Książki chilijskiego pisarza Luisa Sepúlvedy są doskonałym przykładem połączenia zamiłowania do przyrody z pasją literacką. Żeby się o tym przekonać, wystarczy sięgnąć po Historię o mewie i kocie, który uczył ją latać.
Zorbas jest dużym czarnym kotem. Można powiedzieć, że w życiu ma szczęście. Urodził się w porcie w Hamburgu, gdzie koty są cenione i szanowane i trafił na wspaniałego właściciela.

W momencie kiedy zaczyna się akcja książki, Zorbas zostaje sam w domu, a jego ludzka rodzina wyjeżdża na wakacje. Nawet nie przypuszcza, co go czeka. Otóż pewnego dnia jest świadkiem ostatniego lotu mewy o srebrnych piórach. Kenga, bo tak ma na imię ptak, tuż przed śmiercią prosi Zorbasa o przysługę, żeby zaopiekował się jej pisklęciem i nauczył je latać. Zorbas zgadza się spełnić prośbę umierającej mewy, mimo, iż wydaje się być absurdalna. To istne wariactwo. Kot i mewa pod jednym dachem, ale słowo honoru zobowiązuje. Dlatego Zorbas próbuje oswoić się z nową sytuacją, zmienia dotychczasowe rytuały, zawiera pakt z wrogimi szczurami oraz prosi o pomoc przyjaciół w myśl zasady:

Kłopoty jednego kota portowego są kłopotami wszystkich kotów portowych.
Czy Zorbas okaże się dobrym nauczycielem? Czy mimo dzielących różnic pokocha małą mewę? Z jakimi przeszkodami przyjdzie mu się zmierzyć?
Z uwagą śledziliśmy zabawne perypetie kota i mewy. Historia jest wciągająca i zaskakująca – z pewnością zadziwi niejednego małego i dużego czytelnika, zwłaszcza jej zakończenie oraz poetycki klimat. Pojawia się tutaj wątek o tym, jak degradowanie środowiska wpływa na życie zwierząt. Książka skupia uwagę czytelnika na pokonywaniu ograniczeń, i odwadze. Posiada walory edukacyjne, uczy szacunku dla odmienności. Lekturę czyta się bardzo szybko, sprzyjają temu duże litery i krótkie rozdziały opatrzone wymownymi ilustracjami. Bardzo przyjemna historia do wspólnego czytania!

Książki chilijskiego pisarza Luisa Sepúlvedy są doskonałym przykładem połączenia zamiłowania do przyrody z pasją literacką. Żeby się o tym przekonać, wystarczy sięgnąć po Historię o mewie i kocie, który uczył ją latać.
Zorbas jest dużym czarnym kotem. Można powiedzieć, że w życiu ma szczęście. Urodził się w porcie w Hamburgu, gdzie koty są cenione i szanowane i trafił na...

Króciutka ale piękna historia

Króciutka ale piękna historia

Jaka to spokojna i wzbudzająca ciepło na sercu książka!

Ostatnio słyszałam, że był Dzień Kota i tak jakoś się złożyło, że przypomniałam sobie o włoskim filmie, który widziałam w dzieciństwie pt. “La gabbianella e il gatto” (“mała mewa i kot”, nie ma wersji polskiej),będąca ekranizacją tej książki chilijskiego pisarza.

Początek, co prawda, jest dramatyczny i bardzo smutny, ściśle związany z zanieczyszczeniem mórz. Natomiast dalej jest to historia o miłości i przyjaźni pomiędzy dwiema różnymi gatunkami zwierząt, o dotrzymywaniu słowa, o silnej współpracy, a także o odwadze by stawić czoła trudnościom. Bywały również komiczne i bardzo pomysłowe sytuacje.

To wszystko bardzo mi się podobało. W sumie potrzebowałam takiej lekkiej i przyjemnej lektury.

Jaka to spokojna i wzbudzająca ciepło na sercu książka!

Ostatnio słyszałam, że był Dzień Kota i tak jakoś się złożyło, że przypomniałam sobie o włoskim filmie, który widziałam w dzieciństwie pt. “La gabbianella e il gatto” (“mała mewa i kot”, nie ma wersji polskiej),będąca ekranizacją tej książki chilijskiego pisarza.

Początek, co prawda, jest dramatyczny i bardzo...

Tak trzeba właśnie pisać książki o ekologii, o odpowiedzialności społecznej, o wychowaniu…

Niby to książka dla najmłodszych, ale wszak i ja czytałem te rzecz z bardzo dużą przyjemnością.

