawiści, oraz temu co w przeszłości omal nas nie zabiło. Podziwiam bohaterkę ale też jej bliskich za to, że dali jej tyle...

Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy bohaterów, których poznałam w części pierwszej . Rady cioci ujęły mnie i otulilły. Bardzo podobały mi się też opisy przyrody, tak bardzo, że postanowiłam w najbliższym czasie odwiedzić nadbużański świat, gdyż nigdy tam nie byłam.

Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy bohaterów, których poznałam w części pierwszej . Rady cioci ujęły mnie i otulilły. Bardzo podobały mi się też opisy przyrody, tak bardzo, że postanowiłam w najbliższym czasie odwiedzić nadbużański świat, gdyż nigdy tam nie byłam.

Kontynuacja książki Uśpione niebo, w której poznałam losy bohaterki Anny, jest bardzo ciepła, dojrzała i wpierająca.
Każdy z nas marzy o takiej cioteczce i gronie przyjaciół, na których zawsze można liczyć. Sama bohaterka, wykazała się niezwykłym hartem ducha. Może tak być, że to życiowe trudności ją zahartowały. Z niecierpliwością wypatruję już kolejnej części. Z tego co wiem, ukaże się niebawem.

Kontynuacja książki Uśpione niebo, w której poznałam losy bohaterki Anny, jest bardzo ciepła, dojrzała i wpierająca.
Każdy z nas marzy o takiej cioteczce i gronie przyjaciół, na których zawsze można liczyć. Sama bohaterka, wykazała się niezwykłym hartem ducha. Może tak być, że to życiowe trudności ją zahartowały. Z niecierpliwością wypatruję już kolejnej części. Z tego co...

Anna wybaczyła księdzu a najlepsze jest to ze poznała druga dziewczynę skrzywdzona przez księdza...tylko ze ona potrzebowała więcej czasu by tamtemu przebaczyc...historia trudna ciekawa i piekna

Anna wybaczyła księdzu a najlepsze jest to ze poznała druga dziewczynę skrzywdzona przez księdza...tylko ze ona potrzebowała więcej czasu by tamtemu przebaczyc...historia trudna ciekawa i piekna

Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2023/02/przystan.html

"Jedno życie mamy dane i czy zrobimy z niego drogę przez mękę, czy dobrą zabawę to nasza, tylko i wyłącznie nasza decyzja."

Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2023/02/przystan.html

"Jedno życie mamy dane i czy zrobimy z niego drogę przez mękę, czy dobrą zabawę to nasza, tylko i wyłącznie nasza decyzja."

Przystań jest 2 tomem cyklu pt.: "Uśpione niebo" i zarazem 4 przeczytaną przeze mnie książką Autorki. To bardzo przejmująca powieść, która porusza ważne tematy. Jakie mam po niej wrażenia? Czym mnie wzruszyła? O tym przeczytacie poniżej.

Poznajemy tutaj dalsze losy głównej bohaterki Anny, która po kilku latach związku z księdzem, zostaje przez niego porzucona. Jest w całkowitej rozsypce i próbuje całe swoje życie poskładać od nowa. Choć jest to dla niej bardzo trudne, to jednak dzięki pomocy rodziny oraz przyjaciół udaje jej się wyjść na prostą. Droga ta jednak jest dosyć kręta i pełna różnego rodzaju przeszkód... Przed Anią stoją trudne decyzje, które być może całkowicie zmienią jej życie. Czy tak bardzo skrzywdzona przez mężczyznę kobieta, będzie jeszcze potrafiła zaufać i pokochać? Czy znajdzie gdzieś swoje miejsce na ziemi, gdzie będzie czuła się bezpiecznie? Czy będzie potrafiła zapomnieć o tym co złe? Czy uda jej się wybaczyć i z ufnością spoglądać w przyszłość? Na te pytania, znajdziecie odpowiedzi podczas czytania.

