Oj Myślałam, że już nie sam rady skończyć,,zasypiam 🤣, tp typpwa mlodziezówka , nie m9j klimat jednak, a jak tu czytać całą noc,? W moim Przypadku, nie da się....

Oj Myślałam, że już nie sam rady skończyć,,zasypiam 🤣, tp typpwa mlodziezówka , nie m9j klimat jednak, a jak tu czytać całą noc,? W moim Przypadku, nie da się....

Mimo że "Córka dymu i Kości" autorstwa Laini Taylor ma swoje zalety, niestety nie spełniła moich oczekiwań. Już na samym początku nie potrafiła mnie wciągnąć, a relacje między bohaterami wydawały się banalne, głupkowate. Styl pisania również sprawiał mi trudności, ale z czasem stał się bardziej znośny.

Co do samej fabuły, niestety okazała się ona mało interesująca, nie potrafiła mnie zainteresować. Dodatkowo niektóre "żarty" (rozpłodowe) były dla mnie po prostu niesmaczne.

Niestety, moje oczekiwania wobec tej książki były wyższe. Czuje się, że jest to historia stworzona głównie dla młodych czytelników lub ten tym fantastyki jest nie dla mnie.
Jedynym plusem tej lektury jest zdecydowanie piękna okładka, która bardzo mi sie podoba.

Długo zastanawiałam się jaka ocenę jej wystawić. Ostatecznie postanowiłam wystawić jej ocenę 5/10. Pomimo pewnych wad, uważam że miło spędziłam czas. Zobaczę czy drugi tom poprawi moją opinie.

Mimo że "Córka dymu i Kości" autorstwa Laini Taylor ma swoje zalety, niestety nie spełniła moich oczekiwań. Już na samym początku nie potrafiła mnie wciągnąć, a relacje między bohaterami wydawały się banalne, głupkowate. Styl pisania również sprawiał mi trudności, ale z czasem stał się bardziej znośny.

Co do samej fabuły, niestety okazała się ona mało interesująca, nie...

Świat w tej historii jest naprawdę intrygujący, motyw portali czasoprzestrzennych, magia, walka dobra ze złem, magiczne stworzenia to coś co powinno Was zainteresowć, a osoby lubiące romantasy myślę, że będą naprawdę zauroczone. Historia Karou w pierwszym tomie zakończyła się takim cliffhangerem, że żałuję, że na kontynuację trzeba trochę poczekać. 🤯

📖Jednakże będąc obiektywną i szczerą muszę poruszyć temat tłumaczenia. Bardzo mi przeszkadzało, nie czytałam pierwszego wydania, ale dużo osób pisało mi, że to jest dużo gorsze niż w pierwszym wydaniu i niestety, ale jest ono chaotyczne, często są archaizmy, a także zmieniono imię bohaterki z Madrigal na Madrygał - brrr dla mnie brzmi bleh 🙊 no, ale musicie sami zobaczyć. Może Wam nie będzie to przeszkadzało, ja się momentami męczyłam:(

Świat w tej historii jest naprawdę intrygujący, motyw portali czasoprzestrzennych, magia, walka dobra ze złem, magiczne stworzenia to coś co powinno Was zainteresowć, a osoby lubiące romantasy myślę, że będą naprawdę zauroczone. Historia Karou w pierwszym tomie zakończyła się takim cliffhangerem, że żałuję, że na kontynuację trzeba trochę poczekać. 🤯

📖Jednakże będąc...

3.5

Początek był wspaniały i bardzo żałuję, że wraz z rozwojem fabuły enigmatyczny urok Pragi oraz wszystkie intrygujące sekrety dotyczące Karou zostały bezpardonowo odsunięte na boczny tor, aby zrobić miejsce dla ckliwego romansidła. To już było dla mnie za wiele. Wspaniałe światotwórstwo nie wytrzymuje próby z harlequinowymi twistami, które sprawiały, że tylko wywracałam oczami z zażenowania i niedowierzania, że autorka zdecydowała się zajechać świetny pomysł na akcję fantasy wyświechtanym motywem instant love. Pół gwiazdki więcej za chwilami bardzo nieszablonowy, liryczny styl.

3.5

Początek był wspaniały i bardzo żałuję, że wraz z rozwojem fabuły enigmatyczny urok Pragi oraz wszystkie intrygujące sekrety dotyczące Karou zostały bezpardonowo odsunięte na boczny tor, aby zrobić miejsce dla ckliwego romansidła. To już było dla mnie za wiele. Wspaniałe światotwórstwo nie wytrzymuje próby z harlequinowymi twistami, które sprawiały, że tylko...

