Trudna ale ciekawa historia Prus Wschodnich, przedstawiona ciekawym językiem literackim, dla mnie trochę za bardzo pogmatwana częstą zmianą czasu akcji.

Trudna ale ciekawa historia Prus Wschodnich, przedstawiona ciekawym językiem literackim, dla mnie trochę za bardzo pogmatwana częstą zmianą czasu akcji.

Miło czytać polską realistyczną powieść, która nie jest - źle zrobioną poppapką, albo artystowskim 100 stronicowym strumieniem świadomości. No, wciągająca powieść do czytania, z bohaterami z krwi i kości i prawdą o północno- wschodnim fragmencie Polski. Dużo dialogów, realistyczny świat przedstawiony w który się wierzy i nie zgrzyta zębami. Realizm jest siłą tej powieści, a bestselerowa iskra Autorki, świetny warsztat jest nadzieją dla polskiej literatury środka, której praktycznie nie ma. Cóż, niedorobionych próz poetyckich dominujących w ochach i achach wszelkich marketingowych krytyków mam już serdecznie dość.

Miło czytać polską realistyczną powieść, która nie jest - źle zrobioną poppapką, albo artystowskim 100 stronicowym strumieniem świadomości. No, wciągająca powieść do czytania, z bohaterami z krwi i kości i prawdą o północno- wschodnim fragmencie Polski. Dużo dialogów, realistyczny świat przedstawiony w który się wierzy i nie zgrzyta zębami. Realizm jest siłą tej powieści, ...

To jedna z tych książek, których koniec lektury wiąże się ze smutkiem, że lektura dobiega końca. Autorka, dysponując bardzo sprawnym warsztatem literackim stworzyła wciągającą opowieść o kawałku Mazur na tle wielkiej i małej historii, w czasie kiedy bezpowrotnie jak się dzisiaj wydaje, końca dobiegało niemieckie panowanie nad Prusami Wschodnimi. Szatrawską cechuje umiejętność łączenia czytelnego języka opisu z językiem poetyckim, który przydaje się zwłaszcza przy opisach przyrody. Przyrody, która w swym naturalnym rytmie umierania i odradzania się towarzyszy kolejnym mieszkańcom Mazur, ich pojawieniu się w Krainie Wielkich Jezior, ich życiu i odchodzeniu. Książka zasadniczo mi się podobała, choć pewien zgrzyt powodowały u mnie odwołania się autorki do bieżących zagadnień politycznych. Bo jak dla mnie trudno stawiać znak równości pomiędzy doświadczeniem wypędzenia Polaków z Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej i Niemców z byłych obszarów III Rzeszy z inspirowanymi przez Białoruś próbami przerzutu nielegalnych emigrantów , bo to jednak są inne czasy i inne okoliczności i czynienie prób ich porównywania trącą aktualną publicystyką, która wpływa źle na jakość literatury.

To jedna z tych książek, których koniec lektury wiąże się ze smutkiem, że lektura dobiega końca. Autorka, dysponując bardzo sprawnym warsztatem literackim stworzyła wciągającą opowieść o kawałku Mazur na tle wielkiej i małej historii, w czasie kiedy bezpowrotnie jak się dzisiaj wydaje, końca dobiegało niemieckie panowanie nad Prusami Wschodnimi. Szatrawską cechuje...

Brutalna rzeczywistość kobiet w czasach wojny. Na pewno dla osób o mocnych nerwach.

Brutalna rzeczywistość kobiet w czasach wojny. Na pewno dla osób o mocnych nerwach.

Mam wrażenie, jakbym czytała inną książkę niż to wynika z opisu. Nie zachwyciła mnie niestety, mimo atrakcyjnego tematu poszukiwania swojej tożsamości. Widać też dojrzałość pisarską autorki. Książka jest jednak w wielu miejscach przegadana (co z tego, że ładnym językiem),momentami nudna, a Alicja jest bardzo irytująca. Czasami miałam wrażenie, że wątek współczesny, najmniej interesujący, przeszkadzał mi w śledzeniu ciekawszych wątków, a te niedojrzałe dylematy miłosne 42-letniej Alicji tylko mnie drażniły.
Podobał mi się natomiast wątek Janki, jak również jej postać. Losy jej i jej pokolenia
przedstawione chronologicznie na tle historycznym byłoby dla mnie lekturą znacznie ciekawszą, niż wymieszanie ich ze współczesnymi problemami Alicji - tych mamy.nadmiar w codziennym życiu.
Nie wiem, może miałam za duże oczekiwania, ale książka ich nie spełniła, za dużo było tutaj popularnej obyczajówki, a z drugiej strony za wiele odniesień do polityki, a tego nie lubię. O polityce przeczytam sobie w gazecie, książki czytam dla przyjemności oraz dla poznania tego, czego nie mam na co dzień. Wymęczyłam i odkładam bez zachwytu.

Mam wrażenie, jakbym czytała inną książkę niż to wynika z opisu. Nie zachwyciła mnie niestety, mimo atrakcyjnego tematu poszukiwania swojej tożsamości. Widać też dojrzałość pisarską autorki. Książka jest jednak w wielu miejscach przegadana (co z tego, że ładnym językiem),momentami nudna, a Alicja jest bardzo irytująca. Czasami miałam wrażenie, że wątek współczesny,...