Jak wspomniałam na początku, jest to bardzo poruszająca lektura. Wskazuje nam ona między innymi jak ważne jest wsparcie najbliższych, jak trudną i nierówną walkę musimy podjąć o samych siebie. Ale też ważnym aspektem tej książki, jest wiara w Boga. Nie w jego pośredników, tylko w Samego Najwyższego. Jak rozmowa z Nim pomaga oczyścić duszę i umysł. Czując Jego obecność i łaskę, bohaterka czuje się spokojna i szczęśliwa. Wie, że z Jego pomocą pokona wszelkie trudności i będzie szczęśliwa, bo pragnie tego szczerze i z całego serca. Anna wie też, że musi iść dalej. Uświadamia sobie, że wszystko to, co spotkało ją do tej pory, wydarzyło się z jakiegoś powodu. Zdaje sobie sprawę również z tego, że na świecie żyje wiele kobiet, które przeżyły coś podobnego jak ona.

Bardzo wzruszająca a zarazem poruszająca trudny temat lektura. Romans z księdzem i jego konsekwencje, nie często są opisywane w powieściach, co czyni ją jeszcze bardziej intrygującą. Ta historia pokazuje wręcz heroiczną walkę o siebie i swoje szczęście, jednak czy opłacalną ? Dowiecie się tego, kiedy zapoznacie się z treścią książki ;)

Bardzo dziękuję Autorce oraz Million - Studio Wydawnicze za zaufanie, możliwość patronatu, za tę opowieść i za egzemplarz do recenzji. Przeczytajcie. Warto. Polecam i przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/ 10 punktów ! 🛶😘

Przystań jest 2 tomem cyklu pt.: "Uśpione niebo" i zarazem 4 przeczytaną przeze mnie książką Autorki. To bardzo przejmująca powieść, która porusza ważne tematy. Jakie mam po niej wrażenia? Czym mnie wzruszyła? O tym przeczytacie poniżej.

Poznajemy tutaj dalsze losy głównej bohaterki Anny, która po kilku latach związku z księdzem, zostaje przez niego porzucona. Jest w...

Świetna książka. Poza ciekawymi losami bohaterów, zachęca do przemyśleń. I nad ich losami, decyzjami życiowymi i nad sobą samym. Woła, wręcz krzyczy do czytelnika "Zatrzymaj się, nie pędź, pomyśl też o sobie, o swoim zdrowiu, odpoczynku. Zauważ piękno świata, odetchnij. A potem będziesz mieć siły do pomocy innym, do mierzenia się z problemami".

Świetna książka. Poza ciekawymi losami bohaterów, zachęca do przemyśleń. I nad ich losami, decyzjami życiowymi i nad sobą samym. Woła, wręcz krzyczy do czytelnika "Zatrzymaj się, nie pędź, pomyśl też o sobie, o swoim zdrowiu, odpoczynku. Zauważ piękno świata, odetchnij. A potem będziesz mieć siły do pomocy innym, do mierzenia się z problemami".