2/5 Bardzo mnie wymęczyła

2/5 Bardzo mnie wymęczyła

Genialnie napisany świat, taki pomysłowy i świeży, pomimo tropu pt: walki aniołów i demonów. Zaskoczyło mnie jak sprawnie autorka wytłumaczyła dlaczego dwoje głównych bohaterow tak ciągnie do siebie. Chwilę wcześniej czytałam najnowszą książkę Sarah J. Maas, którą mnie wymęczyła powtarzalnością swoich bohaterek i historii. Polecam każdemu, który chcę przeczytać coś tak bardzo pomyslowego

Genialnie napisany świat, taki pomysłowy i świeży, pomimo tropu pt: walki aniołów i demonów. Zaskoczyło mnie jak sprawnie autorka wytłumaczyła dlaczego dwoje głównych bohaterow tak ciągnie do siebie. Chwilę wcześniej czytałam najnowszą książkę Sarah J. Maas, którą mnie wymęczyła powtarzalnością swoich bohaterek i historii. Polecam każdemu, który chcę przeczytać coś tak...

Karou jest wyjątkowa. Ma niebieskie włosy, mnóstwo tatuaży, naszyjnik, który spełnia drobne życzenia i talent plastyczny. Kiedy ją poznajemy mieszka w Pradze, uczęszcza do liceum artystycznego oraz wykonuje drobne zadania dla handlarza życzeń. Jej życie jest równie wyjątkowe jak tajemnicza dziewczyna, a my znów możemy poznać jej historię.

Wznowienia, to temat rzeka, ale kiedy w moje ręce wpada książka chwalona i naprawdę pięknie wydana, to ja absolutnie nie mam zamiaru na to narzekać. „Córka dymu i kości” pierwszy raz ukazała się z tego co pamiętam w 2011 roku. Ja osobiście, do tych książek sprzed 10-15 lat mam ogromny sentyment. Są to książki zazwyczaj tak niezwykle pomysłowe i klimatyczne, że wybaczam im nawet drobne głupotki fabularne i językowe. Tak też jest i w tym przypadku. Czy mnie książka zachwyciła? Nie, aczkolwiek uważam, że jest godna zainteresowania, jeśli ma się ochotę na coś lekkiego i z ciekawym pomysłem na fabułę. Bohaterowie są barwi, różnoracy, a niebieskowłosa Karou pociągająca, czytelnik szybko zaczyna się ciekawić kim jest i dlaczego wychowywały ją chimery. Niestety jest jeszcze On, anioł, amant o płonących oczach opisywany nam z takimi szczegółami, tak często, że ma się go dość jeszcze zanim Amanta poznamy. I tutaj autorka w moim odczuciu trochę przesadziła, bo przez te opisy, zachwyty i makijaż a la Jack Sparrow miałam problem, żeby uwierzyć w potęgę tej postaci i poczuć jakąś nić sympatii do niego. Nie rozumiałam go, jak dla mnie Amant składa się tylko z cech amanta, nie ma w nim duszy ani autentyczności. Co dziwne sama Karou wzbudziła moją ciekawość i sympatię. Polubiłam uniwersum, pomysł na nie i to w jaką stronę poszła fabuła.

Jest to typowa książka młodzieżowa, dodatkowo taka kierowana do konkretnej płci, z mocnym wątkiem romantycznym. Ale jest to również niezwykle lekka i przyjemna książka. Nie porwała mojego serca, ale spędziłam z nią bardzo miło czas, naiwność bohaterów nie drażniła moich oczu i jestem naprawdę ciekawa co wydarzy się w następnych tomach. Jeśli masz 15 lat, albo lubisz młodzieżówki z amantami i ślicznymi bohaterami to jest to książka dla Ciebie.

Karou jest wyjątkowa. Ma niebieskie włosy, mnóstwo tatuaży, naszyjnik, który spełnia drobne życzenia i talent plastyczny. Kiedy ją poznajemy mieszka w Pradze, uczęszcza do liceum artystycznego oraz wykonuje drobne zadania dla handlarza życzeń. Jej życie jest równie wyjątkowe jak tajemnicza dziewczyna, a my znów możemy poznać jej historię.

Wznowienia, to temat rzeka, ale...

Reread po kilku latach: bez zmian, pozostaję w zachwycie wyobraźnią autorki, wykreowanego świata i bohaterów.

