"Lato pełne nadziei" to niespieszna historia o odnajdywaniu własnego miejsca na ziemi, o budowaniu życia spełnionego, o pozbywaniu się starych nawyków i przymusów. Diana sprzedaje swoje mieszkanie w Kielcach i przeprowadza się do starego domu w Świętej Katarzynie. U stóp Łysicy ma nadzieję odnaleźć upragniony spokój ducha. Przeszłość jednak nie daje tak łatwo o sobie zapomnieć, i jak smród ciągnie się za nią aż do nowego domu.

Lubię takie historie. Mimo że fabuła nie jest zaskakująca, akcja nie pędzi a zakończenie nie wbija mnie w fotel, dobrze mi się czyta takie książki. Diana to bohaterka, którą bardzo łatwo polubić. Jest przyjacielska i empatyczna. Chce pomagać innym bo kiedyś sama otrzymała pomoc w momencie, kiedy bardzo tego potrzebowała. Teraz więc pora spłacić ten dług i przekazać dobro dalej. Kobieta ma duszę romantyczki, co widać w jej kontemplacji przyrody, znajomości z miejscową wiedźmą czy pasji do garncarstwa.

Akcja książki jest raczej spokojna, mimo że bohaterki książki, Diana i Martyna, nie zawsze mają łatwo. Obydwie muszą mierzyć się z problemami, czy to w życiu prywatnym czy zawodowym. Jednak czas i wsparcie innych potrafią zdziałać cuda i odmienić nawet najczarniejszy los. Być może w niektórych momentach robi się przez to trochę zbyt cukierkowo i nierealistycznie, bo przecież jaka jest szansa, że co chwila będziemy spotykali na swojej drodze osoby, które bezinteresownie będą nam oferowały pomoc - i to pomoc o raczej sporym kalibrze. Pod tym względem więc książka uznana może być za współczesną bajkę. Taką, która poprawia humor i daje nadzieje, że dobre uczynki mogą bardzo wiele. Ja odebrałam to nie tyle jako zachętę do oczekiwania, że moje problemy zostaną w magiczny sposób rozwiązane zaraz po tym jak się pojawią, ale raczej zachętę do działania - byciu życzliwym, pomocnym, cierpliwym dla innych, i być może dla nich stać się takim "magicznym sposobem" na problemy.

Książka napisana jest bardzo przyjemnym stylem. Jest to taka idealna wieczorowa lektura na odprężenie. Czy można się na niej nudzić? Prawdopodobnie tak, ponieważ to nie jest książka wciągająca wartką akcją, a raczej wachlarzem uczuć, pełnymi ciepła scenkami i opisami drobnych, dających szczęście rzeczy, jak na przykład spacer po lesie, chwila ciszy z kimś, z kim można bez skrępowania milczeć, wydobywanie z gliny kolejnego niepowtarzanego kształtu. Przy tej książce można zwolnić i się wyciszyć, zacząć we własnym życiu dostrzegać te ulotne drobnostki, bez których nasza codzienność byłaby szara. To jest największy plus tej książki - jej komfortowość w połączeniu z niespieszną akcją i ciągle jednak interesującą fabułą.

Zdecydowanie polecam, nie tylko na jesień, chociaż teraz wyjątkowo dobrze się ją czyta. Jeśli lubicie klimatyczne powieści obyczajowe, koniecznie ją sprawdźcie. Ja nabrałam ochotę na nadrobienie Stacji Jagodno autorki, do której w tej książce pojawia się sporo nawiązań.

"Lato pełne nadziei" to niespieszna historia o odnajdywaniu własnego miejsca na ziemi, o budowaniu życia spełnionego, o pozbywaniu się starych nawyków i przymusów. Diana sprzedaje swoje mieszkanie w Kielcach i przeprowadza się do starego domu w Świętej Katarzynie. U stóp Łysicy ma nadzieję odnaleźć upragniony spokój ducha. Przeszłość jednak nie daje tak łatwo o sobie...

Fajnie zapowiadająca się, klimatyczna seria. Na pewno sięgnę po kolejne części.

Fajnie zapowiadająca się, klimatyczna seria. Na pewno sięgnę po kolejne części.

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

Fajna I przyjemna lektura

Fajna I przyjemna lektura

Diana nareszcie znalazła swoje miejsce na ziemi. Kupiła niewielki domek, w którym trzeba włożyć nieco pracy ale...czuję się w nim dobrze. Zaczęła także na poważnie traktować swoją przygodę z garncarstwem, nie zapominając o pracy przy projektowaniu ogrodów. Próbując zyskać sympatię mieszkańców natrafia na pewien mur, którego istnienia nie rozumie. Na szczęście znalazło się też kilka dobrych ludzi oraz jedna zagubiona życiowo redaktorka...

