Heartless Hunter

Nie mogłam się doczekać, aby móc przeczytać dalej.

Nie mogłam się doczekać, aby móc przeczytać dalej.

Ja nie mogę, jakie to było dobre! Miałam takiego kaca książkowego po niej, że przez dwa dni nie mogłam na inne książki nawet patrzeć! Agata Franczak bardzo Ci dziękuję za polecajkę, miałaś 100% racji, jest świetna! Zasysa czytelnika od pierwszego zdania, poza tym ten klimat jak w "Przeminęło z wiatrem"... No wiecie... te bale i kiecki...🖤
Minus jest jedynie taki, że po przeczytaniu od razu chce się sięgnąć po kontynuację, ale jeszcze jej nie ma 😭
Autorka perfekcyjnie poprowadziła wątek enemies to lovers- tutaj mamy czarownicę kontra łowcę czarownic. Wokół tego motywu poprowadziła wątek przewrotu i dworskich intryg. Rune i Gideon to postacie, które reprezentują dwie różne grupy społeczne i mają swoje wyobrażenia o nich. Bardzo skrajne i jednostronne, ponieważ w każdym społeczeństwie są ludzie szlachetni i niegodziwi. Każdy ma swoje racje, co bardzo dobrze jest tu pokazane.
Rune pomimo tego, że jest główną bohaterką pozostaje nieodkrytą kartą. Z pozoru wiemy o niej wiele, ale coś mi się widzi, że dziewczyna ma jeszcze trochę sekretów. To inteligentna, młoda dziewczyna, która dla wyższego dobra zdecydowała się grać rolę pustej, próżnej panienki, jakiej oczekuje społeczeństwo.
Alex to niepozorna postać. Młodszy brat Gideona, najlepszy przyjaciel Rune. Jedyny człowiek, który zna dziewczynę naprawdę i totalnie akceptuje. Jest między młotem a kowadłem, między bratem a przyjaciółką...
W relacji Rune i Gideona wzajemna niechęć i wrogość jest w pełni uzasadniona. Gra, którą prowadzili między sobą do pozyskania informacji była intensywna i wciągająca. Fajnie wypada również relacja między rodzeństwem i konflikt jaki toczą z powodu swych wyborów.
Narracja trzecioosobowa z perspektywy Rune i Gideona - to jest to co lubię. Autorka przemyca ciekawe uwagi na temat władzy, nienawiści i tworzenia podziałów, które nie przynoszą niczego dobrego.
Dawniej rządziły trzy królowe - Czarownice. Jednak po przewrocie, zamordowaniu okrutnych władczyń powstała Nowa Republika a życie Rune Winters zmieniło się na zawsze. Czarownice stały się wyrzutkami, a łowcy rozpoczęli krwawe polowania. Dlatego Rune ukrywa kim jest. Oficjalnie bogata arystokratka, pusta panienka, spędzająca czas na salonach, po godzinach Szkarłatna Ćma - symbol oporu czarownic, ratuje je przed czystką i gra na nosie najlepszemu łowcy - Gideonowi. Gdy musi zdobyć informacje o więzionej czarownicy, ktorej szukała kilka lat, nie pozostaje jej nic innego, jak uwieść starszego brata swojego przyjaciela. Tylko on ma odpowiedzi, których ona potrzebuje. Wie, że igra z ogniem, ale dzielnie podejmuje ryzyko.
Gideon prowadząc śledztwo w poszukiwaniu Szkarłatnej Ćmy, na punkcie której ma już niemal obsesję, trafia na ślad Rune. Dziewczyna reprezentuje sobą wszystko to, czego on nienawidzi. Postanawia zacisnąć zęby i udawać zainteresowanie, by zdobyć dowody na to, że ona współpracuje że znienawidzoną wiedźmą. Jako para zbliżają się do siebie, jako czarownica i łowca chcą się nawzajem zniszczyć.
Zakończenie jest świetne! Pewne granice zostały w nim przekroczone bezpowrotnie, pozostawiając bohaterów w ciekawej sytuacji i miejscach. Jeśli ja chcę już kontynuację!

