To trzeci tom cyklu "Na obcej ziemi". Kontynuacja losów Nadii, Wissariona, Andrzeja, Marty i ich rodzin, ponura opowieść o czasach stalinizmu.
Bohaterowie powieści by przetrwać przystosowują się do sytuacji politycznej, dyktatury sowieckiej. Czasem muszą się ześwinić i wstąpić do PZPR, donosić na sąsiadów i współpracowników...
Czy są jakieś granice, których nie chcą przekroczyć?
----------------
★W tym tomie cyklu "Na obcej ziemi" obserwujemy życie poznanych wcześniej bohaterów. Nadia uświadamia sobie, że całe życie podporządkowywała się mężczyznom. Próbuje poradzić sobie z tragedią, która znów ją spotkała i poznaje uroki macierzyństwa.
Wissarion stara się ułożyć sobie życie bez Nadii i Oleńki, ale nic mu z tego nie wychodzi.
Andrzej , rozbity pomiędzy obowiązkiem małżeńskim a miłością do Niemki dostaje kolejną " szansę od losu",
Marta musi zawalczyć o stabilizację związku z Marcelem. Zaś sam Marcel też nie należy do wybrańców losu i ostro główkuje aby przetrwać.
---------------
Czytając powieść nie ma czasu na nudę, są intrygi, tragedie, radości i zaskakujące zakończenie.
Jak zwykle nie zawiodłam się na Joannie Jax, która przeprowadziła mnie przez lata powojenne do roku 1950. Zobaczyłam Ziemie odzyskane i tamte czasy oczami znanych mi wcześniej bohaterów z różnych perspektyw. Poznałam rozterki i dylematy ówczesnego społeczeństwa.
_____________
Zachęcam do lektury nie tylko tej powieści Joanny Jax. Uważam , że cała jej twórczość zasługuje na przeczytanie.
Książkę polecam.

To trzeci tom cyklu "Na obcej ziemi". Kontynuacja losów Nadii, Wissariona, Andrzeja, Marty i ich rodzin, ponura opowieść o czasach stalinizmu.
Bohaterowie powieści by przetrwać przystosowują się do sytuacji politycznej, dyktatury sowieckiej. Czasem muszą się ześwinić i wstąpić do PZPR, donosić na sąsiadów i współpracowników...
Czy są jakieś granice, których nie chcą...

Jedno z najtrudniejszych dla mnie pożegnań książkowych. Aż szkoda, że to już koniec tej serii i czas pożegnać się z bohaterami. Serii, która świetnie oddaje czas powojennej Polski, która znalazła się "pod butem" Związku Radzieckiego. Władza komunistyczna zrobiła wszystko, że zniszczyć wolność, ideały i jakiekolwiek wartości. Bohaterowie próbują żyć w tej nowej codzienności, a życie ich jest trudne i obarczone jest lękiem, strachem i niepewnością co będzie. Ciężko jest żyć w kraju, w którym wolność i demokracja zostały zdeptane.
Z jednej strony mamy bohaterów, którzy dla ideologii zrobią wszystko dla nowej władzy. Sprzedające swoje wartości, kórymi dotychaczas się kierowali dla własnych korzyści. Z drugiej strony autorka pokazała bohaterów, którzy próbując jakoś przeżyć i utrzymać swoje rodzinny wstąpili w kręgi władzy tylko w tym celu.
Bardzo polecam przeczytanie tej serii. Urzeknie was niesamowicie stoworzny przez pisarkę klimat, ale reewelacyjni bohaterowie, którzy prezentują różne wartości i emocje.

Jedno z najtrudniejszych dla mnie pożegnań książkowych. Aż szkoda, że to już koniec tej serii i czas pożegnać się z bohaterami. Serii, która świetnie oddaje czas powojennej Polski, która znalazła się "pod butem" Związku Radzieckiego. Władza komunistyczna zrobiła wszystko, że zniszczyć wolność, ideały i jakiekolwiek wartości. Bohaterowie próbują żyć w tej nowej codzienności,...

