Jest to książka którą zainteresowałam się ze względu na okładkę, dopiero później sprawdziłam jej opinię i to wszystko razem skłoniło mnie do jej zakupu. Niestety ten zakup okazał się niewypałem.

Historia zawarta w książce miała być pełna emocji. Miała mnie ta książka pochłonąć i wzruszyć. Moje serce miało roztrzaskać się na tysiąc kawałków lecz nic z tych rzeczy nie miało u mnie miejsca.
Początek książki był ciekawy plus sama końcówka.

Wren dowiaduje się, że jej narzeczony kocha inną i zostawia ją praktycznie przed samym ślubem.
Załamana kobieta postanawia wyjechać na małą farmę do swego ojca i jego nowej rodziny. Tam poznaje ich sąsiada Anders'a.
Koniec ciekawych rzeczy jeżeli chodzi o początek książki.

Cała praktycznie książka to opisy przyrody oraz miejsc gdzie główni bohaterowie przebywali, a ja tego nie lubię. Dla mnie to takie pisanie na siłę by tylko wypełnić strony.
Tu stoi dom taki i taki, a w środku jest tak i tak, tu pole kukurydzy, a tu sad brzoskwiń, teraz idziemy do lokalu który w środku wygląda tak i tak. Litości.
Przez całą książkę nic się nie dzieje. Główna bohaterka rozpacza po stracie narzeczonego. Dni jej mijają na rozmyślaniu o nim. Wspomina wspólnie spędzony czas, zaczyna ich związek analizować, a za chwilę wzdycha za sąsiadem ojca. Z każdym kolejnym dniem zakochuje się w nim coraz bardziej i przekonuje się, że dobrze się stało iż nie wyszła za swojego byłego bo w gruncie rzeczy nie pasowali aż tak bardzo do siebie.
Anders trzyma jednak Wren na dystans, gdyż cierpi po stracie żony. Czuć jednak, że ciągnie ich do siebie jednak to nie jest jakieś emocjonujące i chwytające są serce.
Dopiero po przeczytaniu 300 stron książka zaczyna być ciekawa, kiedy to prawda zaczyna wychodzić na jaw.
Tu muszę zaznaczyć, że od tego momentu osoby które są bardzo wrażliwe i które łatwo się wzruszają mogą potrzebować chusteczek. Uważam, że będą w stanie poczuć ten ból bohaterów, a zwłaszcza Andersa. Będą z nim płakać i mu kibicować. Ja się niestety na tej książce wynudziłam.

Jest to książka którą zainteresowałam się ze względu na okładkę, dopiero później sprawdziłam jej opinię i to wszystko razem skłoniło mnie do jej zakupu. Niestety ten zakup okazał się niewypałem.

Historia zawarta w książce miała być pełna emocji. Miała mnie ta książka pochłonąć i wzruszyć. Moje serce miało roztrzaskać się na tysiąc kawałków lecz nic z tych rzeczy nie miało...

Nie jest to mój ulubiony gatunek…ale potrzebowałam książki lekkiej i przyjemnej! I taką dostałam :) Choć problemy bohaterów lekkie i przyjemne nie są…świetnie mi się jej słuchało!
Polecajka!

Nie jest to mój ulubiony gatunek…ale potrzebowałam książki lekkiej i przyjemnej! I taką dostałam :) Choć problemy bohaterów lekkie i przyjemne nie są…świetnie mi się jej słuchało!
Polecajka!

Ciepła, pełna uczuć powieść zabiera nas na amerykańską prowincję.

Ciepła, pełna uczuć powieść zabiera nas na amerykańską prowincję.

Dobrze się czytało, ale książka troszkę nudna, czytanie dłuży się

Dobrze się czytało, ale książka troszkę nudna, czytanie dłuży się

Ta książka była taka piękna. Minęło już kilkanaście dni od jej przeczytania, a ja nadal mam ją w pamięci. Ileż tu było niestrawionego bólu, ile łez i tłumionego żalu. Uwielbiam takie historie. Śmiało można powiedzieć, że jestem w swojej erze czytania smutnych książek. 

.

Historia opisana przez Paige Toon trafia z pewnością do moich ulubieńców, tak jak i sama autorka. Rzadko się zdarza, aby historia była tak opowiedziana, żeby wywoływała we mnie multum emocji. Ta taka była. Wciągnęła mnie niesamowicie. Pokochałam postacie, ich chemia, połączenie dusz było takie naturalne, takie dogłębne. Analiza człowieka, jaką przeprowadziła autorka, wskazując na konkretne problemy, z którymi borykali się bohaterowie była czymś niesamowitym. Potrafiłam wczuć się w sytuację bohaterów, ich uczucia i przeżyte historie. 