Ja nie mogę, jakie to było dobre! Miałam takiego kaca książkowego po niej, że przez dwa dni nie mogłam na inne książki nawet patrzeć! Agata Franczak bardzo Ci dziękuję za polecajkę, miałaś 100% racji, jest świetna! Zasysa czytelnika od pierwszego zdania, poza tym ten klimat jak w "Przeminęło z wiatrem"... No wiecie... te bale i kiecki...🖤
Minus jest jedynie taki, że po...

SZKARŁATNA ĆMA ♥️


Dziś przychodzę do Was z powieścią od @kristenciccarelli

Książkę czytało się bardzo przyjemnie, jest lekka i dobrze opisana. Powieść idealna na przestój czytelniczy. Przedstawiona historia od razu pochłania czytelnika do świata czarów i magii! Czytając ją, miałam niedosyt, a przedstawione opisy bohaterów i ich wspólne momenty w książce podwoiły ten niedosyt!
Jeżeli lubisz książki z czarownicą w tle, to ta książka jest właśnie dla ciebie!

A ty z jakiego teamu jesteś?
Gideon 💖
Alex 💕

Rune jest arystokratką, uczęszcza na przyjęcia, do teatru albo spędza wolny czas szukając dla siebie przyszłego męża… ale nikt nie wie, że tak naprawdę prowadzi podwójne życie!
Rune tak naprawdę jest czarownicą i musi się ukrywać. Za bycie czarownicą grozi publiczne oczyszczenie!
Dziewczyna wraz z przyjaciółmi- Alexem Sharpe’em i Verity de Wilde- postanawia jako Szkarłatna Ćma pomagać innym czarownicą uwolnić się z rąk bezwzględnego łowcy- Gideona Sharpe’a.

Gideon od dwóch lat tropi Szkarłatną Ćmę, czarownica to jego największy problem! Już kilkakrotnie mu się wymknęła z rąk! Jego obsesja na temat Ćmy jest tak duża, że postanawia przekroczyć wszelkie granice!
Kiedy trop prowadzi go do Rune, postanawia się do niej zalecać i zdemaskować ją jako współpracownicę Szkarłatnej Ćmy.

Ale co jeśli na jego drodze stoi jego brat? Czy Gideon zaleca się do niej naprawdę czy tylko udaje? Czy każdemu z nich uda się osiągnąć cel?

Tego dowiesz się sięgając po książkę!

SZKARŁATNA ĆMA ♥️


Dziś przychodzę do Was z powieścią od @kristenciccarelli

Książkę czytało się bardzo przyjemnie, jest lekka i dobrze opisana. Powieść idealna na przestój czytelniczy. Przedstawiona historia od razu pochłania czytelnika do świata czarów i magii! Czytając ją, miałam niedosyt, a przedstawione opisy bohaterów i ich wspólne momenty w książce podwoiły ten...

Na serio dobra książka, mocno stereotypowa i nie jest w niej nic odkrywczego ale bardzo dobra fabuła i cały napisany świat, to nic złego że wiemy jak to się potoczy, chociaż nie powiem, jest trochę plot twistów

Na serio dobra książka, mocno stereotypowa i nie jest w niej nic odkrywczego ale bardzo dobra fabuła i cały napisany świat, to nic złego że wiemy jak to się potoczy, chociaż nie powiem, jest trochę plot twistów

"Szkarłatna Ćma" to fascynująca historia czarownicy ukrywającej się na widoku i łowcy czarownic, który próbował ją przechytrzyć "zalotami", aby odkryć jej prawdziwą tożsamość.

To porywająca opowieść o przyjaźni i szczerej miłości, dla której warto oddać życie.

Historia ta zabierze Was w podróż po Nowej Republice, gdzie czarownice są aresztowane i poddawane Oczyszczaniu przez Krwawą Gwardię, na której czele stoi Gideon Sharpe. Jednak jest ktoś, kogo łowcy czarownic nie potrafią uchwycić od ponad dwóch lat, od początku rebelii – Szkarłatna Ćma, ratująca ich ofiary przed straszliwym losem. Jej celem jest ocalenie choćby jednego istnienia więcej – by zaleczyć nie tylko stare rany, ale i pomóc tym, którzy sami nie są w stanie się obronić.