Piękne zakończenie bardzo ciekawej sagi. Oprócz cudownej i zawiłej historii otrzymujemy opis powojennej Polski zmagającej się z kolejnymi trudnościami. Zaskakujący finał! Polecam

Piękne zakończenie bardzo ciekawej sagi. Oprócz cudownej i zawiłej historii otrzymujemy opis powojennej Polski zmagającej się z kolejnymi trudnościami. Zaskakujący finał! Polecam

Wspaniała trylogia! Świetna fabuła, nieprzewidziane zwroty akcji i dużo faktów historycznych. Czas sięgnąć po kolejne książki Joanny Jax ☺️

Wspaniała trylogia! Świetna fabuła, nieprzewidziane zwroty akcji i dużo faktów historycznych. Czas sięgnąć po kolejne książki Joanny Jax ☺️

Bardzo ciekawa cała trylogia na obcej ziemi w trzeciej części nareszcie zaczynają się układać problemy i życie wszystkich bohaterów książki . serdecznie polecam .

Bardzo ciekawa cała trylogia na obcej ziemi w trzeciej części nareszcie zaczynają się układać problemy i życie wszystkich bohaterów książki . serdecznie polecam .

Niezwykle wciągająca ,prawdziwa i też edukacyjna cała seria.
Czytałam z pewnym sentymentem porównując losy bohaterów do losów swoich przodków i ich opowiesci z tamtych trudnych czasów .
Warto,a nawet trzeba przeczytać wszytkie 3 części "Na obcej ziemi ".

Niezwykle wciągająca ,prawdziwa i też edukacyjna cała seria.
Czytałam z pewnym sentymentem porównując losy bohaterów do losów swoich przodków i ich opowiesci z tamtych trudnych czasów .
Warto,a nawet trzeba przeczytać wszytkie 3 części "Na obcej ziemi ".

Jest to trzecia część cyklu „Na obcej ziemi” Joanny Jax rozgrywająca się w latach 1948-1950 głównie we Wrocławiu.
Nadia traci ciążę i jest rozżalona zarówno na Wissariona, jak też na Maksima Fiodorowa. Wyprowadza się od męża i zamieszkuje u Marty w domu przy ulicy Stalina. Andrzej w dalszym ciągu nie może porozumieć się ze swoją żoną Emilią, która jest o niego zazdrosna na każdym kroku. Marcel wspólnie z Bogusiem objeżdżają okoliczne wsie i namawiają do kolektywizacji rolnictwa, co wcale nie jest łatwe.
Czy saga zakończy się happy endem?

Autorka bardzo realistycznie przedstawiła tło historyczne z tamtych lat, co przez wiele lat było wybielane Przez kolejne części sagi zaprzyjaźniłam się z jej bohaterami. Jednych polubiłam bardziej innych mniej. Nie zawsze rozumiałam motywy ich postępowania, lecz tak już jest, że każdy ma prawo do indywidualnych decyzji i każdy sam kieruje swoim życiem. Bohaterowie na pewno są autentyczni, dają się zapamiętać i popełniają błędy jak każdy z nas. Wątpię aby ktokolwiek był w stanie polubić Stiepana – brata Wissariona. Już bardziej ludzkie odruchy miał Maksim Fiodorow.
W tej części mamy zamknięcie wątków poszczególnych postaci, co tym bardziej może zachęcić do jej przeczytania.
Książkę oceniam na mocne 7 pkt.

Jest to trzecia część cyklu „Na obcej ziemi” Joanny Jax rozgrywająca się w latach 1948-1950 głównie we Wrocławiu.
Nadia traci ciążę i jest rozżalona zarówno na Wissariona, jak też na Maksima Fiodorowa. Wyprowadza się od męża i zamieszkuje u Marty w domu przy ulicy Stalina. Andrzej w dalszym ciągu nie może porozumieć się ze swoją żoną Emilią, która jest o niego zazdrosna na...

Nadia, po stracie tak bardzo oczekiwanego dziecka, które miało wreszcie nadać sens jej życiu, jest na skraju załamania; nie wie kogo bardziej winić za to co się stało, czy Wiszę, który zasiał w Maksimie obawy o ojcostwo czy własnego męża, który zrobił domową awanturę. Nienawidzi ich obu jednakowo, obu obarcza za dramat, jakiego doświadczyła, nie widzi też motywacji, aby nadal pozostawać z mężem. Przeprowadza się do Lemańskich i od tej chwili zaczyna żyć własnym życiem, chodząc na imprezy, pijąc i spotykając się z różnymi mężczyznami, licząc, że któryś da jej upragnione dziecko. Ale kiedy w jednym z klubów natyka się na Maksima, zdaje sobie sprawę, że jednak tylko on może zostać tak naprawdę ojcem jej potomka, dlatego wraca do domu. Wkrótce okazuje się, że znów jest w ciąży, co w zdecydowany sposób poprawia ich wzajemne relacje.