.

Wren i Anders spotkali się w zasadzie przypadkowo. Wren praktycznie nigdy nie odwiedzała swojego ojca w Ameryce, a Anders u rodziców pojawił się w zasadzie tylko ze względu na ich prośbę o pomoc. A jednak przyjechali w tym samym czasie, spotkali się przypadkowo i nawiązali niesamowity, naturalny kontakt. Z każdym dniem stawali się sobie bliżsi, zdawali sobie jednak sprawę, że nie są gotowi na nowe związki. Tylko, czy taki żar można ugasić samymi postanowieniami?

.

Jestem, jeszcze raz to podkreślę, pod ogromnym wrażeniem. Z ciekawością wyczekuję kolejnych powieści i zamierzam w najbliższym czasie sięgnąć po którąś z historii, która już wyszła. Was również zachęcam do przeczytania tej pięknej, smutnej, przejmującej historii dwójki osób, których połączyło coś wyjątkowego, ale i bolesnego.

Ta książka była taka piękna. Minęło już kilkanaście dni od jej przeczytania, a ja nadal mam ją w pamięci. Ileż tu było niestrawionego bólu, ile łez i tłumionego żalu. Uwielbiam takie historie. Śmiało można powiedzieć, że jestem w swojej erze czytania smutnych książek. 

.

Historia opisana przez Paige Toon trafia z pewnością do moich ulubieńców, tak jak i sama autorka....

"Miłość sama w sobie jest nie do pojęcia, ale dzięki miłości możemy pojąć wszystko."(ks.J.T.)

"Nic tak nie rani jak miłość"
Autor: @paigetoonauthor
Wydawnictwo: @wydawnictwoalbatros

Wren jest architektką. Spełnia się w tej pracy a szef bardzo ją ceni. Ma narzeczonego a wraz z nim sięgające do przodu życiowe plany.

Pewnego razu, kobieta zauważa w restauracji Scotta. Nie jest typem zazdrośnicy, ale widząc go wpatrującego się w inną kobietę, wzrokiem pełnym żaru, już wie. Wie, że jej ukochany, daży uczuciem kogoś innego. Kiedy Scott oświadcza jej w domu przykrą prawdę,dziewczyna się załamuje a serce pęka na milion kawałków.

Wren, by ochłonąć i spróbować poukładać sobie to w głowie, wyjeżdża na wieś do ojca i jego rodziny. Chcę odbudować ich relacje, pogłębić więź z siostrą i uleczyć duszę.

Historia opowiada o miłości. Najpierw takiej widzianej na różowo,na której możemy się zawieść i może zniszczyć to co zbudowane. Widzimy walkę o siebie, ból I próbę ułożenia sobie życia na nowo. Jest też miłość bezwarunkowa, która pomimo cierpienia I bez szans na przyszłość, niszczy w człowieku jakiekolwiek nadzieje. Przysięgi i oczekiwania podtrzymują słabnące uczucie, nie pozwalając na życie z pięknymi wspomnieniami lecz z bolesną rzeczywistością, zabijając to co dobre. Ukazana jest także niespełniona miłość. Romans, który staje się ważnym elementem życia tylko jednej ze stron, po jego zakończeniu, zaburza dotychczasowe funkcjonowanie . Brak perspektyw i bliskości tej osoby może doprowadzić do załamania, depresji a nawet prób samobójczych. Jednak jest tu jeszcze coś. Miłość budująca, prawdziwa, wspierająca,nieoczekiwana i silna, taka, która najczęściej zostaje na zawsze. Książka to natłok emocji. Na pierwszym planie jest przede wszystkim ból i Cierpienie.
Autorka wie jak poprowadzić fabułę, czułam się emocjonalnie poszarpana, ale naprawdę trudno było oderwać się od czytania. Stworzeni bohaterowie sa tak prawdziwi, że każdy mógłby być na ich miejscu. Cudownie opisane otoczenie i swojski klimat,pozwala stworzyć wizualizację i być tam razem z nimi.Powieść,która pokaże wam jak różne oblicza ma miłość. Historia pełna komplikacji, wciągająca od samego początku. Polecam.

meggi.books

"Miłość sama w sobie jest nie do pojęcia, ale dzięki miłości możemy pojąć wszystko."(ks.J.T.)

