Książka z gatunku "zasłużonych" - swojego czasu bardzo ważna i odkrywcza, dziś każdy szanujący się amator nauk przyrodniczych powinien to mieć na półce, przeczytać, znać, a może nawet i cytować, bo to w końcu Darwin, jednak nie czarujmy się - przez 100 (z grubym okładem) lat od jej wydania powstało wiele nowszych, aktualniejszych, ciekawszych i lepiej obrazujących zagadnienie pozycji.

Nie zafascynowała mnie niestety, przeczytana "bo wypada", odfajkowana. Szanuję, ale nie wrócę. Wracam do nowszych pozycji.

Książka z gatunku "zasłużonych" - swojego czasu bardzo ważna i odkrywcza, dziś każdy szanujący się amator nauk przyrodniczych powinien to mieć na półce, przeczytać, znać, a może nawet i cytować, bo to w końcu Darwin, jednak nie czarujmy się - przez 100 (z grubym okładem) lat od jej wydania powstało wiele nowszych, aktualniejszych, ciekawszych i lepiej obrazujących...

Dziś ta książka należy do klasyki literatury biologicznej. Darwin w dwóch tomach zapoznaje czytelników z ewolucją, omawia ją na przykładzie królestwa zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem doboru w odniesieniu do płci i mówi o pochodzeniu człowieka. Interesująca niezwykle pozycja pod wieloma względami.
Książka podzielona na dwa tomy. W pierwszym tomie (stosując słownictwo Karola Darwina) autor traktuje o prawach i przyczynach doboru płciowego, o liczebnym stosunku płci w królestwie zwierząt, o drugorzędnych płciowych znamionach w niższych gromadach królestwa zwierzęcego, u owadów, ryb, płazów i ptaków. W tomie drugim głównie kończy swoje wywody na temat ptaków, omawia drugorzędne znamiona płciowe ssaków i człowieka. Rozdział XIV to ogólne streszczenie, a za nim niezwykle ciekawa część pt. "O podobieństwie i o różnicy w budowie i w rozwoju mózgu człowieka i małp przez profesora Huxleya". Przy lekturze pamiętać należy o czasie napisania tejże książki. Dziś już wiemy więcej, dziś wiele z niejasności wskazywanych przez Darwina zostało wyjaśnianych, dziś niektóre zjawiska tłumaczymy w nieco inny sposób i niektóre kwestie traktujemy inaczej lub ich objaśnienie jest bardziej skomplikowane niż autor sądził. Zmieniła się także terminologia. Nie miej książka warta jest przeczytania, a szczególnie ważna jest dla miłośników biologii, ewolucji lub historii nauki.
Książka o wybitnych walorach. Ważna ze względów historycznych i świetnie napisana. Także i dziś znakomicie się ja czyta i widać tu pasję autora oraz ujawnia się w pełni jego niesamowity dar pisarski. Super sprawa, która zasługuje na ocenę 9/10.

Dziś ta książka należy do klasyki literatury biologicznej. Darwin w dwóch tomach zapoznaje czytelników z ewolucją, omawia ją na przykładzie królestwa zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem doboru w odniesieniu do płci i mówi o pochodzeniu człowieka. Interesująca niezwykle pozycja pod wieloma względami.
Książka podzielona na dwa tomy. W pierwszym tomie (stosując słownictwo...

Hm, książka na pewno interesująca!
Najciekawsze wg mnie rozdziały to 1 i 2, traktujące o związku człowieka z formami niższymi. Darwin w fascynujący a nawet humorystyczny sposób tłumaczy, dlaczego nasze pokrewieństwo z naturą jest prawdą; przy czym nie popada w zbytni nihilizm i materializm.
Książka "O pochodzeniu człowieka" jest również nieprawdopodobnym hołdem dla świata zwierząt (wszelkiego rodzaju) - dlatego warto przeczytać, choćby po to, by uzmysłowić sobie, że zwierzęta... "nie tylko kochają, ale chcą być kochane".
: )

Hm, książka na pewno interesująca!
Najciekawsze wg mnie rozdziały to 1 i 2, traktujące o związku człowieka z formami niższymi. Darwin w fascynujący a nawet humorystyczny sposób tłumaczy, dlaczego nasze pokrewieństwo z naturą jest prawdą; przy czym nie popada w zbytni nihilizm i materializm.
Książka "O pochodzeniu człowieka" jest również nieprawdopodobnym hołdem dla świata...

Karol Darwin to jeden z największych "niepokornych" swojej epoki. Jego wykład o dziejach człowieka stanowi milowy krok w humanistyce XIX-wiecznej. Z premedytacją piszę "w humanistyce", bowiem wielkim zmysłem wrażliwości wykazał się pisząc swe dzieła. Autor po pierwsze: szeroko odwołuje się do badań swoich poprzedników, szanuje nawet swoich naukowych oponentów, przede wszystkim zaś często stwierdza: "nie wiem, brak mi i wiedzy i umiejętności". Zasada Sokratesa jest w wielu przypadkach oznaczeniem najmądrzejszych na naszej kuli.
Dziś tezy Darwina się przeterminowały, stąd czytamy go głównie jako źródło do dziejów nauki i poznania. Mozna zwracać szczególnie uwagę na słowo: brak politycznej poprawności, która tak często psuje wykłady wygłaszane dziś, zawęża zasób słów. Jednak mimo rozróżnień na dobrych Szkotów i "brudnych" Irlandczyków znać po Darwinie swoistą miłość do rodzaju ludzkiego. Wręcz, na przekór swoim przeciwnikom chce on przez swój własny rodowód pokazać najważniejszą cechę ludzkiej cywilizacji: "postęp". To słowo kluczowe, bez którego ani Darwin, ani inni wielcy myśliciele nie wyłoniliby się z mroku dziejów.

Na pewno nie może być Darwin przewodnikiem dla rasistów, gdyz stwierdza wprost: kolor skóry nie wpływa na moralność ani inteligencję. Jego dzieła mogą być za to przyczynkiem do rozmowy o winach europejczyków i ich zachłanności w epoce kolonialnej. Juz Darwinowi nieobce było przeświadczenie o zgubnym wpływie nowych, europejskich porządków wśród np. Aborygenów lub Maorysów, Indian. Warto zastanowić się nad tym i dziś, gdy kierujemy nad Amazonię helikoptery.

Poza wszystkim piętnuje autor przesądy i sztucznie stwarzane różnice (choćby tabu żywieniowe - religijne),które miast tworzyć pomosty - stworzyły tak hołubione nawet w XXI wieku kamienne mury pomiędzy ludźmi.

Karol Darwin to jeden z największych "niepokornych" swojej epoki. Jego wykład o dziejach człowieka stanowi milowy krok w humanistyce XIX-wiecznej. Z premedytacją piszę "w humanistyce", bowiem wielkim zmysłem wrażliwości wykazał się pisząc swe dzieła. Autor po pierwsze: szeroko odwołuje się do badań swoich poprzedników, szanuje nawet swoich naukowych oponentów, przede...