Bardzo wciągająca, ale nie o "obsesji, zdradzie i przywilejach", raczej o rodzicielstwie bez miłości na różne sposoby, nieleczonych traumach i kalekich emocjonalnie osobach, które jakimś cudem się odnalazły i trwają przy sobie przez lata. Pokręcone, przykre, ale bardzo wciągające. Choć od połowy nie mogłam już wytrzymać ze zniecierpliwienia, nie wiedząc co się wydarzyło na początku.

Bardzo wciągająca, ale nie o "obsesji, zdradzie i przywilejach", raczej o rodzicielstwie bez miłości na różne sposoby, nieleczonych traumach i kalekich emocjonalnie osobach, które jakimś cudem się odnalazły i trwają przy sobie przez lata. Pokręcone, przykre, ale bardzo wciągające. Choć od połowy nie mogłam już wytrzymać ze zniecierpliwienia, nie wiedząc co się wydarzyło na...

Pamiętacie wyborną powieść Elizabeth Day „Sroka”, z powodu której oszalała spora część czytelniczej społeczności?
Autorka powraca z kolejną nieoczywistą i bardzo złożoną historią, w której nic nie jest oczywiste i racjonalne.

„Party” to opowieść o skomplikowanych relacjach, chorobliwych obsesjach oraz trudnych do wytłumaczenia kłamstwach, które może i wynikają życzliwych pobudek, ale mają drugie dno.
Day kreuje soczyste, wielowymiarowe postacie, które z pewnością można uznać za skomplikowane emocjonalnie. Chciałabym uchylić Wam chociaż odrobinki tajemnicy, ale nie mogę zepsuć nikomu zabawy! A ta jest przednia, ponieważ autorka z szaloną zręcznością manewruje intrygą, rzuca kolejne cienie będące wspomnieniami z przeszłości, a różnego rodzaju sugestie powodują jeszcze większą dezorientację. W efekcie kompletnie zdezorientowany czytelnik orientuje się co co w tym wszystkim chodzi, jak niesamowicie pokrętna okazała się droga bohaterów i gdzie jest jej koniec…

Wspaniałym posunięciem było wprowadzenie elementów pamiętnika oraz licznych retrospekcji, które nakreślały sylwetki bohaterów, tłumaczyły ich decyzje oraz emocje, jakimi się kierowali. A emocji w tej powieści jest bardzo, bardzo dużo - trudnych, obfitych w dawne zaszłości, przepełnionych rozczarowaniem i gorączkową nadzieją. Apogeum spadało na mnie kompletnie niespodziewanie: zwariowana obsesja doprowadza do kompletnie nieoczywistego zakończenia, które ewoluuje w kompletnie niespodziewanym kierunku.

„Party” to nieoczywisty dramat psychologiczny, w którym poruszone zostają delikatne struny czułych emocji. Świetny klimat zapewniają niepokojącą i trzymającą w niesłabnącym napięciu akcja, która sprawia, że ciężko rozstać się z tą książką nawet na krótką chwilę. Kolejny sukces literacki Elizabeth Day!

Pamiętacie wyborną powieść Elizabeth Day „Sroka”, z powodu której oszalała spora część czytelniczej społeczności?
Autorka powraca z kolejną nieoczywistą i bardzo złożoną historią, w której nic nie jest oczywiste i racjonalne.

„Party” to opowieść o skomplikowanych relacjach, chorobliwych obsesjach oraz trudnych do wytłumaczenia kłamstwach, które może i wynikają życzliwych...

To prawda że książkę czyta się błyskawicznie, mi to zajęło jeden wieczór. Lubie powieści, których akcja toczy się dwutorowo. Za to ogromny plus, no i główny bohater był w porządku. Zakończenie nieco kuleje, ale i tak czyta się nieźle.

To prawda że książkę czyta się błyskawicznie, mi to zajęło jeden wieczór. Lubie powieści, których akcja toczy się dwutorowo. Za to ogromny plus, no i główny bohater był w porządku. Zakończenie nieco kuleje, ale i tak czyta się nieźle.

Choć obaj nie mogliby bardziej się różnic, Martin i Ben są najlepszymi przyjaciółmi, ale fundamenty ich relacji nie są naturalne, a umocniła je pewna wspólna tajemnica.

Wydarzenia biegną dwutorowo: wybiegają daleko w przeszłość, by dokładniej zobrazować to, do czego doszło na pewnym przyjęciu i dlaczego wplątana jest w to policja.

Zaskakujące jest to, jak bardzo Martin w swej własnej narracji różni się od tego, jakim widzi go Lucy, a tak naprawdę jaki jest, nie wie nikt, nawet on sam. Jedno jest pewne — chciałaby być jak Ben. To człowiek zagadka, jest jak cebula złożona z wielu warstw, a każda z nich coraz bardziej szokuje. Zadziwia też fakt, jak niskie mniemanie ma o swej żonie, jak bardzo jej niedocenia.

