Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Część pierwsza mnie zachwyciła, dwójka niczym jej nie ustępuje. Świetna książka. Przemyślany świat, przemyślana fabuła, naprawdę dobrze opisana. Z lekkością i bez dłużyzn.
Książka jako bezpośrednia kontynuacja startuje tam, gdzie kończy się pierwsza część. Dlatego jeśli ktoś nie zna jeszcze jedynki, koniecznie niech najpierw nadrobi. Na początku sama miałam obawy, czy ja jeszcze pamiętam o co tam chodziło, jednak jak tylko zaczęłam czytać, wszystko się samo pięknie poukładało w głowie, a Dar Anomalii 2 pochłonął mnie całkowicie.
Bren, Pieprz i Zadra cały czas uciekają piewcom. Stawiają czoła krwiożerczym harpiom i nie do końca uczciwym krasnoludom. Pieprz wpada na pomysł jak wykiwać ścigających ich ludzi, co sprowadza na naszych bohaterów jeszcze większe kłopoty. Przy okazji dowiadujemy się zaskakujących rzeczy na temat gnoma i jego syna… Zadra jako najlepsza najemniczka Estepii też ma swoje pięć minut. Dowiadujemy się, czemu jest taka, jaka jest… czyli trudna… Bren natomiast się zmienia na naszych oczach, i to na lepsze. Siedzący w nim Leba na pewno ma coś z tym wspólnego. Chłopak nabiera pewności siebie, zaczyna wierzyć w siłę przyjaźni, przestaje skupiać się wyłącznie na sobie, jest skłonny do poświęceń. W tej części Bren i Leba również odbywają kilka pielgrzymek. Cena ich jest bardzo wysoka, a chłopak wyniesie z nich bardzo przydatne umiejętności. Światy zwiedzane podczas tych podróży jak zwykle zaskakują, autor może pochwalić się przeogromną wyobraźnią, bo tych historii tak naprawdę starczyłoby na kilka książek.
No i jeszcze jest Styks. Nasz super hiper złol. To dla niego Piewcy porywają magów. Nie zdradzę po co, ale facet dąży do celu po trupach. A im ich więcej, tym lepiej.
Poznajemy też Szkarłatną Królową z wyspy, na której od lat nie rodzą się chłopcy. Taka trochę seksmisja tu panuje… kraj zdominowany przez kobiety, faceci sprowadzani są wyłącznie do roli kopulatorów lub niewolników w kopalni. Nasi bohaterowie będą zmuszeni spędzić tu trochę czasu, a wyjście stąd w jednym kawałku będzie prawdziwym cudem.
Pomysłowość Paweł Zbroszczyk - autor nie zna granic, przekonujemy się o tym na każdym kroku. Już pierwsze rozdziały rozpalają wyobraźnię i wzbudzają wiele emocji. Bogactwo opisów, drobiazgowość scen akcji, wszystko to pochłania się jednym tchem. Świetnie przedstawiona, wielowątkowa historia, opisana z niezwykłą lekkością i humorem, to jedna z lepszych polskich książek fantasy ostatnich lat. Niczym mnie nie dziwią te wszystkie topki, które zdobywa powieść. Tutaj każdy fan gatunku znajdzie coś dla siebie.
Mogłabym tak o tej książce pisać i pisać, ale zamiast czytać moje zachwyty, lepiej przeczytajcie sami Dar Anomalii. Zróbcie to jak najszybciej, albo może poczekajcie na 3 część, bo szczerze mówiąc zakończenie jest takie… Autor lubi się znęcać nad czytelnikami… W takim momencie nas zostawić?!

Część pierwsza mnie zachwyciła, dwójka niczym jej nie ustępuje. Świetna książka. Przemyślany świat, przemyślana fabuła, naprawdę dobrze opisana. Z lekkością i bez dłużyzn.
Książka jako bezpośrednia kontynuacja startuje tam, gdzie kończy się pierwsza część. Dlatego jeśli ktoś nie zna jeszc...

