Wspaniała, wielowątkowa powieść historyczno – obyczajowa, którą czyta się z wielkim zaciekawieniem, momentami jak kryminał.
Akcja toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych – współcześnie, w Warszawie 2019 roku oraz w ziemiańskiej posiadłości Łabonarówka w latach 1929/30.
Z okazji zbliżających się urodzin seniorki rodu jej wnuczka i córka organizują rodzinną uroczystość w pałacu w Łabonarówce, miejscu gdzie solenizantka spędziła wczesną młodość.
Wracają wspomnienia minionego splendoru i bogactwa tego miejsca, spotkań artystycznej bohemy okresu międzywojennego, ludzi o ogromnych fortunach, a także lekkoduchów z niebezpiecznymi planami zdobycia finansów.
„ Ogród sekretów i zdrad” opowiada o życiu w pałacu uważanym za pechowy i złowróżbny z nietypowym ogrodem trujących i egzotycznych kwiatów.
Niezwykła, tragiczna historia rodu Korsakowskich pełna intryg i zdrad z głośnymi dla tego okresu historycznego wydarzeniami.

Wspaniała, wielowątkowa powieść historyczno – obyczajowa, którą czyta się z wielkim zaciekawieniem, momentami jak kryminał.
Akcja toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych – współcześnie, w Warszawie 2019 roku oraz w ziemiańskiej posiadłości Łabonarówka w latach 1929/30.
Z okazji zbliżających się urodzin seniorki rodu jej wnuczka i córka organizują rodzinną uroczystość...

Petarda… ogień, dym. Trzy słowa, a mówią o powieści wszystko. Siedziałam w nocy i czytałam, obiecując, że to już ostatni rozdział. Okłamywanie samej siebie, nie jest dobre, rankiem nie mogłam podnieść powiek, ale doczytałam do ostatniej strony. Bardzo się cieszę, że mam dwa kolejne tomy, inaczej musiałabym dzisiaj nawiedzić księgarnię i kupić. Oczywiście, książka się naczekała na uwagę, zawsze coś mnie od niej odciągało, a czułam pod skórą, że to będzie ostra jazda.
#ogródsekretówikłamstw wpasował się w mój ulubiony literacki okres - dwudziestolecie międzywojenne, podczas lektury uzmysłowiłam sobie, że mentalnie i zachowawczo zatoczyliśmy koło. Jako społeczeństwo jesteśmy na tym samym etapie emocjonalnym. @agnieszkakrawczyk wciągnęła mnie w atmosferę sekretów i kłamstw. Mistrzowsko zbudowała napięcie, ukazując zawiłe relacje między bohaterami, stopniowo ujawniając tajemnice i zbrodnie. Wydarzenia opisuje barwnym, poetyckim językiem, kreśli szczegółowe obrazy relacji, pełne metaforyki i symboli ówczesnej kultury, z wyraźnym podziałem na klasy. Dialogi autentyczne i naturalne, co dodaje wiarygodności postaci.
Całość powieści jest hipnotyzująca.
Dziękuję @justus_reads za egzemplarz.

empikgo #reklama

Petarda… ogień, dym. Trzy słowa, a mówią o powieści wszystko. Siedziałam w nocy i czytałam, obiecując, że to już ostatni rozdział. Okłamywanie samej siebie, nie jest dobre, rankiem nie mogłam podnieść powiek, ale doczytałam do ostatniej strony. Bardzo się cieszę, że mam dwa kolejne tomy, inaczej musiałabym dzisiaj nawiedzić księgarnię i kupić. Oczywiście, książka się...

Róża jest właścicielką galerii sztuki i prowadzi ją z sukcesem. Dorota jej matka, wziętą autorką książek. Obie panie oprocz więzow krwi łączy przygotowanie fety urodzinowej dla babci Giny. Wybór miejsca pada na pałac w Łabonarówce, gdzie przed laty mieszkała Gina. Wyjazd na rekonesans intryguje, a właściciele mają wiele do opowiedzenia odnośnie tajemniczej posiadłości.
Równolegle z wydarzeniami współczesnymi, autorka przenosi nas w dwudziestolecie międzywojenne, do czasów ratów, bali, gdzie socjeta żywo uczestniczyła w życiu społecznym. Łabonarówka była centrum wydarzeń dla artystów. Mamy tu calą plejadę postaci, jak dla mnie trochę za dużo tego zamieszania. Momentami wręćz mnogość osob osaczała. Trochę za dużo też zwykłego przegadywania scen. Akcja robiła się nijaka i niewiele w sumie wnosiła do wydarzeń współczesnych.Dopiero końcówka powieści rozgrzała atmosferę i trochę zaskoczyła.
Polubiłam babcię GInę, trochę zagubioną w przeszłości , uwikłaną w trudne układy rodzinne i chyba właśnie dla niej sięgnę po kolejną część.