Wierna swojemu celowi i zaślepiona jego obowiązkiem, toczy niebezpieczną grę ze swoim śmiertelnym wrogiem – Gideon'em, kapitanem Gwardii. Wiedząc, jaką cenę przyjdzie jej zapłacić, gdy ten odkryje jej tożsamość, oboje czegoś od siebie potrzebują. On chce złapać Szkarłatną Ćmę, a ona potrzebuje informacji. Jak daleko się posuną, aby zdobyć to, na czym im zależy?

Czy gra, którą między sobą toczą, jest na pewno tylko grą? Co jeśli zacieniająca ich więź okaże się boleśnie prawdziwa, a kiełkujące uczucie, zbyt potężne, by je ignorować?

Cóż to była za książka. Przyjemna lektura z bogatymi postaciami i fabułą. Jej zakończenie było tak rozdzierające, że nie wiem, co poskłada na nowo moje serce.

Polecam!

"Szkarłatna Ćma" to fascynująca historia czarownicy ukrywającej się na widoku i łowcy czarownic, który próbował ją przechytrzyć "zalotami", aby odkryć jej prawdziwą tożsamość.

To porywająca opowieść o przyjaźni i szczerej miłości, dla której warto oddać życie.

Historia ta zabierze Was w podróż po Nowej Republice, gdzie czarownice są aresztowane i poddawane Oczyszczaniu...

Waham się między 5 a 6, bo to było spore rozczarowanie. Po takich zachwytach na social mediach (nie tylko polskich!) oczekiwałam prawdziwej bomby, a dostałam... festiwal nudy. Niektóre elementy są naprawdę fajne i oryginalne, ale większość kliszowa, miałka i przegadana do bólu. Najbardziej chyba przeszkadzał mi trójkąt miłosny, bo bracia Sharpe są wręcz modelowo wtórnymi uczestnikami takiego układu - jeden ciemnowłosy, mrukliwy, mroczny, drugi blondyn o osobowości golden retrievera, do tego wieloletni przyjaciel głównej bohaterki. Skądś to znamy, nie? Nawet sam tekst podkreśla, że och, jacy to oni są różni! No nie zgadniecie, co się stanie dalej! Do tego żadna z tych relacji nie wydaje się żywa ani wiarygodna.

Styl był okej, ale nie wywołał u mnie literackiego zachwytu. Momentami, zwłaszcza na początku, musiałam walczyć ze sobą, żeby utrzymać koncentrację na czytanej akurat scenie. Trochę wiało nudą. Ogólnie ta książka byłaby o wiele ciekawsza, gdyby miałkie dialogi okołoromantyczne ograniczyć do minimum, a rozwinąć sam świat, magię i tło historyczne, bo tak to ów świat zdaje się wisieć w próżni.

Główni bohaterowie niestety nie grzeszą bystrością. Nie zliczę, ile razy irytował mnie ich toporny tok myślenia, który niejednokrotnie prowadził do zupełnie nielogicznych zachowań. Szkoda, bo prolog (czy Uwertura, jak to jest tutaj nazwane) zapowiadał zupełnie inną historię, niż faktycznie dostaliśmy, zarówno pod względem konstrukcji postaci, jak i całego świata oraz intrygi. Gdyby cała książka była taka, jak sam jej początek, byłabym zachwycona.

Plus za system magiczny oparty na krwi i bliznach, to mi się BARDZO podobało. Wydanie specjalne też ładne, choć nie wiem, czy ta historia jest go warta.

Waham się między 5 a 6, bo to było spore rozczarowanie. Po takich zachwytach na social mediach (nie tylko polskich!) oczekiwałam prawdziwej bomby, a dostałam... festiwal nudy. Niektóre elementy są naprawdę fajne i oryginalne, ale większość kliszowa, miałka i przegadana do bólu. Najbardziej chyba przeszkadzał mi trójkąt miłosny, bo bracia Sharpe są wręcz modelowo wtórnymi...