Reread po kilku latach: bez zmian, pozostaję w zachwycie wyobraźnią autorki, wykreowanego świata i bohaterów.

Nie chce mi się wierzyć, że nie przeczytałam tego w 2012, bo to jest dokładnie ta książka, która wtedy podbiłaby moje serce i na stałe zamieszkała w mojej głowie. Dziś dostrzegam pewne mankamenty, na które wtedy na pewno nie zwróciłabym uwagi, więc nie zachwyca mnie aż tak, jak mogłaby to zrobić dekadę temu, ale i tak czytanie jej było świetną przygodą.

Karou ma siedemnaście lat, uczy się w liceum plastycznym, mieszka w Pradze, a w przerwach między zajęciami podróżuje po całym świecie za pomocą magicznych przejść i zbiera zęby. Obraca się w dość nietypowym towarzystwie stworzeń z baranimi rogami na głowie, wężowymi ciałami i innymi, niekoniecznie ludzkimi atrybutami. Choć jej życie nie do końca można określić jako spokojne czy normalne, wywraca się ono do góry nogami, gdy na swojej drodze spotyka anioła.

Genialny świat, porywający od pierwszej strony, to jeden z najlepszych aspektów tej książki. Umiejscowienie akcji w Pradze, najbardziej magicznym mieście, w jakim miałam okazję być, uważam za wybór doskonały. Opisy praskich uliczek i placów, które tętnią tajemnicą, skradły moje serce. Równie mocno podobał mi się świat wymyślony przez autorkę - świat po drugiej stronie drzwi. Tkwi w nim ogromny potencjał i liczę na to, że kolejne tomy będą szansą na to, by go eksplorować i lepiej poznać. Tak samo jak zamieszkujące go postacie.

Podobało mi się też to, że tutaj to ona jest diablicą, a on aniołem - odwrócenie standardowych ról w tego typu książkach. Magia rządząca tym światem również jest niezwykle ciekawa, przekonanie się, po co właściwie są te wszystkie zęby było bardzo satysfakcjonującym momentem podczas czytania. W miarę szybko domyśliłam się, z czego wynika więź, która ekstremalnie szybko pojawia się między Karou i Akivą, więc nie przeszkadzałoby mi to tak bardzo, jak by mogło, natomiast opisywanie wszystkich jako pięknych i pociągających irytowało mnie dość mocno. Zrzucam to na karb czasów, w których książka powstała. W moim odczuciu w pewnym momencie siadło też odrobinę tempo - dwie trzecie książki było niezwykle wciągające, ale późniejsze rozdziały i wspomnienia Madrigal trochę mnie wymęczyły. Na pewno wnoszą sporo do historii, ale wydawały mi się odrobinę chaotyczne.

Estetyka tej książki to jest tak bardzo tumblr z 2012, że już nie mogę się doczekać czytania kolejnych tomów i przeglądania wszystkich fanartów z tamtych lat.

💙

Nie chce mi się wierzyć, że nie przeczytałam tego w 2012, bo to jest dokładnie ta książka, która wtedy podbiłaby moje serce i na stałe zamieszkała w mojej głowie. Dziś dostrzegam pewne mankamenty, na które wtedy na pewno nie zwróciłabym uwagi, więc nie zachwyca mnie aż tak, jak mogłaby to zrobić dekadę temu, ale i tak czytanie jej było świetną przygodą.

Karou ma...

Szukałam jakiegoś guilty pleasure romantasy i w tej roli "Córka dymu i kości" sprawdziła się idealnie.
Ale Jezu słodki... nawet jak na guilty pleasure przewracałam oczami zbyt często. Główna para (oczywiście wyjątkowej urody) cierpi na syndrom "absurdalna miłość instant" i "jestem bardziej emo niż nastolatki w roku 2007".
Szkoda, że autorka skupiła się na ich miałkiej relacji, bo kreacja świata miała potencjał, a tak to książka śmierdzi płytkimi (acz wyegzaltowanymi) emocjami, tanim patosem i niewiarygodną fabułą rodem z Wattpada.

Szukałam jakiegoś guilty pleasure romantasy i w tej roli "Córka dymu i kości" sprawdziła się idealnie.
Ale Jezu słodki... nawet jak na guilty pleasure przewracałam oczami zbyt często. Główna para (oczywiście wyjątkowej urody) cierpi na syndrom "absurdalna miłość instant" i "jestem bardziej emo niż nastolatki w roku 2007".
Szkoda, że autorka skupiła się na ich miałkiej...