Odnaleziony ksiądz

Mam wrażenie, że książka jest próbą przeanalizowania wszystkiego na nowo i powolnego procesu wybaczania sobie.
Autora zawiodły ideały, w które mocno wierzył. A może sama instytucja kościelna? Zderzenie się z rzeczywistością jednak okazało się mocno bolesne. Marcin szukał odpowiedzi na pytanie, kim jest. Wszystko analizował, przewartościowywał. Szukał pomocy u innych ludzi, bardzo brakowało mu rozmowy z drugim człowiekiem. Aż w coś nim pękło. Stracił nawet wiarę w Boga, którą później udało się odzyskać.
Poruszająca i szczera opowieść o młodym, zagubionym człowieku, który tak po ludzku chciał odnaleźć swoje miejsce i szczęście w życiu. Być spełnionym człowiekiem. Niczego nie żałować ani nie udawać.

Mam wrażenie, że książka jest próbą przeanalizowania wszystkiego na nowo i powolnego procesu wybaczania sobie.
Autora zawiodły ideały, w które mocno wierzył. A może sama instytucja kościelna? Zderzenie się z rzeczywistością jednak okazało się mocno bolesne. Marcin szukał odpowiedzi na pytanie, kim jest. Wszystko analizował, przewartościowywał. Szukał pomocy u innych ludzi,...

"Odnaleziony ksiądz" to kontynuacja bestsellerowego "Znikniętego księdza", w której Marcin Adamiec dzieli się dalszymi losami po porzuceniu kapłaństwa. Książka porusza m.in. tematy wyzwań nowego życia, trudności z adaptacją do życia świeckiego, miłości i ojcostwa, rozliczenia się z przeszłością i poszukiwań sensu życia.
"Odnaleziony ksiądz" to szczera i poruszająca opowieść, która z pewnością zainteresuje nie tylko osoby związane z Kościołem. Książka skłania do refleksji nad życiem, wiarą i odwagą podejmowania trudnych decyzji.

"Odnaleziony ksiądz" to kontynuacja bestsellerowego "Znikniętego księdza", w której Marcin Adamiec dzieli się dalszymi losami po porzuceniu kapłaństwa. Książka porusza m.in. tematy wyzwań nowego życia, trudności z adaptacją do życia świeckiego, miłości i ojcostwa, rozliczenia się z przeszłością i poszukiwań sensu życia.
"Odnaleziony ksiądz" to szczera i poruszająca...

Kolejne wspomnienia księdza, który odszedł ze stanu kapłańskiego. Na początku przytacza Adamiec dosyć interesujące dane, oto spośród 37 kleryków, którzy razem z nim rozpoczęli studia w seminarium w Opolu, święcenia przyjęło 19 – około połowy. A z tej dziewiętnastki aż siedmiu księży odeszło z kapłaństwa. Wedle szacunków autora (brak oficjalnych danych kościelnych),w ostatnich latach z kapłaństwa rezygnuje średnio 100 księży na rok. Sprawa zatem jest poważna, ale Episkopat, jak to często bywa, chowa głowę w piasek.

W pierwszej części książki pisze Adamiec sporo o swojej nauce w seminarium duchownym i początkach pracy w parafii. Nieźle to napisane, ale deczko wtórne, już czytałem o tych sprawach w książkach 'Sakrament obłudy' Samborskiego, 'Czarni' Reszki czy 'Duchowni o duchownych' Nowaka.

Zdecydowanie najciekawsze w książce jest dość szczegółowe opisanie procesu odejścia autora z kapłaństwa, to bardzo skomplikowana i żmudna sprawa. Oto autor po paru latach pracy na plebanii zaczął dusić się w sztywnym i zmilitaryzowanym systemie kościelnym, wpadł w depresję i w czasie pobytu w psychiatryku stracił wiarę. Wtedy też nawiązał relację z kobietą. Ale sam proces wyjścia z kościoła był bardzo trudny: za dużo czasu, emocji, pracy zainwestował w kapłaństwo. Poza tym czuł się wtedy bardzo samotny, nie miał komu się zwierzyć z rozterek. Wsparcie znalazł w Niemczech, gdzie istnieje telefon pomocowy dla księży rozważających odejście z kapłaństwa. Długa rozmowa z Dieterem, byłym księdzem, bardzo pomogła panu Adamcowi i utwierdziła go w słuszności podjętej decyzji.

