"Baltica" - prequel trylogii z komisarz Agatą Stec.
Piotr Borlik poza tą mistrzowską serią, popełnił jeszcze kilka bardzo dobrych książek, dzięki którym znalazł się w gronie moich ulubionych polskich pisarzy kryminałów, thrillerów, powieści sensacyjnych, przez co doprawdy nie wiem, co się stało, że "Baltica" jest tak słaba.
Książka jest mocno pokręcona. Słuchając audiobooka, miałam wrażenie, jakby nie tylko jej bohaterowie byli pod wpływem środków odurzających: marihuany, grzybków, bądź innych dopalaczy, ale i ja sama. Z reguły nie porzucam czytanych/słuchanych powieści, więc i w tym przypadku dotrwałam do końca, choć szczerze mówiąc nie wiem, jakim cudem. 
Dopiero ostatnie trzy, czy cztery rozdziały przypominały poziomem pozostałe tomy cyklu, udowadniając, że Artur (którego jestem większą fanką niż Agaty) naprawdę rewelacyjnym manipulatorem był. 
Przepraszam Piotr, ale moja opinia nie może być inna. Tym razem nie zagrało.

Drodzy czytelnicy, jeśli lubicie nieszablonowe i bardzo pokręcone thrillery, sięgnijcie po tę pozycję (nie trzeba znać innych tomów),być może Was zachwyci.

"Baltica" - prequel trylogii z komisarz Agatą Stec.
Piotr Borlik poza tą mistrzowską serią, popełnił jeszcze kilka bardzo dobrych książek, dzięki którym znalazł się w gronie moich ulubionych polskich pisarzy kryminałów, thrillerów, powieści sensacyjnych, przez co doprawdy nie wiem, co się stało, że "Baltica" jest tak słaba.
Książka jest mocno pokręcona. Słuchając...

Przeczytałam szereg opinii o książce, które miały ogromną rozpiętość, od bardzo słabych do rewelacyjnych. Książka była dostępna w bibliotece więc postanowiłam sama sprawdzić, czy mi się spodoba? Tym bardziej, że wcześniej czytałam już książki autora i podobały mi się. Niestety powiedzieć, że książka jest dziwna to tak jakby nic nie powiedzieć. Zupełnie nie w moim guście. Czytając miałam wrażenie, że mam rozdwojenie jaźni. Owszem, zakończenie wyjaśnia całą wcześniejszą fabułę, ale to nie zmienia postaci, że książkę czytało mi się ciężko i powoli. Mam nadzieję, że rzeczywiście było to wprowadzenie do cyklu i będzie ono miało do niego jakieś odniesienie.

Przeczytałam szereg opinii o książce, które miały ogromną rozpiętość, od bardzo słabych do rewelacyjnych. Książka była dostępna w bibliotece więc postanowiłam sama sprawdzić, czy mi się spodoba? Tym bardziej, że wcześniej czytałam już książki autora i podobały mi się. Niestety powiedzieć, że książka jest dziwna to tak jakby nic nie powiedzieć. Zupełnie nie w moim guście....

Po "Balticę" sięgnęłam dlatego, że w zapowiedziach natrafiłam na inną książkę autora, która mnie zaciekawiła, natomiast w momencie, kiedy chciałam zacząć ją czytać, okazało się, że jest to część jakiejś serii. I właśnie "Baltica" jest jej początkiem, a właściwie jej prequelem. Postanowiłam więc od niej zacząć.

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, szczerze mówiąc wcześniej nawet o nim nie słyszałam, ale muszę przyznać, że "Baltica" zaintrygowała mnie na tyle, że z pewnością sięgnę po inne tytuły Pana Piotra. Na początek zamierzam przeczytać wszystkie tomy z tej serii.

Co do samej książki, jest to dość powiedziałabym specyficzna historia, totalnie zagmatwana. Właściwie od samego początku autor wciąga nas w wir dziwnych wydarzeń i momentami naprawdę ciężko jest się połapać, o co tam w ogóle chodzi. Przyznaję, że kilka razy musiałam sobie cofnąć audiobooka, bo łatwo jest się w tym wszystkim pogubić, ale mnie ta historia bardzo wciągnęła. Rozwiązanie całej zagadki, która nurtuje nas tak naprawdę przez całą książkę jest ciekawe i mnie osobiście ono usatysfakcjonowało.

Także ja ze swojej strony "Balticę" bardzo polecam.

Po "Balticę" sięgnęłam dlatego, że w zapowiedziach natrafiłam na inną książkę autora, która mnie zaciekawiła, natomiast w momencie, kiedy chciałam zacząć ją czytać, okazało się, że jest to część jakiejś serii. I właśnie "Baltica" jest jej początkiem, a właściwie jej prequelem. Postanowiłam więc od niej zacząć.

