Dom bez wspomnień

Pierwsza część cyklu „Dom głosów” z Pietro Gerberem jakoś do końca mi nie podeszła. Była dobra, ale bez wielkich fajerwerków. Druga część już bardziej trafiła w moje gusta i czytałem z większym zainteresowaniem.
Plusy:
- kolejne udane spotkanie z dziecięcym hipnotyzerem Pietro Gerberem;
- rywalizacja dwóch ludzi o przejęcie kontroli nad podświadomością Nico;
- czy wspomnienia 12 letniego chłopca, to zaprogramowane przeżycia innego człowieka sprzed 22 lat, który go zahipnotyzował;
- czy możliwe jest otwarcie drzwi do umysłu dziecka zamkniętego w „domu”;
- interesujące opisy technik hipnozy i ich wykorzystania z pacjentami;
- czy można za pomocą hipnozy zaprogramować ludzki umysł;
- czy możliwe jest aktywowanie określonych zachowań za pomocą wyzwalacza;
- traumatyczne przeżycia, zawsze zostawiają ślad w psychice człowieka;
- historia zagmatwana, wręcz pokrętna, kilka zaskakujących zwrotów akcji;
- pojawienie się znanej z pierwszej części Hanny i tajemniczego obserwatora;
- rewelacyjne zakończenie, którego się nie spodziewałem.
Minusy:
- szkoda, że nie wszystkie wątki zostały w pełni wyjaśnione, może autor zostawił sobie niektóre aspekty na kolejną część.
Ogółem książka bardzo dobra.

Pierwsza część cyklu „Dom głosów” z Pietro Gerberem jakoś do końca mi nie podeszła. Była dobra, ale bez wielkich fajerwerków. Druga część już bardziej trafiła w moje gusta i czytałem z większym zainteresowaniem.
Plusy:
- kolejne udane spotkanie z dziecięcym hipnotyzerem Pietro Gerberem;
- rywalizacja dwóch ludzi o przejęcie kontroli nad podświadomością Nico;
- czy...

Wciągająca, zakończenie zostawia niedosyt (napisane pod kontynuację wątku w kolejnej książce).

Wciągająca, zakończenie zostawia niedosyt (napisane pod kontynuację wątku w kolejnej książce).

„Historie nigdy nie powinny pozostawać w zawieszeniu”.

„Historie nigdy nie powinny pozostawać w zawieszeniu”.

Muszę przyznać,że jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Jest dużo lepsza od pierwszej części.

Muszę przyznać,że jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Jest dużo lepsza od pierwszej części.

Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta seria i już za kilka miesięcy ukaże się trzeci tom przygód Piętro Gerbera, na który czekam.
Ale o samej powieści...
Byłaby 10tka, bo poziom książki i jej napięcie były tak samo genialne, jak w pierwszym tomie. Jestem zachwycona historią stworzoną przez Carrisiego.
Mimo wszystko, dwa wątki się urwały i czuję ogromny niedosyt, że tu i teraz nie wiem, co będzie dalej. Mam nadzieję, że w kolejnej powieści autor zaspokoi moje braki :-)

Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta seria i już za kilka miesięcy ukaże się trzeci tom przygód Piętro Gerbera, na który czekam.
Ale o samej powieści...
Byłaby 10tka, bo poziom książki i jej napięcie były tak samo genialne, jak w pierwszym tomie. Jestem zachwycona historią stworzoną przez Carrisiego.
Mimo wszystko, dwa wątki się urwały i czuję ogromny niedosyt, że tu i...

Ciekawy pomysł, jednak napisany w prosty i przez to dla mnie mniej wciągający sposób. Może to kwestia tłumaczenia, jednocześnie raczej nie sięgnę po inne książki autora.

Ciekawy pomysł, jednak napisany w prosty i przez to dla mnie mniej wciągający sposób. Może to kwestia tłumaczenia, jednocześnie raczej nie sięgnę po inne książki autora.

Pietro Gerber - psycholog dziecięcy, specjalizujący się w hipnozie, pomaga policji w sprawie zaginięcia chłopca i jego matki. Kiedy chłopiec odnajduje się przypadkiem, ale nadal nie wiadomo, co się wydarzyło, Pietro stara się wejść do wspomnień dziecka, żeby odkryć prawdę.

Mam bardzo skomplikowane relacje z tą książką. Momentami była tak zagmatwana, że już sama nie wiedziałam, czy to, co czytam, wydarzyło się, czy może jest w głowie ludzkiej. Takie wszystko na pograniczu jawy i snu.
Kiedy już się wciągnęłam, nadeszło zakończenie. Totalnie zaburzone, bez wyjaśnienia większości spraw. Można zostawić zakończenie historii otwarte, ale aż tak???