Prusy wschodnie, Królewiec i pogmatwana historia z tamtych terenów. Czas wojny i pokoju, gwałtu i miłości. Czas strachu i niepewności, miejsca i tożsamości. Przesiedleńcy, imigranci, uciekinierzy, nie wiedzą kim są i gdzie przynależą. Litwinka Janka i Niemiec Max, ich syn Wolf i wnuczka Alicja. Wokół nieprzychylni Mazurzy, też nie wiedzą kim będą - Polakami, Niemcami, Ruskimi? bo nie wiadomo kto obcy a kto swój. A potem współczesność i znów nowi obcy, idą ze wschodu... Alicja miota się między Krakowem a Kętrzynem/Rastemborkiem, między miłością do Jarka, wolontariusza przy granicy a karierą na UJ i domem pełnym wspomnień babki Janki z Mazur....
8/10

Prusy wschodnie, Królewiec i pogmatwana historia z tamtych terenów. Czas wojny i pokoju, gwałtu i miłości. Czas strachu i niepewności, miejsca i tożsamości. Przesiedleńcy, imigranci, uciekinierzy, nie wiedzą kim są i gdzie przynależą. Litwinka Janka i Niemiec Max, ich syn Wolf i wnuczka Alicja. Wokół nieprzychylni Mazurzy, też nie wiedzą kim będą - Polakami, Niemcami,...

Jak połączyć kryzys uchodźczy na granicy polsko-białoruskiej z oblężeniem Królewca pod koniec II wojny światowej? Jak powiązać epizod z życia Kanta z historią niemieckiego lekarza czekającego na rozwój wydarzeń na mazurskiej wsi roku 1945? Jak w to wpleść brexit, pandemię, kłopoty uczelnianych naukowców pod rządami zideologizowanego ministra? I jeszcze utkać wokół tego opowieść o kilku pokoleniach rodziny? Właśnie to się autorce udało zrobić.
Jest rok 2021, Wolf chce sprzedać dom na Mazurach. Zamieszkała w nim jego matka po przybyciu ze wschodu, tu się wychował on, a potem jego córka, Alicja, która jako antropolożka zajmuje się badaniem gwałtów na kobietach dokonywanych w 1945 roku przez Rosjan, ale też Polaków. Z tym domem kiedyś związały się także losy Maxa, chirurga z Królewca, i paru innych życiowych rozbitków.
Piękna powieść o powtarzających się mechanizmach historii i ludzkich zachowań.

Jak połączyć kryzys uchodźczy na granicy polsko-białoruskiej z oblężeniem Królewca pod koniec II wojny światowej? Jak powiązać epizod z życia Kanta z historią niemieckiego lekarza czekającego na rozwój wydarzeń na mazurskiej wsi roku 1945? Jak w to wpleść brexit, pandemię, kłopoty uczelnianych naukowców pod rządami zideologizowanego ministra? I jeszcze utkać wokół tego...

Jestem po zakończeniu lektury, a postaci pozostały ze mną. Bohaterowie zostali opisani i przedstawieni w sposób, który zmusza do refleksji nad ich losem. Autorka zbudowała postacie realistyczne i złożone, więc ich losy były dla mnie szczególnie dotkliwe i po odłożeniu książki, dalej o nich myślę.

Książka wciągnęła mnie niemożliwie, uwierzyłam w historie, rozterki, trudy bohaterów i nie uważam, aby analogie między pokoleniami były banalne. Cieszę się, że zostałam wciągnięta w rozterki czasów powojennych jako zjawiska uniwersalnego dla tak wielu miejsc i momentów w historii. Niby człowiek wie, jak to było, a jednak nie zatrzymuje się nad tym na chwilę refleksji.

Zdaje mi się jednak, że książka napisana w dużej mierze z perspektywy kobiecej, może być trudniejsza w odbiorze dla mężczyzn. Ale to już nie mój problem. Bo ja mogę z całym sercem polecić tę książkę.

Jestem po zakończeniu lektury, a postaci pozostały ze mną. Bohaterowie zostali opisani i przedstawieni w sposób, który zmusza do refleksji nad ich losem. Autorka zbudowała postacie realistyczne i złożone, więc ich losy były dla mnie szczególnie dotkliwe i po odłożeniu książki, dalej o nich myślę.

Książka wciągnęła mnie niemożliwie, uwierzyłam w historie, rozterki, trudy...

Po tylu zachwyconych opiniach, dodawszy fakt, ze to kawałek historii mojej też rodziny sięgnęłam po tę książkę z ciekawością. Rozczarowałam się ogromnie. Może i historia bohaterów na upartego mogłaby być nawet ciekawa, to warstwa językowa, narracja, dialogi spowodowały, że ledwo strawiłam tę lekturę. Jak ktoś napisał już w komentarzu, to nie Tokarczuk ani Bator.

Po tylu zachwyconych opiniach, dodawszy fakt, ze to kawałek historii mojej też rodziny sięgnęłam po tę książkę z ciekawością. Rozczarowałam się ogromnie. Może i historia bohaterów na upartego mogłaby być nawet ciekawa, to warstwa językowa, narracja, dialogi spowodowały, że ledwo strawiłam tę lekturę. Jak ktoś napisał już w komentarzu, to nie Tokarczuk ani Bator.

Świetna książka, wstrząsająca historia

Świetna książka, wstrząsająca historia