Kiedy dostałam propozycję objęcia patronatem medialnym najnowszą książkę pani Kotas, nie wahałam się nawet przez moment- z wielką ciekawością i niecierpliwością czekałam na tę kontynuację.
Byłam niezwykle ciekawa czy Anna- główna bohaterka- odnajdzie w końcu spokój, uwolni się od bolesnej przeszłości i znajdzie swą życiową "Przystań". Nie zawiodłam się, a autorka ponownie zaserwowała mi wieczór z refleksją i wieloma przemyśleniami.
"Przystań" to gorzko-słodka opowieść o poszukiwaniu wiary w sobie, trudnych wyborach, tkwieniu w marazmie i zawieszeniu, marzeniach by przeszłość wróciła, nieustannym czekaniu i życiu, które wydaje się nierealne, dla niektórych wręcz niemoralne i złe a dotyczy ono tysiące kobiet.
Dopiero czytając tę historię, uświadamiamy sobie, jak jest to duży problem i co najgorsze zazwyczaj winą zostaje obarczona kobieta.
Nie sposób nie oceniać zachowania głównych bohaterów, pytać w myślach po tysiąc razy- dlaczego?
Dlaczego zaserwowali sobie takie cierpienie, zamykając się na prawdziwe szczęście i bliskość z kimś, kto naprawdę kocha?
Zaznaczyć trzeba w tym momencie, że absolutnie nie jest to książka, która uderza w kościół personalnie, tylko to, co się w nim dzieje, ani tym bardziej nie podważa wiary.
Pokazuje tylko, że takie wydarzenia są częste, tylko się o nich nie mówi.
Jest to także opowieść, która niesie w sobie mnóstwo wsparcia, wiary i nadziei. Z każdej strony płynie mnóstwo wsparcia i empatii.
Podobnie jak w części pierwszej, czyli "Uśpione niebo" akcja powieści toczy się niespiesznie wręcz leniwie, ale dzięki temu można dokładniej zaobserwować zmiany, które zaszły w głównej bohaterce, jej walkę z tęsknotą i gotowość wrócenia do księdza na przysłowiowe pstryknięcie palcem, długą i niezwykle trudną drogę, by uwolnić się od przeszłości i odnaleźć w sobie wiarę w Boga. Widzimy, jak bardzo się miota sama ze sobą, nie potrafi ponownie zaufać i otworzyć serca na nowe. Na szczęście ma obok siebie przyjaciół, którzy powoli, ale systematycznie wyciągają ja z jej otchłani...

W tej części spotykamy się z większością bohaterów, których znamy z "Uśpionego nieba", u nich też zachodzi wiele zmian, miło znów ich było spotkać- szczególnie moją ulubienicę ciocię Marię.
Autorka tak ciepło o nich wszystkich pisze, że czytając o ich perypetiach, czułam się, jakbym sama odwiedziła własną dawno niewidzianą rodzinę. Pomimo trudnych tematów poruszonych w książce, otula ona czytelnika ciepłem i przytulną domową atmosferą.
Książkę pomimo dość "sennego" klimatu czyta się bardzo dobrze. Wciąga, niezwykle wzrusza, potrafi wstrząsnąć i mocno zaskoczyć. Barwne i plastyczne opisy sprawiają, że łatwo można wyobrazić sobie miejsca, i wydarzenia, które mają miejsce w powieści.

Jestem niezwykle dumna z faktu, że mogę patronować tej historii. Jest to bardzo ważny głos i powinien on trafić do jak najszerszego grona odbiorców, szczególnie kobiet, które nie wiedzą, jak sobie poukładać życie po rozstaniu z księdzem.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Wbrew pozorom jest to piękna historia o prawdziwej miłości, sile przyjaźni i wybaczeniu. Z wielką niecierpliwością wyczekuję kontynuacji.

Kiedy dostałam propozycję objęcia patronatem medialnym najnowszą książkę pani Kotas, nie wahałam się nawet przez moment- z wielką ciekawością i niecierpliwością czekałam na tę kontynuację.
Byłam niezwykle ciekawa czy Anna- główna bohaterka- odnajdzie w końcu spokój, uwolni się od bolesnej przeszłości i znajdzie swą życiową "Przystań". Nie zawiodłam się, a autorka ponownie...

