Wszystko zaczęło się od "Bohaterów ostatniej akcji", książki wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Open Beta. Publikacji, która oddaje [bazując na własnych doświadczeniach z "czasu i miejsca akcji", w których doświadczałem szerokiego spektrum emocji, oglądając filmy na kasetach wideo (na "odtwarzaczu" marki Toshiba) wyczyny ekranowych herosów] część ducha lat 80-tych, ekstrapolowanych z latencją w lata 90-te burzliwej i z wielu miar nieciekawej polskiej rzeczywistości. Kino akcji na zawsze w moim i sercach wielu dzieciaków i nastolatków dorastających wtenczas w Polsce, ale...

No, właśnie, ale... na tych samych kasetach VHS mogących pomieścić 180 minut filmu, kino akcji dzieliło miejsce z kultowymi amerykańskim komediami epoki - nierzadko pewnie te drugie, nadpisywane były na te pierwsze. Tak więc, przeładowane adrenaliną emocje rozładowywane były kaskadami śmiechu, które wyzwalali "Golfiarze", "Szajbus", "Pulpety", "Pogromcy duchów", "Blues Brothers", "Wujaszek Buck", "Szpiedzy tacy, jak my" czy "Gliniarz z Beverly Hills" oraz "Sklepik z horrorami", czy wszystkie "Wakacje" rodziny Griswoldów...

...i właśnie o tym jest bliższa memu sercu, wcześniejsza książka Nicka de Semlyena, opowiadająca o komediowych geniuszach - którzy w wyniku niepoznanych dotąd praw rządzących generowaniem tak niezwykłych zbiegów okoliczności, niemal wszyscy werbowani byli do kina z programu Saturday Night Live i kanadyjskiej Second City Television - i prywatnie niekoniecznie przyjemnych typkach, którzy pod względem seksualnych ekstrawagancji i pociągu do używek mogliby zawstydzić niejedną z gwiazd rocka swojej, minionych i następujących epok.

Książka pełna ciekawostek i anegdot. Odsłaniająca kulisy powstawania kultowych komedii. Niepomijająca, często wyjątkowo haniebnych, i równie często pozytywnie wzruszających, a nierzadko - jak to w przypadku życiorysów komediantów - dojmująco smutnych wątków, opisująca w unikatowym stylu życiorysy Eddiego Murphy'ego, Steve'a Martina, Johna Belushiego, Ricka Moranisa, Dana Aykroyda, Billa Murraya i mojego ukochanego - zresztą nie tylko, "mojego", bo "powszechnie" - cudownego Johna Candy'ego.

A do tego jest to książka wskazująca i zachęcająca do obejrzenia filmów, które zostały niedocenione wtenczas, a i później u nas - w Polsce - nie zyskały popularności, jak choćby "Sąsiedzi" z - dla odmiany Aykroydem, jako szajbusem i Belushim, jako żyjącym na przedmieściu nudziarzem (nie zapominając o zmysłowej Cathy Moriarty!),czy "Umarli nie potrzebują pledu", będącym patchworkiem scen z najpopularniejszych filmów noir i nie tylko ("Wielki sen", "Przepraszam, pomyłka", "Stracony weekend"...) dopasowanych do scenariusza Carla Reinera i emploi Steve'a Martina, który im dalej od niego próbował uciec, tym bardziej je utrwalał.

A to tylko czubek góry lodowej, bowiem po lekturze czekać Was z pewnością będzie czas nadrabiania i odświeżania tych kultowych komedii, zaufajcie mi. Tak więc polecam i wyrażam nadzieję, iż mimo tego, że "Rozbrykani goście" (tłumaczenie własne),nie mają tak wielkiego komercyjnego potencjału i fanbase'y jak "Bohaterowie ostatniej akcji", to jednak kiedyś tam, w przyszłości, Open Beta zdecyduje się przybliżyć i tę publikację polskojęzycznym czytelnikom.

Wszystko zaczęło się od "Bohaterów ostatniej akcji", książki wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Open Beta. Publikacji, która oddaje [bazując na własnych doświadczeniach z "czasu i miejsca akcji", w których doświadczałem szerokiego spektrum emocji, oglądając filmy na kasetach wideo (na "odtwarzaczu" marki Toshiba) wyczyny ekranowych herosów] część ducha lat 80-tych,...