Lubię Anetę Jadowska coraz bardziej z każdą przeczytaną książką. W tej mam wszystko to, czego potrzebuję, czyli urban fantasy z motywem cmentarnym, a wszystko to napisane wspaniałym stylem. Mimo że wydarzenia tu opisane są momentami makabryczne dostajemy lekką, wciągającą historię, ze świetnym klimatem i bohaterami. Całości dopełniają wspaniałe ilustracje. Nie czytałam wcześniej serii o Dorze Wilk i Witkacym, ale nie przeszkodziło mi to w zrozumieniu całości. Nie przeszkadzają mi spojlery, więc tym bardziej nie był to dla mnie problem. Uwielbiam koncepcję równoległych światów, tego realnego i jego magicznego odpowiednika. W tej książce jest to oddane w świetny sposób. Chciałabym się przenieść do tego świata pomimo tego, że jest mroczny. Będę na pewno czytać wszystko, co napisała i napisze jeszcze ta autorka.

Lubię Anetę Jadowska coraz bardziej z każdą przeczytaną książką. W tej mam wszystko to, czego potrzebuję, czyli urban fantasy z motywem cmentarnym, a wszystko to napisane wspaniałym stylem. Mimo że wydarzenia tu opisane są momentami makabryczne dostajemy lekką, wciągającą historię, ze świetnym klimatem i bohaterami. Całości dopełniają wspaniałe ilustracje. Nie czytałam...

Uwielbiam to, co się dzieje w głowie pani Jadowskiej. Jej książki potrafią pochłonąć, zaczarować, rozśmieszyć i zostawić z ochotą na więcej. Katia nie jest wyjątkiem - mam nadzieję, że jeszcze się z nią spotkamy, bo świetnie się bawiłam.

Uwielbiam to, co się dzieje w głowie pani Jadowskiej. Jej książki potrafią pochłonąć, zaczarować, rozśmieszyć i zostawić z ochotą na więcej. Katia nie jest wyjątkiem - mam nadzieję, że jeszcze się z nią spotkamy, bo świetnie się bawiłam.

Cmentarz, na którym zrobiło się bardzo niespokojnie, Matka Ziemia, Pani Śmierci, magiczni, niemagiczni, Thorn, Toruń... klimat grozy, mroku, starcie dobra ze złem, świat żywych, świat zmarłych, a w tle niebanalne love story i całkiem życiowe problemy. I ta przyciągająca wzrok szata graficzna!

Książka fantasy, a momentami bardzo realistyczna, zwłaszcza gdy w grę wchodzą polityka, walka o władzę czy relacje międzyludzkie.

Ponadto ciekawa intryga i główna bohaterka - pełna empatii Katia mająca codziennie styczność ze śmiercią, zmarłymi, duchami - która musi rozwikłać pewną mroczną zagadkę, podjąć ważne życiowe decyzje oraz zmierzyć się z własnymi demonami.

To był dobrze spędzony czas z książką. Polecam KATIĘ.

Cmentarz, na którym zrobiło się bardzo niespokojnie, Matka Ziemia, Pani Śmierci, magiczni, niemagiczni, Thorn, Toruń... klimat grozy, mroku, starcie dobra ze złem, świat żywych, świat zmarłych, a w tle niebanalne love story i całkiem życiowe problemy. I ta przyciągająca wzrok szata graficzna!

Książka fantasy, a momentami bardzo realistyczna, zwłaszcza gdy w grę wchodzą...

Uwielbiam klimat tej książki. Pełnowymiarowe postacie mnie urzekły. Tajemnica, romans, i szukanie swojego miejsca na ziemi. Polecam

Uwielbiam klimat tej książki. Pełnowymiarowe postacie mnie urzekły. Tajemnica, romans, i szukanie swojego miejsca na ziemi. Polecam

Katia, cmentarne love story to książka opowiadająca historię dorosłej już nekromanki, która żyje sobie spokojnym życiem nikomu nie zasądzając i wykonując swoją pracę w Thornie czyli magicznym odpowiedniku Torunia. Jednak wszystko się zmienia gdy do jej drzwi dobija się matka, której córka jakiś czas temu i była chowana z pieczęciami Katii oraz z obietnicą, że jej córka zazna wieczny spokój po śmierci. Jednakże okazuje się coś zupełnie innego co przewraca cały poukładany świat Katii na drugą stronę i rozpoczyna lawinie wypadków, których Katia nie może już powstrzymać i jedynie co jej zostaje to iść wraz z nurtem wydarzeń, które czekają na nią.