W życiu przyjaciół Nadii też różnie się dzieje, przechodzą kryzysy, chwile zwątpienia, rozczarowania, problemy zawodowe. Andrzej nie za bardzo lubi swoją pracę, a pogarszające się relacje z Emilią coraz bardziej go przygnębiają i choć marzy o rozwodzie, wie, że po raz kolejny zawiódłby rodziców. Wisza z powodu braku środków finansowych nie zdecydował się chwilowo na opuszczenie kraju, podejmując pracę w kopalni węgla Biały Kamień w Wałbrzychu. Tęskni za Nadią i Oleńką, ale nie chce pokazywać się na oczy Fiodorowowi i zakłócać ich szczęścia.
Jednak ono nie będzie trwać wiecznie, bo w dniu, kiedy na świat przychodzi tak oczekiwany syn, ktoś pozbawia Maksima życia. Nadia po raz kolejny przeżywa dramat, zwłaszcza że podejrzewa o to zabójstwo Wiszę lub jego brata Stiepana. Czy ma rację, czy rzeczywiście wierzy, że jej ukochany przyjaciel byłby w stanie to zrobić, zabierając małej Oleńce jedynego ojca, jakiego miała i którego tak bardzo kochała?

Nie będę zdradzać wszystkiego, choć powiem szczerze, że zakończenie powieści, pewnie dla wielu, jak też dla mnie, było przewidywalne, choć może oczekiwane, okazało się jednak zbyt cukierkowe, jak w bajce, która kończy się słowami "i żyli długo i szczęśliwie". A może się mylę, bo ostatecznie nie wiadomo jak potoczą się losy Nadii i Wiszy.

Wszystkie trzy części cyklu "Na obcej ziemi" niosą w sobie wiele emocji, obfitują - obok perypetii i losów bohaterów - w wiele sytuacji i zdarzeń, których doświadczali Polacy w tym trudnym okresie powojennym, nie tylko na Ziemiach Odzyskanych. Wszechobecna propaganda, wyraźny wpływ sowietów na życie Polaków, kolektywizacja, prześladowania, donosicielstwo na bliskich i znajomych, brak perspektyw, a przede wszystkim poczucie zniewolenia przez kolejnych okupantów to wszystko przekładało się na kryzysy wewnętrzne ludzi, na chwile zwątpienia, załamanie, poczucie ciągłego strachu i obaw, często rezygnacji ze swoich uczuć, marzeń czy ambicji zawodowych.
Akcja powieści kończy się na roku 1950; czy autorka poprowadzi nas jeszcze ścieżką losów Nadii, Wissariona, Marty, Marcelego i Andrzeja, czy dowiemy się jak ułożyli sobie życie?

Nadia, po stracie tak bardzo oczekiwanego dziecka, które miało wreszcie nadać sens jej życiu, jest na skraju załamania; nie wie kogo bardziej winić za to co się stało, czy Wiszę, który zasiał w Maksimie obawy o ojcostwo czy własnego męża, który zrobił domową awanturę. Nienawidzi ich obu jednakowo, obu obarcza za dramat, jakiego doświadczyła, nie widzi też motywacji, aby...

"Powiew wolności" jest trzecim tomem serii. To w nim rozwiążą się wszystkie problemy bohaterów. W międzyczasie musi dojść do kilku melodramatów i innych takich. Dalej wszystko toczy się wokół relacji między Wiszą a Nadią. To na nich skupiła się ta trylogia i nie inaczej może być w jej zakończeniu. Trochę nużąca, taka bardziej telenowela niż książka z tłem historycznym, które jest tutaj pominięte. Bez rewelacji. Przeczytałam by skończyć, ale w sumie nie polecam.

"Powiew wolności" jest trzecim tomem serii. To w nim rozwiążą się wszystkie problemy bohaterów. W międzyczasie musi dojść do kilku melodramatów i innych takich. Dalej wszystko toczy się wokół relacji między Wiszą a Nadią. To na nich skupiła się ta trylogia i nie inaczej może być w jej zakończeniu. Trochę nużąca, taka bardziej telenowela niż książka z tłem historycznym,...

W tym tomie Nadia mnie bardzo irytowała,sama nie wiedziała czego chce,

W tym tomie Nadia mnie bardzo irytowała,sama nie wiedziała czego chce,