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, szczerze mówiąc...

Jestem bardzo zawiedziona i mam poczucie zmarnowanego czasu. Nazywanie tego prequelem serii z Agatą Stec miało chyba na celu jedynie zwabienie czytelnika. Dla mnie ta książka jest zbyt pokręcona i szczerze-bez sensu.

Jestem bardzo zawiedziona i mam poczucie zmarnowanego czasu. Nazywanie tego prequelem serii z Agatą Stec miało chyba na celu jedynie zwabienie czytelnika. Dla mnie ta książka jest zbyt pokręcona i szczerze-bez sensu.

Nie było to moje pierwsze spotkanie z autorem. Zawsze cyztalo mi się książki miło i szybko, tak było też i tym razem, ale.. to było tak zagmatwane, że niejednokrotnie konieczny był powrót do poprzednich rozdziałów żeby zweryfikować czy właściwie interpretuje postać. Zakończenie zaskakujące. To prequel do całej historii zatem jestem ciekawa co będzie dalej i co wyjaśni się dzięki Baltice.

Nie było to moje pierwsze spotkanie z autorem. Zawsze cyztalo mi się książki miło i szybko, tak było też i tym razem, ale.. to było tak zagmatwane, że niejednokrotnie konieczny był powrót do poprzednich rozdziałów żeby zweryfikować czy właściwie interpretuje postać. Zakończenie zaskakujące. To prequel do całej historii zatem jestem ciekawa co będzie dalej i co wyjaśni się...

Przeczytałam już kilka książek autora i w zasadzie każda mi się podobala..ta jest jednak zupełnie inna niż pozostałe. Momentami miałam wrażenie jakbym czytała Musso, a nie Borlika. Pomysł fajny, fabuła nieoczywista, zakończenie zaskakujące.

Przeczytałam już kilka książek autora i w zasadzie każda mi się podobala..ta jest jednak zupełnie inna niż pozostałe. Momentami miałam wrażenie jakbym czytała Musso, a nie Borlika. Pomysł fajny, fabuła nieoczywista, zakończenie zaskakujące.

Przeczytałam tę książkę nie wiedząc, że jest początkiem, a zarazem wyjaśnieniem, do serii kryminałów. Dla mnie zawarta tu historia mogłaby stanowić samodzielną opowieść. Jest dziwnie, intrygująco, zaskakująco. A ponieważ jestem miłośniczką pokręconych historii w rodzaju Cube, Existence, Kod źródłowy czy 13 Piętro, historia ta bardzo wpasowała się w moje gusta czytelnicze. To, co tu się dzieje powoduje, że niczego nie można być pewnym. Nawet końcowe wytłumaczenie pozostawia w niepewności.

MF Baltica jest statkiem kursującym między Polską a Szwecją. W trakcie niezbyt długiego rejsu pasażerowie mogą odpocząć, spędzić mini wakacje, oddać się czemuś, czego nie robią na co dzień. Niektórzy podróżują sami bądź z partnerem, inni całymi rodzinami. Różne są oczekiwania płynących, tak samo jak różne były motywacje wejścia na pokład.

Jedną z osób, które chcą popłynąć jest Sebastian. Wraz z żoną planują miło spędzić czas. Mimo iż jadą z dziećmi, zabrali mamę Doroty, by choć częściowo odciążyła parę i zapewniła im parę chwil samotności. Jednak mężczyzna przeżywa dziwną sytuację, przy próbie zabukowania się. Ma wrażenie, że wokół niego dzieje się komedia pomyłek, a on sam zaczyna wątpić w to co widzi. W końcu udaje mu się wejść na prom. Wkrótce okazuje się, że jest jeszcze kilkoro innych płynących, którzy również mają problemy z interpretacją rzeczywistości. Starsza pani, której syn wykupił wycieczkę, mężczyzna, który wciąż opowiada o nastoletniej córce czy młoda dziewczyna podróżująca z przyjaciółmi eksperymentującymi z halucynogenami. A to dopiero początek przedziwnych wydarzeń.

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka. To specyficzny kryminał. Autor świetnie buduje fabułę, która wciąga czytelnika i zmusza go do zrozumienia o co w tym wszystkim chodzi. "Baltica" to moje pierwsze spotkanie z Piotrem Borlikiem. Z pewnością sięgnę po serię o Agacie Stec i Arturze Kamińskim. Mam nadzieję, że się nie zawiodę.