Katia czyli postać, której zawsze byłam ciekawa z książkę o Dorze okazała się trochę inna niż ja wyobrażałam sobie jednak nie zmienia to faktu, że jest równie dobra. Może bardziej delikatna i emocjonalna ale to nic złego, bardziej wpływa na jej korzyść. Sama książka jak zwykle jest cudowna, pewna zwrotów akcji i humoru, któremu ciężko się oprzeć i nie zaśmiać się, czy przeżywać strach gdy bohaterka wpada w kolejne kłopoty, z których za raz musi się wydostać sama lub z pomocą przyjaciół.

Katia, cmentarne love story to książka opowiadająca historię dorosłej już nekromanki, która żyje sobie spokojnym życiem nikomu nie zasądzając i wykonując swoją pracę w Thornie czyli magicznym odpowiedniku Torunia. Jednak wszystko się zmienia gdy do jej drzwi dobija się matka, której córka jakiś czas temu i była chowana z pieczęciami Katii oraz z obietnicą, że jej córka...

Mimo, że jestem fanką Anety Jadowskiej, to nie do końca polubiłam się z jej pierwszymi tomami z cyklu o Nikicie czy Dorze. Dlatego sięgając po Katię miałam nadzieję, że uplasuje się ona bardziej po stronie uwielbianych przeze mnie Koźlaczek, Garstek czy też wszelkich zbiorów opowiadań typu Ropuszki. No i na czym się skończyło? Otóż na tym, że Katia wylądowała gdzieś po środku tego spektrum (z dużym potencjałem na dalsze części!). Myślę, że wciąż uniwersum Thornu jest dla mnie osobiście bardziej przystępne w krótszych opowiadaniach niż powieściach, jednak niezaprzeczalnym plusem tutaj była sama Katia, która urzekła mnie mieszanką wybuchową różu i cmentarnej nekromancji :)

Książka ta opowiada o jednej z drugoplanowych postaci ze świata Thornu, który poznaliśmy w poprzednich książkach autorki, jednak śmiało możecie sięgnąć po nią bez wcześniejszego nadrabiania zaległości. Katia - bo o niej mowa, jest nekromantką - a przy okazji potencjalną kandydatką do Starszyzny, oraz dobrą przyjaciółką Dory Wilk. Jeśli nic wam to nie mówi - no worries, ponieważ najważniejszym motywem jest tutaj wciągający wątek kryminalny - znikające z cmentarza ciała małych dziewczynek, czyli zagadka którą właśnie próbuje rozwiązać nasza bohaterka. Może nie będzie w tym sama, ponieważ w jej życiu pojawia się postać przystojnego przedsiębiorcy pogrzebowego. Po tym opisie sami nie wiecie czy to fantasy, horror czy romans? Podpowiadam, że wszystko po trochu :) 6/10

Mimo, że jestem fanką Anety Jadowskiej, to nie do końca polubiłam się z jej pierwszymi tomami z cyklu o Nikicie czy Dorze. Dlatego sięgając po Katię miałam nadzieję, że uplasuje się ona bardziej po stronie uwielbianych przeze mnie Koźlaczek, Garstek czy też wszelkich zbiorów opowiadań typu Ropuszki. No i na czym się skończyło? Otóż na tym, że Katia wylądowała gdzieś po...

Pierwsza książka po zastoju czytelniczym. Muszę przyznać, że dawno nie sięgałam po polską fantastykę i odzwyczaiłam się od polskich nazw i referencji. Niemniej jednak książka przypadła mi do gustu. Rozważam za zabranie się za całą serię Jadowskiej, ale mam obawy, że w tej książce przypadkiem trafiłam na spoilery, mimo że to książka zdaje się o bohaterce pobocznej.

Worldbuilding jest bardzo ciekawy i właśnie dlatego mam chęć poznania całej serii, bo widzę tu fajny zamysł. Bohaterowie są barwni i wnoszą coś do historii. Sama Katia jest dobrze napisaną postacią, z którą można się utożsamiać. Jej poczynania są uzasadnione i używa mózgu, co wcale nie jest tak częste w książkach z główną kobiecą postacią.

Sama historia jest ciekawa, podoba mi się główny wątek kryminalno-fantastyczny, który jest bardzo sprawnie poprowadzony. Wątek romantyczny, wbrew temu, co mówi tytuł, jest jedynie wątkiem pobocznym, co zupełnie mi nie przeszkadza, bo jest on uroczym dodatkiem do całości. Bardzo podobał mi się wątek bóstw i interakcje między Katią a Matką Ziemią, czy pojawienie się Pani Śmierci.