Pietro Gerber - psycholog dziecięcy, specjalizujący się w hipnozie, pomaga policji w sprawie zaginięcia chłopca i jego matki. Kiedy chłopiec odnajduje się przypadkiem, ale nadal nie wiadomo, co się wydarzyło, Pietro stara się wejść do wspomnień dziecka, żeby odkryć prawdę.

Mam bardzo skomplikowane relacje z tą książką. Momentami była tak zagmatwana, że już sama nie...

Słabe zakończenie

Słabe zakończenie

Ciekawa fabuła, niestety za bardzo jak na mój gust przeintelektualizowana i zagmatwana. Akcja toczy się na granicy rzeczywistości i fantazji. Niestety zakończenie jest kompletnie niesatysfakcjonujące. Rozumiem że można zostawić pewne niedopowiedzenia, ale bez przesady. Na szczęście powieść czyta się bardzo dobrze.

Ciekawa fabuła, niestety za bardzo jak na mój gust przeintelektualizowana i zagmatwana. Akcja toczy się na granicy rzeczywistości i fantazji. Niestety zakończenie jest kompletnie niesatysfakcjonujące. Rozumiem że można zostawić pewne niedopowiedzenia, ale bez przesady. Na szczęście powieść czyta się bardzo dobrze.

„ A prawda może się ostatecznie okazać prostsza, a jednocześnie bardziej przerażająca, niż możemy to sobie wyobrazić.” (str.53)

Jest to druga część poświęcona pracy psychologa dziecięcego specjalizującego się w hipnozach. Moim zdaniem poprzednia część była lepsza. Ta jest trochę bardziej zagmatwana. I zakończenie pozostawia wiele spraw niewyjaśnionych do końca.
Gerber prowadzi sprawę nastolatki opornej na hipnozę ze skłonnością do krzywdzenia samej siebie. W międzyczasie hodowczyni koni znajduje w lesie chłopca, który zaginął z matką osiem miesięcy temu. Chłopiec pochodzi z Albanii i nie mówi, jak również nie mruga. Ponieważ jest domniemanie, że chłopiec mógł zabić matkę do akcji wkracza psycholog dziecięcy i podejmuje się zrekonstruowania skomplikowanej sprawy.

Początkowe efekty współpracy są mierne. Psycholog nie potrafi zapanować nad koncentracją chłopca.
„ Najpierw trzy warunki potem pytania” (str.74) powiedział chłopiec i psycholog na to przystał, bo wiedział, że zyskał cenny czas by lepiej zrozumieć co się dzieje i ustalić czy istnieje jakieś zagrożenie. Wiedział, że chłopcu i jego matce przytrafiło się coś złego, ale nie wiedział co. Chłopiec skrywał sekret, który go przerastał. Chłopiec opowiada historię, która wydarzyła się 22 lata temu. Opowieść jest mroczna i przerażająca.

Psycholog był coraz bardziej zdezorientowany i zagubiony. Coraz bardziej angażował się w sprawę przestając dbać o siebie i swój wygląd. Powoli zaczął zdawać sobie sprawę z istnienia przeciwnika przemawiającego przez chłopca. Przeciwnik wiedział o nim dużo, znał jego sekrety, a on nie wiedział o nim nic. Ktoś usiłował doprowadzić go do szaleństwa stosując zawodowe umiejętności psychologa jako broń.

Angażując się w poprzednią sprawę ( Hanna z I części) doprowadził do tego, że żona od niego odeszła zabierając ze sobą syna i związała się z nowym partnerem. Jego błędem było, że nie potrafił oddzielić życia zawodowego od prywatnego i w rezultacie został sam.
Poznajemy jego początki pracy u boku ojca który często mu powtarzał : „Nasz umysł jest o wiele potężniejszy od naszej świadomości”. To ojciec zdradził mu tajniki pracy psychologa, istotę i szczegóły hipnozy. W archiwum ojca znajduje kasetę z nagraniem chłopca opowiadającego wstrząsającą historię ze swojego życia. To co wydarzyło się dawno temu budzi coraz więcej wątpliwości, a w życiu teraźniejszym wszystko coraz bardziej się gmatwa.
Interesująca lektura.

„ A prawda może się ostatecznie okazać prostsza, a jednocześnie bardziej przerażająca, niż możemy to sobie wyobrazić.” (str.53)

Jest to druga część poświęcona pracy psychologa dziecięcego specjalizującego się w hipnozach. Moim zdaniem poprzednia część była lepsza. Ta jest trochę bardziej zagmatwana. I zakończenie pozostawia wiele spraw niewyjaśnionych do końca.
Gerber...