"Przystań" Gabriela Kotas - strona autorska.
Dalsze losy Anny i jej bliskich. Podobnie jak 1 cześć "Uśpione niebo",druga część również skonfrontowała mnie z moim życiem. Sięgnęłam po nią mając kiepski nastrój, jako po koło ratunkowe, i się nie zawiodłam.
Z radością ponownie spotkałam się z bohaterami których wprost uwielbiam. Listy do Andrzeja i do Boga bardzo mnie wzruszyły. Pierwszy przypomniał czas mojego bólu i problemów sercowych. Pojawiły się łzy oczyszczenia i ukojenia.
Tak, "Przystań" ukoiła moją duszę ,serce i otulila swym ciepłem . Autorka ma niezwykły dar pisania w tak lekki sposób, który trafia w każdy przedział wiekowy. Każdy coś w obu częściach znajdzie myślę dla siebie,co wywoła refleksje,łzy wzruszenia i radość.
Polecam z głębi serducha❤️
Gabrysiu dziękuję 😘🤗❤️

"Przystań" Gabriela Kotas - strona autorska.
Dalsze losy Anny i jej bliskich. Podobnie jak 1 cześć "Uśpione niebo",druga część również skonfrontowała mnie z moim życiem. Sięgnęłam po nią mając kiepski nastrój, jako po koło ratunkowe, i się nie zawiodłam.
Z radością ponownie spotkałam się z bohaterami których wprost uwielbiam. Listy do Andrzeja i do Boga bardzo mnie...

Przeczytałam 2 część tej historii.To książka obyczajowa z tematem jednocześnie ważnym,ale także kontrowersyjnym.
Przy okazji zaciekawiło mnie kiedy np. datuje się "zakaz małżeństwa kapłanom" (celibat) i znalazłam 1079 rok po Chrystusie ,czyli XI wiek.
Moje zdanie na ten temat jest od dłuższego czasu takie,że ci "pośrednicy Boga" tak pięknie mówią ,uczą ,upominają gdy uważają ,że się należy ale to wszystko teoretycznie....i tak sobie myślę,że jakby sami borykali się w małżeństwie z trudnymi mniej lub bardziej sytuacjami nie "uczyli by nas" jak żyć. Tak myślę.
Ale odeszłam od głównego tematu. Z zaciekawieniem i uwagą przeczytałem tę kontynuację "Uśpionego nieba".Były chwile ,gdy główna bohaterka mnie irytowała ,,denerwowała sama nie wiem jak to nazwać. Czasami z treści wynikało ,że Anna nie mogła pogodzić się ,że można mieć podwójną moralność ale przez czas trwania w związku z księdzem czasami jakby widziała tylko to co chciała widzieć. I można jakby "usprawiedliwić to" bo przesłonięte było wszystko miłością ,a wiadomo "miłość jest ślepa".
A tak na marginesie -po przeczytaniu tej historii przypomniał mi się mój Mietek,który śmiało przyznawał się podczas rozmowy-spowiedzi u księdza ,że Boga ,jego obecność czuje np. w przydrożnym kamieniu,wśród drzew i wiecie ,że coraz bardziej odczuwam bliskość Boga będąc np. na samotnym spacerze.
Instytucja kościoła to ta "otoczka" ,których "zasady" wymyślili ludzie i podają nam do wierzenia i praktyk.
Ale się rozpisałam ale cieszę się ,bo ta książka doprowadziła mnie do różnych przemyśleń,ale kapłanów tzw. "prawdziwych" w swoim życiu spotkałam i oczywiście nie będę uogólniać ,że wszyscy "pośrednicy Boga" mają "diabła za skórą".
I już naprawdę na koniec ......jestem wdzięczna sama nie wiem komu ,że ileś tam lat temu postawił Gabrysię na mojej drodze.Cieszę się i z Jej sukcesów ,szczęścia i że spotkała człowieka ,który ofiarował Jej bezpieczną przystań.

Przeczytałam 2 część tej historii.To książka obyczajowa z tematem jednocześnie ważnym,ale także kontrowersyjnym.
Przy okazji zaciekawiło mnie kiedy np. datuje się "zakaz małżeństwa kapłanom" (celibat) i znalazłam 1079 rok po Chrystusie ,czyli XI wiek.
Moje zdanie na ten temat jest od dłuższego czasu takie,że ci "pośrednicy Boga" tak pięknie mówią ,uczą ,upominają gdy...