Róża jest właścicielką galerii sztuki i prowadzi ją z sukcesem. Dorota jej matka, wziętą autorką książek. Obie panie oprocz więzow krwi łączy przygotowanie fety urodzinowej dla babci Giny. Wybór miejsca pada na pałac w Łabonarówce, gdzie przed laty mieszkała Gina. Wyjazd na rekonesans intryguje, a właściciele mają wiele do opowiedzenia odnośnie tajemniczej...

Rzeczywiście, sekretów, zdrad i dramatów pod dostatkiem.
Bardzo wyraziści negatywni bohaterowie. Brakowało mi podobnie silnej pozytywnej postaci - dla przeciwwagi. Bo Tytus jak wiadomo...

Przywykłam do tego, że książki pani Agnieszki krzepią i podnoszą na duchu. Ta jednak raczej mnie przygnębiła.
Zastanawiałam się, czy sięgnąć wobec tego po kolejny tom.
Sięgnęłam.

Rzeczywiście, sekretów, zdrad i dramatów pod dostatkiem.
Bardzo wyraziści negatywni bohaterowie. Brakowało mi podobnie silnej pozytywnej postaci - dla przeciwwagi. Bo Tytus jak wiadomo...

Przywykłam do tego, że książki pani Agnieszki krzepią i podnoszą na duchu. Ta jednak raczej mnie przygnębiła.
Zastanawiałam się, czy sięgnąć wobec tego po kolejny tom.
Sięgnęłam.

Bardzo przyjemna książka. Podobały m się zarówno wątki z przeszłości, jak i z teraźniejszości. Odpowiednio stopniuje napięcie.

Bardzo przyjemna książka. Podobały m się zarówno wątki z przeszłości, jak i z teraźniejszości. Odpowiednio stopniuje napięcie.

Wydarzenia w czasie teraźniejszym momentami tak nudziły że miałam ochotę odłożyć tę książkę. Nie wiem czy sięgnę po drugi tom.

Wydarzenia w czasie teraźniejszym momentami tak nudziły że miałam ochotę odłożyć tę książkę. Nie wiem czy sięgnę po drugi tom.

Ależ to się przyjemnie czytało!
Powieści Agnieszki Krawczyk są dowodem, że możliwe jest napisanie dobrej powieści obyczajowej, która nie jest przesłodzona i nie operuje wyświechtanymi motywami i rozwiązaniami. Autorka, która do tej pory pisała powieści z akcją osadzoną we współczesności, tym razem zdecydowała się przenieść część fabuły do czasów, które bardzo lubię i o których sporo wiem- okresu dwudziestolecia międzywojennego. Muszę stwierdzić, że zrobiła to wyjątkowo zgrabnie, a uchwycenie specyficznego klimatu epoki wyszło jej naprawdę dobrze.
Osią fabuły jest tu pałac w Łabonarówce, w którym matka głównej bohaterki Róży postanawia urządzić wielką fetę z okazji urodzin swoich i swojej matki. Wybór miejsca imprezy nie jest przypadkowy, jest to bowiem dawna siedziba ich rodziny, utracona jeszcze przed wojną, a teraz odrestaurowana i przerobiona na hotel. Tak zaczyna się historia, w której młoda marszandka sztuki Róża z determinacją próbuje odkryć tajemnicę przedwojennego dworu, zwanego palais fatale. Kolejne sukcesy w tym prywatnym dochodzeniu powodują, że przenosimy się do lat 30. XX wieku i uczestniczymy w życiu ówczesnych mieszkańców tego majątku: zmanierowanej Matyldy, dla której dom to demonstracja bogactwa, bez którego nie wyobraża sobie życia, jej nastoletniej pasierbicy Adelajdy, uzdolnionej pianistki i wrażliwej dziewczyny, której macocha nie może zdzierżyć, małej Giny, mimowolnej obserwatorki dramatycznych wydarzeń w pałacu i pana Augustyna, właściciela Łabonarówki i bardzo zdolnego przedsiębiorcy, który ożenił się ze zubożałą panną i nie potrafi jej niczego odmówić. Tymczasem ambicją znudzonej i zdemoralizowanej pani domu jest uczynić z Łabonarówki miejsce spotkań artystów, wymiany myśli, ekscentrycznych przyjęć, o których będzie się mówiło w stolicy. Dlatego do pałacu ściągają malarze, poeci, ale i różni pieczeniarze liczący na dobrą zabawę na koszt właścicieli. I właśnie z tego wynikają kłopoty i późniejsze dramaty, o których chce się czegoś dowiedzieć Róża przy pomocy syna hotelarzy. Historia dawnych właścicieli obfituje bowiem w liczne znaki zapytania. Dlaczego pan Augustyn popełnił samobójstwo? Jak zmarła jego żona? Wreszcie- co stało się z młodym poetą Tytusem Wilskim, o którym ślad zupełnie zaginął i jak potoczyły się losy Adelajdy, późniejszej gwiazdy kabaretu w Warszawie?
Bardzo mi się podobało, jak Agnieszka Krawczyk opisała realia życia polskiej arystokracji okresu międzywojnia. Wystrój pałacu, stroje, rauty, przyjęcia, ale także typowe dla tamtych czasów zainteresowanie sztuką, poezją, motoryzacją, czy sportem. I ten dekadencki urok burżuazji, ekscentryczność, nawet snobizm połączone z naiwnym przekonaniem, że taki świat będzie trwał wiecznie, że nic go nie naruszy.
Niestety, akcja kończy się wyjaśnieniem kilku zagadek, ale sporo pozostało jeszcze do wyjaśnienia. Dlatego muszę szybko zdobyć drugi tom tej opowieści, bo naprawdę mnie wciągnęła i czuję przymus dowiedzenia się prawdy o życiu Adelajdy oraz o jej ciotecznej wnuczce Róży.
Książka godna polecenia tym, którzy lubią powieści obyczajowe z akcją rozgrywającą się na dwóch płaszczyznach czasowych. Naprawdę można się zaczytać.