Rozwiń

Zwiń

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babka jest w stanie tak szybko pisać i wydawać książki co kwartał! Dla czytelników- bomba 🖤 I jak zwykle czytałam z zakładkami indeksującymi pod ręką, zaznaczam sobie co lepsze cytaty 😁
Najnowsza książka "Oblitus" jest zakończeniem, finałem serii o Ance, Arturze i Szczepanie. W pierwszym tomie bohaterowie rozprawili się z Aniołem - obecnie przebywa w szpitalu psychiatrycznym, w drugim z Krukiem - tego pokonali dość ostatecznie. Nadeszła pora na Nauczyciela. Człowieka, który ukształtował i właściwie wychował poprzednią dwójkę. Szykuje się finałowa walka z bosem 😉 Nasza trójca bohaterów po raz kolejny musi zjednoczyć się by stawić mu czoła. Aby to się udało muszą cofnąć się do roku 2010 i po kolei analizować wydarzenia, rozwiązywać zagadki po kolei. Dzięki temu też mamy wgląd w tamte wydarzenia, poznajemy je głównie z perspektywy Sonii. Okazuje się, że ludzi powiązanych z Occultą jest znacznie więcej niż się pierwotnie wydawało... Oprócz Nauczyciela do rozwikłania mamy tożsamość Stróża.
Na prawdę śledziłam z zapartym tchem co się dalej wydarzy. No bo to przecież sam Nauczyciel. Założyciel Occulty, wiadomo - postać większego kalibru. I niestety koleś mnie rozczarował. Uważam, że jego uczniowie go przerośli. Ok, facet robił koszmarne rzeczy, szczególnie małym dziewczynkom (no za to, to sama bym go oskórowała), jeśli chodzi o starcie z naszymi bohaterami, to poprzednie były bardziej widowiskowe. Co zatem nas czeka? No jak to? Przecież to Świst! Cięty język, czarny humor i chemia między bohaterami taka, że nie mieści się w książce i aż się z niej wylewa bokami! Nie zmieściła się na tyle, że autorka zapodała nam bonus w postaci rozdziału dodatkowego, w książce schowany jest specjalny kod, dzięki któremu można go przeczytać (cacuszko).
Ogromnie się cieszę, że autorka poruszyła temat stresu pourazowego- PTSD. W końcu trafił się jakiś bohater bardziej ludzki, a nie, że wszystkie traumatyczne przeżycia spływają po nich jak po kaczkach. Generalnie jest to problem, o którym mało się mówi publicznie, a zdarza się większej ilości ludzi niż się wydaje.
Akcja w książce jest bardzo szybka, co więcej z każdą stroną jeszcze nabiera tempa. W pierwszej części narratorami byli Anka i Artur, w drugiej Anka i Szczepan a teraz głos dostała cała trójka. Jak dla mnie to dodatkowy atut, bo np. w drugim tomie bardzo brakowało mi wglądu w świadomość pana Prokuratora.
Co do wyboru jakiego dokonała Anka - zrobiła dokładnie tak, jak chciałam, więc ja tam jestem zadowolona 😁
Polubiłam ich wszystkich strasznie, i mam szczerą nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Mam wrażenie, że coś tam jeszcze Paulinie Świst chodzi po głowie, może jakaś kontynuacja się jeszcze narodzi, bo zostawiła sobie furtkę... Nie dowiedzieliśmy się w końcu kim jest M i Z... także widzę tu jakąś szansę... Poza tym już są zadatki na kolejną bohaterkę - polubiłam panią Adwokat z miejsca! Mówię wam, będzie następna trylogia! Kurcze, ale by było! Chcę!
A na koniec chcecie jakiś cytacik?
"Gdybym tylko umiała- w poezję- a nie- w prozę- to właśnie układałabym trzynastozgłoskowcem odę do jego języka"

Jak tylko ją wyjęłam z paczkomatu - rzuciłam dosłownie wszystko (inne książki, które akurat czytałam/słuchałam, oraz totalnie wszystkie obowiązki domowe) żeby jak najszybciej ją móc pochłonąć. Jak zwykle jestem zachwycona, uwielbiam Paulina Świst ! Dla mnie to totalnie niesamowite, ze babk...