Przy okazji, pyszna jest historia kolegi pana Adamca, księdza, któremu urodziło się dziecko. Dowiedział się o tym biskup, wezwał księdza, upewnił się po pierwsze, że o sprawie nikt nie wie, po drugie, że ksiądz nie uznał dziecka (w przeciwnym przypadku automatycznie wylatywał z kapłaństwa),powiedział coś o upadku w materii szóstego przykazania, ale postanowił dać księdzu szansę. Oto nakazał natychmiastowe udanie się do centrum rekolekcyjnego pod Rzeszowem – chodziło o reedukację, a potem ksiądz miał być wysłany na drugi koniec Polski i ograniczyć do minimum kontakty z matką dziecka. Najważniejsze, żeby nie było skandalu. Ale ksiądz się zbuntował i porzucił kapłaństwo. Piękna to historyjka pokazująca nasz kościół w pigułce.

Po zrzuceniu sutanny bywa byłym księżom bardzo trudno. Po pierwsze wszyscy w kościele (i nie tylko) się od nich odwracają, są traktowani jak powietrze, jak trędowaci. Innym problemem jest syndrom Judasza – poczucie, że się zdradziło wiarę i kościół. Trochę czasu zabrało autorowi uporanie się z demonami z przeszłości, teraz ma rodzinę, urodziło mu się dziecko, życzę mu dużo szczęścia!

Kolejne wspomnienia księdza, który odszedł ze stanu kapłańskiego. Na początku przytacza Adamiec dosyć interesujące dane, oto spośród 37 kleryków, którzy razem z nim rozpoczęli studia w seminarium w Opolu, święcenia przyjęło 19 – około połowy. A z tej dziewiętnastki aż siedmiu księży odeszło z kapłaństwa. Wedle szacunków autora (brak oficjalnych danych kościelnych),w...

Poruszająca, szczera, odważna opowieść o życiu w kapłaństwie i po nim. Odziera ze złudzeń, jakie często mamy na temat instytucji Kościoła i jego pracowników. Przykre to jest bardzo, ale prawdziwe i należy o tym mówić głośno. Cieszę się, że autor odważył się napisać swoje książki,, że powstaje coraz więcej książek obnażających zakłamanie, słabość, błędy tej instytucji, która rości sobie prawo do mówienia ludziom jak mają żyć.

Poruszająca, szczera, odważna opowieść o życiu w kapłaństwie i po nim. Odziera ze złudzeń, jakie często mamy na temat instytucji Kościoła i jego pracowników. Przykre to jest bardzo, ale prawdziwe i należy o tym mówić głośno. Cieszę się, że autor odważył się napisać swoje książki,, że powstaje coraz więcej książek obnażających zakłamanie, słabość, błędy tej instytucji, która...

Zazwyczaj nie czytam książek autobiograficznych i w sumie biorąc do ręki tę pozycję nie zwróciłam uwagi ,że to autobiografia.Żałuję jedynie ,że zaczęłam od drugiej części,bo sporo mi umknęło w całej historii Marcina Adamca.

"Na wszystko inne biskup przymknie oko. Nawet jeśli ktoś molestował dziecko, czeka go jeszcze proces, w trakcie którego wiele się może zdarzyć. Jednakże ksiądz mający dziecko to już zupełnie inna sprawa. I chociaż bycie rodzicem jest jednym z największych darów, jakie można otrzymać od życia, to w oczach biskupa i Kościoła jest owocem przestępstwa."

Ciekawa historia o odchodzeniu z kościoła i konfrontacji ze "zwykłym życiem".Po przeczytaniu tej książki jestem utwierdzona w przekonaniu,że Kościół, już dawno powinien przejść solidne zmiany.

Zazwyczaj nie czytam książek autobiograficznych i w sumie biorąc do ręki tę pozycję nie zwróciłam uwagi ,że to autobiografia.Żałuję jedynie ,że zaczęłam od drugiej części,bo sporo mi umknęło w całej historii Marcina Adamca.

"Na wszystko inne biskup przymknie oko. Nawet jeśli ktoś molestował dziecko, czeka go jeszcze proces, w trakcie którego wiele się może zdarzyć....

Całkiem dobrze się słuchało. Nawet dość przekonująco się wytłumaczył z rezygnacji z bycia księdzem (utrata wiary w Boga by znów ją odzyskać).