Pierwszy tom cyklu "Wrzosowa polana", to chyba w jakimś sensie kontynuacja "stacji Jagodno"- którą,swoją drogą muszę nadrobić.
Autorka pokazuje kobiety w różnych etapach życia, Diane zaczynającą żyć na nowo i Martynę, osobę, która postawiła wszystko na jedną kartę nie spodziewając sie takiego finału.
Lekka, dosyć przyjemnie się czytająca książka. Nie jest może najlepszą jaką czytałam ale na pewno pojawiły się w niej wątki, których rozwiązania będę chciała poznać i zapewne to zrobię...kiedy? To się jeszcze zobaczy, bo życie uczy mnie nieustannie aby nic za bardzo nie planować.

Diana nareszcie znalazła swoje miejsce na ziemi. Kupiła niewielki domek, w którym trzeba włożyć nieco pracy ale...czuję się w nim dobrze. Zaczęła także na poważnie traktować swoją przygodę z garncarstwem, nie zapominając o pracy przy projektowaniu ogrodów. Próbując zyskać sympatię mieszkańców natrafia na pewien mur, którego istnienia nie rozumie. Na szczęście znalazło się...

Ta książka jest nudna,jak flaki z olejem. Niby w życiu głównej bohaterki dzieje się wiele,ale absolutnie nie przekłada się to na emocje w powieści. Główna bohaterka kompletnie bez wyrazu - jest a jakby jej nie było. Pozostali bohaterowie - przychodzą, mówią coś i odchodzą. Kompletnie nic nie wnoszą.
Jedna gwiazdka więcej za przepiękną okładkę.

Ta książka jest nudna,jak flaki z olejem. Niby w życiu głównej bohaterki dzieje się wiele,ale absolutnie nie przekłada się to na emocje w powieści. Główna bohaterka kompletnie bez wyrazu - jest a jakby jej nie było. Pozostali bohaterowie - przychodzą, mówią coś i odchodzą. Kompletnie nic nie wnoszą.
Jedna gwiazdka więcej za przepiękną okładkę.

Poprawna do bólu, wynudziłam się.

Poprawna do bólu, wynudziłam się.

Wiecie, na czym polega magia książki?
Że o czymś czytasz i od razu masz na to ochotę.
Właśnie skończyłam czytać książkę "Lato pełne nadziei" i gdy główna bohaterka robiła mus z jabłek do słoików, też mi się zachciało robić przetwory. A że za oknem zima, to raczej świeżych owoców na przetwory nie znajdę. Dlatego zrobiłam... mięso w słoikach - taka domowa konserwa. Mąż bardzo zadowolony.

A wracając do książki, to widziałam ostatnio premierę książki "Zima zasypie miłością". Zapisałam ją sobie na Legimi i już miałam czytać, gdy okazało się, że to już trzeci tom. A że okładka urzekła mnie swoją urodą, postanowiłam się nie poddawać i zacząć od początku. Tak też poznałam fajną kobietę - Dianę, która kupiła mały dom w Świętej Katarzynie i układa tam na nowo życie, rozkręca swój prywatny biznes, szuka szczęścia i spełnienia.
Poznałam też Martynę - szaloną dziennikarkę, kobietę z jajami, która niestety wpada w tarapaty i traci pracę.

Po przeczytaniu tej pierwszej części Wrzosowej Polany wiem, że muszę to kontynuować 💜
To urocza książka, skrywająca tajemnice, które nie zostały odkryte, więc trzeba czytać dalej 💜

Ale najbardziej zaintrygował mnie czarny turmalin.
I chyba sobie takie cudo sprawię 💍
Kto nie wie o czym piszę, niech sobie wygoogluje lub po prostu przeczyta "Lato pełne nadziei".

Wiecie, na czym polega magia książki?
Że o czymś czytasz i od razu masz na to ochotę.
Właśnie skończyłam czytać książkę "Lato pełne nadziei" i gdy główna bohaterka robiła mus z jabłek do słoików, też mi się zachciało robić przetwory. A że za oknem zima, to raczej świeżych owoców na przetwory nie znajdę. Dlatego zrobiłam... mięso w słoikach - taka domowa konserwa. Mąż bardzo...

Kolejna ciepła seria, której akcja toczy się w pięknych Górach Świętokrzyskich.

Kolejna ciepła seria, której akcja toczy się w pięknych Górach Świętokrzyskich.

Czyta się szybko, dużo się dzieje... Niektóre wątki są przesadzone ze względu na to, że prawdziwym życiu mało realne jest to, że wpuszczasz do domku kogoś obcego i żyjesz z nim przez kilka dni jakbyście się znali od dłuższego czasu.

Czyta się szybko, dużo się dzieje... Niektóre wątki są przesadzone ze względu na to, że prawdziwym życiu mało realne jest to, że wpuszczasz do domku kogoś obcego i żyjesz z nim przez kilka dni jakbyście się znali od dłuższego czasu.