Koniec był zapełniony plot twistami i pomimo tego, że początek i połowa książki mnie nudziły to mam nadzieję, że będzie kontynuacja tej książki

Koniec był zapełniony plot twistami i pomimo tego, że początek i połowa książki mnie nudziły to mam nadzieję, że będzie kontynuacja tej książki

Rany, historia mega wciągająca, relacja głównych bohaterów była tak wyjątkowa i ciekawie opisana, że za każdym razem jak czytałam o ich uczuciach względem siebie nawzajem nie mogłam przestać się uśmiechać. Naprawdę ta książka do mnie trafiła całą sobą. Koniecznie sięgnę po drugą część i na pewno po dalsze dzieła autorki. Gorąco polecam!!

Rany, historia mega wciągająca, relacja głównych bohaterów była tak wyjątkowa i ciekawie opisana, że za każdym razem jak czytałam o ich uczuciach względem siebie nawzajem nie mogłam przestać się uśmiechać. Naprawdę ta książka do mnie trafiła całą sobą. Koniecznie sięgnę po drugą część i na pewno po dalsze dzieła autorki. Gorąco polecam!!

"Szkarłatna ćma" jest przyjemną lekturą, która umili czytelnikowi przeznaczony na nią czas. Cieszę się, że trafiła w moje ręce, ale daleko mi do zachwytu- zdecydowanie nie będę tęsknić za tą historią, czy za głównymi bohaterami. Nie mam książkowego kaca, co jest głównie spowodowane przesyconym akcją zakończeniem, w które jakby na siłę wciśnięto więcej wydarzeń, niż przez połowę książki. Dramaturgia osiągnęła tam zatrważający poziom i pośpiech, kiedy przez 85% opowieści, wszystko szło odpowiednim tempem do przodu. Niestety, większość podejrzeń, jakie podsuwała mi logika, sprawdziła się, przez co muszę uznać, że autorka zostawiła zbyt wiele podpowiedzi po drodze.

Początek zapowiadał się dobrze- autorka ma lekki i treściwy styl pisania, dzięki czemu z łatwością wprowadzała nas w wykreowany przez siebie świat. Bez problemu wyjaśniała wszystkie zasady, linię czasową i najważniejsze fakty, jakie mają miejsce w jej powieści. Historia zdecydowanie została zaplanowana- nie zauważyłam niedomówień w wątkach i pytań pozostawionych bez odpowiedzi. Ogółem czytelnikowi trudno będzie się pogubić, dzięki czemu zyska czas na poznanie Rune, Gideona i ich przyjaciół.

Akcja dzieje się w świecie, w którym istnieją czarownice- do posługiwania się magią potrzebują krwi (swojej lub cudzej),z czego używanie własnej, pozostawia na ich ciałach srebrne blizny. Tworzą one wymyślne wzory i symbole, charakterystyczne dla nich samych. Wiedźmy przez dekady chwaliły się nimi, prosząc niekiedy o wykonywanie ich na "zamówienie", w celu ozdabiania swojego ciała. Ich przeciwnikami są zwolennicy "Nowej Republiki" i ugrupowanie militarne, zwane "Krwawą Gwardią"- postawili sobie za cel obalić rządy Królowych Sióstr Roseblood i pozbycie się wszystkich wiedźm.

O samym świecie czarownic wiemy niewiele- mamy wiedzę zbliżoną do głównej bohaterki, która sama ma przed sobą wiele do odkrycia. Ma to spory sens, bowiem daje autorce spore pole do popisu, wobec zapowiedzianej na przyszły rok, drugiej części "Szkarłatnej Ćmy". Czytelnik nie zostaje zasypany garścią informacji, powoli wraz z Rune, odkrywa zaklęcia w zakazanych księgach, czy reguły panujące wśród bogatych mieszkańców.

W środku znajdziemy liczne intrygi, zakazaną miłość i kłamstwa, na których w głównej mierze opiera się ta książka. Fabuła przez wiele stron jest spychana na drugi plan, ustępując miejsca rozwijającej się miłości, pomiędzy bohaterami. Nie ujęłabym tej historii jako "trójkąt miłosny", choć spotkałam się z opiniami, które się przy tym upierają- pomysł nie został odpowiednio wykorzystany, przez co odebrałam go jako "wciśniętego na siłę". Prędzej skłaniałabym się ku określeniu relacji miłosnych jako "hate to love". Wciąż nie będzie to najlepszy przykład dla tego typu opowieści, pozostając tylko "dobrą opcją" dla #.