"Nic tak nie rani jak miłość"
Autor: @paigetoonauthor
Wydawnictwo: @wydawnictwoalbatros

Wren jest architektką. Spełnia się w tej pracy a szef bardzo ją ceni. Ma narzeczonego a wraz z nim sięgające do przodu życiowe plany.

Pewnego razu, kobieta zauważa w restauracji Scotta. Nie...

Początek dość nijaki, później całkiem przyjemna 😊

Początek dość nijaki, później całkiem przyjemna 😊

Nie zachwyciła mnie. Dość nudna, przynajmniej w pierwszej połowie. Jako całość mogłabym ocenić wyżej, jednak lubię poczuć więź z bohaterami - tutaj tego zabrakło

Nie zachwyciła mnie. Dość nudna, przynajmniej w pierwszej połowie. Jako całość mogłabym ocenić wyżej, jednak lubię poczuć więź z bohaterami - tutaj tego zabrakło

„Nie sądziłam, że można jednocześnie czuć tak wielką miłość i tak głęboki ból.”

Wren, traci wszystko co dla niej ważne i cenne. Traci coś, co uważała za stałe i niezmienne. Kobieta musi porzucić marzenia o ślubie i szczęśliwym życiu u boku ukochanego. Wren podejmuje decyzje o wylocie do ojca, który mieszka w Stanach. Chce nie tylko nabrać dystansu, ale także odpocząć i pomyśleć co dalej zrobić ze swoim życiem. Nie spodziewa się,że na farmie spotka Andersa, który zawładnie nie tylko jej myślami ale i sercem. Niestety Anders nie tylko wysyła Wren sprzeczne sygnały, ale przede wszystkim ukrywa tajemnice, którą nosi w sobie. Tajemnice, które sprawiają, że świat Wren ponownie zadrży….

Nic nie rani tak jak miłość, to piękna historia pełna ciepła, miłości, bólu i nadziei. Trochę smutna, momentami zabawna. Bardzo podobała mi sie ta historia, miała w sobie wiele uroku i wrażliwości. Akcja rozgrywa się w małym klimatycznym miasteczku, to kolejny plus. Spodobał mi się malowniczy krajobraz, opisy życia na farmie, klimat letnich wieczorów pełnych snopków siana i urokliwych światełka. Plusem tej powieści są również bohaterowie. Bardzo ich polubiłam, ich historia rozwijała się w swoim tempie. Nie zabrakło emocji, przemilczanej przeszłości i nadziei na przyszłość. Ta powieść porusza także wiele problemów takich jak porzucenie, problem eutanazji, i bólu po stracie. Piękna to była historia…

„Nie sądziłam, że można jednocześnie czuć tak wielką miłość i tak głęboki ból.”

Wren, traci wszystko co dla niej ważne i cenne. Traci coś, co uważała za stałe i niezmienne. Kobieta musi porzucić marzenia o ślubie i szczęśliwym życiu u boku ukochanego. Wren podejmuje decyzje o wylocie do ojca, który mieszka w Stanach. Chce nie tylko nabrać dystansu, ale także odpocząć i...

Przyznaję, że sam początek tej książki nie skradł mojego serca. Wydawało mi się, że jest to dość banalna i sztywno napisana historia. Ale gdzieś tak w drugiej części, zaczęłam czuć szczerą sympatię do bohaterki. Polubiłam ją i życzyłam jak najlepiej. No i w końcu, książka zaczęła sprawiać mi przyjemność.
Główną bohaterką jest Wren, która po miłosnym zawodzie, postanawia nabrać dystansu do swojego życia na ojcowskim rancho w Stanach Zjednoczonych. Za Oceanem Wren próbuje lepiej poznać swoją przyrodnią siostrę, odnowić relację z ojcem i zastanowić się czego chce od życia. I wtedy pojawia się on, mężczyzna z jej snów i marzeń, który jednak nosi w siebie żałobę i wielką tajemnicę.
Ostatecznie miło się czytało historię Wren i Andersa.

Przyznaję, że sam początek tej książki nie skradł mojego serca. Wydawało mi się, że jest to dość banalna i sztywno napisana historia. Ale gdzieś tak w drugiej części, zaczęłam czuć szczerą sympatię do bohaterki. Polubiłam ją i życzyłam jak najlepiej. No i w końcu, książka zaczęła sprawiać mi przyjemność.
Główną bohaterką jest Wren, która po miłosnym zawodzie, postanawia...