Rozwiń

Zwiń

Agata Suchocka! Ja się grzecznie pytam... kto Ci powiedział, że fajnie będzie TAK zakończyć książkę??? W takim momencie, w taki sposób???!!! To zakrawa o sadyzm...
No dobra, moze po kolei...
Autorka wielokrotnie udowodniła, że świetnie odnajduje się w różnych gatunkach, czy to fantastyka, horror, obyczajówka czy też ciepła opowieść zimowa... whatever... tym razem dostaliśmy młodzieżówkę. I też trzyma poziom.
Nasza główna bohaterka- Weronika, to osiemnastolatka, która posiada rodziców z przerostem ambicji dotyczących jej osoby. Dziewczyna ma być idealna, ma mieć czerwony pasek, świetnie się prezentować i mało odzywać. Brzmi znajomo? Mnie niestety tak. Weronika ćwiczy łyżwiarstwo figurowe, jest w tym oczywiście świetna, choć szczerze tego nienawidzi. Jest też skrzypaczką, ukończyła II stopień szkoły muzycznej, też tego nie cierpi, chociaż jak we wszystkim, jest perfekcjonistką. Dziewczyna marzy o tym, by wyrwać się spod władzy toksycznych rodziców. Jednak zapomniała, że należy uważać na to, czego się pragnie, bo może się spełnić. W dniu urodzin dostaje szokującą wiadomość. Samolot rejsowy, którym rodzice wracają z wycieczki, wpada do morza i znika bez śladu. A wy jak byście zareagowali? Ulga, że to koniec tyranii, czy jednak przerażenie, że zostajecie sami jak palec? Weronika na szczęście może liczyć na pomoc przyjaciela Gupika i współlokatorki Wiewióry. Będzie musiała zmierzyć się z rzeczywistością i ułożyć sobie przyszłość samodzielnie.
Im więcej stron za nami, tym coraz lepiej poznajemy Weronikę, coraz więcej kart odkrywa. I uprzedzam, nie wszystko co jest oczywiste na samym początku, zostanie takie do końca. Czeka nas kilka ciekawych plot twistów, że siedzisz i zastanawiasz się WTF? Demony przeszłości i ogromne poczucie winy ciągną ją w mega dół, dziewczyna musi poradzić sobie z brakiem poczucia własnej wartości. Może przystojny instruktor capoeiry jej pomoże? Może pomogą sobie nawzajem...
Zastanawiacie się, czy dać książkę do czytania swojemu potomstwu? Hm... gdzieś widziałam znaczek 13+... proponuję najpierw samemu przeczytać zanim podejmie się decyzję. Ja nie doszukałam się tu nic zdrożnego ani wulgarnego, ale bohaterowie mają za sobą "ten pierwszy raz". Soł... zależy co komu przeszkadza...
Na koniec powiem tylko, że czas spędzony z książką bardzo mi się podobał, tylko to zakończenie... ehhh... chyba machnę jakiegoś fanfika i sama sobie napiszę takie jakie bym chciała żeby było 😁

Agata Suchocka! Ja się grzecznie pytam... kto Ci powiedział, że fajnie będzie TAK zakończyć książkę??? W takim momencie, w taki sposób???!!! To zakrawa o sadyzm...
No dobra, moze po kolei...
Autorka wielokrotnie udowodniła, że świetnie odnajduje się w różnych gatunkach, czy to fantastyka, ...