Podsumowując, barwna historia, fajne postacie i ciekawy świat. Dobra lektura polskiej autorki, która zakończyła mój zastój czytelniczy.

P.S. Nieźle poprowadzona narracja - dopiero pod koniec odgadłam, kto jest sprawcą - tak sprawnie i cichaczem był wprowadzony w całą historię.

Pierwsza książka po zastoju czytelniczym. Muszę przyznać, że dawno nie sięgałam po polską fantastykę i odzwyczaiłam się od polskich nazw i referencji. Niemniej jednak książka przypadła mi do gustu. Rozważam za zabranie się za całą serię Jadowskiej, ale mam obawy, że w tej książce przypadkiem trafiłam na spoilery, mimo że to książka zdaje się o bohaterce pobocznej....

“Katia. Cmentarne love story” to kolejna powieść Anety Jadowskiej z uniwersum Thornu – alternatywnej, magicznej wersji Torunia. I bardzo się cieszę, że wreszcie mogę przebywać w tym świecie bez odpychającej postaci Dory!

Uważam, że Jadowska zbudowała cudowny świat, pełen magicznych stworzeń i ciekawych postaci. Niestety, w rozpoczynającym wszystko cyklu o Dorze Wilk cały odbiór psuje główna bohaterka, typowa wyidealizowana Mary Sue, której walory autorka podkreśla na każdej stronie. Strasznie zaburza to odbiór powieści, rozczarowuje i pozostawia czytelnika w dziwnym rozdarciu – z jednej strony chciałabym czytać dalej i bardziej wgłębić się w świat Thornu, ale błagam, tylko nie z Dorą!

“Katia” zapewnia nam właśnie to wszystko, czego zabrakło w debiutanckim cyklu Jadowskiej. Tutaj bohaterka jest już porządnie wykreowana, z krwi i kości, dająca się lubić. Choć pała się nietypowym zawodem nekromantki, przeżywa typowe ludzkie emocje, przez co łatwo z nią sympatyzować. I przede wszystkim nie jest tak zapatrzona w siebie jak Dora. Nawiasem mówiąc, Dora przewija się również i w tej historii, co za każdym razem sprawiało, że wywracałam oczami. Na szczęście nie ma jej zbyt dużo. Warto wspomnieć, że jeśli jest się w trakcie czytania cyklu o Dorze Wilk, może lepiej poczekać z lekturą Katii, gdyż można sobie co nieco zaspoilerować.

Dobrze mi się czytało “Katię”. To lekka powieść, a cmentarz, duchy i nekromancka magia w tle sprawiają, że idealnie nadaje się do czytania podczas deszczowych, jesiennych wieczorów. Mam nadzieję, że ukażą się kolejne tomy o przygodach Katii – chętnie sięgnę po więcej.

(Wyzwanie czytelnicze LC na kwiecień 2024: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce)

“Katia. Cmentarne love story” to kolejna powieść Anety Jadowskiej z uniwersum Thornu – alternatywnej, magicznej wersji Torunia. I bardzo się cieszę, że wreszcie mogę przebywać w tym świecie bez odpychającej postaci Dory!

Uważam, że Jadowska zbudowała cudowny świat, pełen magicznych stworzeń i ciekawych postaci. Niestety, w rozpoczynającym wszystko cyklu o Dorze Wilk cały...

Taka trochę typowa Jadowska: Słodkie, lekkie, bez wielkiego szału, ale też nie po to zostało napisane. Czyli ok😊
Katia jako bohaterka bije Dorę na głowę, bardzo fajny jest też wątek relacji bohaterki z Matką Ziemią i system całej magii śmierci.
Wątek romansowy jest na szczęście delikatny i pozbawiony niesmacznych scen, którymi ocieka heksalogia.
Jednym słowem wychodzi na to, że wszystko co wyszło spod pióra autorki po heksalogii jest zdecydowanie lepsze i smaczniejsze niż Dora Wilk. Całe szczęście.

Taka trochę typowa Jadowska: Słodkie, lekkie, bez wielkiego szału, ale też nie po to zostało napisane. Czyli ok😊
Katia jako bohaterka bije Dorę na głowę, bardzo fajny jest też wątek relacji bohaterki z Matką Ziemią i system całej magii śmierci.
Wątek romansowy jest na szczęście delikatny i pozbawiony niesmacznych scen, którymi ocieka heksalogia.
Jednym słowem wychodzi na...

Podobało mi się to, że w tym "romansie" nie było dużo tego romansu ;D

Podobało mi się to, że w tym "romansie" nie było dużo tego romansu ;D