Człowiek mądry zawsze zdoła symulować głupotę. Głupi zaś, nie będzie w stanie naśladować mądrego. Dlatego Rune Winters przez większość powieści, umiejętnie zgrywa "głupią dziedziczkę", unikając problemów, bez narażania swojego sekretu na odkrycie. "Szkarłatna ćma" jest jej tajemniczym pseudonimem, a także wizualnym śladem, który pozostawia po sobie, gdy używa magii. Misja polegająca na ratowaniu schwytanych czarownic, którą sobie wyznaczyła po śmierci przybranej babci, staje w pewnym momencie pod znakiem zapytania- stopniowo zaczyna tracić kontrolę nad całym planem. Podejmuje trudną decyzję na początku książki, która docelowo powinna pomóc jej zrealizować swój cel. Niestety, reputacja głównej bohaterki, o której usiłuje nas przekonać autorka książki, nie pokrywa się z działaniami wiedźmy. Dziewczyna ewidentnie należy do wygadanych i cwanych osób, jednak... to wszystko. Gdyby nie to, że zapewnia się czytelnika o tym, jaka to "Szkarłatna Ćma" nie jest wybitna, a efekty są w rzeczywistości na poziomie "miejskiej legendy", można byłoby to wykorzystać na korzyść Rune. Szkoda.

Gideon z kolei w moim odczuciu jest takim biednym żuczkiem. Urodził się w biednej dzielnicy, nigdy nie poznał zasad, którymi kierują się dorośli ludzie podczas zalotów, bali i uroczystych ceremonii, a także obowiązkowo ma za sobą traumatyczną przeszłość. Do większości podchodzi z ograniczonym zaufaniem, a przez wielu jest postrzegany jako bezwzględny żołnierz, służący reżimowi. W rzeczywistości okazuje się zagubionym młodym mężczyzną, który został wykorzystany przez czarownicę. Potrafi być uroczym i opiekuńczym facetem, jednak w wielu sytuacjach napędza go nienawiść i strach. Można próbować go usprawiedliwiać, a także oskarżać, na podstawie jego reakcji i decyzji. Trudno go lubić, przez specyficzne usposobienie- brakuje mu tego czegoś, żeby w pełni pozytywnie zainteresować czytelnika jego osobą.

Historia miała ogromny potencjał, tak samo, jak bohaterowie. Ostatnia nadzieja w nadchodzącym drugim tomie, co mogłoby naprawić tę sytuację- przedstawiony świat, zdoła się jeszcze obronić. Autorka pisze w przejrzysty i miły dla oka sposób, co jest dodatkowym atutem. Piękne wydanie papierowe, które w Polsce jest dostępne w dwóch wariantach (zwykłe i specjalne),z pewnością zwróci uwagę, stojąc na półce. Trzymam kciuki- oby było tylko lepiej.

"Szkarłatna ćma" jest przyjemną lekturą, która umili czytelnikowi przeznaczony na nią czas. Cieszę się, że trafiła w moje ręce, ale daleko mi do zachwytu- zdecydowanie nie będę tęsknić za tą historią, czy za głównymi bohaterami. Nie mam książkowego kaca, co jest głównie spowodowane przesyconym akcją zakończeniem, w które jakby na siłę wciśnięto więcej wydarzeń, niż przez...

Pochłonełam ją na raz, bardzo przyjemnie się ją czyta, nie można się od niej oderwać, chce się wiedzieć co wydarzy się dalej.
Końcówka nie jest jakaś WOW, ale i tak będę czekać na drugą część

Pochłonełam ją na raz, bardzo przyjemnie się ją czyta, nie można się od niej oderwać, chce się wiedzieć co wydarzy się dalej.
Końcówka nie jest jakaś WOW, ale i tak będę czekać na drugą część