Rozwiń

Zwiń

Wrócili! Nareszcie!
"Szary Płaszcz" Marcina Mortki to kontynuacja serii o Kociołku i jego drużynie do zadań specjalnych. Polska fantastyka, którą każdy fan tego gatunku powinien znać. Jeśli jednak ktoś jeszcze nie poznał Kociołkowego świata, lepiej niech zacznie od pierwszego tomu: "Nie ma tego złego" (lub polecam czytać chronologicznie - tak jak ja mam je ustawione na półce - zerknijcie na zdjęcie poniżej). Główne wątki to przyjaźń, walka ze Złym, ratowanie świata, przygoda, cudowny humor i kulinaria. Tak właśnie tak, kulinaria. Wszystko dlatego, że główny bohater- Edmund zwany Kociołkiem, to właściciel karczmy Pod Kaprawym Gryfem. Do jego drużyny należą jeszcze: prawdziwy rycerz - Urgo, krasnolud Gramm, guślarz Żychłoń, goblin Zwierzak, i mój ulubieniec - socjopatyczny elf zabójca- Eliah 🖤
Zima zawitała do Doliny a Złe czai się tuż za rogiem. Kociołek zabiera swoją drużynę do Krzemyku. Nikt nie spodziewa się, kiedy nadejdzie Złe i z której strony? Za to my się dowiemy paru rzeczy: jaką tajemnicę skrywa Eliah? Co Gramm ma do bałwanów? Kim jest ojciec Sary? ... Intrygom nie ma końca, a podejrzane typy kręcą się wokół Gryfa.
Szary Płaszcz to opowieść, którą poznajemy z dwóch perspektyw- Edmunda i Sary. Wiemy więc, co dzieje się u chłopaków na wyprawie, ale też zaglądamy czasem do Gryfa, gdzie tym razem nie jest cicho i spokojnie. Dom, który zawsze był dla bohaterów azylem, jest tym razem poważnie zagrożony. A do tego zjawia się ojciec Sary, ku niezadowoleniu kobiety, oraz jej matki - Andrei, która to już zaczęła na nowo układać sobie życie z Ojcem Witalisem... No taka telenowela trochę, ale wprowadza dodatkowy humor i wątek toksycznych rodziców.
Akcja pędzi w zastraszającym tempie, drużyna wpada w coraz to nowe kłopoty. Ta seria zyskuje z każdym kolejnym tomem, a każda nowa książka jest jak powrót do starych, dobrze znanych przyjaciół. Kontynuacja na pewno będzie, zostało jeszcze tyle wątków do rozwinięcia! Nie pokonali jeszcze ostatecznie Złego, i to jest bardzo dobra wiadomość!
Szczególnej uwadze polecam audiobooka. Książkę czyta niesamowity Filip Kosior - prawdziwa gwiazda wśród lektorów. Majstersztyk!

Wrócili! Nareszcie!
"Szary Płaszcz" Marcina Mortki to kontynuacja serii o Kociołku i jego drużynie do zadań specjalnych. Polska fantastyka, którą każdy fan tego gatunku powinien znać. Jeśli jednak ktoś jeszcze nie poznał Kociołkowego świata, lepiej niech zacznie od pierwszego tom...

Rozwiń

Zwiń

Po świetnej opowieści "Klątwa Kani ", w której nieoczekiwanie splotły się losy Giny, znanej gdyńskiej celebrytki, oraz Markusa, średniowiecznego pirata z bractwa witalijskiego, przyszła kolej na "Śpiew morzycy" i przeniesienie do 1899 roku, kiedy to Hel zaczyna zdobywać sławę jako nadmorskie uzdrowisko.
W nowej rzeczywistości Gina staje przed wyzwaniem by pomóc ukochanemu piratowi odnaleźć się w codzienności nowoczesnego świata. Bo o ile dla niej jest to w miarę proste, bo dziewczyna jest obcykana w historii okolic, poza tym to nie jej pierwszy raz... o tyle dla niego świat ten jest pełen niezrozumiałych zjawisk. Ukrywający się w Kusfeldzie, małej rybackiej wiosce na Półwyspie Helskim bohaterowie, muszą stawić czoła planom miejscowego księdza i jego gosposi (no tutaj naprawdę zaskakujący plot twist był!), ale też gospodarza, a ich intencje dalekie są od przyjaznych...
W centrum tej historii znajduje się morzyca- czarna kaszubska syrena. Kim jest ta istota i jakie tajemnice kryje? Morzyca, z jednej strony budzi lęk, a z drugiej fascynację, staje się kluczowym elementem rozwiązania zagadki. Sieje chaos i zamęt w życiu naszych bohaterów i do końca nie wiadomo, czy im pomaga, czy szkodzi...
Gina będzie musiała również zmierzyć się z rywalką, siostrą Geczety, morskim bożkiem i królem Polski. Dziewczyna sporo się dowie o sobie i swoich korzeniach. Książka pokazuje też, jak łatwo zapracować sobie na wroga, i że jak już się go ma, to lepiej go trzymać blisko😉
Zakochani zostaną rozdzieleni, połączą się, znów zostaną rozdzieleni, mnóstwo kłopotów po drodze, znów się odnajdą by znów się zgubić... normalnie telenowela. Markus chwilami wkurzał, walnął focha, że świat nie stał w miejscu i chociażby technika poszła na przód.
I taki smuteczek na koniec trochę... Odrobinę rozumiem decyzję Giny, ale... No właśnie... musicie przeczytać sami, dajcie znać, jak myślicie czy dobrze zrobiła?
Zakończenie otwiera autorce rewelacyjne możliwości na kolejną część. Mam nadzieję, że nie da nam długo czekać.