Lubię bowiem takie książki dla dzieci, które nie obrażają ich inteligencji, w co ci najgorsi autorzy wątpią - ku swojej szkodzie.

Tak trzeba właśnie pisać książki o ekologii, o odpowiedzialności społecznej, o wychowaniu…

Niby to książka dla najmłodszych, ale wszak i ja czytałem te rzecz z bardzo dużą przyjemnością.

Lubię bowiem takie książki dla dzieci, które nie obrażają ich inteligencji, w co ci najgorsi autorzy wątpią - ku swojej szkodzie.

Wzruszająca. Polecam!

Wzruszająca. Polecam!

Dawno temu "połknięta"...
Mądra, piękna, ważna - taka niewinna perła wśród mojego ksoęgozbioru.
Coś, co bez mrugnięcia okiem psrezentuję każdej ważnej dla mnie osobie - oby też dzieliła radość wędrówki przez Tą Historię.
Może należałoby ją wznowć....? Bo zdobycie tego cacka graniczy z cudem!

Dawno temu "połknięta"...
Mądra, piękna, ważna - taka niewinna perła wśród mojego ksoęgozbioru.
Coś, co bez mrugnięcia okiem psrezentuję każdej ważnej dla mnie osobie - oby też dzieliła radość wędrówki przez Tą Historię.
Może należałoby ją wznowć....? Bo zdobycie tego cacka graniczy z cudem!

Prosta historia, napisana w charakterystycznym dla autora stylu. Bohater przedstawiany jest zawsze za pomocą kilku, tych samych słów, na przykład: „duży, czarny i gruby kot”. Świat przedstawiony jest ledwie zarysowany kilkoma pociągnięciami pędzla. Akcja toczy się szybko, ale opisana jest w zaskakujący sposób – uczone dysputy kotów portowych. A przede wszystkim odpowiedzialne zadanie przed jakim staje Zorbas – wychowanie mewy i nauczenie jej latania. A to wszystko ma drugie dno. O tym, że warto dotrzymywać słowa. O tym, że ludzie w sposób zastraszający niszczą przyrodę, a ta dewastacja ma wpływ również na życie zwierząt. O tym, że jeśli się czegoś bardzo pragnie, to należy do tego dążyć, nie poddawać się i odważnie spoglądać w nieznane. Taka przyjemna lektura na wieczór dla młodzieży starszej, to znaczy tej bliżej osiemdziesięciu lat, a jak się do niej odniosą młodsi, dalibóg nie wiem. Może być zbyt staroświecka dla najmłodszego pokolenia czytelników. Aczkolwiek polecam ją wszystkim.

Prosta historia, napisana w charakterystycznym dla autora stylu. Bohater przedstawiany jest zawsze za pomocą kilku, tych samych słów, na przykład: „duży, czarny i gruby kot”. Świat przedstawiony jest ledwie zarysowany kilkoma pociągnięciami pędzla. Akcja toczy się szybko, ale opisana jest w zaskakujący sposób – uczone dysputy kotów portowych. A przede wszystkim...

Świetna!

Świetna!

Przeczytana przed laty a wracała w myślach co jakiś czas.
Nie pamiętałam autora czy tytułu, ale wbił się w głowę podtytuł. Bardzo chwytliwy, którym podnosiłam przez lata na duchu starsze osoby z mojego otoczenia.
W samej książce wspaniała historia o dotrzymywania obietnic mimo wielu niedogodności i różnic. O wspieraniu również.
Polecam ze szczerego serca poznać te wspaniałe postaci i ich historię

Przeczytana przed laty a wracała w myślach co jakiś czas.
Nie pamiętałam autora czy tytułu, ale wbił się w głowę podtytuł. Bardzo chwytliwy, którym podnosiłam przez lata na duchu starsze osoby z mojego otoczenia.
W samej książce wspaniała historia o dotrzymywania obietnic mimo wielu niedogodności i różnic. O wspieraniu również.
Polecam ze szczerego serca poznać te wspaniałe...

Przeczytałam tę książkę mając około 8-9 lat. Była to jedna z pierwszych książek, które pokochałam od pierwszych stron. Pamiętam ją doskonale do dzisiaj i wiem, że moje dzieci też ją poznają.
Polecam wszystkim, dzieciom i dorosłym.

Przeczytałam tę książkę mając około 8-9 lat. Była to jedna z pierwszych książek, które pokochałam od pierwszych stron. Pamiętam ją doskonale do dzisiaj i wiem, że moje dzieci też ją poznają.
Polecam wszystkim, dzieciom i dorosłym.