"Party" Elizabeth Day to całkiem udana powieść psychologiczna jednak daleko jej do typowego thrillera. Napięcie budowane jest stopniowo przez pojawiające się co jakiś czas sekrety i zwroty akcji. Autorka umiejętnie odkrywa psychologiczne aspekty bohaterów, po mistrzowsku manipuluje czytelnikiem, trzymając go w niepewności co do rozwoju wydarzeń. A zagadka, która towarzyszy całej historii, sprawia, że chcesz ją poznać do końca.

Choć obaj nie mogliby bardziej się różnic, Martin i Ben są najlepszymi przyjaciółmi, ale fundamenty ich relacji nie są naturalne, a umocniła je pewna wspólna tajemnica.

Wydarzenia biegną dwutorowo: wybiegają daleko w przeszłość, by dokładniej zobrazować to, do czego doszło na pewnym przyjęciu i dlaczego wplątana jest w to policja.

Zaskakujące jest to, jak bardzo Martin...

Ciekawie prowadzona, bardzo dobrze skonstruowana postać głównego bohatera, generalnie ok

Ciekawie prowadzona, bardzo dobrze skonstruowana postać głównego bohatera, generalnie ok

Od początku historii opowieści jesteśmy wrzuceni w środek śledźtwa, który przeplatany jest również retrospekcją z dnia zdarzenia. Jakiego jeszcze nie wiemy, jednak śledztwo trwa i przesłuchiwany jest główny bohater. Jego wspomnienia jak również wspomnienia jego żony o nim kierują nasze myśli stopniowo w konkretnym kierunku, zupełnie jakby autorka podsuwała już troszkę jakieś ślady.

Historia biegnie dość leniwie, niemniej nakreśla bohatera w bardzo konkretny sposób. Pomimo tego, że pewne stwierdzenia nie padły nie trudno domyśleć się jaki sekret skrywa Martin. Choć jak się okazuje nie jest to wcale jeden sekret.

Mamy okazję poznać bardzo dobrze czym podyktowane są pewne zachowania bohaterów, przyjrzymy się wnikliwie tym co nimi kieruje i jaki wpływ na człowieka ma równieź środowisko i wychowanie. Dużo tu knucia, zawiści, intryg, przebiegłości choć nic z tego nie widać na pierwszy rzut oka.

Historia obrała inny kierunek zupełnie niź ten w jakim podejrzewałam, że się potoczy i za to plus. Za dobrze zbudowane i dość wyraziste postaci również. Jedynie co mi tu nie grało to nieco wolne tempo wszystkiego i zagmatwanie - wszystko w zasadzie staje się jasne w jednym momencie, jednak nic na wskazywało na taki rozwój wydarzeń.

Jako thriller psychologiczny bardzo dobrze skonstruowana historia, bohaterowie i poplątanie jednak bez większych punktów wow jeśli ktoś tego szuka. Końcówka później już niczym nie zaskoczy bo jest konsekwencją całosci i dobrym zwieńczeniem tej historii.

Od początku historii opowieści jesteśmy wrzuceni w środek śledźtwa, który przeplatany jest również retrospekcją z dnia zdarzenia. Jakiego jeszcze nie wiemy, jednak śledztwo trwa i przesłuchiwany jest główny bohater. Jego wspomnienia jak również wspomnienia jego żony o nim kierują nasze myśli stopniowo w konkretnym kierunku, zupełnie jakby autorka podsuwała już troszkę...

Tendencyjny, ale dosyć smaczny kryminał z rozbudowanym portretem psychologicznym bohaterów.

Tendencyjny, ale dosyć smaczny kryminał z rozbudowanym portretem psychologicznym bohaterów.

“Czasem w jednej sekundzie zmienia się całe życie, ponieważ ta pojedyncza sekunda nie istnieje w oderwaniu od reszty: jest powiązana z nieskończonym łańcuchem minut, dni, tygodni, miesięcy i lat, które ją poprzedziły. Lecz właśnie ta jedna wypaczona sekunda uruchamia cały proces.”
Martin Gilmour jest specyficznym człowiekiem. Elegancki, chłodny w obejściu, ale niezwykle kulturalny krytyk sztuki. Odnosi sukcesy dzięki swoim książkom. Jego żona, bardzo oddana Lucy Gilmour zawsze stoi murem za mężem. Chociaż pragnie dziecka i nie czuje się szczęśliwa. W ich związku zawsze jest ten trzeci - Ben Fitzmaurice. Mężczyźni znają się od czasów szkoły w Burtonbury. Ich przyjaźń polega na uwielbieniu Bena przez Martina. Z czasem więzy zażyłości się poluzowują i to prowadzi do tragedii.
Powieść opisuje zderzenie dwóch światów. Zamożny, wpływowy, pełen uroku lord Ben Fitzmaurice i jego posągowo piękna żona, lady Serena w kontraście do zagubionego, pochodzącego z domu, gdzie królowała oziębła matka, Martina Gilmoura. Podziw i uwielbienie dla innej, alternatywnej rzeczywistości. Pragnienie, by stać się jego częścią.
Party to książka o skomplikowanych relacjach, traumatycznych wydarzeniach, a także o miłości i lojalności. Z pewnością jest to lektura, która wzbudza całą gamę emocji. Zdecydowanie warto przeczytać!