Ależ to się przyjemnie czytało!
Powieści Agnieszki Krawczyk są dowodem, że możliwe jest napisanie dobrej powieści obyczajowej, która nie jest przesłodzona i nie operuje wyświechtanymi motywami i rozwiązaniami. Autorka, która do tej pory pisała powieści z akcją osadzoną we współczesności, tym razem zdecydowała się przenieść część fabuły do czasów, które bardzo lubię i o...

Cytując jedną z czytelniczek - Książka zawiera wszystko to co lubię, czyli opowieść osadzona okresie dwudziestolecia międzywojennego i jednocześnie czasach współczesnych, niewyjaśniona historia z życia pradziadków głównej bohaterki. Niby wszystko jest jak należy, ale zabrakło tego czegoś, co wciąga i nie pozwala oderwać się od lektury. Na tle konkurencji wypada blado, ale jednocześnie mam nadzieję,że druga część będzie lepsza i dlatego jej całkowicie nie przekreślam.

Cytując jedną z czytelniczek - Książka zawiera wszystko to co lubię, czyli opowieść osadzona okresie dwudziestolecia międzywojennego i jednocześnie czasach współczesnych, niewyjaśniona historia z życia pradziadków głównej bohaterki. Niby wszystko jest jak należy, ale zabrakło tego czegoś, co wciąga i nie pozwala oderwać się od lektury. Na tle konkurencji wypada blado, ale...

Bardzo ciekawa, ale czegoś mi zabrakło we współczesnej części historii. Może to czego zabrakło znajdę to w drugim tomie.

Bardzo ciekawa, ale czegoś mi zabrakło we współczesnej części historii. Może to czego zabrakło znajdę to w drugim tomie.

Powieść od samego początku wciągnęła mnie niesamowicie.Już samo to, że jest to okres dwudziestolecia międzywojennego wzbudziło moją ciekawość Lubię ten okres w literaturze.Autorka napisała powieść w dwóch płaszczyznach czasowych co też bardzo lubię.Historia pałacu w Łabonarówce jak i jego mieszkańców budzi wiele emocji.Dorota i Róża chcąc zorganizować jubileusz wynajmują pałac,w którym niegdyś mieszkała babcia Gina i w którym wiele się wydarzyło.Jej wnuczka Róża i syn obecnych właścicieli pałacu próbują rozwikłać tajemnice dawniejszych mieszkańców.Autorka świetnie namalowała obraz towarzystwa wyższych sfer tamtych czasów,imprez i intryg.Współcześni bohaterzy odkrywają to powoli i przypadkowo.Książkę czyta się z dużym zaciekawieniem Ja już czekam na kolejny tom tej historii

Powieść od samego początku wciągnęła mnie niesamowicie.Już samo to, że jest to okres dwudziestolecia międzywojennego wzbudziło moją ciekawość Lubię ten okres w literaturze.Autorka napisała powieść w dwóch płaszczyznach czasowych co też bardzo lubię.Historia pałacu w Łabonarówce jak i jego mieszkańców budzi wiele emocji.Dorota i Róża chcąc zorganizować jubileusz wynajmują...