Po świetnej opowieści "Klątwa Kani ", w której nieoczekiwanie splotły się losy Giny, znanej gdyńskiej celebrytki, oraz Markusa, średniowiecznego pirata z bractwa witalijskiego, przyszła kolej na "Śpiew morzycy" i przeniesienie do 1899 roku, kiedy to Hel zaczyna zdobywać...

Rozwiń

Zwiń

"Klątwa Kani" rozpoczyna cykl "Pajęczyna czasu". Do przeczytania skłoniła mnie głównie okładka, a jeszcze jak przeczytałam opis, wiedziałam, że to coś dla mnie. Książkę czyta się szybko, autorka posługuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem. Od pierwszych chwil zostałam wciągnięta do świata bohaterów, fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Dzięki niej cofamy się w czasie do średniowiecznego Helu, Jagna Rolska ma za sobą porządny research. Z olbrzymim zainteresowaniem śledziłam wszystkie wydarzenia historyczne, a także zwyczajne życie tamtejszych mieszkańców. Książka rewelacyjnie oddaje klimat tamtych czasów. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, w szczególności główna bohaterka- Gina (Regina), ale także Geczeta czy Markus.
Autorka w głównej mierze skupia się na postaci Giny, można poznać jej myśli, odczucia, dowiadujemy się z czym dziewczyna się mierzy, można przez to zrozumieć jej postępowanie i decyzje. Giną to bohaterka z rodzaju tych myślących. Nie idzie ślepo za tłumem, ale też nie zgrywa gwiazdy. Generalnie należy do wymierającego gatunku tych nie wkurzających. Znając historię Starego Helu i jego mieszkańców potrafi wtopić się w tło i bezpiecznie szukać rozwiązania zagadki. Bo musicie wiedzieć, że przez tytułową klątwę Kani (ptaszek taki), Gina przenosi się w czasie, do średniowiecza. Nie jest to jednak dama w opałach, która czeka na swojego wybawcę, choć ten szybko się znajduje 😉 Dziewczyna stara się być samodzielną i sama walczy o swoje życie.
Postaci drugoplanowe również odgrywają tutaj istotną rolę, dostarczając wielu emocji i wrażeń. Relacja Giny z Markusem została w świetny sposób zaprezentowana, dało się wyczuć miedzy nimi jakąś niewidzialną nić, która sprawiała, że ci bohaterowie idealnie do siebie pasowali i się uzupełniali, nawet mimo dzielących ich lat (średniowiecze- współczesność). Czytając, naprawdę nie wiedziałam co mnie czeka na kolejnej stronie i bardzo mi się to podobało.
Piraci, czarownice, do tego prześladowania Zakonu Krzyżackiego, porwania, gniew dawnych bogów, bursztynowy błysk w oku i klątwa. A wszystko to okraszone kaszubskimi legendami i szumem morza. Kochacie morze i Hel jak ja? To książka dla was!
Do tego dostajemy zabawne dialogi, nieporozumienia językowe, tęsknotę za sushi i internetem i wiele więcej 🙂 Jest tu naprawdę delikatny i dobrze rozpisany wątek romantyczny. Nie dominuje on w książce, raczej dodaje jej smaku.
Powieść zakończyła się w taki sposób, że już przebieram nogami za kontynuacją! Na szczęście już jest, nie muszę tym razem długo czekać 😁 Bardzo jestem ciekawa, jak Gina i Markus poradzą sobie w nowych okolicznościach...

"Klątwa Kani" rozpoczyna cykl "Pajęczyna czasu". Do przeczytania skłoniła mnie głównie okładka, a jeszcze jak przeczytałam opis, wiedziałam, że to coś dla mnie. Książkę czyta się szybko, autorka posługuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem. Od pierwszych chwil ...