Całkiem dobrze się słuchało. Nawet dość przekonująco się wytłumaczył z rezygnacji z bycia księdzem (utrata wiary w Boga by znów ją odzyskać).

Moim zdaniem ocena na LC jest zdecydowanie za niska bo to naprawdę dobra książka. W poprzedniej autor opisywał kulisy stanu duchownego od środka. W tej książce mocno skupia się na kwestiach związanych z samym odchodzeniem ze stanu kapłańskiego podpierając wypowiedź sporą dozą osobistych doświadczeń oraz innych osób. Takich książek powinno być zdecydowanie więcej.

Moim zdaniem ocena na LC jest zdecydowanie za niska bo to naprawdę dobra książka. W poprzedniej autor opisywał kulisy stanu duchownego od środka. W tej książce mocno skupia się na kwestiach związanych z samym odchodzeniem ze stanu kapłańskiego podpierając wypowiedź sporą dozą osobistych doświadczeń oraz innych osób. Takich książek powinno być zdecydowanie więcej.

Po lekturze książki "Zniknięty ksiądz" Marcina Adamca, nie mogłam odmówić sobie przeczytania "Odnalezionego księdza". Cieszę się, że to zrobiłam, bo opowieść o byłym księdzu jest bardzo ciekawa.

Ta książka jest zdecydowanie bardziej osobista niż pierwsza i podtytuł z poprzedniej ("Moja historia") bardziej by tutaj pasował. Przede wszystkim nie ma w niej tak dużo o innych księżach. Autor skupił się na swoim życiu i szczegółowo, ale nie nudnie, o nim opowiada. Były ksiądz zabiera czytelnika do świata kleru. Odkrywa tajemnice nauki w seminarium, gdzie nie każdy dotrwa do święceń. Bycie wikarym na parafii też często odbiega od wyobrażeń.

Ksiądz jest tylko człowiekiem, który może nienawidzić, kochać czy chorować. Może też się okazać, że ma dziecko, a tego biskup nie wybacza. Marcin Adamiec zachorował na depresję. Odszedł z kapłaństwa nie dla kobiety, tylko dlatego, że przestał wierzyć. Dopiero po zrzuceniu sutanny zakochał się, został ojcem i wiara w Boga wróciła.

Lubię takie książki. Niezwykle osobiste i intymne, pokazujące rzeczywistość taką jaka jest, bez koloryzowania. Dobrze się to czytało, a Marcina Adamca polubiłam na tyle, że cieszę się jego szczęściem. Życie mamy jedno i nie warto trwać w cierpieniu. Trzeba znaleźć w sobie odwagę do zmian, tak jak zrobił to autor "Odnalezionego księdza". Czytajcie!

Po lekturze książki "Zniknięty ksiądz" Marcina Adamca, nie mogłam odmówić sobie przeczytania "Odnalezionego księdza". Cieszę się, że to zrobiłam, bo opowieść o byłym księdzu jest bardzo ciekawa.

Ta książka jest zdecydowanie bardziej osobista niż pierwsza i podtytuł z poprzedniej ("Moja historia") bardziej by tutaj pasował. Przede wszystkim nie ma w niej tak dużo o...

Polecam serdecznie, świetna książka. Trafnie opisuje procesy, które utwierdziły mnie w przekonaniach, że Kościół potrzebuje zmian. Opisane osobiste przeżycia autora, który po odejściu ze struktur Kościoła stał się ateistą, ale potrafił na nowo odzyskać wiarę w Boga. "Ojcze NASZ..."

Polecam serdecznie, świetna książka. Trafnie opisuje procesy, które utwierdziły mnie w przekonaniach, że Kościół potrzebuje zmian. Opisane osobiste przeżycia autora, który po odejściu ze struktur Kościoła stał się ateistą, ale potrafił na nowo odzyskać wiarę w Boga. "Ojcze NASZ..."

Fantastyczna książka. Bardzo osobista, cechująca się szczerością i otwartością autora. Serdecznie polecam. Niezwykły jest również poziom obiektywizmu w niej zawarty.

Fantastyczna książka. Bardzo osobista, cechująca się szczerością i otwartością autora. Serdecznie polecam. Niezwykły jest również poziom obiektywizmu w niej zawarty.