Przeczytałam tę książkę nie wiedząc, że jest początkiem, a zarazem wyjaśnieniem, do serii kryminałów. Dla mnie zawarta tu historia mogłaby stanowić samodzielną opowieść. Jest dziwnie, intrygująco, zaskakująco. A ponieważ jestem miłośniczką pokręconych historii w rodzaju Cube, Existence, Kod źródłowy czy 13 Piętro, historia ta bardzo wpasowała się w moje gusta czytelnicze....

Niezwykle interesujący pomysł na fabułę. Mogę śmiało powiedzieć, że nigdy nie czytałam podobnej książki. Na początku można się nieco pogubić, ale po wejściu w konwencję jest już znacznie łatwiej. Oczywiście do końca zastanawiać się będziemy jaki będzie finał. Ale konia z rzędem temu, komu uda się przewidzieć zakończenie.

Polecam fanom nietuzinkowych rozwiązań fabularnych; ludziom, którzy lubią emocje i zagadki; każdemu kto lubi niekonwencjonalną literaturę.

Niezwykle interesujący pomysł na fabułę. Mogę śmiało powiedzieć, że nigdy nie czytałam podobnej książki. Na początku można się nieco pogubić, ale po wejściu w konwencję jest już znacznie łatwiej. Oczywiście do końca zastanawiać się będziemy jaki będzie finał. Ale konia z rzędem temu, komu uda się przewidzieć zakończenie.

Polecam fanom nietuzinkowych rozwiązań fabularnych;...

Nie. No po prostu - nie.

Nie. No po prostu - nie.

Ależ ta „Baltica” namieszała mi w głowie!
Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Piotra Borlika i nie wiedziałam, czego się spodziewać.

Dopiero w trakcie lektury dowiedziałam się, że to prequel trylogii kryminalnej o Agacie Stec i Arturze Kamińskim.
Akcja wciągnęła mnie już od pierwszych stron.

Na płynący z Gdańska do Szwecji prom Baltica chce wsiąść między innymi pięcioosobowa rodzina. Dla Sebastiana i Doroty ma to być niecodzienny prezent z okazji piętnastej rocznicy ślubu. Podczas podróży dwójką ich dzieci ma zająć się babcia, a małżonkowie planują romantyczne chwile… Jednak już podczas odprawy zaczynają się problemy…
Tym samym rejsem płynie wiele osób, ale uwagę od początku zwraca kilkoro bohaterów.
To starsza pani, wdowa, którą nadopiekuńczy syn uraczył niespodziewanym prezentem w postaci wycieczki, troje młodych ludzi raczących się środkami halucynogennymi oraz namolny facet wciąż opowiadający wszystkim o swojej piętnastoletniej córce.
Już tu robi się ciekawie, ale to zaledwie preludium do tego, co wkrótce czeka czytelnika.

Właściwie nic więcej nie można zdradzić, by nie popełnić grzechu spojlerowania. Napiszę tylko, że rejs okaże się dla bohaterów podróżą do piekła!
Autor wpadł na niesamowity pomysł z wykorzystaniem motywu ludzkiej pamięci, świadomości (i nieświadomości) oraz przypadku. W pewnym momencie akcja staje się bardzo pogmatwana, ale uważny czytelnik szybko zorientuje się, że to eksperymentalna konwencja. Jednak jaki jest jej cel?

To podstawowe pytanie, które towarzyszy do końca lektury.
„Baltica” to kawał mocnej prozy, nieraz brutalnej, innym razem z nutą czarnego humoru. Atmosfera jest mroczna i robi się coraz cięższa, ale warto wkroczyć w ten skomplikowany, przypominający senny koszmar świat, bo poznać finał.

Przyznam, że dawno nie czytałam powieści łączącej cechy kryminału i horroru, która by mnie tak zaintrygowała.
Nie jest to jednak tylko książka, która ma podnosić odbiorcy adrenalinę. I treść, i zakończenie skłaniają do refleksji na temat naszej pamięci i jej możliwości oraz tego, jak może ona być wykorzystywana.

Całość napisana jest barwnie, dynamicznie, co współgra z pełną zwrotów, a często szaleńczą akcją.
Polecam tym, którzy lubią i cenią niebanalne opowieści. I proszę nie zrażać się, jeśli w pewnym momencie stwierdzicie, że nie wiecie, o co chodzi – warto uzbroić się w cierpliwość.

Ależ ta „Baltica” namieszała mi w głowie!
Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Piotra Borlika i nie wiedziałam, czego się spodziewać.

Dopiero w trakcie lektury dowiedziałam się, że to prequel trylogii kryminalnej o Agacie Stec i Arturze Kamińskim.
Akcja wciągnęła mnie już od pierwszych stron.

Na płynący z Gdańska do Szwecji prom Baltica chce wsiąść między innymi...