Rozwiń

Zwiń

Moją najukochańszą serią jest "Ukryte Dziedzictwo" od Ilony Andrews. Czytałam mnóstwo rewelacyjnych książek, jednak do tej pory jej pozycja była niezachwiana. W tej chwili oświadczam, że "Black Bird Academy" to moje kolejne comfort book. Kocham. Skala oceny wywaliła kory! 10/10 to dla niej za mało!
Wsysa od pierwszych zdań, choć rozpoczyna się dość niepozornie. Bardzo szybko zmienia się w zapierającą dech opowieść o demonach, egzorcystach i tajemniczej, mrocznej Akademii.
Główną bohaterką powieści jest Leaf Young, zwykła kelnerka z Manhattanu. Uczy się, wynajmuje mieszkanie z przyjaciółkami, ma dobry kontakt z byłym ojczymem i przyrodnim bratem. Życie bohaterki toczy się niespiesznym torem, aż do pewnego wieczoru, gdy przyjaciółki wyciągają ją na imprezę - w ramach leczenia złamanego serca Leaf, po zakończeniu długoletniego związku. Na miejscu poznaje Henry'ego. Mężczyzna jest intrygujący, tajemniczy i bardzo przystojny, dziewczyna po wypiciu kilku drinków decyduje się iść na całość. I ta z pozoru niewinna decyzja zaważy na życiu nie tylko jej, lecz także jej bliskich. Henry bowiem jest demonem, który upatrzył sobie Leaf jako nowe "naczynie". Niczego nieświadoma bohaterka daje się wciągnąć w pułapkę, po czym zostaje zaatakowana. Podczas opętywania coś idzie nie tak - Leaf traci przytomność. Budzi się w lochach Akademii Black Bird, skuta łańcuchami, dowiaduje się, że jej ciałem zawładnął demon, a egzorcyzmy, którym zaraz zostanie poddana, zabiją zarówno intruza, jak i ją. Ku zdziwieniu wszystkich, Leaf czuje się dobrze, panuje nad swoim ciałem oraz umysłem. Ponieważ jest to niezwykły przypadek, władze Akademii proponują dziewczynie układ: pozwolą jej żyć, ale musi zostać egzorcystką. Rozpoczyna się mroczna i niebezpieczna przygoda.
Leaf jest postacią, która początkowo może wydawać się typową dziewczyną z wielkiego miasta, ale szybko okazuje się być o wiele bardziej złożoną osobowością. Od razu zdobywa sympatię czytelnika swoją odwagą, determinacją i inteligencją. Jej wewnętrzna walka z demonem, który opanowuje jej umysł, stanowi centralny wątek powieści, dodaje historii dramatyzmu, ale też jest powodem wielu przezabawnych scen. Czytając nie mogłam powstrzymać się od chichotania, dawno nie czytałam tak lekkiego i naturalnego humoru.
Jednym z największych atutów powieści jest postać demona - Lore, który wraz z Leaf tworzy interesujący duet. Ich dialogi pełne są sarkazmu i dowcipu. Sam Lore jest po prostu rozbrajający. Jest najbardziej kolorową i najsympatyczniejszą postacią w książce! Jego charakter, humor i relacje z innymi bohaterami sprawiają, że w mgnieniu oka staje się ulubieńcem czytelników. Kurcze, gdybym ja miała w głowie słyszeć takie teksty i komentarze o bieżących wydarzeniach, dałabym się opętać! Ciągle bym chodziła z bananem na twarzy 😁
Kolejnym dużym plusem jest rozwinięcie wątku samej Akademii kształcącej egzorcystów. Autorka nie traktuje tej kwestii po macoszemu, dlatego razem z główną bohaterką zapoznajemy się ze zwyczajami tej niezwykłej szkoły, nauczanymi przedmiotami, a także z rodzajami demonów. To bardzo przypadło mi do gustu, dostaliśmy solidnie opisany świat przedstawiony.
Narracja jest poprowadzona z trzech perspektyw, co uważam za niezłe posunięcie. Mamy więc głos Leaf, jest też Lore, a na trzeciego Falco - surowy egzorcysta, pełniący niejako funkcję przewodnika dziewczyny. Dzięki temu zabiegowi możemy poznać lepiej całą trójkę. Obrazu dopełniają postacie Zero i Craina (no nie da się ich nie lubić), którzy objaśniają zawiły świat Akademii i pomagają Leaf się tu odnaleźć.
Ostatnie 150 stron to rollercoaster wrażeń. Motyw enemies to lovers rewelacyjnie poprowadzony, a zakończenie 😱 WTF???
Druga część potrzebna mi bardziej niż tlen!!!