“Czasem w jednej sekundzie zmienia się całe życie, ponieważ ta pojedyncza sekunda nie istnieje w oderwaniu od reszty: jest powiązana z nieskończonym łańcuchem minut, dni, tygodni, miesięcy i lat, które ją poprzedziły. Lecz właśnie ta jedna wypaczona sekunda uruchamia cały proces.”
Martin Gilmour jest specyficznym człowiekiem. Elegancki, chłodny w obejściu, ale niezwykle...

Dałabym 8 i to mocne, jednak zgrzyta mi mocno końcówka. Skoro okazuje się, że Ben może wszystko, łącznie z uniknięciem odpowiedzialności za wypadek, który spowodował, to dlaczego przemilczał prawdę w sprawie osoby odpowiedzialnej za skrzywdzenie jego żony ? Mógł oboje (Martina i Lucy) usunąć ze swojej przestrzeni, czego chciał. Argument, że wziął górę jakiś rodzaj sentymentu do Martina do mnie nie przemawia.
Poza tym świetna.

Dałabym 8 i to mocne, jednak zgrzyta mi mocno końcówka. Skoro okazuje się, że Ben może wszystko, łącznie z uniknięciem odpowiedzialności za wypadek, który spowodował, to dlaczego przemilczał prawdę w sprawie osoby odpowiedzialnej za skrzywdzenie jego żony ? Mógł oboje (Martina i Lucy) usunąć ze swojej przestrzeni, czego chciał. Argument, że wziął górę jakiś rodzaj...

Czy masz przyjaciela, z którym znasz się od dawien dawna? Czy Wasza bliska znajomość dalej jest tak bardzo zażyła, jak kiedyś, a może to już tylko pozory i pewnego rodzaju przyzwyczajenie?

Przyjaźń to coś bardzo potrzebnego w naszym życiu, ale mówię tu oczywiście o prawdziwej przyjaźni, takiej, gdzie faktycznie jednej osobie zależy na drugiej, takiej, która nie ma podtekstów, szczerej, bezinteresownej, nie szukającej poklasku. Czy przyjaźń między Benem a Martinem taka właśnie jest? W końcu każdy zadaje sobie pytanie, jak w ogóle ta dwójka połączyła swoje życiowe szlaki dawno temu. Są zupełnie inni, a jednak coś ich trzyma przy sobie. Czy coś się za tym kryje?

Przyznam szczerze, że moja relacja z tą książką jest trudna do określenia. Sięgnęłam po nią ze względu na inny tytuł, który wyszedł spod pióra autorki, a mowa tutaj o Sroce. Ten zrobił na mnie ogromne wrażenie, po Party również oczekiwałam niepokoju, zwrotów akcji, niepewności, wodzenia za nos… dostałam tylko namiastkę tego, a szkoda.

Wszystko zaczyna się w małym, kwadratowym pokoju przesłuchań, do którego trafia Martin. Nie wiemy co jest tego powodem, ten sam jest zdziwiony, ale po oficjalnym wstępie zaczyna snuć opowieść. Wraca do wydarzeń tych zamierzchłych, które mogą stanowić klucz do wyjaśnienia tego, co wydarzyło się 2 maja w posiadłości Bena i jego żony Sereny.
Faktycznie miałam wrażenie jakby siedziała wiele godzin na posterunku i przysłuchiwała się wypowiedziom Martina. Był ostrożny w słowach, nie chciał za bardzo się odkrywać.

To nie on sprawił, że w końcu poczułam się zaintrygowana. To Lucy zmąciła mój spokój i na to czekałam! Ot niby zwyczajna żona, a jednak stała się najciekawszą postacią, to jej zapiski z pamiętnika zawierały najwięcej emocji i sprawiły, że w końcu poczułam się częścią tej historii.

Jedno jest pewne, pieniądze szczęścia nie dają, potrafią zatuszować niedogodności, ale czy warto? Czy nie lepszy jest spokój ducha i fakt, że nikt nie został źle osądzony, potraktowany, choć konsekwencje mogą być bardzo dotkliwe. To już zależy od człowieka i jego moralności….

Czy masz przyjaciela, z którym znasz się od dawien dawna? Czy Wasza bliska znajomość dalej jest tak bardzo zażyła, jak kiedyś, a może to już tylko pozory i pewnego rodzaju przyzwyczajenie?

Przyjaźń to coś bardzo potrzebnego w naszym życiu, ale mówię tu oczywiście o prawdziwej przyjaźni, takiej, gdzie faktycznie jednej osobie zależy na drugiej, takiej, która nie ma...