Moją najukochańszą serią jest "Ukryte Dziedzictwo" od Ilony Andrews. Czytałam mnóstwo rewelacyjnych książek, jednak do tej pory jej pozycja była niezachwiana. W tej chwili oświadczam, że "Black Bird Academy" to moje kolejne comfort book. Kocham. Skala oceny wywaliła kor...

Rozwiń

Zwiń

Najgorzej jak się ma konkretne oczekiwania, własne wyobrażenia na temat jakiejś książki. Potem zaczynasz ją czytać i jest pfff... schodzi powietrze z balonika. Muszę to powiedzieć, na początku strasznie się rozczarowałam. Serio, spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że główna bohaterka to będzie dorosła babka, silna, pewna siebie postać, która ustawi do pionu trzech kolesi, niczym jakaś przywódczyni gangu czy coś... A dostałam rozwydrzonego bachora, pannicę, która mnie strasznie irytowała, z zagrywkami jak z ogólniaka... Niektórych jej decyzji totalnie nie rozumiem, a pewne zachowania budziły zniesmaczenie. Czasami wydawało mi się, że jestem już za stara na takie książki, może ze 20 lat temu jarałabym się nią jak Rzym za czasów Nerona 🤷‍♀️ Niestety nie mogę powiedzieć, że w tym zniesmaczeniu dotrwałam do samego końca. Dałam się wciągnąć, i z zaskoczeniem muszę przyznać, że z niecierpliwością czekam na kontynuację 😱
Madison Kate została oskarżona o przestępstwo, którego nie popełniła. Po prostu potrzebny był kozioł ofiarny, a ona znalazła się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie. Trzech tajemniczych mężczyzn, którzy pozornie chcą jej pomóc, finalnie wystawia ją policji. Mimo późniejszego oczyszczenia z zarzutów, cała sprawa niszczy dziewczynie plany na przyszłość. MK wyjeżdża, a właściwie zostaje odesłana przez ojca na drugi koniec świata.
Kiedy po niemal roku wraca do domu, zastaje w nim właśnie tą trójkę przystojniaków, do których nienawiść pielęgnowała w sobie przez ostatnie długie miesiące...
I tu właśnie wchodzą zagrania jak z liceum albo jeszcze z gimnazjum w ogóle, bo dziewczyna chce koniecznie wykurzyć chłopaków z domu. Jest pyskata, sarkastyczna i bardzo porywcza (tutaj akurat trzeba jej to zapisać na plus). Nie przejmuje się co powiedzą inni, robi wiele rzeczy pod wpływem emocji i często tego żałuje (wierzcie mi- czytalnik też). Jej relacja z tymi trzema diabłami jest trudna, MK jest zła, a i oni ostro z nią sobie pogrywają.
Mamy tutaj motyw odwróconego haremu, więc jak ktoś nie przepada za takimi klimatami, lepiej niech sobie odpuści czytanie. Jednak wszystkie fanki dark romansów znajdą tutaj coś dla siebie.
Biedna Madison Kate musi wytrzymywać w domu, po którym kręcą się wysportowani, dopakowani, wydziarani kolesie bez koszulek... I jeszcze skupić się na zemście.
Archer D'Ath, zawodnik MMA, najbardziej ponury i mroczny z trójki, samiec alfa. Syn nowej macochy Madison Kate, przyrodni brat przywódcy jednego z miejskich gangów.
Kody - przyjaciel Archera, jego trener, ten najzabawniejszy.
Steel - trzeci z paczki, ten wrażliwy. Zdecydowanie faworyzowany przez MK.
Po drodze czeka nas kilka plot twistów, a zakończenie wbiło w fotel. A już zaczynaliśmy ufać chłopakom...
Dobra, niech już będzie czerwiec, niech wypuszczą kontynuację, bo chcę wiedzieć co dalej...

Najgorzej jak się ma konkretne oczekiwania, własne wyobrażenia na temat jakiejś książki. Potem zaczynasz ją czytać i jest pfff... schodzi powietrze z balonika. Muszę to powiedzieć, na początku strasznie się rozczarowałam. Serio, spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że główna bohaterka...

Rozwiń

Zwiń